helemaal voorjaar

Wat is de lente losgebarsten. Heerlijk. Deuren open,kachels uit en zomerkleding aan. Ook veel buiten zijn. Aan de dijk is het een feest van fluitenkruid en boterbloemen. Ook hangt er de zware geur van meidoorn.Ik kan goed tegen "slecht"weer,maar nu merk ik,dat ik toch snakte naar de zon en warmte......... Mijn man hangt net het muggengordijn op. Want de bromvliegen weten de keuken wel te vinden. Merle is er bang voor en loopt dan weg. Zeker,als ik de vliegenmeppr moet gebruiken.Meestal lukt het me wel om een wesp te vangen en weer buiten te zetten. Die bewegen trager dan die brommers........ Helaas is er één naddel aan dit mooie weer. In de avond de geur van andermans,niet altijd goed gebakken vlees op de BBQ. Gisteren stond de wind richting keukendeur en slaapkamerraam. De deur gaat dicht,maar ik heb geleerd dat alle ramen op de bovenverdieping juist open zetten, meestal voor bedtijd de stank verjaagt. Als vegetarier slapen in de verbrande hamburgergeur is niet prettig. Wie weet verandert de windrichting,dat scheelt weer. Tijdens mijn laatste rondje met Merle loopt die constant me de neus in de lucht..........Het kleine winkeltje met vruchtenijs is ook weer open. Zo lekker,dat ik mezelf gewoon op ransoen gezet heb.

gehoor

Mijn gehoor is niet meer zo goed als vroeger.Vooral met veel achtergrondgeluid kan ik mensen moeilijker verstaan. Hoeveel ik op mijn gehoor vertrouw bleek gisteren. Mijn man nam platen op. Ik had oordoppen ingedaan. Maar ik hoorde niet meer,of het water kookte. Ook niet,dat het vet in de pan gesmolten was. Ik miste Merles adem. Wat is dan bij veel activiteiten ook het gehoor een behulpzaam zintuig.........Vanochtend bij de vriend in het verpleeghuis had ik last van achtergrondgeluiden. Hij zat aan de koffietafel met een aantal andere bewoners. Ik schuif dan aan. Het gesprek is in die situatie algemener. Als er meerdere mensen praten,wordt het moeilijker voor mij.Maar het was wel gezellig. De begeleidende verzorgende vroeg me "Bent u vroeger lerares geweest?". Ze was jaren geleden een leerlinge .. Ook dat werd een aangenaam gesprekje........ Ik hoop,dat mijn gehoor nog een poos hetzelfde blijft. Want mijn man hoort de meeste vogels niet meer. Wat zou ik dat gezang en getjilp missen. OOk in het verkeer alleen op je ogen moeten vertrouwen lijkt me moeilijk. Ik schrik nu soms al van een passerende elektrische brommer of auto. Dan is wandelen met Merle een soort hulp-oor. Aan haar houding kan ik het zien,als ze iets hoort. Dan kijk ik ook. Helaas heeft ze dat niet met verkeersgeluiden. Daar zal ik zelf moeten blijven opletten.

mineralen

In 1980 tijdens een vakantie in de VS vond ik een mooi blauw hangertje aan een kettinkje. Het bleek maansteen te zijn. Voor die tijd wist ik bijna niets van mineralen. Ik ging me er in verdiepen.Naast de verwerking tot sieraad las ik ook over de werking en leerde de ruwe vorm kennen.Mijn ouders woonden toen in den Briel en laat daar nu een winkeltje met mineralen zijn. Die mevrouw verwerkte ze zelf tot sieraden. Ik kon mijn eigen idee op papier zetten,de stenen uitzoeken en zij deed de rest........Ik kocht af en toe zelf iets,kreeg cadeautjes van mijn ouders. Zo verzamelde ik "stelletjes."Armband,ketting en oorbellen van eenzelfde soort.Het meest draag ik de maansteen,lapis lazuli en de tijgeroog. Van die tijgeroog had ik nog steeds geen armband. Hier in het dorp is ook een mineralenwinkel gekomen. Nu weer gewoon open. Zaterdag kreeg ik koopzin en haalde een armband.Wat is er tegenwoordig veel meer bekend en te koop,dan toen ik ruim 40 jaar geleden "viel"op stenen.

anders

Leven is wat gebeurt,terwijl jij plannen maakt. Was dat niet van John Lennon?Zo liep het vanochtend ook. Eindelijk goed weer om naar de vriend in het verpleeghuis te fietsen.Komt er een telefoontje van een vriendin. Haar dochter is van de trap gevallen,mogelijk hersenschudding en gebroken pols'Mag de smurf bij jou? "was de vraag. Natuurlijk in zo'n noodgeval. Je weet nooit,hoe lang iets duurt op de SEH en of gips alleen voldoet........Dus snurkt er een klein oud hondje hier. Ik ging al lopen met hem. Mijn Boeddhistische loopmeditatie,om mijn geduld te bewaren. Want het gaat voetje voor voetje,deels uit eigenwijsheid.Waar ik op moet letten is steeds de waterbak vullen. Merle drink de laatste tijd veel,maar de smurf is nog erger. Lozen mag hij in de tuin......Dus ligt alles open vandaag. Maar oppassen is vele malen beter,dan in de gipskamer zitten

verzorging

In de jaren '80 kreeg ik een vriendin,die heel milieubewust was.Ik leerde veel van haar.O.a dat ook in verzorgingsproducten ongezonde stoffen kunnen zitten. Het item dierproefvrij was er toen nog niet. Ik probeerde de producten van weleda,de iris-lijn. Fijne creme's,heerlijk subtiele geur en zuinig in het gebruik. Want aan zoiets hangt een prijskaartje.........Langzamerhand kwamen er meer merken met natuurlije verzorging. Ik pobeerde er enkele uit. Jaren lang was de bergamot bodymilk van de bodyshop mijn favoriet. Maar zoals het zo vaak gaat,verdwijnt er iets en komt er een vernieuwde,minder prettige versie in de plaats. Dus terug naar mijn vertrouwde iris smeersels.......Ook Weleda vernieuwde en kwam met nieuwe lijnen. Voor elke leeftijdsgroep eentje. Mijn "rijpere huid" gedijde goed met de rozen-serie. Eigenlijk zou ik qua leeftijd nu de granaatappel producten moeten gebruiken. Helaas,die geur bevalt me niet. Dus doe ik jong en smeer,hopelijk nog heel lang mijn rozencremes.

vredig voorjaar

Regelmatig heb ik last van een wonderlijk fenomeen. In de vroege ochtend,als ik nog wat dommel,komen zorgelijke gedachten bovendrijven. Ik herken het verschijnsel en weet dat het tijdelijk is.Ik noteer voor mezelf,wat me dwars zit en bedenk of ik er iets aan kan veranderen. Dan ga ik uit bed en wandelen met Merle........Eenmaal buiten is alles anders. Stil,prachtig groen,blatende lammetjes en een snuffelende hond.Dan is het vredig ,haal ik diep adem en loop te genieten.Thuis wacht een ontbijt en omdat mijn man nog slaapt gaat de stilte gewoon door..........Dat stille genieten zet de toon voor de rest van de dag.Die gefantaseerde zorgen? Ik merk wel of en wanneer ze misschien weer eens langsdrijven.

voorjaar in de polder

Wat is het prachtig in de polder. Het geel van paardenbloem en boterbloem.Paars van hondsdraf en pinksterbloem. Hier en daar al bossen fluitenkruid. En nog wat bloesem aan bomen.Mooie wolken aan de lucht en vrijwel geen wind. .......Ik ging op zoek naar tomatenplantjes. Die stonden bij het kraampje aan de weg. Ik werd enthousiast en kocht nog een paprika en courgette. Of er iets aankomt,zal de tijd leren.. Ik ga weer eens vaker daar kijken. Er lag nu rabarber,maar die heb ik nog. De groenten en het fruit is niet officeeel biologisch. Maar men spuit niet in de grote moestuin.Lokaler kopen kan niet.........Nu is het wel zo,dat de internetboer de oorsprong van de produkten vermeldt. Dus kies ik zoveel mogelijk van regionale telers. Alleen de bananen,gember en knoflook komen uit verwegistan.......Als de ijsheiligen voorbij zijn zet ik de plantjes in grote potten in de tuin.Mijn man haalt aarde. Hopen op een mooie oogst.

cadeautjes

Nu de winkels zonder afspraak open zijn,kan ik ook weer kleine zaakjes steunen. Cadeautjes kopen bij een Zeeuws winkeltje. Dat zijn vaak leuke en nuttige dingetjes. Ik kocht een "Zeeuws meisje-reep"om op te sturen. En een apart sapje. Meidoorn,duindoorn en salie.Dat ga ik zelf ook een keer proberen. Hun kaarten zijn leuk,ik sloeg een voorraadje in........Ik wilde al een tijdje een piramide van rozenkwarts kopen. Die winkel heeft een webshop. Maar om zoiets kleins te laten bezorgen,terwijl het van één straat ver komt,dat vond ik milieu-onvriendelijk.Zoiets wil ik ook in mijn handen hebben,voor aanschaf. De eerste poging gaf ik op. Er mogen vier mensen binnen en ik zat wachtend te kleumen op een bankje. De volgende dag lukte het wel.Ik viel nog voor een busje bloemenwater met heerlijke geur.Ik had nog langer willen sfeer snuiven en rondkijken. Dat schuif ik op,tot er weer gewoon in alle rust mensen in de winkel mogen .

koekjes

"Zal ik bolussen meenemen?'vroeg mijn man ,toen hij vanochtend in het dorp moest zijn. Ik viel voor de verleiding. Bij de koffie haalden we herinneringen op aan vroeger.Toen waren er koekjes bij de koffie of thee. Bij ons doordeweeks alleen een biscuitje. Echt iets lekkers,laat staan taart of gebakjes at je alleen op feestjes.Omdat mijn moeder niet van bakken hield,was er in het weekend nooit een cake of boterkoek. Toen ik ouder werd,mocht ik wel eens iets bakken........Tegenwoordig is er zoetigheid in overvloed en vaak bij vele gelegenheden. Wij proberen een beetje net als vroeger te snoepen.En dan alleen nog die bolus. De koekjes en biscuitjes zijn nog steeds te koop. Maar dan voorverpakt. Ik kom maar zelden een bakker tegen,die nog die kwaliteits-koekjes zelf bakt.........Die kant en klaar koekjes in de super vormen geen verleiding voor me. Dan heb ik liever een stuk fruit.Maar door het gesprek vanochtend kreeg ik zin om zelf weer eens koekjes te bakken. En ik weet niet,hoe lang dat lekkers in het trommeltje blijft.

zo'n zaterdag

Wat een heerlijke zaterdag. De ochtendwandeling was wakkermakend koud en zonnig. Op facebook had ik de aankondiging van kledingverkoop in een tuin gezien. Dus ging ik mijn hart ophalen aan een mini-kledingbeursje. En kwam met een spijkerbroek en shirt thuis. Dat mogen meer mensen gaan doen van me,bij gebrek aan echte rommelmarkten. .......Aan het eind van de ochtend plofte de nieuwe onkruid in de bus. Dat is lekker lezen. Dat blad heeft een aparte geur,die hangt helemaal in de keuken. Er werd een nieuw boek van Robert Bridgeman beschreven 2044. Ik besloot het te bestellen. Zonder een dorpsbieb lees ik door lenen,maar koop ook regelmatig iets. Mijn boeken vinden dan weer hun weg naar andere lezers.......Het is helaas net te bewolkt om in mijn "zonne-hoekje"te kunnen zitten. Dus ga ik wat scharrelen in de tuin,om buiten te zijn.Als het nog kouder wordt wacht de thee en de onkruid.