Volgers

Volgers

vrijdag 31 juli 2020

vreemd



Soms kan ik het gevoel hebben, in een compleet dolgedraaide wereld te leven. In het begin van de coronacrisis snapte ik het nog. Maatregels om het aantal ic-opnames en overlijdens te beperken. Helaas vergat men de ouderen in de verpleegtehuizen. Maar goed, het was een onbekende situatie.
 Nu er weinig mensen meer ernstig ziek zijn, er medicatie gevonden is en de testcapaciteit omhoog is gegaan, blijft er een stroom angstaanjagend nieuws over ons uitgestort. Het was een verademing  het bericht te lezen van dr Gommers. Nederland hoeft niet in paniek te raken.
Dan is er al maanden de aerosolen discussie met steeds een iets opschuivend officieel standpunt. De brandbrieven van een groep artsen en ook van GGZ medewerkers. De medici, die een niet-officieel standpunt verkondingen en vervolgens van YouTube verwijderd worden.
Ik heb een aantal interviews bekeken van artsen, psychologen en andere vaak oudere hoogleraren. Over de invloed op onze gezondheid ,vooral immuunsysteem van langdurige angst.
Bij zo'n gevoel kom ik terug in mijn eigen wereld. Die is goed en bekend. Doe voorzichtig, respecteer de mening van een ander en probeer vooral zo gezond mogelijk te blijven

dinsdag 28 juli 2020

het nu



Leven in het moment, wat zou het fijn zijn, als dat vanzelf ging. Als ik bezig ben, dwalen mijn gedachten vaak naar andere dingen en ben ik minder efficient in wat ik doe. Ook het terugdenken aan fijne herinneringen doe ik graag. Zorgen maken en eigenlijk fantaseren over wat nog moet komen zit ook in het repertoir.
Af en toe zijn er nu-momenten. Die overkomen me gewoon. Een kopje thee drinken en luisteren naar het gezoem van de bijen. Alleen maar dat. Jeff Foster kan het zo mooi beschrijven in zijn boeken.
We kunnen samen in de woonkeuken zitten. Mijn man achter de laptop, ik met een boek. Stilte en vrede.Als dan het praten begint ,komen vaak de zorgen over de toekomst er meteen bij. "Wanneer krijgt P de uitslag van de botscan?". Ik besef, dat het praten en denken daarover geen enkele invloed heeft op de scan. Alleen maar op ons gevoel. En toch is het zo normaal om op die manier te reageren.
Door een blog van Elly pakte ik het "Laatste Dagboek" van Krishnamurti weer uit de kast. Het lezen van die stukjes kan me even in het nu brengen.

zaterdag 25 juli 2020

krijs-kauw

Er is een kauwen-ouder met een jong in de tuin. Krijsen, dat die kleine doet. Dwingend, want het beestje wil gevoerd worden.
Dat geluid raakt iets bij Merle. Eerst ging ze kijken, wat er aan de hand was. Een week later dook Merle veilig achter de stoel, als de herrie buiten begon. Maar vanochtend was het helemaal raak. Het kauwtje is intussen ouder en produceert meer geluid. Bovendien zaten ma en jong op de put, vlak bij de open deur.
Het leek wel, alsof Merle een beetje bang was. Ze gedroeg zich, als bij vuurwerk in de verte. Kwam tegen me aanstaan en de staart was bijna tussen de poten. Ik probeerde haar gerust te stellen. Wonderlijk, na bijna 11 jaar kan ik nog niet alle gedrag van de hond duiden.  Dit snap ik echt niet. Misschien de toonhoogte van het geluid? Of zijn er bijgeluiden, die ik niet hoor? Is die krijser er weer, dan jaag ik hem maar weg.


woensdag 22 juli 2020

gelukt



Het is me gisteren gelukt, om een plaatsje te krijgen in het bezoekschema van het verpleeghuis van vriend B. Om 9.00 belde ik. Toen was er een computerstoring, maar een uurtje later maakte ik de reservering.
Het was fijn om elkaar weer te zien na 5 mnd. B. praat zo slecht, dat telefoneren niet lukt. Dus vermagerde het contact tot wekelijks een kaartje van mijn kant.
Er werd goed gecontroleerd op "vreemden". De verzorgende ,die bij B in de kamer was , vroeg verbaasd "Hoe komt u hier, u heeft toch niet gereserveerd?". Ik vertelde van mijn reservering van een uurtje daarvoor en dat bij de balie gezegd werd "loop maar door". Wat blijkt, die mevrouw moest bezoekers begeleiden. Ik snap, dat veiligheid belangrijk is. Maar het voelde niet prettig.
Het viel me op, dat B ondanks zijn lange isolatie toch veel van de buitenwereld weet. De tv staat wel aan,maar hij kan zijn hoofd niet omhoog houden. Dus komt alleen het geluid binnen. We zaten gezellig te praten, ik kon hem redelijk verstaan. We hebben nog gelachen. Ik hoop, dat het een prettige afwisseling was in zijn zo lange en eenzame dag.

maandag 20 juli 2020

doorgeven



Al eerder zag ik er eentje liggen op een muurtje. Een beschilderde zwerfsteen. Daar had ik iets over gelezen. Ik heb de vondst gisteren meegenomen. Hij blijft een paar dagen liggen hier en daarna geef ik hem weer door. Misschien in de tuin van een gezin met kleine kinderen.
Een mooi principe, dat weggeven, doorgeven of ruilen. Een dichtbij versie van marktplaats of weggeef facebook-groepen. Hier hangt aan het hek van de kerk een weggeefkastje. Een enkele keer doe ik daar levensmiddelen in. Vorige week nog een pak vijgen en een blik bonen. Die krijg ik zelf niet op tijd opgegeten.
Ook is er een mini-bieb. Daar zal ik wat meer gebruik van maken. Er zijn ook nog de mensen met grote moestuinen. Die leggen dan hun courgettes, tomaten en andere groenten in een doos voor het huis. Soms vraagt men iets te betalen,een ander geeft het gewoon weg. Ik fiets regelmatig langs zulke adresjes.
Helemaal dicht bij huis is het weggeven aan buren. Altijd als iemand overvloed heeft wordt het gedeeld. Er bestaan ook buurt-apps voor weggeven. Daar heb ik bij ons nog niet van gehoord.
Dit soort initiatieven laat een andere kant van de mens zien. Die zou je vergeten bij alle negatieve nieuwsberichten

vrijdag 17 juli 2020

oude vriendschap



Vijf en veertig jaar geleden kwamen we in een stukje nieuwe straat te wonen in kleine 2 kamerwoningen. Iedereen was daar nieuw, dus de mensen spraken veel met elkaar. B. de vriend uit het verpleegtehuis woonde toen tegenover ons. Een eindje verder waren grote woningen met gezinnen.
Een ventje van ong 3 jaar kwam regelmatig bij mijn man kijken, als die aan de auto of motor bezig was. Hij kreeg een stukje hout en schuurpapier om ook te klussen. Als ik thuis was, kwam hij binnen iets drinken en eten. Nadat we daarvoor toestemming hadden gevraagd aan zijn moeder.
Na twee jaar nam hij zijn zusje mee. Dat werd ook tekenen, spelletjes doen en voorlezen. Zo ontstond een vriendschap, die de jaren doorstond.
Pas later leerde ik de moeder van de kinderen beter kennen en raakten wij ook bevriend.
Straks komt het meisje van toen koffie drinken. In haar puberteit kwam ze regelmatig een week logeren voor haar schoolonderzoeken en repetitieweken. Doordat ik altijd gedisciplineerd aan mijn schoolwerk bezig was, ging zij ook echt studeren.
De ene periode was er meer tijd voor contact dan de andere. Maar we hebben  altijd met elkaar meegeleefd.

zondag 12 juli 2020

aanpassen



Gisteren was er weer een plezierige middag van de vrouwencirkel. Nog steeds in de ruime, goed te ventileren huiskamer. Wat fijn ,om met gelijkgestemde mensen te praten.
Toch merk ik, dat ik voorzichtig ben. We hadden dinsdag voor het eerst en tegelijk voor het laatst voor de zomer een yogales. Gelukkig maar met 8 mensen in een hele grote ruimte. De laatste oefening was met veel "Ohm" zingen. Het voelde niet goed voor me, waarom zingen in een binnenruimte. Het was maar kort, dus mijn gedachte was misschien te voorzichtig. Maar in het nieuwe cursusjaar ga ik het toch aankaarten. Want bij de fietsenrekken kwam ik in gesprek met een andere cursiste, die dezelfde gevoelens had.
Wat ook met aanpassingen gaat, is het bezoeken van de vriend in het verpleegtehuis. Vaste tijden en maar 8 personen op die tijd op de afdeling. Eigenlijk moet je van te voren een bepaalde tijd reserveren. Maar ik weet pas als ik mijn bed uitkom, of ik op de fiets kan stappen.
Dus viste ik achter het net vanochtend. Gewoon blijven proberen om rond negenen te bellen of er om elf uur nog een plekje vrij is voor me. Gelukkig weet B niet,dat ik die plannen had om hem eindelijk weer eens te zien.


vrijdag 10 juli 2020

ongelukje



Vanochtend fietste mijn man met de hond langs het kanaal. Er hing een doordringende olielucht. Wat bleek,aan de kant lag een lange tamelijk brede sliert olie op het water. Het was zo duidelijk niet in orde, dat Merle geen aanstalten maakte het water in te gaan.
Thuisgekomen zocht ik het telefoonnummer van "milieu-meldingen"op. Mijn man vertelde het verhaal en men zou er werk van maken. Even later werden we teruggebeld. Er was een ongelukje gebeurd in de binnenhaven van Vlissingen vannacht. Men was al bezig met het opruimen van de olie. Maar dat er intussen ook al een gedeelte van de vervuiling 3 km verderop was terechtgekomen was niet bekend.
Even na het telefoontje zette ik de laptop aan. Net was bij omroep Zeeland het bericht van de olielekkage geplaatst. Ik hoop,dat ze de smurrie goed wegkrijgen. De gevolgen voor de waterkwaliteit en alles,wat er in en op het water leeft is groot. Een paling smaakt goed,maar geolied hoeft niet. Ik hoop,dat de aalscholvers een ander plekje vinden.
Voorlopig mag de hond niet zwemmen. Ik moet niet denken aan een stinkend olielaagje op de vacht.

woensdag 8 juli 2020

stoel

Mijn man en ik hebben beiden een lijf, waarvoor een goede stoel heel belangrijk is. Een paar centimeter of een ander hoek is het verschil tussen lekker zitten en pijn. Gelukkig heb ik een heerlijke stoel en ook op de bank zit ik goed genoeg om een tijdje tv te kijken. Naar een ander neem ik wel een kussentje mee.
Mijn man heeft een stoel-soap. Gelukkig wel kringloop exemplaren. Ze zitten een tijdje goed. Maar dan zakt er iets in,( stoel of mens) en de speurtocht naar een goede stoel begint opnieuw. Het laatste exemplaar heeft meer dan een jaar dienst gedaan.
Vanochtend kwam er weer een stoel. Hopen dat die weer lang meegaat.

maandag 6 juli 2020

actie

Voor het eerst van mijn leven heb ik "ge-stoep-krijt"


Er was een actie bij allerlei media,om te vragen om en te steunen in onafhankelijke berichtgeving. En omdat omroep Zeeland in het dorp is besloot ik mee te doen.
Iedereen had bloemen meegebracht met een kaartje. Voor het gebouw hadden zich zo'n 20 mensen verzameld, die stoepkrijttekeningen maakten. Ik kreeg ook een dikke stift in mijn handen gedrukt.Vooral de kinderen waren enthousiast bezig.
Om 12 uur bij het alarm ging iedereen stilstaan. Er was afgesproken, dat de hoofdredacteur een brief zou ontvangen. Hij kwam naar buiten en het was een constructieve uitwisseling van gedachten. Vooral ook omdat de sfeer zo gemoedelijk was.
Ik zal de omroep in de gaten houden, om te horen hoe het interview met de organisatie van die kleine actie is verlopen.

zaterdag 4 juli 2020

religie



Met plezier keek ik naar de uitzending van Kefah Allush over de groei van het christendom. Hoe een kleine sekte in de loop der jaren een wereldgodsdienst kon worden. Daar had ik ook wel eens over nagedacht. En ook met hoeveel bloedvergieten die groei gepaard ging. Het moet een mondeling en deels schriftelijk doorgegeven verhaal zijn geweest, wat enorm aansloeg.
Eeuwen eerder ging het ook zo met het Boeddhisme. Eén man werd verlicht, vertelde over de middenweg en vond steeds meer aanhangers. Ook in de westelijke wereld sinds zo'n 100 jaar.
Na Christus kwam  de profeet Mohammed met zijn visioenen. Opgeschreven en verteld zorgde zijn boodschap voor groei onder de mensen om hem heen. En verspreidde zich in het middenoosten, zelfs tot Spanje toe in de middeleeuwen.
Ik vraag me af, of er in deze tijd met de (social)media nog zo'n man/vrouw zou kunnen komen, die in een korte tijd zoveel aanhangers krijgt. Met een verhaal van hoop en liefde, net ietsje anders dan de bestaande religies.In de loop der jaren zijn er wel grote sekten geweest, maar dat dijde niet uit op wereldniveau.
Ik zou willen weten, of ik bevattelijk zou zijn voor zo'n indringend gebrachte heilsboodschap. Misschien wel. Het geeft houvast in het leven en er is een groep gelijkgestemden om je heen. Ik hoop wel, dat ik mijn kritisch denken zou behouden.