80 jaar

Vandaag is het 80 jaar geleden, dat prinses Beatrix geboren werd. Haar geboorte was het begin van een aantal gebeurtenissen, die mijn bestaan op aarde tot gevolg had.
Toen "het prinsesje" geboren was, vierde men feest in den Briel. Groepen verklede mensen dansten achter de muziek aan. Mijn moeder was met een groep van de gymnastiek verkleed als in het sprookje "zwaan kleef aan". Mijn vader zag die leuke meid en wilde maar wat graag aankleven. Hij als stijve hark is zelfs een half jaar naar de gymnastiekclub gegaan, om mijn moeder te kunnen zien.
Die twee kregen verkering. Hun trouwplannen werden in de war geschopt door het uitbreken van de oorlog. Uiteindelijk zijn ze pas na de oorlog getrouwd. In die tijd was er grote woningnood. Het jonge stel ging inwonen bij de ouders van mijn vader. Wel met een eigen woonkamer, keuken en slaapkamer. Dat is niet gemakkelijk geweest voor mijn moeder. Mijn oma was niet zo aardig.
Eenmaal getrouwd kwam binnen een jaar de eerste baby. Uit de verhalen begreep ik, dat er veel aandacht was voor mij in dat huis vol volwassenen. Ik herinner me nog uit mijn peutertijd, dat er altijd wel iemand was, die even tijd voor me had.
Sprookjes eindigen altijd met "ze leefden nog lang en gelukkig" Voor mijn ouders was dat wel gelukkig, maar helaas niet zo lang. 67 jaar werden ze. Maar ze zijn wel 46 jaar een stel geweest door de geboortefeesten van "het prinsesje".

terug naar af

Bijna een jaar geleden kreeg ik last van mijn rug. In de jaren daarvoor gebeurde dat ook wel eens. Maar een paar behandelingen van een manueel therapeut en netjes mijn oefeningen doen waren voldoende om de pijn te laten verdwijnen. Nu was het andere koek. Het ging heel langzaam beter. Maar tillen ,dragen, lang lopen en staan waren niet goed.
Helaas had ik twee keer een  terugval en begon ik weer helemaal opnieuw. Zo ook zondag voor de derde keer. Ik zat op de bank Merle te aaien. Bij het opstaan "pang",daar begon het weer.
Gisteren gingen we naar de huisarts met de vraag of een MRI duidelijkheid zou brengen. Zijn collega liet een jaar geleden na foto's via de assistente weten "artrose,het recept voor pijnstillers ligt klaar". Ik vind dat milde artrose toch wel langdurig en veel pijn doet. En beperkingen geeft.
"Er is meer aan de hand"zei de huisarts. En legde uit, dat alle tussenwervelschijven in de lende "zwart"waren. Dat kan op één of meerdere plaatsen pijn via de facetgewrichtjes geven. Na helaas soms een paar jaar kan dat weer over gaan.
Dat wordt geduld hebben. Netjes mijn oefeningen doen. Gelukkig houd ik van lezen en zit in mijn stoel pijnvrij. Ik beweeg nu in slow motion. Ging zonet weer een klein blokje wandelen in slakkengang met Merle. Ik hoop,dat de vooruitgang nu blijvend is.

smullen

Via een site kwam ik tijden geleden het boek "het energieke vrouwen voedingskompas" tegen. Het leek me boeiend en ik besloot het te reserveren in de bieb. Die gedachte leefde bij veel anderen. Meer dan 40 reserveringen voor me.
Vorige week keek ik weer eens op de site van de bieb. Nog steeds zo'n 15 reserveringen. Ik besloot het boek zelf aan te schaffen. Het was toevallig tweedehands te koop. Daar heb ik geen spijt van gehad. De hele week zat ik te "smullen" van allerlei boeiende gegevens. Soms bekend, maar ook nieuwe of weggezakte kennis.
Het enige nadeel waren de kleine letters. Dat snap ik niet helemaal. Iemand schrijft een boek over gezondheid en staat er niet bij stil, dat een klein deel van de doelgroep misschien niet zo goed meer ziet. Er zijn meer boeken op voedingsgebied met kleine letters of b.v. tekst op een rode achtergrond. Gelukkig heb ik een goede lamp en die ging ook overdag aan.
Eén van de nieuwe weetjes voor me gaat over het stofje oxytocine. Ik wist niet, dat het ook werd aangemaakt tijdens de soms urenlange kletspraatjes tussen vrouwen. Daar wordt wel eens wat lacherig over gedaan, maar het heeft gezonde componenten.
Toen gisterenmiddag een vriendin langskwam en mee at, ging ze voldaan naar huis. Soep in de maag en oxytocine in de hersenen.

overvloed

Terwijl ik net een blog lees over mensen,die bewust een tijdje van heel weinig geld proberen rond te komen. gaat de bel. De bezorger van de internetboer. Als ik de kist uitpak besef ik mijn overvloed.
Soms heb ik een omgekeerd "probleem" Om aan het minimum bedrag te komen verdeel ik de houdbare boodschappen over diverse weken. De ene keer de thee, een volgende week een fles olie of afwasmiddel. Er zijn wel weken,dat ik gemakkelijk het bedrag van 30 euro haal.
Als eerste kijk ik altijd bij de acties. Komende week is b.v. mijn favoriete kaas in de aanbieding. Ook koop ik sommige artikelen bij de supermarkt. Die zijn daar een paar dubbeltjes goedkoper. Meel en noten koop ik vaak in grotere/voordeliger verpakking bij een andere internetshop.
Maar ik besef mijn rijkdom, dat ik heerlijke voeding kan kopen. Ik verheug me al op de kersverse groene salade van vanavond. Met een restje bataat.

leesplezier

Al jaren ruil ik met een vriendin tijdschriften. Zij leest mijn "onkruid"en ik haar "Happinez" Deze week dronken we koffie met een paar vriendinnen en ging ik met twee tijdschriften naar huis.
Heerlijk lezen vind ik dat. Ik zit echt van de artikelen te genieten. En heb nog een restant hebberigheid bij het zien van al die mooie dingetjes die te koop zijn. Gelukkig heel prijzig, dat verdrijft snel mijn "wat mooi,dat zou ik wel willen hebben"gedachten.
Ik ga er dan echt voor zitten. In mijn stoel bij de kachel. Een kopje thee er bij en weg in de wereld van Happinez. Ook een pen in de buurt, want ik heb daar al veel mooie boektitels gevonden.
Eén tijdschrift is uit. Vanmiddag of vanavond wacht me nog meer leesplezier.

miskoop

Toen Merle als pup eenmaal goed zindelijk was, kochten we twee berbers. Degene in de keuken sleet het meest. Want daar wonen we het grootste deel van de dag. Ook lag Merle vaak op het kleed. Ik maakte het regelmatig schoon, om de hondengeur te verdrijven. Wetend dat ik de enige was die dat rook met mijn goede neus.
Na zo'n 7 jaar waren we aan een nieuw keukenkleed toe. En vonden een mooi wollen kleed,afgeprijsd. Dat was dus weggegooid geld. Goedkoop was duurkoop in dit geval.
 Als een hond zich uitrekt, spreidt die de nagels met kracht. En daar kon de wol niet tegen. Steeds meer kleine gaatjes werden zichtbaar. Eerst probeerde ik de boel nog te redden, door zo'n slijtplekje in de smeren met bisontix. Om verder wolverlies tegen te gaan. Helaas het werd steeds erger.
We hebben een nieuw kleed gekocht. Op een andere manier geweven en hopelijk van betere kwaliteit.

fout ingeschat

De weerberichten spraken wel over plaatselijke gladheid. Ik keek vanochtend op de thermometer en het was een paar graden boven nul. De auto's hadden geen ijs op de ruiten en het motregende. "Geen gladheid"dacht ik en stapte op de fiets.
Maar dat was fout ingeschat. Bij een kruispunt ging ik onderuit en lag stomverbaasd op de straat. Gelukkig met alleen maar een waarschijnlijk blauw wordende heup en bovenbeen. Het was zo glad,dat ik de fiets niet overeind kreeg. Ik sleepte hem naar het trottoir,dat was ruw. Merle vond het eng allemaal.
De fiets liet ik staan en ik liep verder tot de hond alles gedaan had. Weer terug en met de fiets aan de hand voorzichtig naar huis.Daar maakte ik een "verwen-ontbijt" voor de schrik en de goede afloop.Een warme douche en arnica waren hopelijk goed voor de spieren.
Een volgende keer zal ik nog beter oppassen.

blije hondjes

Het hondje van de buurvrouw komt elke dag even buurten. Soms gaat Merle haar halen. Dan krijgen ze beiden een snoepje en wordt er een poosje gespeeld. Bij het zinnetje "ga maar naar je vrouwtje" sprint die kleine door het gat in de heg naar huis. Om haar speeltjes te bewaken, want Merle gaat meestal ook mee.
Het formaat is hetzelfde maar de kleur heel anders. Toch doet Kyra me heel erg denken aan ons tweede hondje. Het zijn beiden van die blije hondjes. Je gaat vanzelf lachen, als je dat vrolijke kwispelstaartje ziet. Daarbij vergeleken is Merle een goedmoedige lobbes .Ook de namen lijken op elkaar. Die van ons noemden we Quiltje en tegen de buurperro zeg ik vaak Kiertje.
Door die herinneringen zocht ik in mijn fotoalbum. Onze Aquila kregen we met 8 weken. Er stond een advertentie in de krant van een nestje. Onze eerste hond moest een paar weken daarvoor inslapen.
In dat weekend logeerde een jong buurmeisje bij ons "Laten we naar dat nestje gaan kijken" smeekte ze. Dat deden we en op de terugweg had ze een klein pupje op schoot.
15 jaar lang hebben we er een fijne en vooral blije hond aan gehad.

storm

                  schoorsteenkappen, antennes en dakpannen waaien weg,
                  kinderen moeten moeite doen om te blijven staan,
                  takken breken af, 
                  alleen zwaluwen en eenden vliegen nog

Bovenstaande is de beschrijving van windkracht 9 op de schaal van Beaufort. Ik hoop, dat de dakpannen hier gewoon blijven liggen. Maar harde windvlagen zijn er wel.
Vanochtend liet ik de fiets staan en ging lopen met Merle. Het was oppassen bij kruispunten en ruimtes tussen twee huizen. Daar viel de zijwind ineens tegen me aan. Ik had zelfs even bij een tegenwindvlaag, dat ik gewoon stilstond. Zo'n hond dicht bij de grond en op vier pootjes heeft nergens last van Die liep in fietstempo en keek steeds achterom zo van "Waar blijf je?"
Het vervelende van wind en donker is, dat je mogelijk vallende takken of dakpannen niet goed ziet aankomen. Ooit moest ik opzij stappen voor een stuk schoorsteen, dat over de stoep rolde.
Eenmaal thuis was de storm hoor-en voelbaar. Het loeide in de kachel. De windvlagen klappen tegen de achtergevel. De achterdeur rammelt. Hoe goed er ook tochtstrip geplakt is, nu houdt het de tocht niet helemaal tegen.
Gelukkig staat de wind niet recht in de afvoer van de geiser. Als die straks draait naar west wel. Misschien moet ik dan ouderwets water in ketels warmen, omdat de geiser uitfloept. Maar het is van korte duur.
De kinderen van het schooltje hierachter zullen wel extra rumoerig zijn door de wind. Dan klinkt er enthousiast gegil op het schoolplein. Arme leerkrachten.
 Wie op weg gaat, moet oppassen. Ik hoop, dat er niet te veel materiele en menselijke schade ontstaat.

plastic

Op het journaal was een item over de problemen, om al die verschillende soorten plastic te hergebruiken. Ik dacht terug aan mijn vroege jeugd, de pre-plastic-tijd. Daar kunnen we niet meer naar terug. Maar misschien is het een model om verbeterd toe te passen in deze tijd.
Mijn moeder waste af in een emaillen teiltje. Met zeepsop gemaakt met een zeepklopper. Later kwamen er glazen flessen met afwasmiddel. De was werd gedaan met  zeeppoeder uit een kartonnen doos.Hele vuile kledingstukken werden op een wasbord geschuurd met groene zeep. Dat alles met een houten borstel. De tandenborstels herinner ik me niet meer.
Levensmiddelen kreeg je bij de winkel mee in een papierenzak of los in de tas. De melkboer kwam heel vroeger met "losse melk" Die tapte hij in een melkkoker. Later kwam het gemak in de vorm van glazen flessen.
Restjes eten werden bewaard in emaillen schaaltjes met een bord er op. In de kelderkast, want een koelkast hadden we nog niet.
Stekkers en stopcontacten waren van bakeliet. Kleding van katoen, linnen of wol. Van wegwerp spullen hadden we nog nooit gehoord. Alles werd zo veel mogelijk hergebruikt of gerepareerd.
Toen de eerste plastic emmers en teiltjes verschenen hadden die alleen maar voordelen. Licht in gebruik.Er kwamen steeds meer gemakkelijke en goedkope gebruiksvoorwerpen van plastic. De synthetische kleding verscheen. In die tijd kon men niet vermoeden, dat die grondstof later zulke problemen zou gaan veroorzaken.

sterrenhemel

Vanochtend vroeg fietste ik eindelijk weer eens onder een sterrenhemel. Een kleine maansikkel was zichtbaar. Ik zou zo naar boven blijven kijken, dat ik vergat om op de hond te letten. Het was heerlijk weer.
Het werd langzaam blauwer buiten en de zon verscheen. Een veelbelovende dag. Ik liep vanochtend een klein "rug-rondje". Merle is dan net zo blij, alsof het een lange wandeling is.
Na een paar telefoontje schreef ik ouderwets een brief. Al 12 jaar heb ik een penvriendin. Ook leuk om een brief te ontvangen. Maar ik kan wel merken met al dat typen, dat ik schrijven ontwend ben. Na één kantje wordt mijn handschrift slechter.  Zouden er nog veel mensen zijn met een mooi handschrift?
Ik ben net terug van een wandeling langs het kanaal. Samen met de buurvrouw en die blije Spaanse perro. De honden speelden en wij genoten van het uitzicht. Er kwam in de verte wat lichte mist, maar dat gaf juist een bepaalde sfeer. Jammer, dat we geen fototoestel bij ons hadden.
Nu een kopje thee maken en verder lezen in de spannende detective "klikspaan". Mens en hond in alle rust.

meningen

Toen de eerste film van Al Gore uitkwam,was vrijwel iedereen het over zijn stellingen eens. Een kleine groep wetenschappers had een andere mening. Maar die hoorde je niet in de media.
Nu is er zelfs klimaatdiscussie in Nederland. Op twitter bestrijden een weerman en politicus elkaars visie en gebruiken elk andere feiten en bewijzen. Wie moet je als leek nu geloven?
Afgelopen week las ik nog een derde verhaal over de opwarming van de aarde .Daarin stelde die wetenschapper,dat het wel degelijk warmer wordt op land en zee. En er veel smeltwater van de Noordpool komt. Maar in zijn visie is  niet de CO2 daar de oorzaak van. Maar  de toenemende kracht van de zon en de kleine kanteling van de aardas. Ook las ik een vierde bewering ,dat we de komende 33 jaar een kleine ijstijd gaan krijgen.
Ik weet niet, wie ik moet geloven. Als ik om me heen kijk zijn er ook dit jaar weer vroege narcissen en al kleine blaadjes aan de bomen. Hebben we hier de laatste jaren steeds minder sneeuw in de winter. Lijkt het alsof er wereldwijd steeds meer extreem weer voorkomt.
Er zijn metingen en berekeningen, die door anderen weer als fout betiteld worden. Modellen,die toch niet uitkomen. Wat er echt gaat gebeuren, zal ik in de toekomst alleen vanuit het hiernamaals kunnen zien.

versleten

 Aan sommige kledingstukken ben ik gehecht. Wel 10 jaar geleden vond ik op een rommelmarkt een prachtig wollen vest. Het leek duur, 12,50 euro. Maar een vriendin met verstand van merkkleding, wist dat het heel goede kwaliteit was. Dat klopte.
Ik droeg het vest vaak. Maar vorige winter begonnen er gaatjes in te vallen. IJverig stopte ik de ellenboog en andere kleine slijtplekjes. Maar nu was naast de stop een nieuw gat gekomen. Sommige stukken waren heel dun.Helaas tijd voor de kledingbak. Jammer. Gelukkig had ik met vooruitziende blik al een nieuw vest gevonden. Want 100% wollen kleding is niet gemakkelijk te kopen, behalve voor een flink bedrag.
Op dit moment ruikt de keuken naar notencracker. Mijn man vindt ze ook lekker en dan zijn ze snel op. Ik heb twee bakblikken gemaakt. Heerlijk als tussendoortje of bij de soep. En een prima klusje voor dit miezerige weer.

heerlijk

Al weken lang was ik niet naar de dijk geweest. De vele regen had van het gras een modderbende gemaakt. Op sommige stukken zo glad als sneeuw. Ik liep daar moeilijk en ben mijn rondjes met Merle in het dorp gaan lopen. Op een stevige ondergrond.
Maar het droge weer en de harde wind van de laatste 48 uur hadden het pad beter begaanbaar gemaakt. Zo kon ik vanmiddag weer mijn favoriete ronde maken. Het was heerlijk,die koude wind in het gezicht.
Behalve de natuur en het water had ik ook de dijk-bekenden gemist. Soms loop ik met mensen op, die  ik al twee honden lang ken. Vaak zijn het gezellige gesprekken, ook wel over levenszaken.
Nu liep ik met een meneer, die ook rugklachten had. We hadden eenzelfde tempo en gingen beiden tegen een boom staan, als onze honden te wild te keer gingen. Want regelmatig wordt iemand omver gelopen en daar hadden we  geen zin in.
Thuis wachtte een warme kop thee en de kachel. Ik werd er slaperig van. Het was genieten voor mens en hond. Ik hoop, dat het nog een paar dagen droog blijft.

droom

Wat een akelige droom had ik vannacht. Het duurde wel even, voor ik wakker genoeg was om het bijbehorende rotgevoel los te laten. Het leek zo echt.
In de droom moesten we o.a. verhuizen. Ik vond het vreselijk om huis en alle bekenden uit de buurt achter te laten. "Dat wil ik niet"zei ik steeds.Het omgekeerde gevoel kwam na het wakker worden. Ik was gewoon dankbaar om naar beneden te lopen in eigen huis. In de keuken een om me heen kronkelende hond te aaien. De schemerlampjes aan te doen en de kachel hoog te zetten.
De koude wind waaide de restanten van de droom weg. Ik kwam maar één meneer tegen op mijn fietsrondje. Het is wonderlijk, de één groet terug, de ander niet .Deze meneer keek alleen naar de grond. Hij had ook geen uitstraling, waar Merle op gaat blaffen.Op  nieuwjaarsochtend  heel vroeg riep een wildvreemde mevrouw heel vrolijk "De beste wensen voor dit nieuwe jaar". Zoiets vind ik leuk.
Eenmaal thuis kreeg Merle eten en maakte ik ontbijt. Kaarsjes aan en in alle stilte bij de kachel zitten.
Ik was helemaal tevreden met waar ik in het echte leven was.

weer schoon

Voor vanochtend had ik met Julie( de hulp in nood )afgesproken de trapkast schoon te maken. Ik veegde af en toe een plank een beetje schoon, maar meer niet. Het was hard nodig.
Mijn man en Julie dachten, dat ik niet meer zou weten, waar alles stond. Maar voor mij zit er een systeem in het opbergen.
Ik was benieuwd, of ik nog iets "over de datum" zou tegenkomen. Alleen twee zakjes kruiden van een soort, dat ik niet meer gebruik. En heel oude abrikozenpitten, die ik zelf niet eet. Een meevaller was een potje zelfgemaakte tomatenchutney. Ik dacht, dat alles al op was.
De muren van de trapkast hebben net als de rest van het huis in 1944 onder water gestaan. De restanten zout in de muur maken, dat langzaam aan de verf er af bladdert.
"Ik zou het nog een keer kunnen verven"opperde mijn man. Ik dacht aan een rare houding ,spierpijn of nek verdraaien. Dat was leuk, toen we jong waren. Toen zat ik opgevouwen in de kast de muren te verven. Nu mag de rest van de verf er afbladderen in de tijd,dat we hier nog wonen. Het is alleen maar het zicht. De kast is fris en koel en er schimmelt niets. Dan is het voor mij goed. Zeker nu die weer helemaal schoon is.

Hendrik Groen

Het is al weer 33 jaar geleden, dat mijn moeder een paar maanden in een waakcoma lag. Ik denk er niet zo veel meer aan. De herinneringen aan leuke dingen uit mijn jeugd komen vaker bovendrijven.
Maar gisteren keek ik de aflevering van Hendrik Groen. En pats,daar was ik door de scenes met Eefje weer helemaal terug in 1984. Zo herkenbaar. Ook wij hadden muziek opgenomen,  cassettebandjes in die tijd. Dan lag mijnmoeder met een glimlach in bed. Ook zij had af en toe een traan uit de ooghoek. Zeker, als ik over mijn vader sprak. Die was bij het ongeluk overleden. Ze heeft het geweten volgens mij.
De droom van Hendrik om met het kussen Eefje uit haar lijden te helpen, begreep ik helemaal. Ooit ben ik de kamer van mijn moeder uitgelopen, omdat ik dezelfde gedachten had.
De tv serie is qua verzorgingshuis en gezondheid van de bewoners niet meer van deze tijd. Maar veel onderwerpen zijn uit het leven gegrepen.

2018

Toen sloeg de klok twaalf en was het 2018.Voor mij altijd een plechtig moment. Ondanks het feit,dat elke ochtend wakker worden ook een begin is, van een nieuwe dag. En de goede voornemens en wensen,misschien anders verwoord opnieuw kunnen worden uitgesproken of uitgevoerd.
Ik hoop,dat iedereen over 365 dagen kan zeggen"het was een goed jaar".