woke

De term "woke"had ik regelmatig voorbij zien komen. Maar wat het nu echt inhield wist ik niet.De blacklifematters-demonstraties had ik meegekregen. De hele Zwarte Pieten-discussie riep ergernis op. De publiciteit over het slavernij verleden deed me meeleven met mensen,die daar onder gebukt gingen. Niet dat men geld wilde.Het gender-gebeuren verbaasde me.Vroeger hoorde ik van leerlingen alleen maar,dat ze zich homo- of bisexueel voelden. Speelde de rest van de letters toen niet zo veel?... Ik leende het boek "wokeland"Voelde me een bejaarde provinciaal,die niet veel wist. Dat de wokers op bijna alle terreinen hun stempel drukken. Ondernemingen,onderwijsinstellingen.media en politiek zo ver kregen,dat er diversiteits-afspraken en protocollen kwamen.Overal rekening gehouden werd met(bijna) iedereen. Wonderlijk,dat zo'n stroming zo snel overal een stevige dwingende voet aan de grond kregen. Voor mij is iedereen gelijkwaardig. Ongeacht gender,ras,religie,uiterlijk.Maar die gelijkwaardigheid is in de praktijk ver te zoeken bij woke en kan ontslag en uitsluiting als gevolg hebben.Want anders denken mag niet

bejaarden

Al meer dan een jaar zijn onze oude buren verhuisd.Maar de vriendschap blijft,al is dat niet meer even binnenwippen. Meestal via whatsapp houden we elkaar op de hoogte van het wel en wee. Een enkele keer een bezoek.Omdat er zoveel nieuwe jonge mensen in dit stukje straat komen wonen appte ik "Wij worden nog de bejaarden van de buurt". Waarop de reactie van de buuf kwam "Maar wel de liefste bejaarden,die ik ken".Dat was echt aardig .......... Zo was er vorige week een klopje op de deur. De buuf moest in de buurt zijn en kwam even koffie drinken. Dan zitten we te praten,alsof ze hier nog woont. Over een tijdje nog maar een keer bij hun langs. Kan ik ook nog hondje knuffelen.

Als vanouds

Meestal lees ik non-fictie boeken. Zo ben ik nu in een boek over "woke"bezig. Af en toe neem ik een roman. Gisteren nog.Het was zo mooi,dat het verliep als vanouds. Niet kunnen stoppen met lezen in de middag. Snel eten maken en uitlezen in de avond.Dan ben ik niet meer aanwezig in de woonkeuken. Maar in dit geval in de VS in de jaren '70 van de vorige eeuw.Werkelijk helemaal in het boek gezogen........ Als kind had ik dat al. Op mijn bed in de slaapkamer ongestoord lezen(in de zomer).Als mijn moeder riep voor tafeldekken en eten had ik echt zoiets "Waar en bij wie ben ik". Om weer langzaam te landen in het gewone leven. Vanavond komt "wokeland"verder aan de beurt. Dat is een stukje lezen en laten bezinken. Maar wel boeiend.

knoflook

Vrijwel elke dag gaat er een teen knoflook in het eten. Dat kan lunch of avondeten zijn. Gisteren maakte ik naast een salade wat pompoenschijfjes uit de oven.Ik had de knoflook al in de hand "Oh nee geen knoflook vandaag"ging er ineens door me heen. Ik moest een paar uur later naar de oogarts. Dat vind ik onaardig,zo dicht bij iemand zitten met een knoflookwalm. Ook de zelfgemaakte hummus bleef in de koelkast...... Bij de oogarts was alles goed. Mijn oogdruk was 14 en 15 zei de meet-mevrouw. "Geweldig,dat heb ik nog nooit gehad"riep ik enthousiast.De mevrouw keek vreemd en controleerde nog even de uitslag. Foutje,het was 16 en 17. Ook goed.De oogzenuw zag er prima uit. Door artsen tekort word ik nog maar één keer per jaar opgeroepen. Prima.

dierenbeul?

De laatste jaren zie ik steeds vaker een hond met een dekje lopen,als het koud is. Dat bestond vroeger niet. Even vroeg ik me af,of we in het verleden dierenbeulen waren. Ons tweede hondje ging mee schaatsen. En genoot van het meerennen met ons. De derde hond,ook een gladharige hield van sneeuw en sneeuwballen gooien.Beiden trokken ze de slee met buurkinderen. Ze kwamen nooit bibberend binnen. Maar lagen ook graag voor de warme kachel. Onze laatste Merle had een hele dikke vacht. Soms wilde ze gewoon in de tuin in de sneeuw liggen. Of er lekker doorheen rollen....... Als ik terugkijk is de kou voor onze honden nooit een probleem geweest. Eerder die enkele keer,dat de temperatuur (ver)boven de 30 gr schoot. Dan deed ik een kleine ronde in de schaduw en vermeed heel warm asfalt.

schoenmaker

Al een paar jaar loop ik op heerlijke schoenen. Met minder pijn in de knietjes. Helaas,dat type was er niet meer. Al twee keer had ik schoenen met te stijve zolen gekocht en weggegeven. Ik vond gelukkig nog een ander redelijk paar..... Nu had mijn man een idee. Hij komt wel eens bij een hele goede sleutel-en schoenmaker. De vakman keek naar de zolen met intussen verkruimelde gaten.En kon er wel een lichte, dunne zool opzetten. Ik nam de gok voor 30 Euro. Het bleek een goede te zijn. De schoenen lopen prima,wie weet hoe lang nog. Nu ga ik regelmatig mijn schoenen poetsen ,om het bovenleer ook in conditie te houden.Ik was bijna vergeten,dat schoenen verzolen en van nieuwe hakken voorzien vroeger heel normaal was.

revolutie

Mijn hele leven heb ik al een wat schommelende bloedsuikerspiegel. Om de ong twee uur iets eten,anders wordt ik bibberig. Een paar jaar geleden probeerde ik keto te eten om die schommelingen weg te krijgen. Het lukte,maar al die eiren en vlees was te veel voor me....... Nu hoorde ik van een vriendin over een boek "de glucose revolutie". Kleine veranderingen in het eetpatroon,iets minder koolhydraten en de glucosespiegel zou moeten stabiliseren. Die vriendin voelde zich er goed bij en viel zelfs af. Het boek kwam dinsdag binnen en ik begon. De volgorde van het eten was belangrijk. Eerst groenten,dan de eiwitten en misschien nog koolhydraten daarna. Zelfs een zoet toetje mag........ Ik hoop,dat het gaat werken. In ieder geval had ik gisteren voor het eerst sinds wie weet hoe lang geen trek ik een vijg bij de avondthee.Gewoon niets en geen bibbers.

schaatskoorts

De temperaturen gaan onder nul. De schaatskoorts begint. Zelfs de kringloopwinkels hebben schaatsen te koop.Mijn man gaat ook zijn laatste paar verkopen....... Waarschijnlijk zijn er hier in Zeeland kinderen,die nauwelijks kunnen schaatsen. Echt ijs is er zelden en het kunstijsbaantje op de markt is klein en duur....Wat was het dan vroeger geweldig(zei oma).Sommige jaren kon je schaatsen op de grote plassen. Er waren winters dat we op de plas bij Veere reden. Hondje mee en glijden maar. Ook schaatse ik wel via watergangen naar een vriendin in Middelburg. Twee keer klunen en afstappen bij haar tuin. Al schaats ik zelf jaren niet meer,ik ga zeker kijken

Henk

Gisterenavond loeide storm Henk door de schoorsteen.Hoe hard dat te horen is,dat is afhankelijk van de windrichting. Het ging deze keer ook met klappen tegen de achtergevel en ramen. Gelukkig waaide de geiser niet uit. De wind gaf weinig gevaar voor de dakpannen. Dat blijft altijd spannend........Ik ken mensen van mijn leeftijd,die met een storm nog altijd onrustig zijn. Je zult als 4-jarige maar dode dieren voorbij hebben zien drijven met de watersnood. Ik weet nog,dat ik bij ons ook de spanning voelde. Gelukkig bleef de dam in de Brielse Maas in orde. Maar ik maakte tekeningen over alles,wat die kleine-potjes-grote-oren hoorde.Mensen op het dak van huizen. Helicopters,die voedsel dropten en mensen redden. Mijn vader heeft de tekeningen heel lang bewaard....... Maar nu is Henk vertrokken en is het heerlijk stil in huis.