de teil

Door een artikel op facebook over het Brielse badhuis, moest ik denken aan onze jeugd. Wij gingen niet naar het badhuis,maar elke vrijdagmiddag in de teil . De keukenloper werd opgerold en er werden pannen vol water gekookt. Eén voor één werden we gewassen. Een washandje voor de ogen bij de prikzeep uit de haren.. Bij nr. drie,mijn broertje werd er wat vers en warm water bijgedaan........Aan het begin van de avond was er dan bijbelclub. Een evangeliserende dame maakte reclame voor haar boodschap met vertellingen en een flanelbord. Op het pleintje vlak bij huis. Ik hield van verhalen en zeker die met figuren er bij. Dus wij mochten naar de bijbelclub. Om als onschuldige kinderen gevoed te worden met de visie van die mevrouw. Een kritische noot was er niet.......Eén keer was mijn zusje het niet met de vertelser eens. We kregen te horen,dat we kinderen van Jezus moesten worden,want ons zieltje was zwart. "Dat is niet waar"riep mijn zusje "Wat zeg je"klonk het verschrikt. "Nou mijn zieltje kan niet zwart zijn,want we zijn net in de teil geweest". Het allereerste begin van heel wat meer kritiek.

heerlijk,fruit

Al een hele tijd zit er een alleenstaande kauw in de tuin. Hij(als het een hij is) wordt steeds tammer.Langzamerhand zijn er bepaalde eettijden gekomen. Dan krijgt hij een klein beetje vogelzaad. Niet te veel,want het zou een obees kunnen worden.Hij laat zelf weten als het tijd is. Gaat op de put zitten en kijkt strak de keuken in. Laatst zat hij op de vensterbank naar binnen te loeren.....Ik vind het leuk,zo'n vogel als tuindier. Ooit hadden we een tamme kauw. Die ging op mijn schouder mee,als ik de hond uitliet. Dat hoeft niet meer,het was leuk,maar veel werk .....Alleen was ik één ding vergeten. Ook een vogel houdt van fruit. Een deel van de perenoogst is op- en aangevreten. Niet alleen door de tuinkauw maar ook door zijn maatjes. En de druiven waren een luilekkerland voor de kauwen en de merels. Ach ja het is een afweging. Ik kies voor genieten van de vogels en dan maar fruit kopen bij de boer.

nazomer

Wat een heerlijk weer op dit moment. Zaterdag was er in het dorp een rommelroute georganiseerd. Keurig met brede tafels en desinfecterende spray. Er waren veel mensen,maar die verspreidden zich in de straten. Iedereen was blij. Al twee rommelmarkten waren het laatste half jaar afgelast en nu was er weer iets met tweedehands spul. Zelf kocht ik niet veel,maar je kon een kindertehuis kleden.Wat wel opviel,er waren geen lekkere hapjes te koop en ook geen zitjes bij mensen in de tuin. Maar dat mocht de pret niet drukken. Vanochtend fietste ik nog even naar Vlissingen,naar de vriend in het verpleeghuis. Het viel me op,dat er een "grijze golf"van toeristen is. En veel mensen op de fiets. Dat is oppassen,want niet iedereen is het fietsen,zeker op een huurfiets gewend. Het was gezellig bijkletsen . De pedicure kwam nog en nam ook deel aan het gesprek.Nu kon ik eens goed kijken,wat voor gereedschap die mevrouw had. Thuisgekomen was er een whatsapp met veel foto's uit Suriname gekomen.Mijn vriendin was nog een dagje naar haar boitie geweest. Wat een prachtig landschap is het daar. Ik kan me voorstellen,dat ze er jaren lang met haar man gelukkig is geweest.

eindelijk

Vorige week was ik naar het uitleenpunt voor boeken gegaan. Eén keer per week voor twee uur open en een afspraak maken. Ik had van te voren boeken uit Middelburg gereserveerd en verheugde me er op. Toen ik er kwam, was er een aardige vrijwilligster. Maar die mevrouw wist niet,hoe ze boeken van buiten moest inboeken.Ze wist ook niet,hoe lang de gereserveerde boeken hier bleven liggen. Maar wel,dat er de week daarna een andere vrijwilligster zou zijn.Ik belde de hoofdbieb met de vraag mijn reserveringen nog in het dorp te laten liggen. Dus was ik gisteren benieuwd of het allemaal zou lukken met de gereserveerde boeken.Met het idee"gaat het weer mis"dan begin ik er niet meer aan". Maar ook deze mevrouw kreeg het niet voor elkaar, om die boeken "binnen te halen". Ik had haar verteld,wat er eerder was gebeurd. Dit was een mevrouw met een creatieve oplossing "Ik maak een foto van uw boeken,kaart en een briefje over het niet inboeken. Dat stuur ik naar Middelburg en daar moeten ze het maar uitzoeken" Geweldig zoiets. Ik vroeg haar,of de openingstijden weer als vanouds gingen worden. Maar nee,de corona he! Ze vond zelfs,dat niet iedereen voldoende afstand hield. Ik adviseerde haar zoveel mogelijk bij de deuropening te blijven. De rest van die ruimte is bedompt en valt niet te ventileren. Ze vertelde,dat ze het dragen van een mondkapje overwoog. Ik hoop,dat het allemaal goed gaat met die uitleen. En ook het verzorgingshuis zelf openblijft. Voorlopig zit ik te genieten van een boek,dat ik al lang had willen herlezen. En er liggen er nog twee.

kopen

Gisteren las ik uitspraken van de minister-president over de economische crisis. Dat een deel veroorzaakt werd,omdat de mensen de eerste maanden na de lockdown zo weinig kochten. Daar moest nu verandering in komen.Wat is er een tegenstelling. Overdadig consumeren maakt de aarde kapot en lijkt de economie er bovenop te kunnen helpen.Bizar. Ik vraag me af,welke percentage van de economische schade komt door het wegvallen/verminderen van doe-dingen. De geschrapte evenementen en cultuur. De hele sport-industrie en vooral de horeca. Misschien dat mensen vaker kunnen gaan sporten,nog gezond ook. Niet alle zaken leden verlies. Supermarkten en bakkers maakten extra winst. De mensen aten niet meer buitenshuis en maakten zelf iets lekkers. Bouwmarkten en tuincentra hadden rijen voor de deur. Door het thuiswerken was er meer tijd voor klussen.De toeristenindustrie is goed op gang gekomen,zeker door het wegvallen van veel buitenlandse vakanties. Het is nog nooit zo druk geweest op de Zeeuwse fietspaden,als deze zomer. Voor de simpelste boerencamping was reserveren nodig. Ze waren vaak vol. De groep mensen,die straks nog flink wat te besteden heeft zal kleiner worden door alle werkloosheid. Ik ben benieuwd welke keuze wordt gemaakt. Eenvoudiger leven of de economie steunen door te kopen

verrassend bezoek

Gisteren ging eind van de ochtend de telefoon "Zijn jullie thuis vanmiddag?Wij zitten in de buurt,gaan eerst nog lunchen in Veere en willen dan even op de thee komen". De jongste dochter van mijn zus. Altijd leuk,zoiets onverwachts. In de middag kwam het stel.Ze waren 3,5 jaar geleden hier getrouwd met een feest in een strandtent. En hadden nu een weekendje in deze contreien geboekt,om herinneringen op te halen.Toen de later naar die strandtent gingen, herkende de eigenaar hen nog van "het eerste huwelijk op deze plek". Ik hoop,dat hij er meer gehad heeft. Wat kun je met sommige mensen toch gewoon doorpraten,waar je de vorige keer,wanneer ook bent gebleven. Mijn nichtje zit ook in het onderwijs,dus hebben we veel gemeenschappelijks. Als kind kwam ze regelmatig logeren. Later als pubers soms met een vriendin of de vriendjes. Wat jammer toch,dat alle familie zo ver weg woont.

herlezen

Gisteren kwam de nieuwe "genoeg". Met een kop thee ging ik heerlijk zitten lezen. Dat blad ruikt ook altijd zo lekker,drukinkt en kringlooppapier. Er stond een artikel over het herlezen van boeken in.Het kon een gevoel van rust en thuiskomen geven. Alles wat ik er over las was voor mij herkenning en ook verbazing. Ik heb nooit geweten,dat zoveel mensen regelmatig boeken herlezen en wat dat met hen doet. Zelf heb ik vorige week voor de vierde keer het boek "volgens Maria Magdalena"gelezen.Het blijft mooi en geeft me een fijn gevoel. Vaker pak ik ineens een boek uit de kast,omdat ik de behoefte heb om dat te lezen. Soms maar een stuk en dat is dan genoeg.. Jaren lang nam ik op vakantie de boeken "commentaar op het leven "van Krishnamurti mee. Die korte stukjes pasten mooi bij een zonovergoten grasveld van een Franse camping(of met regen in de achterbak van de auto). Zo af en toe leen ik ook een boek voor de tweede keer bij de bieb. Omdat ik gewoon zin heb dat boek nog eens te lezen. Vaak gaat dat met en andere blik en is het verhaal bijna weer nieuw. Dat is niet altijd zo. In mijn schooltijd heb ik alle boeken van Havank verslonden. Ooit vond ik een tweedehands exemplaar. Maar het deed me niets meer. Vanmiddag haal ik 'Anna,Hanna en Johanna"bij de bieb. Gereserveerd om voor de tweede keer te lezen.

oordeel

Zaterdag was er weer vrouwengroep. Het gesprek ging op een moment over oordelen en vooral VERoordelen. De dames,die hun partner verloren hadden,konden schrijnende voorbeelden vertellen. Weer plezier maken leverde commentaar op. Maar te lang huilen,dan moest je ook flinker zijn. Het was verbijsterend,wat er aan opmerkingen gelanceerd werden richting mensen,die het toch al zo moeilijk hadden. Waarom spreken zoveel mensen hun oordeel uit? Zonder te letten op de ontvanger van hun vaak botte opmerking. Ik oordeel ook wel eens,maar alleen in gedachten. Ook niet zo netjes natuurlijk.Is het zo belangrijk,dat iedereen zich gedraagt volgens jouw normen? Geeft dat veiligheid? Ik zie soms gedrag,dat me verwonderd. Bij een goede bekende vraag ik dan naar het waarom. Daar kan ik uiteindelijk van leren. En ik hoef de hele wereld niet te begrijpen.Vroeger zei mijn vader "Neem een flink stuk zeep,maak je rug glad en laat alles er af glijden".Maar men heeft de nare opmerking wel moeten aanhoren.

verschil

Op netflix is de serie "young Wallander" verschenen. Net als bij de verhalen van de jonge inspecteur Morse heeft men ook hier getracht de jonge versie van de bekende detective te bedenken.Ik besloot te kijken en het was aangenaam vertier.Goed gespeeld en een spannend verhaal. Alleen speelt het zich in deze tijd af,terwijl Endeaver de jonge Morse echt in het verleden plaatste Alleen is dit een Engelse productie. En hoe zeer men ook probeert het verhaal in Zweden te laten spelen,het lijkt meer op Londen. Ik vroeg me af,waardoor dat sfeerverschil kwam.Natuurlijk de taal. Ik miste het zangerige Zweeds.Maar ook de manier van met elkaar omgaan is subtiel anders. Ik keek nog maar twee afleveringen. En ben benieuwd,of ik handelingen of karaktereigenschappen tegenkom,die bij het oude Wallander personage horen.Mocht de serie een succes worden,dan volgen er ongetwijfeld meer afleveringen

kleine baasjes

Net kom ik terug van een verjaardag. Van de zes personen werkten er drie in de ouderenzorg. Wat een nare verhalen heb ik gehoord. Allereerst de vereenzaamde mensen de eerste maanden van de lockdown. Vooral dementerende mensen snapten niet waar hun kinderen of partner bleef. Ook het gebrek aan beschermend materiaal in de eerste maanden. Een jonge vrouw was zelf besmet geraakt met corona en van haar huiskamer waren in korte tijd bijna alle bewoners besmet en overleden. Maar toen kwam de versoepeling. En blijkt binnen dezelfde organisatie elk huis zijn eigen regels te maken. Je mag een client meenemen naar buiten voor één uurtje. Het coronavirus heeft zeker een horloge. Bij een ander mochten de bewoners een paar keer per week skypen. Maar alleen met één kind. Alsof het virus via de skypeverbinding overspringt.Zo waren er zoveel verschillende "je mag dit "je mag dat niet",dat ik er triest van werd. Zou zo'n situatie bij een aantal directies een sluimerende dictator wakker maken? Zodat ze heerlijk als kleine baasjes regeltjes kunnen bedenken en hun personeel en clienten naar de pijpen laten dansen? Personeel,dat b.v. bij die skyperegeling naar het waarom vroeg kreeg als snauw "Zo zijn de regels". Gelukkig zijn er ook nog ongehoorzame bejaardenverzorgers. Ik hoop één ding,dat ik nooit in zo'n "gevangenis"terecht kom.