energiezuinig

Al heel lang probeer ik milieuvriendelijk te leven. Ook op het gebied van energieverbruik. We hebben lokale verwarming. Een kachel in de keuken, eentje in de kamer en een gevelkachel in de badcel en de slaapkamer. De gevelkachels zette ik alleen maar aan, als er nachtvorst was. En dan nog in de avond.
Maar ik merk, dat ik met het ouder worden wat moeite heb met dat "spartaanse". "Je billen vriezen hier aan de bril"zegt een vriendin altijd. Maar ik ben die temperatuursverschillen gewend. Bovendien hadden we in mijn jeugd een buitentoilet.
Nu heb ik besloten, dat met dit kwakkelweer gewoon de kachel in de badcel op waakvlam gaat, dag en nacht. Boven zet ik eind van de middag de kachel aan en ergens in de nacht, als ik naar het toilet ga, kan de kachel weer uit. Het voelt aangenaam voor mijn "oude botten".
Ik heb mijn voorschot bij de energiemaatschappij verhoogd. Trouwens die prijzen zijn toch hoger dit jaar. Ik ben nu zuinig op mijn eigen energie.

nog wit

Er valt gestaag motsneeuw. Dat bedekt de wereld met een kleine witte laag. Het is ook een apart licht met zo'n lucht nog vol sneeuw. Het is een mooi uitzicht naar die witte tuin. En dan het vallen van de vlokken, om helemaal rustig van te worden.
Vanochtend was het een witte wandelronde. Ik probeerde Merle tot spelen met sneeuwballen te verleiden. Werd de kind in mij wakker, de hond vond er niets aan. Straks lopen we nog een blokje om.
De straten zijn met deze temperatuur boven nul en toch sneeuw drab aan het worden. Dat is toch ook glibberig. Ik moet nog even naar een vriendin, maar durf niet te fietsen. Hoe mooi sneeuw ook is, ik hoop er maar kort van te genieten

kiezen

Mijn man had een boeiend boek gevonden in een kringloopwinkel. "Echt iets voor jou"Dat klopt.Over de onderwaardering van het oor, het horen en luisteren. Het spreekt me aan, want ik ben niet zo visueel. Waar anderen de wereld grotendeels ervaren via de ogen, zijn voor mij oor en neus minstens zo belangrijk.
Zo'n boek doet me smullen. Ik zou wel lang willen doorlezen, zeker op zo'n dag als gisteren. Maar helaas ik moet kiezen. In de ochtend en middag een uurtje lezen. Niet te veel achter de laptop. Want ik wilde ook nog graag de aflevering van dokters van morgen over het microbioom zien. En de laatste aflevering van Mountainmen.
Die activiteiten verdeeld over de dag geeft op dit moment de meeste speelruimte. Na het lezen even de ogen dicht. Ik dacht altijd, dat die slaap  na het lezen van de "zware kost"in het boek kwam. Maar het hoort ook bij die convergentie problemen. Een hazenslaapje verkwikt en dan is het tijd voor doe-dingetjes.
Ik heb nu al zin, om straks verder te lezen.

herinnering

Een paar maanden geleden gaf een vriend me een wollen trui. Hij had in een blogje gelezen, dat ik  niets moois kon vinden. Dat vond ik al heel leuk.
Een maand geleden overleed hij. Mijn vriendin vroeg deze week: "Wil jij nog een paar truien van A. hebben?" Dat voelde als een mooie herinnering. Ze kwam langs met drie prachtige wollen truien. Die ga ik met plezier dragen.
Er liggen nu twee oude gerepareerde truien klaar voor de kledingbak. Die kreeg ik 10 jaar geleden van een vriendin. Ook een aandenken. Zij gaf ze nog zelf aan het eind van haar leven. En wilde toen,dat ik de kleding van het stapeltje, dat ze gemaakt had,  even aandeed en showde.
De ene herinnering maakt plaats voor de andere. Het maakt niet uit of het dames-of herentruien zijn. Ze zitten lekker en het voelt goed.

sneeuw

Wat lag er een mooi laagje sneeuw overal. Eerst die sneeuwbuien. Gewoon meditatie, als ik door het raam naar die dwarrelende vlokken kijk. In de vroege ochtend was ik nog met Merle gaan fietsen over droge straten. Rond koffietijd kwam de sneeuw. Met een poedersuikerlaagje waagde ik me naar buiten. Voetstappen en hondenpootjes in ongerepte sneeuw.
In de middag verzamelde ik moed en fietste naar de kaaskraam. Af en toe afstappend, want een grote auto als tegenligger werd een probleem. Ik wilde niet uitwijken naar de prut in de goot. Ik ben geen held en moet zorgen, dat ik toch buiten kom met gladheid. Anders durf ik helemaal niet meer.
Gisterenavond ontdekte ik in welke straatjes de mensen hun stoepen hadden schoongemaakt. Dat liep ook vanochtend op de inmiddels opgevroren sneeuwresten wat beter. En zonet kwam ik van de dijk. Daar was het echt mooi. Zonnetje,weinig wind en wat overgebleven sneeuw. Dat wil ik nog wel een keer lopen met een flink pak wittigheid.

maan

De wekker ging wat eerder af. Ik wilde wel iets van de maansverduistering zien. Wat is dat toch mooi,zo'n volle maan en haar licht. Helemaal, als er dan een rozige gloed bij is.
Eigenlijk wilde ik naar het kanaal. De maan over en misschien in het water zien. Maar daar is het nu glad,dus ik durfde niet. Voor Merle maakt het niets uit. Die loopt toch wel mee door de dorpsstraatjes.
Er was één straatje met de maan precies in het verlengde. Ik moest bewust me zelf waarschuwen, om ook nog op de omgeving te letten. Eenmaal thuis was mijn man in de tuin aan het fotograferen. Achter de heg deed de buurvrouw hetzelfde.. Ik ben benieuwd naar haar foto's.
Zo zaten we al vroeg aan de koffie en thee. Ik ben nog een uurtje terug naar bed gegaan. Mijn man ligt nu te slapen. Ik was voor iets moois zo vroeg op.

prijzen

In mijn hoofd zit een computertje, dat automatisch veel prijzen registreert. Ik hoef daar niets voor te doen. Zo viel me begin januari op, dat bij levensmiddelen soms de prijs niet verhoogt was met die 3% extra BTW . Andere prijzen stegen zoveel, dat de betreffende middenstander vast niet goed rekenen kon.
Al jaren koop ik fairtrade bananen. Eerst voor 1,79 en twee keer een dubbeltje er bij. Ik verwachtte toch wel 5/6 cent prijsverhoging. Maar nee, een tros kostte nu 1,49. Daar snapte ik niets van. Het enige, dat ik kan bedenken is het Lidl-effect. Op 3 km afstand is een nieuwe grote zaak gekomen. Met een aantal artikelen goedkoper dan onze dorps-jumbo. Ik ben benieuwd, of er nog meer levensmiddelen in prijs verlaagd zijn.
Wat de bananen betreft, ik vraag me of het dezelfde leverancier is. Ze zijn groener en minder vol van smaak. Afwachten maar, misschien is het gewoon een bepaalde partij. Want of de consument betaalde steeds te veel. Of de leverancier/importeur wordt uitgeknepen. Helaas heb je als klant daar totaal geen zicht op.

tand-arts?

Mijn schoonvader had als hobby  het opknappen van oude Franse klokken. Bijna 50 jaar geleden mochten de schoondochters er eentje uitzoeken. Mijn oog viel op een eenvoudig exemplaar. Een vouwslinger, maar dan aan de achterkant.
Nog steeds hangt de comtoise er. Ik ben gehecht aan het geluid van het tikken en het slaan. Mijn man, die wat kennis oppikte van zijn vader onderhield de klok.
Maar nu was het ineens stil in de huis. De klok deed het niet meer. Er was bij een radertje een tandje afgesleten. Het was te koop op internet. "Ik probeer het eerst zelf"zei mijn man. Zoals de vulling van een mensentand behandelde hij het versleten klokkentandje. Kloddertje soldeer en net zo lang vijlen tot de klok weer liep.
Ik hoop,dat de reparatie lang houdt. En anders is er wel een nieuw radertje te koop. Ik hoor de klok nu tikken en straks klinkt de slag van half drie.

dus toch

Wat een opluchting. We zijn net terug van de orthoptiste. Ik weet nu, waarom ik de oogklachten heb,die me beperkten in beeldscherm ( tv en pc) zien en lezen .Convergentie insufficientie, waarschijnlijk aangeboren.  Met het ouder worden en de andere lenzen na de staaroperatie lukte het mijn oogspieren niet meer om mijn ogen goed te houden. Dus het zijn geen enge dingen na de operatie.
De chiropractor had al convergentie problemen vermoed en gaf oefeningen op. De yogajuf had nog meer oogoefeningen, die ik later ook op internet vond. Trouw oefen ik al een maand of drie. Met als (klein) resultaat, dat ik nu twee afleveringen van mountainmen kan kijken. En wel twee uur kan lezen. Niet op één dag allemaal.
Het probleem kan niet genezen, maar nog wel verbeteren. Ik heb goede discipline om te oefenen. Mijn bestaande oefeningen en nog nieuwe.Bovendien is de beloning prettig. Mocht over 3 mnd de oefeningen te weinig resultaat geven,dan is een prisma nog een mogelijkheid. Ik houd goede moed.

water

Al jaren drink ik niet genoeg, vooral in de winter. Ik voel zelden dorst. Bovendien moet ik vaak plassen en heb geen zin nog vaker een toilet op te zoeken. In alle steden, waar ik ooit was, weet ik "plasplekken"te vinden.
Deze winter herinneren mijn man en ik elkaar er steeds aan, om water te drinken. Ik dacht aan een boek van vroeger. Vond het tweedehands en bestelde het. Het lezen over water drinken en alle mogelijke gevolgen van chronisch lichte uitdroging motiveerde me nog meer.
Bovendien heb ik er nooit bij stilgestaan, dat thee eigenlijk uitdroging in de hand werkt. Ik drink wel 6-8 koppen van allerlei thee op een dag. Nu neem ik halve kopjes. En regelmatig een (wijn)glas water, al of niet met appelciderazijn. Een groot glas water krijg ik (nog) niet weggespoeld.
Het wonderlijke is, dat ik bijna niet vaker naar het toilet moet. En zelfs soms in de nacht met één keer wakker worden voor een sanitair uitje toe kan .
Ik hoop,dat water drinken snel een gewoonte wordt. En wacht af, wat het nog meer voor goede dingen brengt.

krimp

"Zou je schedel ook krimpen, net als het inzakken van tussenwervelschijven?" vroeg mijn man, toen hij uit zijn garage kwam Hij had al langer het gevoel, dat zijn motorhelm losjes zat. En paste een oude helm, die altijd net iets te klein was. Die zat nu als gegoten.
Ik had er nooit van gehoord en googelde. Wel van de kaak. Inderdaad onze schedel krimpt bij het ouder worden. Ik las een site van allerlei gezichtsbehandelingen en ingrepen om die krimp te verhullen.
Uitgebreid werd beschreven hoe de kleiner wordende schedel invloed heeft op het ontstaan van rimpels,oogzakken,hangwangen en onderkin. Ik weet nu, hoe ik er aan kom.
Maar ik hoop, dat in mijn kleine koppie nog mijn hersenmassa past. En mocht ik mijn wollen muts te heet wassen, geen probleem. Gewoon een paar jaar wachten, dan past die weer.

opluchting

Tijdens de feestdagen had ik alle zakelijke post tussen de kerstkaarten apart op een stapeltje gelegd. Gisteren keek ik het na. Er zat een kaart bij van het waterleidingsbedrijf, om de meterstand door te geven. Dat had 28 dec al moeten gebeuren.
Ik groef in mijn geheugen, maar kon me niet herinneren, dat ik de meterstand had doorgegeven. Nu schrijf ik mijn gas en lichtverbruik per maand op een papier. Daar stond ook "29 dec water 102"Maar zonder jaartal.
Toen ontstond er verwarring. Had ik dan toch al gemaild? De site van en handelingen bij Evides kwamen me niet bekend voor. Begon mijn geheugen me zo in de steek te laten, dat ik niets meer herinnerde van de meterstand doorgeven? Ik werd ongerust.
Ineens wist ik het. Op het papier stond het verbruik van 2017. Want die bewuste datum zat mijn man in de achterhoek. En zelf heb ik grote moeite het luik naar de watermeter open te krijgen. Dus het had niet gekund.
Mijn man las de meter af en inderdaad die gaf 64 kuub meer aan, dan op het papier stond. Wat een opluchting, mijn geheugen was in orde. Ik gaf de meterstand door en schreef die op het papier. Deze keer met het jaartal er bij.

veranderd

Van jongs af aan was ik gek op detectives. Als kind las ik Bob Evers en Bram Vingerling. Later volgden vele andere boeken. Toen eenmaal de detective series op tv kwamen, was ik een trouwe fan. De Engelse series en Duitse krimi's. Soms een Maigret. En later het Scandinavisch filmbestand.
De laatste tijd zijn er meestal series van 6-12 afleveringen. Dat vind ik niet prettig kijken. Of zijn er herhalingen. Dus stond ik op een detective-dieet.
Vorige week zei mijn man "Er komt een nieuwe Luther". Ik nam die afleveringen op. Gisteren gingen we kijken. Maar wat een overdosis aan geweld. Dat overschaduwt helemaal het plot en de verhaallijn. Beiden hadden we zoiets van "wissen die handel". En keken we naar een gezapige aflevering van 'Alaska,the last frontier".
Ik weet niet, of ik langzaam maar zeker veranderd ben. Of dat detective series steeds meer bruut geweld moeten bevatten. om nog kijkers te boeien. Maar ik ga eens zoeken naar gewoon boeiende docu's. Of dat enkele oubollige Agatha Christie filmpje.

strijd

Het is hier al een wekenlange strijd tussen slimme duiven en de mens. Onder het afdak heb ik twee wasrekjes. Eerst zaten de duiven te schuilen op het rechtse rek. Daar spande ik één draad, later drie. Maar de vogels verhuisden gewoon naar het linker wasrek, om daar de boel onder te flotsen.
De volgende stap was plastic slierten aan de draden en het rek. Dat joeg maar tijdelijk angst aan. Internet werd geraadpleegd. Mijn man bevestigde tigribs  aan het linker rek, als ongevaarlijke spijkers. Dat hielp.
Maar de slimme duiven wrongen zich in alle bochten om dan rechts een droog en beschut plekje te vinden. Een houtje met draad, was gewoon een wat hogere zitplaats. Uiteindelijk nam eentje genoegen met de dunne spijlen, waar ik de was aan hang.
Zonet kwam mijn man binnen. "nu moet het ze niet meer lukken" zei hij. Er waren meer tigribs geplaatst. Ik hoop het. Nooit meer zal ik een duif als dom bestempelen.

gesprekje

Gisterenavond was het afscheid van onze vriend. Omdat ik niet tegen een groep pratende mensen kan, had ik al een stil ontsnappingsplekje gevonden. Om daar te wachten op de vriendin met wie ik meereed.
Zo zat ik op een bankje in de hal van het uitvaartcentrum. Daar liep een meisje van ongeveer 10/12 jaar zich te vervelen. Dat vroeg ik aan haar. Ze kwam naast me zitten en vertelde, dat ze een zakje snoep had meegekregen, om iets te eten tijdens verveling. Maar ze had zelf meegewild naar het afscheid.
Ineens begon ze te vertellen over vorige levens. Ik vroeg haar, of ze in reïncarnatie geloofde. Dat beaamde ze en babbelde spontaan verder over dat onderwerp.
Wat was het een leuk gesprekje. Soms kan ik met iemand praten en dan vervaagt het uiterlijk. In dit geval zo'n 60 jaar leeftijdsverschil. Het was een contact tussen twee mensen. Dat meisje met haar verhaal was gewoon een zonnestraal tijdens die trieste avond.

stil

Wat is het heerlijk stil na al die herrie van gisteren. Zo af en toe ontsteekt iemand nog een stuk vuurwerk. Dan merk ik aan Merle de herinnering aan "de oorlog"; Maar verder slaapt ze haar diazepam-slaap uit.
Vanochtend om 6.00 was ik wakker en ging fietsen. Merle had tenslotte 18 uur "op slot" gezeten. Ik reed een straat in en zag zomaar een vuur op de straat. Zo groot als bij het aansteken van een flinke BBQ.Het was een grote doos met van die kartonnen rollen, resten van de pret van gisteren.
Ik twijfelde, of ik de brandweer zou bellen. Een emmer water zou genoeg zijn. Maar er was in geen enkel huis een licht te bekennen. Ik fietste naar huis, vulde een paar flessen met water en ging terug om het brandje te blussen.
Maar het was een hardnekkig vuur. Drie uur later liep ik nog een ronde met de hond. De doos met kartonnen rollen rookte enorm en smeulde nog aan één hoek. Intussen was er in verschillende huizen licht. Ik vond het niet meer mijn verantwoording om op hun straat te letten.
Dit is een dag van goede wensen. Telefonisch met de familie. De buurvrouw kwam lunchen na haar werk. En ik ging even mijn vriendin kracht voor de dit zo andere nieuwe jaar wensen.
Straks een lichte maaltijd en op tijd naar bed.