Sissi

 

 

"Ga je naar Sissi kijken?"vroeg mijn man. Alle drie de films waren gisteren op tv. Maar nee,dat is uit een te ver verleden. Bovendien heb ik de films een paar keer gezien.

Toen ik zo'n jaar of twaalf was, draaide de eerste Sissi-film in den Briel. Schitterend vond ik het. Ik was fan van Romy Schneider. In die tijd betekende dat plaatjes sparen en in een schrift plakken. Er werden tijdschriften bij tantes doorgespit, op zoek naar afbeeldingen van Romy .
De tweede film draaide alleen op tweede paasdag. En daar mocht ik van mijn vader niet naar toe. Weer een conflict over godsdienst, dat mijn voornemen versterkte om later dat alles achter me te laten.

Gelukkig heb ik nog wel het derde deel van het Sissi-verhaal kunnen zien. En ooit een paar jaar later kon ik op tv de gemiste aflevering zien.

Andere films van Romy Schneider zag ik ook. De tranen stonden in mijn ogen bij het eind van "wen die weise Flieder..."Toch hadden ze niet die glans van de mooie kostuumdrama's

De bewondering voor Romy zakte.  In de media bleef ik de berichten over haar volgen. Die vrouw heeft het niet gemakkelijk gehad.

van verre landen

De laatste tijd zijn er weer documentaires over verre landen op tv. RTL-Z toonde een voettocht langs de Nijl. Schitterende beelden en de opvallende gastvrijheid van de vaak arme mensen in de kleine dorpjes.

Dezelfde wandelaar, Levison Wood heeft ook een tocht door de Himalaya's gemaakt. Die afleveringen moet ik nog bekijken. Het lijkt me ook heel mooi. Zijn laatste tocht is door Zuid-Amerika. Ik zal de tv gids in de gaten houden.

Ook een aangenaam zomerprogramma vind ik "van Ninevè  tot Nazareth" over vergeten volken in die door oorlog getroffen streken. Wat een sterke mensen. Zoveel geweld meemaken en familie kwijtraken en dan toch weer opnieuw opbouwen.

Gisterenmiddag begon het te kletteren. Ik zette de tv aan en was in gedachten in Egypte. Voelde mee met de vele blaren op de voeten en het enthousiasme bij het bereiken van de Middellandse zee, het eindpunt van de wandeling.

Om vervolgens toen het droog werd mijn eigen kleine wandelingetje aan het kanaal te gaan maken.

 

 

 

 

 

lekkers

Wat heb ik een overvloed aan fruit en groente in huis. Zekers, als ik van alle kanten iets krijg. De ene buurvrouw gaf een courgette. De andere een zak vol pruimen. Nummer drie had gelukkig een recept van pruimentaart.

 

 

De pruimen-buuf kwam koffiedrinken en taart proeven. Die van het recept bracht ik twee stukjes. Want het wordt teveel voor mij. Mijn man is tijdelijk op het Atkins dieet en eet vrijwel geen koolhydraten.

 

 

Iedere ochtend braad ik een pannetje kip of vleessnacks voor de dieet-eter. De buur-perro ruikt dat en komt meteen bedelen. Ik laat me snel verleiden door dat lieve koppie

 

 

Een stuk courgette verdween in een soepje. Ook dan blijft het buurhondje trouw aan mijn voeten liggen. Merle heeft geleerd, wat "op"betekent. Voor een Spaanse straat-pup is dat moeilijker, denk ik.
Straks komt de krat met levensmiddelen voor de nieuwe week. Wat hebben we het toch goed.

 

 

ruisen

Met deze stevige wind en de bomen vol blad ruist het aan het kanaal. Het geluid overstemt een deel van de verkeersgeluiden. Ik zat op mijn mijmerboom naar het ruisen te luisteren. En moest denken aan een stukje uit "de alchemist" van Coello. Daar fantaseert de hoofdpersoon .waar de wind vandaan komt en wat die meebrengt. Hier kwam die deels over zee, maar dat rook ik niet meer.

 

Ook in de tuin zwiepten de takken. Ik wilde de uitlopers van de druif knippen. Die slingerden zich over het schuurdakje. Het was moeilijk, die bewegende slierten te pakken te krijgen.
De regen heeft het vergelende gras weer helemaal opgefleurd . Die kleine buur-perro wil nog wel eens een plasje doen hier. En Merle doet dan niet onder. Daar moeten emmers water over,anders wordt het weer geel.
Zo'n niet-tuin-zit-dag is ook wel eens prettig. Binnen is er van alles te doen en te lezen. Er zijn bramen rijp, dat wordt een smoothie. Vanochtend vertelde een buurvrouw over een lekker fruit-taart-deegje. Dat ga ik ook eens proberen.
Zo is er altijd wel iets te scharrelen.

 

 

 

kefir korrels

 

 

Een enkele keer zet ik iets op de facebook-groep "ik geef weg Walcheren". Aan loten begin ik niet. De eerste, die reageert kan het spul komen halen. Tot nu toe liep dat voorspoedig.
Van de buurvrouw hoorde ik, dat mensen soms een tijd afspreken om iets op te halen. En dan vervolgens niet komen opdagen.
Met het aanbieden van de kefir korrels had ik hetzelfde. 5 mensen reageerden enthousiast. De eerste kon meteen de korrels ophalen en deed dat ook. De volgende mensen had ik bericht gestuurd, dat het wel even duurde, voor mijn korrels weer aangegroeid waren.
Ik had afgelopen week een potje korrels klaar staan. Nummer twee gaf ik een berichtje, geen antwoord. Met nummer drie en vier ging het precies zo. Nummer vijf had aangegeven pas in september kefir te gaan maken i.v.m. de vakantie.
Ik vraag me dan af, wat er speelt. Zijn mensen zo dol op gratis spullen, dat ze impulsief reageren en vervolgens het verlangen weg is? Zeker als je de deur uit moet, om iets op te halen.
Onze ervaring is, dat zelf bij verkoop via internet je soms voor niets op iemand zit te wachten. Die toezegt te komen kijken op een bepaalde tijd en ook niets meer van zich laat horen. Misschien ben ik ouderwets, Maar op zo'n manier doe ik geen zaken en haal ik zeker geen gratis spulletjes op.

konijn

 

 

De dierenarts constateerde geen verontrustende dingen bij Merle. Ik heb wel iets geleerd. Dacht ik ,dat niet eten bij diarree goed was, het blijkt, dat de hond juist kleine beetjes had moeten eten. Ik kreeg stop-pillen mee. En de mevrouw wilde voor alle zekerheid de ontlasting controleren op giardia, een parasiet. Die schijnt op de uitlaatplaatsen in het dorp veel voor te komen. Ik wist niet, dat mensen ook besmet kunnen worden. Zelfs via de vacht van de hond.

De pillen en het eten werkten goed. Geen borrelbuik, maar ook geen ontlasting meer gisteren. Nu lukt het me niet , om voor het weekend nog van drie verschillende bolussen een beetje in een potje te doen.Ik laat de test maar zitten. Mocht Merle de komende tijd nog eens diarree krijgen, dan verzamel ik meteen de monsters voor de test. Want bij besmetting met die parasiet komen de klachten terug. Ik denk, dat de hond nu in orde blijft.

Vanochtend bij het fietsen begon Merle ineens te rennen. In de verte zag ik iets liggen. Een grote brul bracht haar weer terug. Het was een dood konijn. Ik moest heel streng zijn en haar af zetten. Na die darmproblemen wil ik niet dat er gesnuffeld wordt of een hap genomen van een misschien ziek konijn.

Gelukkig heb ik altijd een plastic zak bij me. Zorgvuldig deed ik het konijn er in. Op weg naar een vuilnisbak had ik een hond met de snuit bij de zak lopen. Thuis heb ik goed mijn handen gewassen. Ik ben altijd wat huiverig voor dode dieren.

 

bot

Er is een bot-en stokjesnijd tussen Merle en de buur-perro. Onze hond sluipt hun tuin in,om een botje te stelen. Die kleine komt later bij ons en pakt het ongezien weer terug.
Nu had de buurvrouw Merle een groot wit bot gegeven. Maar door die voedselnijd is ze sneller gaan kluiven en eten, dan anders. Dat had ik niet in de gaten. Normaal krijgt ze alleen soepbotten. Het resultaat was diarree maandagavond.
Vasten en kruidenpilletjes helpen niet. Nog steeds is Merle aan de dunne. Het lijkt wel een "verkoudheid"van het darmslijmvlies.In de nachten wilde ze zelf in de tuin slapen. Gelukkig maar, want dat is prettiger opruimen dan plekken in huis. Ze drink wel en is gewoon levendig.

Toch bel ik straks de dierenarts. Het duurt me te lang ,zonder enige verbetering. Dan maar een keer een chemisch middel. Ik hoop,dat ik vandaag terecht kan.

 

 

toen en nu

Bladerend door een fotoalbum, kwam ik er een paar van mijn internaat-tijd tegen. Nauwelijks 17 jaar oud begon ik aan mijn opleiding N-XX. Vanuit een klein Brielle naar het grote den Haag. De studie was boeiend, de medeleerlingen aardig. Maar allemaal een paar jaar ouder. Wat heb ik een heimwee gehad in het begin. Ik telde de dagen tot het weer weekend was en ik even "naar huis"kon.

 

 

Ik sloot vriendschap met de oudste uit de groep. We scheelden zes jaar. Hadden het heimwee gemeen, maar ook veel andere eigenschappen. Soms ging ze wel eens met mij mee naar huis. Ruth woonde met haar zus op een paar kamertjes. Daar kwam ik graag, vanwege de gezelligheid.
Meer dan 50 jaar later, kwam er deze week in de ochtend een chat via Facebook. Ruth kon niet slapen. We "spraken" even. Ze had verdriet door het overlijden van een pleegkind. In het weekend bel ik gratis naar Suriname. Dus ging het gesprek gisteren verder. Het is altijd fijn, haar te spreken. Er is in al die jaren eigenlijk niets veranderd. Alleen de afstand.

mini-moestuin

Met belangstelling lees ik over mensen met een echte moestuin. Ik weet, dat het veel werk is. Maar dat je niet verser kunt eten.

Oppervlakte, energie en een gravende hond laten mijn moestuin-gedachten dromen blijven. Ik heb er een mini-versie van gemaakt. Zo kan ik 's avonds genietend door de tuin lopen. Kijkend naar alles, dat groeit. Zon, regen en geen zware storm zijn voorwaarde voor goede oogst en lekker eten.

 

 

De druiven zie ik gewoon groeien. Dat wordt uitdelen in september.

 

 

De oude peer heeft ook dit jaar een paar vruchten. Het is een heerlijk ras.

 

 

Tomatensalade, soep of saus kan ik straks niet meer zien.

 

 

Van de braam heb ik al een paar rijpe vruchtjes gegeten. De geleisuiker en potjes staan klaar. Ik ben geen jam eter, maar maak het voor anderen. In een smoothie vind ik bramen heerlijk.

Verder heb ik een aantal oude teiltjes met verschillende soorten groenvoer. Ze doen het goed. Behalve de door Maarten 't Hart aanbevolen spinazie. Die wil voor het tweede jaar niet. Misschien niet geschikt voor een bak? Dit jaar had ik een emmer met stengel-ui, heerlijk in een salade. En ook de courgette gaf vrucht, ondanks het slakkenbezoek.
Ik kan genieten van het gepruts op de vierkante meter. En voor de tweede keer met het opeten .

 

 

 

 

uitdruipen

 

 

Na het verhaal van de weerman had ik gisterenavond mijn regenpak al klaar gelegd. Het was wel even wennen, die gestage regen. Vannacht was er zoveel gevallen, dat een hardrijdende auto golven van wel een halve meter maakte.Gelukkig fietste ik vlak tegen de huizen aan en werd niet overspoeld. 
De ronde kortte ik maar in. Met al die druppels op mijn bril, zie ik minder. Maar Merle heeft nergens last van.
Thuis gekomen moet ik dan heel snel een handdoek pakken. Anders schudt de hond zichzelf wel droog. Merle in de stoel, het regenpak uitdruipend in de badcel en een lekker ontbijtje bij een klein lampje. Het voelde als herfst.
Gepensioneerd zijn heeft zijn voordeel. Apotheek,boodschappen, het kan allemaal wachten tot het droog is. Alleen moet ik naar Middelburg, terwijl het regengebied nog niet weg is. Dan maar met de paraplu en de trein.

 

 

zomer

Wat een heerlijk koele zomerochtend. Het kanaal was rimpelloos. Er fietsten ons een paar lichtelijk aangeschoten jongens tegemoet. Die groetten met een luidruchtig "goedemorgen mevrouw". Gelukkig was Merle net aan het snuffelen en hoefde ze niet te reageren.
Gisteren reed ik door de polders. Aan de ene kant geel koren en op de andere akker het groen van uien. Een prachtig gezicht. Ik herinnerde me het "uien trekken" op 12-jarige leeftijd. Voor een gulden per dag en thuiskomen als één grote stinkende ui.
Ik kan me verbazen over mensen met een grote geheugenlade met negatief gekleurde herinneringen. Die lade wordt elk gesprek weer opengetrokken en de gebeurtenissen  opnieuw gepresenteerd. Zo kleurt iemand haar dag en ook het moment van bezoek.

Ik denk al luisterend wel eens "Heb ik drie keer gehoord" of "Zei je een jaar geleden ook al". Wetend dat er (nog?)geen mogelijkheid is een andere "bril" voor te stellen. Dan is het heerlijk om door de polders weer terug te fietsen.
Ik hoor trippelpootjes. De buurhond komt goedemorgen wensen.

 

 

bezoek

Regelmatig krijgen we bezoek van de buurhond. We horen getrippel en daar komt ze de keuken binnen. Kijkend of ze welkom is. Natuurlijk is het leuk. Soms zitten we 's avonds tv te kijken en dan komt die kleine nog even buurten.
Ze wordt langzamerhand vrijer in ons huis. Gisteren rook ze waarschijnlijk vanuit haar tuin de geur van kip. En ja hoor, de neus achterna. Thuis moet ze met koken in haar mand. Hier loopt ze bij het gasstel te snuffelen. Ik moet er nog iets op bedenken. Af zetten misschien.
Toen kreeg ik even iets van de straatfik,die ze was te zien. Ze rook in de hoek van Merle's etensbak en begon die lege bak toch helemaal uit te likken. Die goeiige Merle stond er gewoon bij te kijken.

Omgekeerd moet Merle bij Kyra thuis niet in de buurt van haar bak, bench of speelgoed komen. Dan gromt die kleine zachtjes. Dat wordt haar afgeleerd. Want vroeg of laat zie ik Merle nog een keer flink corrigeren.

 

 

schoonmaken

Na de middagthee zat ik even met de ogen dicht. Ineens hoorde ik een geluidje. Daar hipte het merelmannetje al een eind de keuken in. Ik stond voorzichtig op, om hem richting open deur te jagen. Maar nee, hij raakte in paniek en vloog naar het kruidenplankje tegen het raam. Gelukkig stonden er geen plantjes.
Het beestje was helemaal in paniek. Botste steeds tegen het raam. Merle was geschrokken van die herrie en sloop naar buiten. Gelukkig ,één angstaanjagende factor minder.
Ik probeerde een soort klein-duimpje spoor te leggen van brokjes. Maar nee, de vogel bleef tegen het raam fladderen.
Uiteindelijk besloot ik er een handdoek over te gooien. Pas na vier keer lukte dat en kon ik de merel buiten zetten.
Er waren flink wat flatsen gevallen, dus ik kon opruimen. Merle en de buurhond ontfermden zich over het brokjesspoor.Ik hoop,dat de vogel voorlopig niet meer naar binnen durft.

 

 

spijt

 

 

Vrijdagmiddag stond er op een vreemde plaats op de kade een meisjesfiets geparkeerd. Ik kreeg het gevoel, dat die fiets gestolen was, of dat er bij het zwemmen een meisje gepest was. Maar ik durfde de fiets nog niet veilig weg te zetten. Er kon ook iemand met de trein mee zijn.

Zaterdagmiddag stond de fiets er nog "Veilig wegzetten op de terugweg" nam ik me voor. Maar op weg naar huis liep ik met een aantal mensen en hun honden op. En vergat de fiets.

Daar heb ik nu spijt van. Gisterenmiddag lag het fietsje in het kanaal. Gewoon "leuk doen" en een fiets in het water gooien. Dat gebeurt wel eens meer.

Denkend aan een kind, dat haar fiets kwijt is, heb ik nog één ding geprobeerd. In een advertentie op een Zeeuwse verkoopsite bij de rubriek fietsen het verhaal gemeld. Heel misschien wordt het gelezen, door iemand die het meisje kent.

regen

Het was nog schemer, toen ik wakker werd. De regen tikte op het dak. Een milde bui. Goed voor alles,wat groeit.

Met regenpak aan deed ik een ronde. We kwamen helemaal niemand tegen. De hond vind regen niet erg. Mollen graven, achter vogels aan en rennen, het was gewoon het ochtendritueel.
Eenmaal thuis was het nog steeds donker. Ik deed een kaarsje aan, maakte een lekker ontbijt en zat te genieten van de stilte. Langzaam begon de keuken naar stoofvlees te ruiken. Dat riblapje had ik bewaard tot een koelere dag. Zoals vandaag.
Er staan geen speciale klusjes op het programma. Ik kijk wel, wat ik ga doen. Misschien iets nuttigs of gewoon lekker lezen.