dankbaar

Vaak zeg ik 's avonds "he,wat heb ik weer heerlijk gegeten". Dankbaar, dat ik kan kopen, wat ik lekker vind. Beseffend, dat het niet voor iedereen vanzelfsprekend is, om goed te eten. Het christelijk dankgebed uit mijn jeugd is als gewoonte ooit verdwenen. Maar het gevoel bleef, op een andere manier verwoord.
Trouwens in mijn jeugd leefde dat dankgebed niet echt. Als variatie op de woorden van Bartje had ik kunnen zeggen: "Ik bid niet voor spruiten, koolraapjes, witlof, bloemkool en andere sterk smakende groenten". Helaas ik moest ze eten.
Ineens schoot gisterenavond het dankgebed van mijn opa in gedachten. Ik wist de woorden nog. Wat wordt zoiets dan in je geheugen gebeiteld. Als klein kind snapte ik het woord "nooddruft" niet. Maar het moest erg zijn. Want ook kabouter Piggelmee had er mee te maken, voor hij het tovervisje ontmoette.
Aten wij vroeger bij elke broodmaaltijd een boterham met "tevredenheid", nu smaakt een snee zelf gebakken brood als een koekje. Alleen wel met een lik roomboter . Want de margarine op de tevredenheids-boterham heb ik nooit lekker gevonden. Ik ging regelmatig naar mijn oma bedelen om een kapje brood met roomboter.
Wat kan smaak een heel leven lang gelijk blijven.

tussendagje

Gisterenochtend was het heerlijk koud en zowaar droog.. Dikke trui aan en muts op. Ik fietste een grote ronde onder een sterrenhemel met klein maansikkeltje. Heerlijk was het. Het bleef zonnig weer. Wat voelt dat dan meteen anders. Ik wordt niet snel somber van grijs weer. Maar bij een zonnige ochtend begin ik wel vanzelf te glimlachen.
's Middags ging de telefoon "Zijn jullie thuis en is het lekker in de tuin.?". De rolstoel kan zo moeilijk het huis in, maar de tuin in gaat prima. Zo zat ik onverwacht een tijd buiten in het zonnetje. Mijn wangen gloeiden er van.
Helaas vergat ik het restantje bramen te plukken. Ik ga nu snel oogsten, want er komt opnieuw een heleboel regen aan.

drup,drup

De regen gooit roet in het eten/ de plannen. Mijn man is nog even terug naar bed en niet op de motor gestapt. Ik hoop op nog een droog half uurtje. Misschien dat er enthousiaste mensen met rommel in de tuin staan. Want het is rommelroute vandaag.
Viel vorige week de rommelmarkt in het water, helaas werkt het weer ook bij de rommelroute niet mee. Jammer voor alle voorbereidingen van de mensen.
Van dit weer krijg ik zin ,om iets lekkers te bakken. En natuurlijk op te eten. Maar ik bedwing me. en houd het bij een notencracker en een extra kopje thee.
Vanochtend zette ik even de kachel aan. Om mijn natte muts en jas te drogen en het behaaglijk te maken in de keuken. Een kaarsje aan bij het ontbijt. Naar de radio luisteren en horen, dat het langdurige regen wordt bij een temperatuur van 15 graden.. Een wonderlijke maand september dit jaar.

 

Ik zag uit het raam, dat de overbuurvrouw boeken verkocht vanuit hun garage. Misschien, dat er meer overdekte verkoop zou zijn. Ik trok mijn regenpak aan en besloot toch een ronde te doen. Inderdaad, hier en daar stonden mensen te kleumen in garages, onder partytenten of zeilen aan de gevel. Maar er was nog niet de helft van het aantal adressen van vorig jaar. Als het straks droog wordt, misschien nog even kijken

 

 

nieuwe gewoonte

Het is een nieuwe gewoonte geworden van Merle en het buurhondje. Spelen om een uur of half tien. Soms loopt Merle naar hiernaast, om haar maatje te halen. Dan stormen ze samen naar binnen, om hier te gaan donderjagen. Of we horen een zacht piepen achter de keukendeur. Kyra wil naar binnen. Eerst krijgen ze iets lekkers en dan gaan ze los.

 

Na het avondeten is het precies zo. Het is een verjongingskuur voor onze oudere hond.

Het wonderlijke is, hiernaast spelen ze niet. Daar ligt zoveel speelgoed van Kyra, dat ze wil bewaken. Daardoor is er de rust niet om te spelen. Bewaken is nodig. Want Merle loopt soms stiekem  de tuin van Kyra in ,om met een speeltje naar hier te komen. Ze gedraagt zich schuldig en weet, dat het niet mag. Het is een stelletje, die twee

overvloed

Het is nog moeilijk om hier de overvloed aan druiven en tomaten weg te geven. De ene buurvrouw eet mee van mijn druif. De ander heeft twee broers met moestuin. En geeft regelmatig mij iets.
Aan de overkant hebben de buren zelf ook druiven en vooral veel tomaten. Zonet kwam een mevrouw van een paar huizen verder langs. Met tomaten. Ik bedankte ,maar deed haar met een recept wel een idee aan de hand. Haar druiven waren niet goed dit jaar. Dus nam ze een zak van mij mee.
Gelukkig waren er nog twee vriendinnen, die druiven lekker vinden. Weer twee zakken kwijt.
Want door de vele regen is de kwaliteit van de druiven achteruit aan het gaan. En komt er echt windkracht 8 de komende dagen, dan ben ik bang, dat het één en ander op de grond ligt. Dus dat wordt veel eten en delen.

geuren

Vanochtend wisselden de etensgeuren elkaar af. Ik was met een kookochtendje bezig. Na een onbijt van kaaspannenkoekjes  kwam de kokosgeur. Ik maakte een gelatinepudding van fruit en kokosmelk.
Toen overheerste de lucht van kikkererwten. Ik vind ze heerlijk,als ze gekookt zijn. Maar tijdens het garen stinkt het voor mij naar zeemleer.
Daarna maakte ik stukjes kip voor mijn man. Een signaal voor het buurhondje om even langs te komen. Dan krijgt ze een stukje brood, gedoopt in jus. Merle was wandelen en Kyra nam de kans waar om beleefd te wachten, of er nog iets te halen viel

Als laatste waren de reuzentomaten aan de beurt ,om verwerkt te worden tot tomato relish. Het recept las ik op een blog. Het inkoken geeft een azijnige geur. Kyra moest niezen en verdween weer naar huis.

Het kokkerellen vind ik leuk. De enorme afwas minder. Maar die is ook gedaan. Nog even roeren en dan de potjes vullen. Intussen is het al weer lunchtijd geworden.

 

 

 

 

grote plassen

Liepen we vanochtend nog in een milde regen, op dit moment zijn er stortbuien. Volgens de buienradar zou het iets minderen. Dus ik besloot Merle en de smurf uit te laten.
Merle geeft niets om regen. Maar die kleine had duidelijk geen zin. Hij gaat  op zijn kontje zitten met het kopje richting huis. Dan moet ik hem echt meesleuren. Want er loopt wel een enthousiaste hond vooruit. Die zet ik steeds af, om even op ons te wachten.

 

Na de kleine ronde werden er twee honden afgedroogd. Mijn schoen met slechte zool had het begeven. Een natte voet. Gelukkig heb ik een nieuw paar liggen. Want dit zijn van die fijne schoenen.

Al eerder had ik een lekkere lunch gemaakt. Dat vonden de honden ook. Beleefd zaten ze te wachten tot de roedelleider gegeten had en er voor de anderen ook iets over was. Een beetje kefir in dit geval.

Ik heb een boeiend boek over het zintuig smaak. Dat ga ik op het gemakje uit lezen