vraagteken.

Steeds vaker denk ik bij het lezen/zien van nieuws "Oh ja?" En heb ik een groot vraagteken. Er gebeuren voor mij wonderlijke dingen. Neem nu dat Russische zenuwgas en alle reacties Europa-wijd.
Ooit hoorde ik zelf nare verhalen over een bepaalde winkel. Zonder echte bewijzen. Ik wist niet of het waar was en bleef er gewoon kopen.
Zo niet de Europese regeringsleiders. Die geloven blindelings, wat mevrouw May zegt. En op basis van dun bewijs gaan ze meedoen met "Poetin pesten". De verhouding wordt er niet beter op. Bij tegenmaatregelen of boycot is wel de gewone zakenman, die handelt met Rusland de dupe.
Maar helaas kan een gewone burger hier niets aan doen. Ik kan wel proberen in eigen omgeving eerlijk te zijn. En niet mee te roddelen of mensen zomaar te veroordelen

internet-loos

De telefoon is weer gemaakt. Het bleek een storing in de centrale. Ze schakelen over van analoog naar digitaal signaal. Het kan nog een keer gebeuren. We waren niet de enige met die klachten.
Maar ook de internetprovider is bezig. Het is aangekondigd, dat er af en toe geen verbinding zou zijn.
Dan merk ik, hoe vaak we de laptop gebruiken. Even buienradar kijken. Hoe laat komt de pakjesbezorger. Hoe heet die schrijver.
We haalden herinneringen op aan het pre-digitale tijdperk. Gewoon naar buiten en afwachten of het regende. Boodschappen ging je zelf halen. Voor moeilijke begrippen was er de encyclopedie. Soms ging ik naar de bibliotheek voor informatie. Om deze tijd van het jaar snuffelde ik daar in de belastinggids. Met mijn kladje van het papieren aangifteformulier.Wat is het dan allemaal gemakkelijker tegenwoordig.
Niet lezen, tv kijken en internet deed me naar het aanrecht verhuizen. Ik maakte humus. En bakte notencrackers. Ook staan er een paar potten bietjes te fermenteren. Weer eens iets anders, dan deels achter het scherm zitten.

storing

Donderdag werd ik door het ziekenhuis gebeld. Ik kon nog net zeggen, dat het goed ging. Want er klonk ineens een kiestoon door het gesprek. Ook latere telefoontjes gingen niet goed. Vreemde klikken op de lijn, ineens zachter geluid. Of zomaar wegvallen van de verbinding. Het display gaf af en toe de mededeling "controleer de telefoonlijn".
We hebben echt alles gecontroleerd. Mijn man deed zelfs het kapje van het kabeldoosje, om mogelijk losse schroefjes te controleren. Maar alle mogelijkheden gaven een storing.
Op het laatst plugde mijn man een oude vaste telefoon in de stekkerdoos van de KPN. Wiebelde even met de pootjes. Hij zette de telefoon aan, om te gaan bellen en daar klonk plotseling een stem "Met 112.wilt u ambulance, brandweer of politie".
Toen wisten we zeker, dat de fout niet bij onze leiding en telefoons lag. De storingsdienst werd gebeld. De mevrouw kon zien, dat er buitenshuis iets niet goed was. Morgen komt de monteur. Ik ben benieuwd.

leerzaam

Een mens is nooit te oud om te leren. Als afleiding op mijn tv-en leesloze avonden  zocht ik op YouTube. Daar kwam ik een leuk kanaal tegen. Van twee mensen,die off grid leven en hun kennis delen. Ze doen het op een leuke manier. Ik heb al veel van hen geleerd en raak ook weer geinspireerd om milieuvriendelijker te leven.
https://www.youtube.com/channel/UChit3QKk051fCsqliwVrbuQ
Een deel van hun filmpjes gaat over voeding. Stacy heeft lekkere, simpele recepten.Zoals schijven witte kool met boter en kaas uit de oven. Of plat brood,deels zoete aardappel,half bloem. Ze smaakten beiden prima.

Gisteren zag ik een stukje over droog masseren voor het douchen. Ik besefte,dat ik ook nog ergens zo'n borstel had. En heb het vanochtend meteen uitgeprobeerd.
Omdat Doug en Stacy geen electriciteit hebben, zag ik met verbazing hun handmixer en blender. Wat bestaat er veel op dat gebied.Maar zover ga ik niet. Mijn staafmixer geeft bijna de geest en er komt er eentje op stroom voor terug.
Wat ik heel leuk vind, is het koken en bakken in de zonne-oven. Mijn man had een platte doos,geschikt om zelf een simpele zonne-oven te maken. Maar nee, met die spelende honden in de tuin,moet er geen preitaart of soepje staan. dat wordt beslist opgegeten. Dus staat vandaag mijn soep te trekken op de kachel.En ga ik straks nog even kijken naar Doug en Stacy

groene mens?

Deze week keek ik de aflevering van tegenlicht "de groenmens". Met verbazing. Veel dilemma's van nu zijn voor ons een gepasseerd station. Ik realiseerde me, hoeveel nu "groen" genoemd gedrag hier heel normaal is.
Zo'n 40 jaar geleden legden we al een baksteen in het reservoir van de wc. De allereerste spaardouchekop wordt nu nog gebruikt. De eerste knotsen van spaarlampen kosten toen 40 gulden. We kochten er maar twee in het begin. Mijn man maakte zelf voorzetramen.
Toen we 34 jr geleden dit huisje kochten , hadden we het geluk van een kringloopwinkel om de hoek. De eerste hier in de regio.Een deel van de verbouwing kwam daar vandaan.
In de jaren, dat koolzaadolie nog betaalbaar was, vulden we zeker de helft van de tank van de auto daarmee. Zo schoon reed vrijwel geen enkele diesel.
In die tijd had ik een vriendin,die helemaal "groen"was. Van haar leerde ik veel. Bovendien was er nog iemand,die zo leefde. Want het was een eenzame leefstijl. Dat is tegenwoordig zo prettig met internet. Al die "groenmensen'hebben contacten met en leren van elkaar. Nu is zo leven helemaal "in". Een groot verschil met vroeger.

lang geleden

Vandaag 50 jaar geleden kwamen mijn man en ik elkaar tegen. Een collega op een andere school had een actie voor een goed doel. Mijn man hielp daar mee als chauffeur. 's Avonds was het napraten met z'n allen. En zo klikte het.
 Wat is dat lang geleden. We deden een beetje feestelijk. Iets lekkers bij de koffie. En natuurlijk herinneringen ophalen. Het doet ook beseffen, hoe oud we nu al zijn.
Vanmiddag was er controle van mijn geopereerde oog. Een enkele ontstekingscel maakt, dat ik door moet gaan met druppelen. Gewoon doen voor het goede doel.
Morgen is het tweede oog aan de beurt. Hopelijk kan ik vrijdag weer wat lezen. Er liggen nog tijdschriften te wachten. Maar ik moet nog zes weken wachten op een oogmeting voor een nieuwe bril. Zeg maar twee maanden en dan zie ik alles(ook tv) weer scherp. Wat zal dat fijn zijn.

wintergewoonten

Nu onverwacht er een speldenprik winter terug is, moet ik opnieuw denken aan alle wintergewoonten. Wij verwarmen met gaskachels. De gevelkachel in de badcel brandt weer. Gisteren aan het eind van de middag deed ik de kachel op de bovenverdieping aan. Ook gaan dan de gordijnen daar al dicht. Hetzelfde met de dikke gordijnen voor de voor- en achterdeur.
De keukenkachel geeft nu zoveel warmte, dat ik er op kan koken . Er staat een pan met pompoen te pruttelen. Voor een lunchgerecht. Af en toe is de ketel met water zo heet, dat die gaat "zingen". Voor even klinkt het gezellig. Dan gaat het me irriteren en gooi ik er een glas koud water bij.
Vanochtend vroeg was het heerlijk koud. Ik waaide helemaal wakker. En liep nog een extra blokje door het stille dorp. Om daarna bij de kachel van een lekker ontbijtje te genieten.
Winter heeft zijn leuke kanten. Maar over een tijdje het muggengordijn voor de achterdeur hangen is ook weer plezierig.

vrouwtje Piggelmee

De overbuurvrouw had oude kinderboeken verkocht. Het gesprek kwam op de serie Piggelmee. Meteen kwam de tekst van de beginnende versjes omhoog "In het land der blonde duinen en niet heel ver van de zee....". Wat is dat vroeger veel voorgelezen. Toen ik lezen kon,  las ik de boeken zelf.
Later keek ik de uitzending van Jan Terlouw van woensdag. Ook hij noemde de consumptiedwang van veel mensen in deze tijd. Eigenlijk lijden die mensen aan een vrouwtje Piggelmee-syndroom. Het is alleen te hopen, dat onze beschaving ook niet teruggeworpen wordt naar een variatie op de omgekeerde Keulse pot. Door het opmaken van alle grondstoffen en energie.
Heel leuk een vriendin had een cadeautje gekocht. Het boekenweek essay van Jan Terlouw. Gelukkig met grote letters. Ik heb er al een paar bladzijden uit kunnen lezen.

merelzang

Deze tijd van het jaar beginnen de merels te zingen in de vroege ochtend. Onze nieuwe tuinmerel heeft nog maar een aarzelend repertoire. Maar als ik de hond uitlaat, loop ik van het ene territorium in het andere. En elke bevolkt met een enthousiast zingende merel.
Het naderende voorjaar is ook te merken aan het gedrag van het merelpaartje. In de winter joeg het mannetje zijn vrouwtje weg, als er voer lag. Maar nu de tijd van nestelen aankomt zitten ze samen op het putdeksel te eten.
Zonet zag ik een beweging in de vensterbank. Pa merel, die komt vragen om voer voor twee. Ik ben benieuwd, wanneer ze twijgjes en mos in de bek hebben. En waar dit jaar hun eerste nest komt.
Het heerlijk zonnige weer lokt me naar buiten. Een volgend rondje met de hond. En misschien vanmiddag even buiten zitten

YouTube

Nu snap ik, dat mensen verslaafd raken aan filmpjes kijken op YouTube . Ik keek wel eens een enkele keer,ook naar leerzame filmpjes. De afgelopen twee weken keek/luisterde ik elke avond een tijdje.
Dagen lang luisterde ik naar mantra's van Deva en Miten. Of zocht ik oude blues op. Gisteren vond ik boeiende lezingen van William Cortvriendt. En via die berichtjes kwam ik bij twee "off grid" levende Amerikanen met leuke recepten. Ik ga vanavond hun "poor man's steak"van schijven witte kool in de oven proberen.
Zo zou je van het ene filmpje naar het andere hoppen en de tijd laten verstrijken. Voor mij is het nu een plezierige tijdsbesteding i.p,v. lezen. Maar ik zal moeten opletten om er niet blijvend verslingerd aan te raken.

goed

Vanochtend was ik bij de oogarts. Het oog met de kunstlens gaf een trillende rand aan de onderkant. En stralen bij een lamp. Maar alles was goed, de lens zat recht en het zicht was  juist. Mijn klacht werd vaker gehoord en daar zou ik wel aan wennen. De stralen kunnen gecorrigeerd worden met de nieuwe bril.
 Opgelucht reden we naar huis. Daar kwam de hulp ook binnen. Het hele huis is weer schoon. Ook de logeerkamer. Vanmiddag komt een nichtje logeren. Er liggen kruiken in bed, want de hele (koude) winter sliep er niemand.
Het wordt vast een gezellig weekend.

dubbel gevoel

In het dorp is een winkel, waar ook wat houdbare bio-producten verkocht worden. Vroeger was ik er een goede klant. Maar sinds de wekelijkse bestelling bij de internet-boer heb ik die houdbare artikelen soms nodig om aan het minimum bedrag te komen. Bovendien was het daar goedkoper.Dus haalde ik minder in het dorp.
Nu is er totale uitverkoop wegens ernstige ziekte. Ik had een dubbel gevoel bij het naar binnen stappen. Ik wil geen "lijkenpikker"zijn, maar best wel iets uit hun voorraad kopen. Door de korting liggen de prijzen gelijk met de boer.
Dus staat er een voorraad tahin in de kast, heb ik voor een jaar afwasmiddel, eet mijn man veel kaas en nam ik voor de buurvrouw paaseitjes mee. Misschien volgende week nog een keertje kijken.

gedoe

In de PZC werd gewaarschuwd voor phishingmails met eigen e-mailadres. Daar had ik er al een paar van ontvangen. Toen werkte ineens vanochtend mijn mailadres niet meer. Niet verzenden of ontvangen.
Dan is daar gelukkig mijn man met zijn bakken vol geduld. Hij kreeg het gerepareerd. Helaas ben ik wel allerlei opgeslagen mails kwijt, zoals mijn "kookboek". Gewoon opnieuw verzamelen.
Wie ook weer  actief bedonderen, zijn de Engels sprekende Aziaten per telefoon. Al een paar keer werden we lastig gevallen de laatste dagen. Zonet zelfs twee keer in een half uur. Gaat weer de telefoon, pak ik hem op en ben klaar om "f## you" te roepen. Is het mijn zus.
 Ik snap niet, dat die telefoonterroristen steeds maar eenzelfde nummer blijven bellen, als er gelijk opgehangen wordt.
Maar gelukkig ,dat de mail het weer doet. Want met bestellen, afleveren, herinneringen aan afspraken zijn e-mails een gewoon onderdeel van het dagelijks leven geworden.

vernieuwd

Al meer dan 30 jaar lees ik, nog steeds met plezier het blad "onkruid". Na mij wordt het doorgegeven en hebben nog een paar mensen er lol van. Gisteren lag de vernieuwde versie in de bus. Tot mijn verbazing met iets grotere letters. Ik had al eens gemaild over hun kleine druk en dan soms op gekleurde ondergrond. Slecht te lezen voor mij en ongetwijfeld ook anderen.
Eerst wilde ik het blad wegleggen. Tot over 3 wk, als ik weer kan lezen. Maar door het lettertype lukt het me een klein stukje te lezen. Het voelt als een bakje kersen, waar ik er steeds eentje van kan eten. Tekst consumeren en er van genieten.

brrr......

De harde wind maakt het niet echt plezierig om buiten te zijn. Bovendien belemmert het de ijsgroei. Ik zocht in mijn fotoalbum. Want ik herinnerde me een koude periode met veel minder wind en prachtig ijs. Dat bleek 1991 in de voorjaarsvakantie te zijn geweest.
De ijsvloer was toen spiegelglad en diep zwart op de plas bij Veere. Wat hebben we die vrije dagen heerlijk geschaatst. De buurkinderen en de hond gingen mee. Echt druk was het in de ochtend nog niet.
Helaas zulk langdurig vriezend weer, maar dan de heldere variant met zon en weinig wind is er al lang niet meer geweest aan de kust.