bang

Begin 2020 wist bijna niemand nog iets van het coronavirus. Er werd gewaarschuwd om afstand te houden,handen te ontsmetten en vooral geen mensen te ontvangen.Ik was bang voor besmetting,zeker op mijn leeftijd. Toen kwam ik toevallig de site van Maurice de Hond tegen. Met zijn verhaal(en dat van sommige virologen) over aerosolen en het belang van ventilatie. Mijn angst verdween.Een eenzame vriendin kon gewoon op de offie komen. Ik zorgde voor goede ventilatie. Aan de dijk liep ik met bekenden op,want de wind zou wel alles wegwaaien. Waar we wel op letten,waren BOA's. Toen kon je nog een bekeuring krijgen,als je dicht bij elkaar liep. Via de site van Maurice kwam ik andere virologen/immunologen tegen. Zat weer in de klas bij het beluisteren van Capels collumn. Zo verzeilde ik langzaam in "de wappie-wereld". Niet alles gelovend. Want ook op dat front wordt soms op een andere manier angst aangejaagd. Ik blijf Maurice dankbaar en ben heel benieuwd naar zijn autobiografie. En hoop met hem,dat mensen met tegenovergesteld standpunt elkaar weer gaan vinden in respect.

witte kerst

"Jullie zijn de enigen in de straat met een witte Kerst"zei de overbuurvrouw."Twee neuzen in een heleboel papieren zakdoekjes". Dat was inderdaad de kern van de afgelopen dagen. Beetje sudderen,lezen,tv kijken. En een klein blokje om voor een frisse neus. Ik vergat een foto te nemen van het kerstdinee. We hadden allebei al dagen weinig trek. Dus er stonden twee schoteltjes met een paar gebakken aardappeltjes,wat salade en wel een klein beetje tiramisu op tafel. Kaarsjes aan en snel klaar met eten. Waar we wel van genoten was het kerstbrood. Ik hoop,dat de zin in eten weer terug is voor de jaarwisseling. De buurvrouw bakt zulke heerlijke oliebollen.

Beetje anders.

Het is een hardnekkig virus,dat hier rondhing. Ik had al bedacht,om ev heel simpel uit voorraad te eten met de kerstdagen. Maar mijn man kocht bij de kaaskraam toch een stuk "kerst-kaas". Heerlijk,want die mevrouw is er pas weer in het nieuwe jaar. Gisteren stapte ik op de fiets voor een paar laatste boodschappen.Het leek wel een bergrit. Maar erg veel trek hebben we nog niet. Het wordt kaarsjes en kerstboom aan. Heerlijk mijmeren. Een mooi boek of interview van internet.En regen of niet,elke dag een klein blokje om voor de buitenlucht en de onderrug. Gezellig,maar een beetje anders.

buitenlucht en bolus

Door griep en gladheid waren we sinds donderdag niet meer buiten geweest. Wat mis ik dan die frisse lucht. Met mijn jas aan schuifelde ik een paar keer door de tuin.Op gras was nog te lopen.Mijn man begon twee dagen eerder met snotteren. Hij ging vanochtend het dorp in . Kwam terug met een lekkere bolus. "Wat is de oorsprong van een bolus?"vroeg ik me af. Wikipedia gaf een stuk geschiedenis. Rond 1700 vluchtten Sefardische Joden voor Katholieke onderdrukking. Overal waar ze zich vestigden,maakten de bakkers o.a. de bolus. Zo kwamen er twee bakkers in Middelburg terecht. Dat is de oorsprong van de nog altijd heerlijke Zeeuwse bolus.Als ik geweten had,dat de bolus ook in zuid Frankrijk en Antwerpen te koop was,had ik ze wel willen proberen. Hoewel,het moet wel heel lekker zijn,wil het de dorpsbakker overtreffen.

een raadsel.

Er was gisteren een handschoen onvindbaar. Een raadsel. Ik ging in gedachten na,waar ik ze voor het laatst gedragen had. Op de fiets vanaf de kaaskraam richting huis. Ik liep nog even bij de buurvrouw binnen en stopte ze in mijn zakken. De buuf vroeg toen ik wegging "heb jij geen handschoenen aan ?". Ik pakte ze uit mijn zak om te laten zien. Daarna legde ik ze in de fietstas en ging naar huis. Met kaas,handtas en handschoenen liep ik naar binnen. Daar bleek het maar één exemplaar te zijn....... We hebben toch gezocht! Overal,tot op de straat toe. Een appje naar de buurvrouw "ligt er een handschoen in je tuin". Niets,helemaal niets,om nijdig van te worden. Vanochtend kwam het antwoord. Waarschijnlijk is de handschoen blijven plakken aan de handtas. Toen via de tafel op een stoel terechtgekomen,deels onder een jas,die over de leuning hing. Zoiets zou ik niet verzinnen. Maar één geluk,ik hoef geen nieuwe handschoenen te kopen.

klimaat

Mijn hele leven heb ik geprobeerd milieuvriendelijk te leven.De laatste tijd lijkt het alof het milieu alleen maar klimaat geworden is. CO2,opwarming van de aarde en stijging zeespiegel.Ik denk dat o.a.glyfosaat in de voeding, pfas in grond en drinkwater,nanoplastics in je bloedbaan een even groot gevaar vormen. Daar helpt geen zonnepaneel of warmtepomp tegen.......Maar nu lijkt het,alsof we ons de komende 50 jaar of langer geen zorgen meer hoeven maken over die zeespiegel. Als er vlak bij zee twee nieuwe kerncentrales gebouwd worden,zal men toch de mogelijkheid van Fukushima in de Zeeuwse polder wel uitgesloten hebben. Niet dat ik zit te wachten op een driedubbel risico op een ongeluk. Hoewel,als de nieuwe centrales in 2030 klaar zijn,is het de vraag of ik dat nog mee maak.. Voorlopig denk ik aan de aarde op mijn manier en leg alle wonderlijke beslissngen en gedachten over milieu(pardon klimaat) naast me neer.

milieu-meisjes

Toen ik terug kwam van een wandeling zag ik twee meisjes(11-12 jaar?) met een grijper en een vuilniszak lopen. "Ruimen jullie zwerfvuil op? Wat goed!"zei ik. Wat een gemotiveerde kinderen. Hun plan was,dat elke week een dag te doen. Misschien met nog anderen,die dat wilden. We hadden een leuk gesprekje over vuil achterlaten en zorgen voor een schone wereld.Ze zeiden nog,dat er meer zwerfvuil lag sinds de ondergrondse vuilcontainers alleen nog maar met een eigen sleutel open konden. Dat had ik ook al geconstateerd. Na de waarschuwing "Hondenpoep laten liggen hoor,daar heb je die zakjes voor." ging ik naar huis. Wat hoopvol,dat zulke jonge kinderen zoiets doen en ook zien,wat er allemaal ligt. Na afloop gingen ze trouwens langs de oliebollenkraam.

bureaucratie

Een vriendin had dit voorjaar huishoudelijke hulp aangevraagd.En gekregen per 1 juni. Maar....er waren te weinig hulpen,dus ze kwam op de wachtlijst. Het CAK wachtte niet. Die instantie gaat alleen maar over betalen en weet niet of er voor dat geld ook echt iemand komt werken.De rekeningen druppelden binnen....... Voor de betalingen van eerste drie maanden schreef ik twee maal een brief. Met als resultaat,dat die bedragen worden teruggestort. Helaas de rekening over oktober en november vielen al weer op de mat. Mijn vriendin wordt daar bloednerveus van. Wilde al stoppen met mogelijke thuishulp. "Dan vervuil ik maar,kan me niet meer schelen"riep ze. "Als het je rust geeft,moet je dat doen"reageerde ik. "Maar ik heb geduld. Schrijf weer een brief voor je en desnoods in het nieuwe jaar nog eens. Het kost je alleen maar een postzegel en je krijgt die 19 euro per maand met vertraging terug zo lang er geen hulp is". Dat spraken we af. Wat kan de bureaucratie op alle gebieden toch een trigger zijn ,om over de rooie te raken.

50 jaar

In 1972 kochten we onze eerste pup. Een lieve Duitse herder,uitgezocht op goed karakter.Ze had één nadeel,piepte tijdens auto rijden. Daarna vonden we tot drie maal toe een "vuilnisbak". De eerste via een advertentie "Geef uw kinderen iets liefs voor Sint". En lief was ze,de kleine Aquila.De knuffel van alle buurkinderen. Toen Aquila heel oud was,kwamen we in Frankrijk de eerste Merle tegen. Die heeft me,door steeds bij me te liggen door een lang ziek zijn heen geholpen. De laatste Merle was een aparte stoere hond. Heel trouw,maar niet van het aanhalen. Ze laat nog steeds een leegte achter........Mijn man en ik hadden het er over. Zo lang honden hebben,gaat in je systeem zitten. Gewoonten raken ingebakken. Het zorgen voor en rekening houden met is een vanzelfsprekendheid.Soms kom ik slaperig beneden en verwacht blij jankend besprongen te worden. De velletjes van de kip moet ik bewust weggooien. Het zal nog wel even duren dat verdwijnt....... De buurhondjes zijn nu mijn substituut-knuffeltjes.Helaas de buren gaan over een maand verhuizen. Ik zal niet alleen de buurvouw missen,maar ook haar twee doerakken.

bewolkt

Soms drijft er een klein beetje bewolking voorbij bij me. Als ik denk aan wat er de laatste tijd allemaal gebeurt. Zeker op het gebied van wetshandhaving........ De mails uit verschillende wob-documenten laten zien,dat later in de coronatijd de bevolking af en toe bewust angst aangejaagd is,om te laten gehoorzamen. En wat doet angst met een mens? .....Ook de banken gaan meedoen. En heffen de bankrekening van een aktiegroep op,zodat die niet meer kan bestaan. Is het de taak van een bank voor of tegen bepaald gedachtengoed te zijn en zulke verregaande maatregelen te nemen?....... Ook kreeg afgelopen week een nogal felle twitteraar politieagenten aan de deur. En was geen aangifte van de beledigde politicus,maar hij moest dimmen. Dan denk ik aan onze minister van justitie,die sommige collega's "onwelriekende reuzel"noemde in het openbaar. Heel triest is,dat men aan het proberen is,een politieke partij te verbieden. Dat is zelfs met Janmaat niet gebeurd.Je kunt het totaal met elkaar oneens zijn. Dan nog is de mogelijkheid van wederzijds respect er nog steeds. Helaas tegenwoordig met een lucifertje te zoeken

Wennen

"Aan kou kun je wennen"hoor ik vaak. Niet bij iedereen werkt dat op die manier. Toen wij in 2010 op een boerderij paste,was het flink onder nul. Heel ongewoon daar. Het lukte niet de kamer aan het eind van de dag warmer te krijgen dan 18 gr. Ik zat aan de tegelkachel geplakt. Maar bij -8 gr naar het buitentoilet kon me niet schelen..... Gisteren was ik bij een vriendin. Het was 15 gr daar. Zij zat met haar elektrische deken in de stoel. Ze wilde de thermostaat hoger zetten voor me,maar ik hield gewoon mijn jas aan. Aan het eind van de middag waren mijn benen koud en stijf. Dat loopt moeilijker...... Thuis zette ik de kachel aan en ging ook even voor het ventilatorkacheltje zitten. Een kop gemberthee deed goed. Ik hoop echt,dat er geen "koude tijden"aankomen. Dat zal moeilijk worden. En dan oppassen,om niet te vallen met die stijve benen. Dat heb ik nu al,als ik met sneeuw en kou naar buiten ga.

dag Sinterklaasje.

Vroeger was het Sinterklaasfeest altijd uitgebreid. Met gedichten en surprises. Zowel bij mijn familie,als mijn schoonfamilie. Nog halen we wel eens herinneringen op aan de leukste surprises. Na 1986 stopte het. Alleen mijn schoonmoeder leefde nog.De groep in beide families viel wat Sint betreft uit elkaar. ....... "Dan vieren we het samen"besloten we. En dat deden we jaren lang. Gewoon wat kleine cadeautjes voor de ander maken met een gedichtje. Al in september schuimde ik kringlopen af voor kleine presentjes. Zo'n 5 jr geleden zei mijn man bijna wanhopig: "Ik weet niet nieuws meer voor je te bedenken als plagerijtje". Dus we stopten met pakjesavond...... Maar ik kon het niet laten. En deed altijd op de zaterdag dat Sint aankwam en op 6 dec. nog iets kleins in zijn schoen. En omgekeerd. Zo ook dit jaar. Mijn man kreeg een potje hagelslag,die muizenstrontjes heetten. Met een gedicht over de muizenplaag.En ik een zak verslavende pepernoten. Gisteren zei mijn man : "Zullen we stoppen met iets lekkers in de schoen?.We worden er alleen maar dik van ". Dat werd afgesproken. Maar misschien vind ik iets niet eetbaars,wat in een schoen past. Het is nog niet helemaal "Dag Sinterklaasje".

vanzelfsprekend

Al jaren lang heb ik me bepaalde gewoonten aangewend om zuinig met energie en water om te gaan. Uit milieu overwegingen. Nu de energieprijzen zo hoog zijn ,valt er hier niet echt veel te bezuinigen. We verwarmen meer elektrisch met overschot van de zonnepanelen. Maar ik merk,dat ik vanzelfsprekend ook op kleine dingen let. Het gas eerder uit onder de pan. De oven eerder uit en de restwarmte gebruiken voor de keuken. Waar ik dan even de gaskachel uitzet. Ook het warme water van de kachel gaat in de afwasteil. De soep/rijst staat er te sudderen. (als het echt koud is en de kachel hogers brandt).Water van groenten wassen kan door de wc. Niet meer een aantal kaarsen aan,maar eentje. Zo merk ik,dat ik geen grote stappen neem,vanuit een schaarste gevoel. Maar vanzelfsprekend op de kleintjes let.

winkelkind

Mijn broer vond een oude foto. Zo herkenbaar voor me.Ik sta daar voor de winkeldeur naar buiten te kijken.Want voor een peutertje tussen alleen maar volwassenen,was die winkel een boeiende plaats. Spullen,mensen en iedereen deed aardig. Ik hoorde ooit van tante Wijntje, de winkelhulp,dat mijn favoriete zinnetje was "Kippie op deur,kantje in loot". Om mij tegen te houden,om steeds de winkel in te lopen,had mijn vader een knipje op de deur gemaakt. Want ik hielp "van het kantje in de sloot"......Op een rustig moment zat ik op de toonbank bij tante Wijntje. Er kwam een vriendin van haar in de winkel.Op een bepaald moment vroeg die mevrouw "Izerientje,ga je mee bij ons een boterham eten?". Vol vertrouwen ging ik met die vreemde mee. Van het eten herinner ik me nog veel roomboter op brood en bonkende geluiden. Wat bleek,achter de keuken was de stal met koeien. Daar mocht ik ook nog even kijken. Maar die dieren waren wel erg groot om dichtbij te staan.Toen ik volwassen was,heb ik nog wel eens herinneringen opgehaald met die mevrouw.

vallend blad

Het is weer de tijd van het vallend blad.Voor de één een mooi natuurverschijnsel. Helaas voor anderen een tijd van somberheid.Een mevrouw uit de straat antwoordde op mijn vraag "hoe gaat het? " "Ach ja,niet zo,de tijd van het jaar he! En alles,wat er nu gebeurt".Ook een vriendin van me heeft er jaarlijks last van. En is dan te down ,om haar uv lamp op te zoeken. Ik vind dat zo moeilijk voor mensen,die zo reageren op het jaargetijde. Een ander kan er zo weinig aan doen. Een opgewekte opmerking is juist verkeerd. Een kopje thee drinken als afleiding helpt hopelijk....... Mijn zus had die somberheid ook elke herfst. Ze bestreed dat met kaarsjes aan en altijd een fleurige bos bloemen op tafel. Die buurvrouw gaat met zonnig weer wandelen,dat pept ook een beetje op.Mijn man kijkt uit naar midwinter. Want dan gaan de dagen weer lengen en dat helpt. We hebben ook al een slinger met kerstlichtjes hangen. Dat vindt hij sfeervol. Met midwinter eten we iets lekkers,om te vieren,dat de donkere dagen langzaam lichter worden.Gelukkig betekenen de donkere dagen voor mij alleen maar een zaklamp mee,als ik naar buiten ga. Nachtblindheid is te verkiezen boven somberheid.

boeiend

"Dit is echt iets voor jou"zei mijn man. Toen hij las over de netflixdocu "how to change your mind". Hij had gelijk,wat boeiend. Het zijn vier delen,ingesproken door Michael Over de ontdekking van soms al oude psychedelica als medicijn voor b.v. ptss ,depressie en zelfs begeleiding bij kanker.Een aflevering over lsd,paddo's,extacy en mescaline. Wetenschappers onderzochten de werking bij patienten,nadat ze eerst zelf als proefkonijn fungeerden. De meeste mensen slikten al jaren zware medicijnen voor hun klachten. Na een paar sessies kregen ze inzicht in de onderliggende problemen en "losten die op"min of meer....... Helaas kwam er in de jaren '70 een golf van recreatief gebruik van deze drugs en werden ze verboden,ook het wetenschappelijk onderzoek.Pas 20 jaar later werden er voorzichtig weer gecontroleerde experimenten met clienten toegestaan.Het mooie is voor mij,dat er,mits onder controle ,een groep natuurlijke stoffen bestaat,die jarenlang chemische middelen slikken overbodig maakt. Maar zoals één onderzoeker zei "Een pilletje is te patenteren,maar een paddenstoel niet. En dan valt er niets te verdienen."

schoolontbijt en lunch

Tegenwoordig wordt er op sommige scholen een ontbijt verzorgd. Of een gezonde lunch met ook groenten. Vaak tegen een kleine betaling. Dit is begonnen,toen bleek,dat sommige kinderen zonder eten naar school kwamen,meestal door de financiele situatie thuis.Een goed idee,maar triest dat het nodig is. Kinderen beginnen aan de les met een gevulde buik en behalen betere resultaten........ Er is een kleine moeilijkheid voor ouders die uit wat voor overtuiging ook, biologisch eten. Wat te doen. Je kind vijf maal "gewoon"laten eten of b.v.je eigen gebakken brood en misschien een linzensalade meegeven? En daardoor het kind in een uitzonderingspositie plaatsen. ....Ik weet nog,dat de boer uit Frankrijk over het omgekeerde vertelde. In zijn departement gingen de scholen een zelf klaargemaakte biologische lunch aanbieden. Direct ingekocht bij de boeren.Dat zou hier te duur worden,denk ik. Ik ben benieuwd hoe de situatie zich op de scholen ontwikkelt. Insectenburgers in de toekomst?

mijn kleine zusje

Hoewel ik nog geen drie jaar oud was,heb ik nog vage herinneringen aan de komst van mijn zusje. Een roze wiegje,waar ik in mocht kijken. Van haar doop herinner ik me meer. Lopen tussen door rijen benen. De staande mensen in het pad van consistorie naar het midden van de kerk.Vanaf kleutertijd hebben we veel gespeeld.Met de poppen,tenten bouwen,buiten spelen met de buurkinderen. En ruzie gemaakt.Maar een ander moest haar niets doen. Die kreeg dan met mij te maken......Bij het ouder worden bleven we contact houden. Mijn broer woonde in het buitenland,dus wij waren maar samen. Toen mijn ouders niet meer leefden trokken we nog meer naar elkaar toen. Haar dochters kwamen logeren,gezamelijke vakanties en elke zondagochtend het bijpraat-telefoontje Eenmaal ouder geworden en een kleinere leefwereld door beperkingen nam het whatapp-contact en het bellen toe. Gewoon even laten weten,hoe het gaat en wat er gebeurt is.Al ben ik een onderdeurtje en was zij een grote vrouw,ik mis haar,mijn kleine zusje.

energie weerbericht

Gisteren hoorde ik van het energieweerbericht. Eén keer per week een staatje van zon en wind,om aan te geven hoeveel stroom er van zonnepanelen en windmolens wordt opgewekt.Helemaal snappen,doe ik het niet. De grootste energieslurpers zijn wasmachine,droger en vaatwasmachine.Ik zou het niet aandurven om die met een timer midden op de dag aan te zetten. Je zult maar een storing krijgen,als je niet thuis bent. Hadden wij ooit,de halve keuken blank...... Bovendien,als ik de wasmachine pas aanzet,als de panelen goed stroom leveren,is er onvoldoende tijd om te was buiten te laten drogen. En moet de droger weer gebruikt worden. Wel stel ik het wassen een dag uit,als dan droger en zonniger weer voorspeld wordt.. Misschien gaat de tijd leren,wat er bedoeld wordt met dat energieweerbericht. Voorlopig ga ik morgen vroeg wassen,de boel buiten hangen en compleet droog aan het eind van de dag weer binnen halen.Afwassen doe ik in een teiltje. Stofzuigen en b.v. een boterkoek bakken kan ik aanpassen aan midden op de (winderige)dag. Maar het avondeten kan alleen in de oven,als de panelen minder stroom geven.Om nu altijd warm te eten bij de lunch is ook een verandering.Ach,misschien leer ik het nog wel.

maai-mannen

Gisteren zouden de maaimannen komen. De oudste(13 jr) kwam alleen. Zijn broertje was een appeltaart aan het bakken.Wat zijn het toch zelfstandige jongens.Hij had een zieke duif,die na een duur bezoekje aan de dierenarts al snel toch stierf. De tweede zieke duif hielp hij zelf aan zijn einde.Toen was hij naar een duivenkenner gegaan,had pilletjes gekregen en tot nu toe waren zijn dieren gezond. We hadden een heel gesprek over vogelgriep. Hij had ook na de zieke duiven de hokken goed schoongemaakt. En hij wilde dierenarts worden......Dan geniet ik van zo'n gesprekje.Het enthousiasme en de motivatie,maar ook zo beleefd.Ik snapte weer helemaal,waarom ik vroeger koos voor het onderwijs aan pubers. Ooit,toen ik begon, waren er veel van zulke kinderen.De gedrags problemen slopen er in de loop van de jaren meer in.In ieder geval ging de jongen naar huis met verdienste,waar hij weer duivenvoer van koopt.

snoep

Hier wordt weinig gesnoept. Uit zelfbescherming haal ik ook geen koekjes,dropjes of zoutjes in huis. Misschien wel door het weinig snoepen,kan ik er niet afblijven,als het wel in huis is. Het wonderlijke is,met chocolade heb ik geen "verslavings"probleem. Elke dag een stukje bij de middag thee en daar blijft het bij.....Maar deze week is is het raak. Zelf had ik mijn jaarlijkse zak echte pepernoten gekocht. Zalig! Die kruiden. Maandag bracht een vriendin nog een zak pepernoten mee. Die heb ik ongeopend helemaal achter in de kast uit het zicht gelegd. Gisteren bij het koffiedrinken na de uitvaart nam ik een kaasbroodje. Dat was heel lang geleden...... Vanochtend was ik bij de super ,om snoep voor de Halloween-kinderen te kopen.Dan merk ik hoe weinig ik van al dat snoepgoed weet. We namen beiden een snickertje bij de koffie. Het smaakte naar vroeger. Als er na het uitdelen van het snoepgoed iets over is,geef ik dat meteen aan de buurvrouw. Voor als haar kleinkinderen komen.Want hier gaan we weer terug naar een nootje,vijg, dadel of stukje fruit.

standpunt of smaak

Gisteren las ik,dat AH op de kassabon gaat vermelden ,wat de klimaat-score is van je aankopen.Dan gaan mijn nekharen overeind staan. Waar bemoeien ze zich mee.En wie bepaalt die score? Hebben die mensen het boek "de verborgen impact"gelezen? Zou AH zelf niet naar de milieu-impact van hun eigen producten kunnen kijken i.p.v. de verantwoordelijkheid helemaal bij de klant te leggen? Die vraagt niet om boontjes uit Kenia...........Mijn eerste reactie was "Daar niets meer kopen". Toen kwam het twijfel-duiveltje. Hun chocolade vind ik het allerlekkerst.Dit wordt nog een discussie van mijn innerlijke stemmetjes. Hoewel...toen ik ook las,dat vijf tattoo-shops chips willen gaan inbrengen in de pols,waarmee je o.a. bij AH kunt betalen,werd ik bang. En dacht aan de Borg uit de serie Star Trek.Gaan we die kant uit? Toch maar andere chocolade kopen en hopen,dat niet alle supers op de "oh-foei-stoel"gaan zitten. (bron BLCKBX)

lekkers

Elke vrijdagmiddag komt de krat van de internet-bioboer. Met allerlei lekkers. Vooral op de kersverse sla,deze keer veldsla kan ik me verheugen. Ook realiseer ik me,wat een rijkdom dit is.Tot nu toe zijn de prijzen nauwelijks omhoog en ook de bezorgkosten niet. Dat laatste verwachtte ik,vanwege de dure brandstof. Het is meestal een gok,hoeveel ik nodig heb van de verse groenten. Zeker,als mijn man een keer niet mee eet,heb ik eigenlijk over. Zo maak ik vanavond naast de salade maar bietjes uit de oven. Die zijn van vorige week en zouden gaan rimpelen.......Ook moet ik,als ik langs een kraampje kom, eerst even goed nadenken,wat er allemaal nog in koelkast en bijhuis ligt. Want het is zo verleidelijk,die vers uitgestalde groenten en fruit.Bewaarspul zoals uien en pompoen neem ik wel mee. Twee dagen geleden lagen er een straat verderop appeltjes te koop voor 1 euro de kilo. Die kon ik niet laten liggen.Lekker! Mijn man heeft zeker de helft opgegeten......Ook bak en eet ik nu meer brood. Onder in de veilige anti-muis bak vond ik nog twee pakken meel/bloem tegen de datum. Over het hoofd gezien.Net als een pak havermout,maar dat zet ik in het ruil-kastje. Laatst kreeg ik bij de super voor gespaarde punten gratis stroopwafels. Wij hadden genoeg gesnoept,dus dat ging naar het kastje. Toen ik in de middag langs liep,had iemand dat lekkers al gevonden

afscheid.

In 1975 kwamen we in een geheel nieuw bebouwde straat te wonen. Dus alle mensen waren onbekenden van elkaar. Aan de overkant woonde een jonge man met een motor.In onze schuur stond er ook eentje. Al snel raakten de mannen in gesprek en dat resulteerde in een vriendschap.Het leuke van B was,dat hij ook van koken,kruiden en tuinieren hield. Dus ook ik had gespreksonderwerpen met hem.......Toen we alle drie voorgoed thuis waren,ontstond de gewoonte,dat hij vaak tegen koffietijd langskwam en bleef mee eten. Waarna in de middag de mannen gingen motorrijden of de mediamarkt onveilig maakten......Hij leed aan een aangeboren zenuwziekte. Met driewieler en later scoot kon hij nog langs komen. Bijna vier jaar geleden verhuisde hij naar een verpleeghuis. Ik bleef hem bezoeken.De laatste keer schrok ik. Hij was zover weg/onder de morfine,dat hij mijn aanwezigheid amper merkte.Vanmorgen ging ik afscheid nemen.Hij ligt nu alleen maar in bed .En zei nog "hoi"en keek verrast. Om vervolgens steeds weg te zakken. De kans is groot,dat ik hem niet meer zie. "Hij is aan zijn laatste stukje bezig"volgens zijn vrouw. Ik hoop,dat hij snel in vrede mag gaan.

oh nee.....

Na het dichtmaken van de opening,waar de waterleiding doorheen liep,was het nachtelijk bezoek van de muizen afgelopen.De vallen hielpen niet,ze trippelden er om heen. Lokdozen met gifkorrels,daar werd van gegeten. Maar elke nacht was er toch weer bezoek. De waterleiding bleek de uitnodigende deur te zijn...... Helaas,na twee dagen zag ik toch weer keuteltjes in de kelderkast. Omdat daar nu alle levensmiddelen in plastic dozen staan,was van ellende de koffie aangevreten.Bij een klein stukje muur zag ik cementgruis liggen. Zouden ze....?Mijn man smeerde dat stukje in met gips en sindsdien is ook de kast muis-vrij..... Helemaal geloven kan ik het nog niet. Elke ochtend zoek ik eerst naar sporen van muis-aanwezigheid. Vanochtend zei mijn man : "Ik zag toch nog keutels in de kelderkast" "Oh nee he...."steunde ik.Waarna er lachend klonk "grapje". Hij had me echt op de kast.

muts en pet

Dit zijn van die wonderlijke herfstdagen. In de ochtend koud. Als ik ga lopen,doe ik een muts op. In de loop van de dag wordt het warmer. Tot rond het middaguur het lekker genoeg is om in de zon te zitten. Zonnepetje op,als bescherming van de grijze massa. Ook in huis is het wisselend van temperatuur. In de ochtend doe ik een half uurtje het elektrische kacheltje aan om op te warmen. Daarna is de zon de warmtebron. Om in de avond weer wat warmte te vangen van de oven. Bij het slapen duik ik behaaglijk onder het winterdekbed.

de teil-generatie

Gisterenmiddag was ik bij de vrouwencirkel. Het gesprek kwam op de energieprijzen en mogelijk bezuinigen. Er waren er een paar van de teil-generatie. Opgegroeid zonder douche,geiser of koelkast. Eenvoudig levend. Twee keer per dag een snoepje en een maria-kaakje bij de thee. Op zaterdagavond krant op tafel en gezellig pelpinda's eten. We haalden herinneringen op aan een manier van leven,die nu primitief lijkt......Mijn man en ik doken ook in onze jeugd,deze week. Met als conclusie,dat het een goede tijd was. Zeker voor de kinderen. Mocht het met energie of dure boodschappen,die kant op gaan,dan weet de teil-generatie zich wel aan te passen. Teruggrijpend op wat vroeger normaal was. Minder snoep,een "boterham met tevredenheid",één vertrek in huis verwarmd, het zal wel lukken. Alleen ben ik te stijf om in de teil te gaan. Een emmertje warm water als stortbad en haar wassen in de gootsteen,het kan als het zou moeten.

De teil werd in de zomer als zwembadje gebruikt.Water uit de regeput met één keteltje warm erbij. Na afloop de planten water geven

zo slim

Nog steeds hebben we last van muizen. Gelukkig niet meer in de voorraadkast,maar in de keuken bij het aanrecht.Wat een gedoe. Iedere avond alles brandschoon achterlaten en dan in de ochtend toch keutels vinden en weer schoonmaken. Mijn man heeft drie verschillende vallen gekocht. Ze trippelden gewoon om de val heen,om twee vergeten rijstkorreltjes uit de gootsteen te eten.... Toen dachten we,dat gif misschien zo helpen. Eerst lokdozen met pasta. Er werd iets van gegeten,maar niet om een einde te maken aan de overlast. Daarna deed ik gifkorrels in de lokdozen. Daar werd goed van gesnoept,al zeker een week lang. Of we hebben een complete familie-muis of de korrels werken langzaam/niet.....Vanochtend ging de wasmachine van zijn plaats. Inderdaad aan de keuteltjes te zien,zouden de muizen daar ergens vandaag moeten komen. De afdichting met schuim was niet aangevreten. Misschien komen ze via de spouwmuur en dan door de buis met waterleidingen naar beneden. Mijn man dicht het af en we zullen wel zien.

milieu-depressie

De laatste maanden worden er steeds meer negatieve beelden en verhalen over het klimaat over de mensen uitgestort. Gedragsveranderend,zeker door de dure energieprijzen. Maar wat is de andere kant van deze aangejaagde angst?Ik had een vriend met een milieu-depressie in de jaren '80.Zelfs toen dit item nog nauwelijks in de belangstelling stond,waren er al mensen,die moedeloos of erger werden door de situatie in de wereld op milieu-gebied. En hun gedachten,dat eigen gedrag maar een mini-druppeltje op die grote gloeiende plaat was..... Bij de docu over Greta dacht ik wel eens "Meisje,wat doet dit allemaal met je?"En zo zijn er veel meer jongeren. Om zich heen kijkend in onze verspillende consumptiemaatschappij worden ze moedeloos of erger.Wel apart,dat ze opnieuw de wielen uitvinden. Ze promoten gedrag,wat wij ons hele leven al vertonen. Misschien zouden ze eens met "eenvoudig levende ouderen"moeten gaan praten.Ik hoop wel,dat ze steun bij elkaar vinden en niet wegzakken in moedeloosheid.

Verschil

Zondag appte mijn nichtje. Ze was het huis van mijn zus aan het leegruimen en had het moeilijk met de persoonlijke spulletjes in handen nemen en dan wegdoen. Wat kunnen mensen verschillend zijn. Ik dacht terug aan zeker 35 jaar geleden,toen ik het huis van mijn ouders leeghaalde. Voor mij voelde het bijna als nog een beetje contact. Zeker op de bovenverdieping,daar rook het naar de vinoleazeep van mijn moeder. Pas toen ik de deur voor de laatste keer achter me dichttrok,was het definitief......Mijn zus maakte prachtige quilts,ze was er goed in. Ik krijg een door haar zelf gemaakte quiltdeken van haar dochters. Een mooi aandenken,waar ik vaak onder zal liggen tijdens het tv kijken.

de aarde

Gisteren zag ik op netflix een mooie film over een andere manier van landbouw bedrijven.Kiss the ground. Dit kende ik nog niet. Wel de gewone biologische en BD teelt. Maar uitgaan van een gezonde bodem en daar je gedrag aan aanpassen,eigenlijk zo logisch. Ik had al wel eens gehoord,dat ploegen niet zo goed is voor alle leven in de grond. Hier werd niet geploegd,de grond bedekt,geen gif gespoten ,geen monocultuur. Inderdaad in een handje grond wemelde het van leven. Door het telen van verschillende gewassen,was er minder kans,dat een hele oogst mislukte. Veeboeren lieten hun koeien steeds op een ander stuk grond grazen. De mest,maar ook de hoeven van de koeien waren goed voor de grond. Veel minder uitstoot dan koeien in een kraal. Het mooiste was,dat op deze wijze de gewassen en de grond veel CO-2 opnamen. Men claimde,dat veel akkers op die manier bewerkt een deel-oplossing voor het CO-2 probleem zouden zijn. .....Ook waren er projecten,waar compleet verwoeste landbouwgrond weer vruchtbar gemaakt werden. Misschien zijn de akkertjes en weilanden in ons land te klein. Maar daar waar meer ruimte is,kan het een oplossing zijn. Als Bill Gates accoord gaat,want die bezit een groot deel van de landbouwgrond in de VS.

verbazing

Een half jaar geleden hadden we de "soap"van de omgedraaide basisschool om de hoek. Intussen is alles afgebroken en staat het nieuwe skelet al weer. Alleen gaat het niet lukken om alles dit jaar klaar te hebben.......Nu lees ik net iets in de PZC,waar mijn mond van open valt. Het nieuw gebouwde schooltje staat te strak op de straat. Dus weer niet,waar het gebouw gepland was. Dit geloof je toch niet. In de middeleeuwen zou je aan hekserij gaan denken.Men weet nog niet,hoe deze fout/tegenvaller opgelost moet worden.Ik hoop één ding,dat het niet nog zoveel maanden bouwherrie gaat worden.

collecte.

Er werd gebeld. Op de stoep stond een meneer uit de straat met zijn dochtertje. Ze collecteerde voor het KWF. Altijd als er een kind staat geef ik iets, Zij doen tenslotte hun best.Ik zei :"Wacht even,dan pak ik geld". Tot mijn verbazing kon dat niet meer,geld geven. De bijdrage moest via een QR-code. "Helaas dan heb ik niets voor jullie. Ik bel met zo'n ouderwets klaptelefoontje"was mijn reactie....... Binnen keek ik eens op de website van het KWF. Wat bleek,zij hadden een proef gedaan. En de ouderwetse collectebus bracht minder op,dan geven via QR-code. Ook andere goede doelen gaan over op deze manier van geld inzamelen. Jammer dan,bij iemand met nog een echte bus ga ik er extra veel in doen.

oogst

Op dit moment wordt hier oogst gedeeld. Dit weekend belde een vriendin "Wil je nog valappels?". Graag voor een appeltaart. Ze kwam met 4kg,dat was veel. Ik ben gaan schillen en snijden. Het werd een appeltaart. Voor twee dgen appelmoes en nog drie potten om te bewaren. Gisteren vroeg ik die vriendin op de thee,om de taart van hun appels te proeven......Onze eigen cherrytomaatjes zijn bijna op. Vanochtend kwam een andere vriendin met een zakje tomaten.Ik nodigde haar uit voor de lunch,bestaande uit...tomatensalade. Het smaakte goed..... Zonet liep de buurjongen naar binnen. Hij had op zijn werk gigantisch veel romatomaten gekregen. Of ik wat wilde. Dat wordt dus morgen tomatensaus maken in de slowcooker en een deel daarvan invriezen. Gelukkig houd ik van koken en zeg dus op al dat aanbod "wat fijn,dank je wel".

milieugedram

Soms erger ik me aan het milieugedram. Zo'n reclame op de radio over minder lang douchen. Op een kleutertoontje. Ik denk dan "Komt het bij jullie niet op,dat je ook wel aan de wastafel jezelf kunt wassen? Of een stortbad nemen met 5 l water in een emmertje?". Kennelijk hebben de reclamemakers daar nooit bij stilgestaan. .....Of het leren insecten eten op de basisschool. Wat is er mis met een bonenschotel,als je niet van insecten houdt? Ik ben bang,dat het voornamelijk de hoge energie/waterprijzen en die van de boodschappen zijn,die mensen dwingen om eenvoudiger en milieuvriendelijker te leven.Jammer,het zou zo mooi zijn,als dat gedrag een andere reden had. Hoewel mevrouw Kaag het prima lijkt te vinden,als mensen in de kou moeten zitten. Milieu gaat voor........Ik hoop één ding,dat we Zwitseland niet achterna gaan. En er een boete en mogelijk controle volgt,als het in je huis warmer dan 19 gr. is. Mag een artrose-patient de gewrichten warm houden?Die leeft misschien op andere manieren milieuvriendelijk. De grap is,dat ik mijn hele leven al simpel met oog voor de aarde geleefd heb.En allerlei "adviezen"die ineens bedacht worden al jaren lang doe.

de storm en de dakpannen.

Tijdens de storm dit voorjaar gleden er een stel dakpannen naar beneden.Mijn man kwam er achter,dat het van de ladder de goot instappen niet makkelijk meer ging. Ook het dakraam was niet geschikt om toegang te geven tot de goot. We besloten een ander dakraam te laten zetten. Eentje,dat er helemaal uitgehaald kan worden en waarbij je zó de goot in stapt.Zeker 4 mnd geleden werd het afgesproken met de klusmeneer uit de buurt. Op de vraag "heeft het haast"zeiden wij braaf "nee". Maar nu ging het erg lang duren. Bleek hij ons vergeten. Het raam lag al lang in zijn schuur.......Gisterenavond kwam de klusser. Gelukkig kwamen de buien pas,toen het raam er in zat. Maar inderdaad,zelfs ik kan nu de goot in. Schoonmaken,iets met de schoorsteen of pannen er af door de storm,de "ouwetjes"kunnnen het nog zelf oplossen.Nu nog het hor aanpassen en het rolgordijn monteren. Een verfje er over Dan is alles klaar.

Herkenning

In de Happinez zag ik een boektitel,die me aansprak. "hoe overleef ik de moderne wereld".Inderdaad heel boeiend en herkenbaar voor me. Over allerlei veranderingen in de laatste 100 jaar en wat dat met de mens doet,lichamelijk en geestelijk. Het vaak jachtige leven,de overdaad aan prikkels,veranderde voeding,oppervlakkiger contacten,de social media,alles kwam langs.....Alleen was de schrijver in mijn ogen wel erg pessimistisch. Ik heb nog een ander boek van hem geleend en ben benieuwd. Voorlopig ben ik heel tevreden met mijn rustige leventje als gepensioneerde.En heb terugkijkend nooit echt meegelopen in de rat-race.Een voordeel van het onderwijs en de keuze om eenvoudiger te leven van een niet full-time salaris.Dat huidig rustige leven heeft wel het nadeel,dat ik b.v. vrijdag/marktdag de winkelstraat van Vlissingen inliep en rechtsomkeerd maakte. Laat maar zo'n mensenmassa,ik had niet echt iets nodig.Ik ben "de moderne wereld"ontwend.

ineens

Vannacht liep ik in mijn droom gezellig te wandelen met mijn moeder en zus. We spraken over vroeger en over onze babytijd. Ik heb nog een vage herinnering aan de komst van mijn zusje. In de hoek van de slaapkamer stond een roze wieg met een babietje er in. Maar hoe zij daar gekomen was? Dat ging het verstand van een bijna 3-jarige te boven.......Toen ik bijna 6 jaar was,werd mijn broertje geboren. Mijn zusje en ik "mochten"bij oma logeren. De volgende dag was daar ineens een baby.Leuk,maar onbegrijpelijk. Ik heb ook geen vragen gesteld of herinneringen aan een dikke buik van mijn moeder.Wat werden kinderen vroeger dan onwetend gehouden.Rond mijn 8-ste was de moeder van een Ambonees vriendinnetje zwanger. Ik herinner me,dat ik aan mijn moeder vroeg of dat een "rijstbuikje"was. Want daar had ik over gehoord in zendingsboekjes over hongerige kinderen.De twee moeders hebben daar flink om gelachen en ik snapte niet waarom.......Gelukkig is het tegenwoordig anders. Het lijkt me leuk,om als kind je te verheugen op de komst van een nieuwe baby.

allemaal toeval.

Mijn man had donderdag van een bepaalde fotoshop lensdoppen ontvangen. Vrijdag komt er van die shop een doos. Hij snapte er niets van,want hij had niets besteld.Wij maakten de doos open en er zat een heel duur fototoestel in. Gelukkig met een rekening. Daarop het telefoonnummer van de mevrouw voor wie het bedoeld was. Een telefoontje resulteerde in paniek.Ja een uitgave van 5000 euro en dan gaat het mis.........Mijn man had de suggestie "Zeg maar dat de fotoshop het toestel komt halen hier. Zoiets duurs ga ik niet opsturen". Ging een klein uur later de telefoon. Die jonge vrouw. Haar ouders hadden hun als eind van hun vakantie besloten,nog een paar dagen naar Vlissingen te gaan. Ze waren aangekomen en wilden het pakje wel op komen halen. De beste oplossing.Iedereen blij. De ouders kwamen en we raakten aan de praat. Bleken wij vroeger vlak bij elkaar gewoond te hebben.......Toen ik gisteren thuis kwam,was er een enorm boeket bezorgd. Van de fotoshop. Met dank voor de eerlijkheid en alle moeite. Zoiets vezin je toch niet.

universeel?

Gisteren kwam de jongste van mijn zus met man en hond op bezoek. Zij heeft als kind hier vaak gelogeerd Zelfs een jaar verkering gehad met een jongen om de hoek. Dan is het helemaal leuk dat ze ondanks drukke baan nog wel eens bij die oude oom en tante langs gaan.Natuurlijk was de favoriete boterkoek gebakken.We hebben prettig zitten praten. Onderwijsmensen onder elkaar hebben veel uit te wisselen. .....Ook kwam de dood van haar vader en moeder ter sprake. Twee ouders verliezen in één jaar is heftig. Voor mij herkenbaar. Mijn nichtje vertelde over een droom. Ze belde haar moeder en de telefoon werd opgenomen. In haar droom besefte ze,dat het niet meer kon. Zou dat universeel zijn,een uiting van geen fysiek contact meer hebben? Ik heb vroeger een regelmatig terugkerende droom gehad,dat ik mijn ouders wilde bellen,maar hun telefoonnummer niet meer wist. Het stond niet in mijn agenda of telefoonboek.Dan werd ik triest wakker,maar wist in waaktoestand wel hun oude nummer.Ons onbewuste geeft wonderlijke signalen. En kennelijk met ongeveer dezelfde dromen in eenzelfde situatie.

tuindieren

Elke ochtend zitten de vogels al te wachten. Kauwen op het dak,duiven op de rand van het huis en de musjes veilig in de heg.Ze kijken echt naar beweging achter de ramen.Als ik naar buiten kom met vogelvoer vliegt eerst alles weg. Om later terug te komen voor een ontbijtje. De duiven zijn geen gevaar voor de mussen. Komen de kauwen er bij,dan trekken de kleintjes zich terug. De enkele keer,dat een ekster komt,is het helemaal oppassen geblazen. De merels scharrelen er tussen door en zijn geen dagelijkse klant.Ik weet,dat vogels in de zomer voldoende voedsel kunnen vinden. Maar het hele gebeuren is zo leuk. Net als het opzoeken van het drinkbakje .....Nog steeds heb ik leuke herinneringen aan het opgroeien van een jonge spreeuw,later een kauw en ook nog een kraai. Dat gebeurde in de keuken. Eerst in een kooi en daarna vrij rond hippen.We leerden ze vliegen eerst vanaf de tafel en later vanaf een deurtje van een keukenkastje. Gelukkig kwam er geen vogeljong op ons pad met de laatste hond. Want Merle als halve jachthond had ze gepakt.

herfst?

Het leek vanochtend wel herfst buiten. Heerlijk koel,geen wind. Daardoor een spiegelglad kanaal. Maar het mooiste zijn de al gele bomen. Hoewel,alleen mooi om te zien,want het is nog te vroeg in de tijd om blad te verliezen. Afgelopen week fietste ik in een blad-sneeuwbui. Bomen trekken zich niets van de kalender aan en reageren om te overleven......In de tuin is het net andersom. Door de droogte waren er gele plekken in het gras. Want ik geef alleen planten water. Ik weet,dat de grasmat zich wel weer herstelt. Dat is nu aan het gebeuren na de regenbuien.Er verschijnen weer groene plukjes. Gelukkig voor de maai-jongetjes. Die kwamen al twee keer vragen of ze mochten maaien en steeds moest ik ze teleurstellen.Maar ik heb nog een ander klusje voor hen. De schutting mag wel eens schoongemaakt worden...... Vanmiddag is er weer vrouwencirkel. Daar heb ik zin in. Verbazingwekkend,hoe ooit compleet vreemde mensen vertrouwd kunnen worden en hoe fijn je met elkaar praten kunt.En natuurlijk lachen en heerlijk taart eten.

regen

Vannacht was ik rond 2.00 even wakker. Ineens hoorde ik het druppelen en onweren in de verte. Gelukkig maar,ik kon op tijd de ramen sluiten.In mijn gedachten zoog de grond het water met plezier op.Gisterenavond had ik de verbindingsbuis met de regenput al aangelegd. Ja hoor,vanochtend was de put helemaal vol. Mochten er nog droge tijden komen,dan heb ik water genoeg voor de planten. Ook om 7.00 was er een flinke bui. In plaats van wandelen heb ik een brooddeeg gemaakt.Het voelde vreemd,zo'n veranderd schema. Wat is een mens dan een gewoontedier. Het was zo donker,dat ik met een kaarsje aan wilde ontbijten. Maar door tegen elkaar openstaande bovenramen begon het vlammetje te flikkeren. Wat is er dan al duidelijk langere schemer in de ochtenden,zeker met bewolking. De keuken is afgekoeld,de oven kan aan. Straks ruikt het hier naar een bakkerij

Maandag

Een enkele keer heb ik wel eens,dat ik me afvraag "Welke dag is het vandaag?"Maar wat me vanochtend overkwam. Ik was er heilig van overtuigd,dat het maandag was. Had al losse kleding klaargelegd,omdat ik op maandag een afspraak met de chiropractor heb.Mijn man zei "Maar het is vandaag zondag!.". Wel een geluk,anders was ik op de fiets gestapt naar mijn afspraak.Toch schrok ik wel. Ik kan wel eens niet op woorden komen,schrijf afspraken altijd goed op.Gebruik het boodschappen briefje meestal niet als geheugentraining. Om vlak bij de kassa te kijken,of ik alles heb. Het gewone wat vergeetachtig zijn,dat meer mensen hebben.Ik heb wel de buurvrouw gevraagd me te zeggen,als ik dingen twee maal of meer ga vertellen.Nu maak ik een nieuwe gewoonte aan. Elke dag even kijken op de klok aan de wand,welke dag het is.

hondsdagen

Hier liggen twee soorten brood in de trommel. Voor mij zelfgebakken en voor mijn man eco-desem. De laatste week gebeurde het twee keer,dat het koop-brood muf rook op het laatst. Nog net geen schimmel. De vogeltjes boften.Ineens herinnerde ik me iets uit mijn vroege jeugd. De tijd,dat we geen koelkast hadden. Mijn moeder sprak over "de hondsdagen" en kocht elke dag vers brood,melk en vlees. Want in die tijd was de kans op bederf groter.........Google leverde informatie. Die dagen zijn van 20 juli tot 20 augustus,meestal een warme periode. De naam komt van het sterrenbeeld. En inderdaad is de kans op bederf van levensmiddelen in die warme periode groter.Zelfs nu. Misschien toch het brood in de koelkast bewaren,maar dan droogt het zo uit. Voor alle zekerheid kocht ik een gewoon halfje mais met conserveringsmiddel. Dat zal wel langer goedblijven.

vriendjes

We fietsen naar het Veerplein. Ik moest op mijn man wachten en zocht een bankje. Ze waren allemaal bezet,eentje door een jonge meeuw.Voorzichtig ging ik aan het andere eind van het bankje zitten. De meeuw was aardig tam en schoof zelfs een beetje op naar mij.In mijn jas had ik nog een paar hondensnoepjes. Ik beet ze in stukjes en legde het neer voor de meeuw. Dat wilde er wel in,er kwamen andere jonkies aan......Mijn man kwam terug en vroeg "Kijken of ze uit de hand eten?" Aarzelend kwam er een meeuw aan. Probeerde eerst zijn vinger en kreeg en door,dat er op de hand voedsel lag. Ik weet,dat het niet natuurlijk is,maar het is zo leuk. Als we er vaker zouden komen,ging de meeuw ons kennen en kwam hij bedelen. Een paar zomers terug was dat met een kraai het geval. Die zag Merle en ons en vloog mee. Wachtend op een hondenbrokje.