Volgers

Volgers

zondag 31 maart 2019

minder...en dan



In de laatste aflevering van Floortje trof het me, dat die familie gevlucht was voor de maatschappij van alleen maar consumeren. Steeds meer is dat te zien en lezen op blogs, youtube of boeken. Het consumindervirus lijkt zich langzaam te verspreiden.
Het is goed, dat we niet bezig blijven de grondstoffen er met een vaart doorheen te jagen. Voor instant-geluk en met een staart van vervuiling en afval. Maar stel, dat inderdaad steeds meer mensen tevreden worden. Alleen nog kopen en gebruiken, wat ze echt nodig hebben en het dan ook verslijten. Ze kunnen minder werken ,hebben meer tijd voor elkaar en hun medemens.
Hoe zou dan de economie er uit gaan zien? Die is gebaseerd op groei. En als al die flutdingetjes van slechte kwaliteit niet meer verkocht worden, welke invloed heeft dat op de (nu onmenselijke)werkgelegenheid in arme landen?
Mijn fantasie en kennis is ontoereikend om zo'n toekomstscenario te bedenken. Ik hoop alleen, dat de verandering langzaam blijft gaan. Zodat er goed op ingespeeld kan worden. Ik bedacht nog wel, dat als iedereen zijn spullen echt verslijt, er weinig kringloopwinkels meer zullen zijn. Want die bestaan bij de gratie van de wegwerpmaatschappij.

vrijdag 29 maart 2019

dak boven het hoofd

Al dagen lang zit Amigo, de "dorpszwerver"in de vroege ochtend al op het bankje bij het kanaal. Koud hoor! Altijd een vriendelijke groet "hallo, alles goed? Dag grote vriend", dat laatste voor de hond. Hij vertelde ooit, dat hij zo graag op het bankje zit, omdat daar zoveel mensen met honden langskomen. Hij houdt meer van honden, dan van mensen.
 In de jaren '70 gevlucht voor Pinochet na het vermoorden van zijn broers, kwam hij in Nederland terecht. Eerst gewoon in een huis met baan. Maar nu is hij geeindigd in een oude lekke caravan ,op een terreintje aan de rand van het dorp. Gedoogd
Hij weigert alle bemoeienis,is kind aan huis bij de rechtbank en politie. Meestal vanwege openbare dronkenschap. Hij heeft straatverboden voor delen van de stad. Maar op het bankje aan het water zijn er nooit problemen en heeft hij veel aanspraak.
Afgelopen winter hebben een aantal buurtbewoners hem een beetje geholpen. Een zeil over zijn caravan, een dikke slaapzak en nieuwe kleding, vooral warme jassen. Af en toe zet iemand wat lekker eten neer bij zijn caravan. Dit heeft hij allemaal wel geaccepteerd.
Toen ik naar huis fietste was ik dankbaar voor de warmte van een dak boven mijn hoofd. Wat moet je sterk zijn, om op zo'n spartaanse manier te kunnen leven.



dinsdag 26 maart 2019

mank

Merle loopt al een paar dagen niet goed. Het is niet echt mank lopen , maar de balans is weg. Eerst dacht ik aan een spiertje door te wild spelen. Maar toen keek ik eens goed naar de voetzolen. Een kussentje had een diepe snee, dwars over. Ja, dat doet pijn met lopen. Zeker op ongelijke grond met steentjes of lange grassprieten. Gelukkig bloedde het niet.
Nu staat ze op ronde-dieet. We leggen elke keer hooguit de helft van de afstand af en wachten tot het geneest.
Ze is niet de enige hond met die klacht. Het water in het kanaal is op dit moment heel laag, vanwege oever reparaties. Dan komt er een stuk bodem vrij met soms scherpe stukken vastgegroeide schelp. Dat werkt als een mes.
Als ze straks weer goed loopt, mag ze niet elke keer het water in duiken. Dan is het wachten op de volgende snee.

zondag 24 maart 2019

jonge Morse



Gisterenavond keek ik de opgenomen van aflevering van de jonge Morse. Het speelde eind juli 1969 rond de eerste maanlanding. Altijd had ik het gevoel dat die detective serie "vroeger"speelde. Kleding, inrichting huizen, mentaliteit en vooral de auto's gaven me dat idee.
Maar nu besefte ik dat die fantasiefiguur Morse misschien een jaar of tien ouder is. En die tijd mijn jeugd is. Want die maanlanding zit ook  in mijn geheugen gebeiteld. Mijn man en ik waren op vakantie in Spanje. En zaten in een goedkoop hotelletje in Almeria. Die avond werden alle gasten,(veelal dames van lichte zeden met hun cliënten) uitgenodigd om in de bar naar de tv te kijken .
Een groot zwart/wit beeld. Commentaar in het Spaans. Misschien dat ik daardoor nog meer gefixeerd was op de beelden. Er ging een gejuich op, toen de eerste mens zijn stap op de maan zette.
Dit jaar is het 50 jaar geleden. Ik ben benieuwd, of er aandacht aan besteed wordt. Want de NPO is niet zo scheutig met berichtgeving over oude of nieuwe feiten uit de ruimtevaart.
De detective aflevering keek ik met veel eigen herinneringen.

donderdag 21 maart 2019

stil



Het is een heerlijk stille middag. Vrijwel geen wind. Bewolking, die de wereld kleiner maakt. Geen verkeer of schoolkinderen te horen.
Ook in huis heerst rust. Mijn man zit bij de kachel te suffen. De hond aan zijn voeten. En ik smul van de Happinez. Zachtjes tingelt de koelkast. Ik zou er zelf slaperig van worden.
Maar nu volgt er activiteit. Het is restjesdag, morgen komt de nieuwe bestelling. Ik keek, wat er nog aan groenten was en heb daar een wonderlijk menu van gemaakt. Straks koken en eten. Mijn man doet de hond en ik de afwas. Wie weet gaan we vanavond weer terug naar slowmotion.

maandag 18 maart 2019

griezelig



Een enkele keer snuffel ik wel eens op een nieuwssite met veel complotdenken.  En glimlach dan,omdat het me een beetje overdreven lijkt.
Deze week las ik twee berichten, waar ik kippenvel van krijg. De nieuwssite nu.nl staat geen commentaar van klimaatontkenners toe, laat staan, dat ze artikelen plaatsten van die wetenschappers.
En de regering vroeg aan bol, om hun boeken over mogelijke gevaren van vaccinatie niet meer zo prominent in de etalage te zetten. Facebook en consorten zijn ook aan het schiften.Wat een griezelige ontwikkeling. Waar blijft de vrijheid van meningsuiting, mits niet kwetsend?
Het deed me denken aan de boekverbranding in de middeleeuwen. Tussen vernietiging door een vuur of digitaal doodzwijgen van bepaalde visies is niet veel verschil. In die tijd moesten wetenschappers met een controversiele ontdekking oppassen voor de inquisitie. Toen kon het echt hun leven kosten. Nu zijn er (digitale) instrumenten genoeg om iemand monddood te maken en een wetenschappelijke loopbaan om zeep te helpen.
Ik ben benieuwd hoe dit soort ingrijpen van bovenaf(regering of bedrijfsleven)  verder gaat.

vrijdag 15 maart 2019

schatten

In de stromende regen ging ik mijn gereserveerde boeken ophalen. Het uitleenpunt is maar 3x per week kort open. Dus na een mail moet ik er snel naar toe.
Terugfietsend had ik het heerlijke gevoel  met een stel schatten naar huis te gaan. Mijn vriendin uit Suriname was "de profeet" aan het lezen "Zo mooi, echt iets voor jou" zei ze. Vaak had ik citaten gelezen, maar het boek nog nooit. 
Ook kwam ik een boek van Helena Klitsie tegen over het leven van Swami Vivekananda. Zo jammer, dat die schrijfster maar drie boeken op haar naam heeft staan.
In de Happinez las ik over iemand, die een voetreis naar Istanbul maakte. Ook dat leek me de moeite van het reserveren waard.
Ik had het gevoel van kiezen bij een Italiaanse ijskraam. Welke lekkernij zal ik het eerst "eten". Het werd de Swami. Een prachtig boek over die eerste monnik, die naar het westen kwam. Bovendien een mooi tijdsbeeld van het einde van de negentiende eeuw.
Het is voor mij niet erg, dat het binnenweer is. Regelmatig ben ik te vinden met een boekje in mijn hoekje.

woensdag 13 maart 2019

klimaatterreur



Wat je ook kijkt, luistert of leest, er zijn vele alarmerende berichten over het klimaat.Sommige media weren zelfs commentaar van mensen, die twijfelen aan de opwarming van de aarde door mensengedrag. Dat vind ik een griezelige ontwikkeling. Vrijheid van meningsuiting?
Door het vele nepnieuws en gesjoemel met cijfers weet ik ook niet meer wie en wat ik kan geloven.
Maar enkele zaken vallen me op.
Zelden wordt gesproken over de overbevolking als een medeoorzaak van de vele vervuiling en overconsumptie. Laat staan dat men dat probleem gaat aanpakken.
Diesels zijn een grote boosdoener. Maar hoeveel pompen met blauwe diesel(niet vervuilend) zijn er? En waarom moet die brandstof zoveel duurder zijn?
Nederland moet van het aardgas. Waarom geen waterstofgas door ons aardgasnet? Bij de aanschaf van een warmtepomp moet het huis heel goed geisoleerd zijn. Maar hoeveel kuub gas heb je dan nog nodig. Bovendien kunnen zonnepanelen een deel elektrische verwarming verzorgen.
Waarom worden er nog niet overal bomen geplant om CO2 weg te vangen? Hier was een actie van een tuincentrum. Bij inlevering van een tuintegel, kreeg men een plantje om daar neer te zetten. Dat is een ludieke manier om wateroverlast te verminderen
Zo zit ik regelmatig me te verbazen over al die ophef over CO2 reductie hier in dit kleine landje. En ben bang, dat de burger straks geld moet betalen voor maatregelen, die misschien weinig zoden aan de milieu-dijk zetten. Want er wordt aardig wat angst aangewakkerd.

maandag 11 maart 2019

storm



Wat een wind gisterenmiddag. Ik dacht, dat ik alle losse voorwerpen uit de tuin had weggezet. Maar nee, er rolden  twee bakjes door de tuin. Even later zag ik nog iets waaien. Ik had plantenbakken met plexieglas als afdekking. En daarop voor de stevigheid een zware bloempot. Afdekplaat lag ergens in de tuin en de poten waren in stukken. Wat een natuurgeweld.
Regelmatig schrok ik op van een hard snerpend geluid. De wind,precies in een stuk tochtstrip. Spookachtig. Neem daar de trillende muren bij en het voelde onprettig.
De overbuurman belde aan "Jullie hebben stormschade,ik zag iets van dak vallen" Gelukkig waren het geen dakpannen maar een flink stuk loodstrip van het schuurtje. Toen het tegen vier uur wat rustiger was, heeft mijn man het lood er weer opgezet. Met nieuwe schroeven, dus dat zit wel goed.
Zo zagen we ook het patiodakje van de buurvrouw steeds omhoog waaien. Daar was niets aan te doen. Gelukkig was er maar een gedeelte kapotgewaaid.
Zelf heb ik met de watersnoodramp geen "onderwaterstaan" meegemaakt. Maar ik weet van leeftijdsgenoten, die toen als kind het water hun huis in zagen komen en ook familieleden verloren. Een vriendin zei gisteren"Ik ben nog altijd onrustig met dit weer".

vrijdag 8 maart 2019

beduust



Zo'n drie jaar geleden leende een kennis  M.een paar honderd euro van me. Ik vertrouwde haar volledig. We deden al jaren samen wekelijks de bio-bestelling en dat ging financieel altijd goed. Maar met terugbetalen kwamen de smoezen.
Een tijd later sprak ik iemand, die ook geld geleend had en niet terug kreeg. Bij navraag kwamen er nog een tiental mensen. Informatie bij de politie leverde het advies van aangifte doen op. Zeven gedupeerden deden dat. Helaas niet de mensen, die duizenden euro's van haar kregen.
Twee jaar later werd M. veroordeeld tot taakstraf en terugbetaling van het geleende geld. Dat laatste zou nooit gebeuren, van een kale kip valt niets te plukken. Mijn hoop, dat ze tot inzicht zou komen vervloog ook. In de week van de uitspraak lichtte ze een familielid voor duizenden euro's op.
De advocaat van M. ging voor hoger beroep. Een goede gok. Net kwam de brief van het gerechtshof binnen. Vrijspraak en geen terugvordering van het geleende geld. Ik ga nog op zoek naar de motivatie van dat vonnis. Maar ik ben gewoon beduust.
Eén voordeel, M. is uit het dorp verdwenen. Ik zou het moeilijk vinden om haar iedere keer weer tegen te komen. Want Merle weet van niets en zou gewoon blij zijn. In ieder geval staat er nu een streep onder die slepende zaak.

woensdag 6 maart 2019

schuld



Al een paar keer luisterde ik naar iemand, die gekweld wordt door schuldgevoelens. Over gedrag uit het verleden, waar niets meer aan veranderd kan worden. Dat vind ik zo triest. Het is gebeurd en het huidige moment wordt er alleen maar moeilijker door.
Al nadenkend over die verhalen vroeg ik me af , of in de westerse wereld het christelijk geloof ook de gedachten over schuld, zonde en boete beinvloed heeft. Er is wel vergeving mogelijk, maar altijd van buiten af. In het "onze vader" staat "vergeef ons onze zonden, gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren" Misschien had er nog achter kunnen staan "en vergeven we onszelf". Want dat is het beste medicijn.
Wat is het concept van advaita dan anders. Daar waar de mens geen doener is, kan ook geen schuld bestaan. Wel actie en reactie.Wat geeft dat de mogelijkheid tot licht leven.

zondag 3 maart 2019

boeiend

Weer had ik een titel gevonden in de Happinez en het boek gereserveerd. Wat een mooi en boeiend boek. Over de invloed van yoga en speciaal de adem op alle facetten van het leven. Zo nuchter beschreven, dat sommige bekende dingen nu nog duidelijker werden.
Alleen adviseert de schrijver  zo'n 5 keer per week minstens een uur yoga te doen. Dat is me veel te veel. Ik ben al blij met elke ochtend een kwartiertje. Maar het boek motiveert me wel om vaker ademhalingsoefeningen te doen. Gewoon vanuit de stoel, dat is niet vermoeiend.
Op YouTube zocht ik de schrijver op. Er zijn wat filmpjes met toespraken en ook met oefeningen. Wat heeft die Max Strom een mooie stem. Daar kan ik naar luisteren, zonder de klanken te willen verstaan. Dat heb ik wel eens vaker. Dan is de stem van iemand net een muziekinstrument. Of het geroezemoes van allerlei Fransen op een marktje lijkt wel een koor met een lied.
Zijn andere boek in het Nederlands gaat over omgaan met en overeind blijven in de digitale wereld. Grappig, dat een boek met zo'n inhoud alleen maar te koop is als e-boek. Wie weet komt er nog een keer een ouderwetse papieren uitgave.

vrijdag 1 maart 2019

toch zon



Het was een wonderlijk dagje. Vanochtend kilte en miezer. De hulp ging als een speer door het huis. Zelf doe ik dan allerlei kleine dingen. Het bed is verschoond en de was hangt onder het afdak.De kapper stond op het programma en dat is ook afgestreept.
Mijn man zat te popelen om motor te gaan rijden. De winterstop voor oldtimers is voorbij op 1 maart. Het is nu droog en hij is een eindje genieten.
De post bracht de nieuwste onkruid. Met onderwerpen, die me aanspreken.Ik ga straks lezen met een kop thee. Wachtend op de bestellingen van en hondenvoer en een kist heerlijk mensenvoer. Dat wordt vanavond kersvers eten. Daarna nog Floortje kijken als eind van een heerlijke dag.