maai-mannen

Gisteren zouden de maaimannen komen. De oudste(13 jr) kwam alleen. Zijn broertje was een appeltaart aan het bakken.Wat zijn het toch zelfstandige jongens.Hij had een zieke duif,die na een duur bezoekje aan de dierenarts al snel toch stierf. De tweede zieke duif hielp hij zelf aan zijn einde.Toen was hij naar een duivenkenner gegaan,had pilletjes gekregen en tot nu toe waren zijn dieren gezond. We hadden een heel gesprek over vogelgriep. Hij had ook na de zieke duiven de hokken goed schoongemaakt. En hij wilde dierenarts worden......Dan geniet ik van zo'n gesprekje.Het enthousiasme en de motivatie,maar ook zo beleefd.Ik snapte weer helemaal,waarom ik vroeger koos voor het onderwijs aan pubers. Ooit,toen ik begon, waren er veel van zulke kinderen.De gedrags problemen slopen er in de loop van de jaren meer in.In ieder geval ging de jongen naar huis met verdienste,waar hij weer duivenvoer van koopt.

snoep

Hier wordt weinig gesnoept. Uit zelfbescherming haal ik ook geen koekjes,dropjes of zoutjes in huis. Misschien wel door het weinig snoepen,kan ik er niet afblijven,als het wel in huis is. Het wonderlijke is,met chocolade heb ik geen "verslavings"probleem. Elke dag een stukje bij de middag thee en daar blijft het bij.....Maar deze week is is het raak. Zelf had ik mijn jaarlijkse zak echte pepernoten gekocht. Zalig! Die kruiden. Maandag bracht een vriendin nog een zak pepernoten mee. Die heb ik ongeopend helemaal achter in de kast uit het zicht gelegd. Gisteren bij het koffiedrinken na de uitvaart nam ik een kaasbroodje. Dat was heel lang geleden...... Vanochtend was ik bij de super ,om snoep voor de Halloween-kinderen te kopen.Dan merk ik hoe weinig ik van al dat snoepgoed weet. We namen beiden een snickertje bij de koffie. Het smaakte naar vroeger. Als er na het uitdelen van het snoepgoed iets over is,geef ik dat meteen aan de buurvrouw. Voor als haar kleinkinderen komen.Want hier gaan we weer terug naar een nootje,vijg, dadel of stukje fruit.

standpunt of smaak

Gisteren las ik,dat AH op de kassabon gaat vermelden ,wat de klimaat-score is van je aankopen.Dan gaan mijn nekharen overeind staan. Waar bemoeien ze zich mee.En wie bepaalt die score? Hebben die mensen het boek "de verborgen impact"gelezen? Zou AH zelf niet naar de milieu-impact van hun eigen producten kunnen kijken i.p.v. de verantwoordelijkheid helemaal bij de klant te leggen? Die vraagt niet om boontjes uit Kenia...........Mijn eerste reactie was "Daar niets meer kopen". Toen kwam het twijfel-duiveltje. Hun chocolade vind ik het allerlekkerst.Dit wordt nog een discussie van mijn innerlijke stemmetjes. Hoewel...toen ik ook las,dat vijf tattoo-shops chips willen gaan inbrengen in de pols,waarmee je o.a. bij AH kunt betalen,werd ik bang. En dacht aan de Borg uit de serie Star Trek.Gaan we die kant uit? Toch maar andere chocolade kopen en hopen,dat niet alle supers op de "oh-foei-stoel"gaan zitten. (bron BLCKBX)

lekkers

Elke vrijdagmiddag komt de krat van de internet-bioboer. Met allerlei lekkers. Vooral op de kersverse sla,deze keer veldsla kan ik me verheugen. Ook realiseer ik me,wat een rijkdom dit is.Tot nu toe zijn de prijzen nauwelijks omhoog en ook de bezorgkosten niet. Dat laatste verwachtte ik,vanwege de dure brandstof. Het is meestal een gok,hoeveel ik nodig heb van de verse groenten. Zeker,als mijn man een keer niet mee eet,heb ik eigenlijk over. Zo maak ik vanavond naast de salade maar bietjes uit de oven. Die zijn van vorige week en zouden gaan rimpelen.......Ook moet ik,als ik langs een kraampje kom, eerst even goed nadenken,wat er allemaal nog in koelkast en bijhuis ligt. Want het is zo verleidelijk,die vers uitgestalde groenten en fruit.Bewaarspul zoals uien en pompoen neem ik wel mee. Twee dagen geleden lagen er een straat verderop appeltjes te koop voor 1 euro de kilo. Die kon ik niet laten liggen.Lekker! Mijn man heeft zeker de helft opgegeten......Ook bak en eet ik nu meer brood. Onder in de veilige anti-muis bak vond ik nog twee pakken meel/bloem tegen de datum. Over het hoofd gezien.Net als een pak havermout,maar dat zet ik in het ruil-kastje. Laatst kreeg ik bij de super voor gespaarde punten gratis stroopwafels. Wij hadden genoeg gesnoept,dus dat ging naar het kastje. Toen ik in de middag langs liep,had iemand dat lekkers al gevonden

afscheid.

In 1975 kwamen we in een geheel nieuw bebouwde straat te wonen. Dus alle mensen waren onbekenden van elkaar. Aan de overkant woonde een jonge man met een motor.In onze schuur stond er ook eentje. Al snel raakten de mannen in gesprek en dat resulteerde in een vriendschap.Het leuke van B was,dat hij ook van koken,kruiden en tuinieren hield. Dus ook ik had gespreksonderwerpen met hem.......Toen we alle drie voorgoed thuis waren,ontstond de gewoonte,dat hij vaak tegen koffietijd langskwam en bleef mee eten. Waarna in de middag de mannen gingen motorrijden of de mediamarkt onveilig maakten......Hij leed aan een aangeboren zenuwziekte. Met driewieler en later scoot kon hij nog langs komen. Bijna vier jaar geleden verhuisde hij naar een verpleeghuis. Ik bleef hem bezoeken.De laatste keer schrok ik. Hij was zover weg/onder de morfine,dat hij mijn aanwezigheid amper merkte.Vanmorgen ging ik afscheid nemen.Hij ligt nu alleen maar in bed .En zei nog "hoi"en keek verrast. Om vervolgens steeds weg te zakken. De kans is groot,dat ik hem niet meer zie. "Hij is aan zijn laatste stukje bezig"volgens zijn vrouw. Ik hoop,dat hij snel in vrede mag gaan.

oh nee.....

Na het dichtmaken van de opening,waar de waterleiding doorheen liep,was het nachtelijk bezoek van de muizen afgelopen.De vallen hielpen niet,ze trippelden er om heen. Lokdozen met gifkorrels,daar werd van gegeten. Maar elke nacht was er toch weer bezoek. De waterleiding bleek de uitnodigende deur te zijn...... Helaas,na twee dagen zag ik toch weer keuteltjes in de kelderkast. Omdat daar nu alle levensmiddelen in plastic dozen staan,was van ellende de koffie aangevreten.Bij een klein stukje muur zag ik cementgruis liggen. Zouden ze....?Mijn man smeerde dat stukje in met gips en sindsdien is ook de kast muis-vrij..... Helemaal geloven kan ik het nog niet. Elke ochtend zoek ik eerst naar sporen van muis-aanwezigheid. Vanochtend zei mijn man : "Ik zag toch nog keutels in de kelderkast" "Oh nee he...."steunde ik.Waarna er lachend klonk "grapje". Hij had me echt op de kast.

muts en pet

Dit zijn van die wonderlijke herfstdagen. In de ochtend koud. Als ik ga lopen,doe ik een muts op. In de loop van de dag wordt het warmer. Tot rond het middaguur het lekker genoeg is om in de zon te zitten. Zonnepetje op,als bescherming van de grijze massa. Ook in huis is het wisselend van temperatuur. In de ochtend doe ik een half uurtje het elektrische kacheltje aan om op te warmen. Daarna is de zon de warmtebron. Om in de avond weer wat warmte te vangen van de oven. Bij het slapen duik ik behaaglijk onder het winterdekbed.

de teil-generatie

Gisterenmiddag was ik bij de vrouwencirkel. Het gesprek kwam op de energieprijzen en mogelijk bezuinigen. Er waren er een paar van de teil-generatie. Opgegroeid zonder douche,geiser of koelkast. Eenvoudig levend. Twee keer per dag een snoepje en een maria-kaakje bij de thee. Op zaterdagavond krant op tafel en gezellig pelpinda's eten. We haalden herinneringen op aan een manier van leven,die nu primitief lijkt......Mijn man en ik doken ook in onze jeugd,deze week. Met als conclusie,dat het een goede tijd was. Zeker voor de kinderen. Mocht het met energie of dure boodschappen,die kant op gaan,dan weet de teil-generatie zich wel aan te passen. Teruggrijpend op wat vroeger normaal was. Minder snoep,een "boterham met tevredenheid",één vertrek in huis verwarmd, het zal wel lukken. Alleen ben ik te stijf om in de teil te gaan. Een emmertje warm water als stortbad en haar wassen in de gootsteen,het kan als het zou moeten.

De teil werd in de zomer als zwembadje gebruikt.Water uit de regeput met één keteltje warm erbij. Na afloop de planten water geven

zo slim

Nog steeds hebben we last van muizen. Gelukkig niet meer in de voorraadkast,maar in de keuken bij het aanrecht.Wat een gedoe. Iedere avond alles brandschoon achterlaten en dan in de ochtend toch keutels vinden en weer schoonmaken. Mijn man heeft drie verschillende vallen gekocht. Ze trippelden gewoon om de val heen,om twee vergeten rijstkorreltjes uit de gootsteen te eten.... Toen dachten we,dat gif misschien zo helpen. Eerst lokdozen met pasta. Er werd iets van gegeten,maar niet om een einde te maken aan de overlast. Daarna deed ik gifkorrels in de lokdozen. Daar werd goed van gesnoept,al zeker een week lang. Of we hebben een complete familie-muis of de korrels werken langzaam/niet.....Vanochtend ging de wasmachine van zijn plaats. Inderdaad aan de keuteltjes te zien,zouden de muizen daar ergens vandaag moeten komen. De afdichting met schuim was niet aangevreten. Misschien komen ze via de spouwmuur en dan door de buis met waterleidingen naar beneden. Mijn man dicht het af en we zullen wel zien.

milieu-depressie

De laatste maanden worden er steeds meer negatieve beelden en verhalen over het klimaat over de mensen uitgestort. Gedragsveranderend,zeker door de dure energieprijzen. Maar wat is de andere kant van deze aangejaagde angst?Ik had een vriend met een milieu-depressie in de jaren '80.Zelfs toen dit item nog nauwelijks in de belangstelling stond,waren er al mensen,die moedeloos of erger werden door de situatie in de wereld op milieu-gebied. En hun gedachten,dat eigen gedrag maar een mini-druppeltje op die grote gloeiende plaat was..... Bij de docu over Greta dacht ik wel eens "Meisje,wat doet dit allemaal met je?"En zo zijn er veel meer jongeren. Om zich heen kijkend in onze verspillende consumptiemaatschappij worden ze moedeloos of erger.Wel apart,dat ze opnieuw de wielen uitvinden. Ze promoten gedrag,wat wij ons hele leven al vertonen. Misschien zouden ze eens met "eenvoudig levende ouderen"moeten gaan praten.Ik hoop wel,dat ze steun bij elkaar vinden en niet wegzakken in moedeloosheid.