Volgers

Volgers

woensdag 29 november 2017

af en toe regen.





Vanochtend was het regenpakken-weer. Tegenwoordig heb ik voor de hond een felle lichtgevende halsband. Dan zie ik haar ondanks beregende bril toch goed lopen.
Eenmaal thuis is daar de warme kachel. Ik kom op temperatuur en Merle droogt. Ik vind het een heerlijk moment zo in die vroege stilte. Kaarsje aan, een lekker ontbijt en de dag nog niet ingevuld.
We maakten een ritje met de auto. Eerst naar een kringloopwinkel. Ik vond nog twee broeken. Daarna naar Leen B. De kussens van de eettafelstoelen waren vuil en ingezakt. Met de nieuwe exemplaren zit ik weer lekker.
Omdat Merle als pup wagenziek was, hebben we de gewoonte om naar strand te gaan laten vallen. Nu reden we door mooie binnenweggentjes naar de Westerschelde. Om daar tijdens een opklaring een frisse neus te halen. Het was heerlijk. Dan gaan we toch weer vaker doen.

maandag 27 november 2017

gas en licht

Vanmiddag kwam de meteropnemer. We hadden 900kub gas gebruikt. Dat is minder dan andere jaren. De winter was hier ook niet echt koud. De zonnepanelen brachten 80 kwh minder op. Het was vaak bewolkt. Met de 220 kwh ,die we moeten bijbetalen , kwam het verbruik op 1370. Dat valt mee, ik gebruik vrij vaak de oven.
Ik probeer zuinig te zijn met energie. Maar wel met behoud van comfort. Als koukleum zit ik vaak dicht bij de kachel.
Toch levert zuinig zijn alleen iets op voor het milieu en niet voor je portemonnee. Ik las een stuk over die extra energiebelasting (ode). De regering wil daar jaarlijks een bepaald bedrag mee binnenslepen. Hoe zuiniger de mensen zijn, hoe hoger de belasting gaat worden om dat bedrag te halen. Het meest gedupeerd zijn mensen in een slecht geïsoleerde huurwoning. Een hoge energierekening en steeds meer energiebelasting. Wat is het toch oneerlijk verdeeld.
De meteropnemer vertelde ook dat omstreeks 2020 de salderingsregeling voor de opgewekte energie van de panelen veranderd. Nu wil ik best iets betalen voor het gebruik van het elektriciteitsnet. Maar ik hoop niet, dat mensen met zonnepanelen als een citroen worden uitgeknepen. Daarvoor heb ik niet geinvesteerd.

zondag 26 november 2017

Sint wordt oud

In het dorp kwam de Sint aan. Wij wonen hemelsbreed zo'n 500m van de kade en konden meegenieten van de mevrouw achter de microfoon en de zingende kinderen. Op een bepaald moment zei de mevrouw "het lijkt wel pepernoten te regenen". Helaas het waren grote hagelkorrels.
In de middag vierden de buren Sinterklaasfeest met de kleinkinderen. De oudste kleinzoon gelooft niet meer en wilde uitzoeken, wie de pakjes bracht. Ze zaten met hun neuzen op het raam geplakt.
Gelukkig kun je van onze deur ongezien hun deur bereiken. Dus zette mijn man stilletjes de zakken met pakjes op de stoep. Bonsde op de deur en glipte snel naar binnen. Later bleek. dat de oudste toch wel door had, hoe alles werkte. Maar hij hield het geheim voor zijn kleine broer en zusje.
Altijd koop ik nog een kleinigheidje voor mijn man en leg het in zijn schoen. Maar toen ik vorige week terugkwam van de winkel, was hij in het schuurtje bezig. En kon ik niet bij de normale verstopplek. Vlug legde ik het pakje in het bijhuis tussen de aardappels.
Maar toen gisteren. Ik wist niet meer, waar ik het pakje gelegd had. Ik zocht overal in de schuur. En herinnerde me ineens, dat ik een ander plek had. Tja,Sinterklaas wordt oud.

vrijdag 24 november 2017

afwas

Over het algemeen heb ik geen hekel aan afwassen. Maar soms met een kookdag wordt het wel erg veel "Waar haal je die vuile vaat toch vandaan?" zucht mijn man dan. Maar helaas bij het maken van lekkere dingen is die afwas een minpuntje.
Zo ook gisteren. Ontbijten met gebakken eitje. Later nog een smoothie. Een pan met kipkarkas op het fornuis. Daar haalde ik met de lunch vast wat bouillon uit voor een klein pannetje champignonsoep. Een restje tomatenchutney, een bordje voor de notencracker. Dat met de koffie- en theekopjes gaf een aanrecht vol. Het bakje groentenknabbels voor mijn man. Dat was de eerste afwas.
Later maakte ik de groentenresten klaar voor een quiche. De kefir werd geoogst. Het kipkarkas geplukt op wel drie bordjes. Eentje voor vlees,de botjes en natuurlijk de velletjes voor Merle.
Terwijl de groententaart in de oven stond, heb ik nog een keer afgewassen.
Toch heb ik geen behoefte aan een afwasmachine. Want de meeste dagen valt de vuile vaat wel mee. En wast mijn man ook af. Voor lekker eten moet ik iets over hebben.



woensdag 22 november 2017

facebook



Eén van de leukste dingen van Facebook, is het contact met familie en soms heel oude vrienden. Je weet iets van hun huidige leven en omgekeerd.
Zo kwam er gisteren een vriendschapsverzoek van een 85-jarige tante. De enige nog van moeders kant.Een vitale vrouw, die dus ook  op Facebook zit.
Meteen borrelden de herinneringen omhoog. Zij woonden vroeger vlak naast de Nieuwe Waterweg. Ik logeerde in de zomervakantie bij hen.En hield dan mijn jongere nichtjes bezig. Vaak zaten we uren aan het water. Kijken en zwaaien naar grote zeeschepen, die vlak langs de oever voorbijkwamen. Soms groetten bemanningsleden terug.
Onder de vrienden van die tante bevonden zich haar kinderen. Leuk om de gezichten van die nichtjes te zien. Ook dat gaf herinneringen. Eentje is als 6-jarige een half jaar bij ons in huis geweest.
Zelf deed ik ook een vriendschapsverzoek. Ik zag een foto van een ander nichtje en herkende haar meteen. In mijn jeugd logeerden we vaak bij elkaar. Toen zij op haar 18-de verkering kreeg en ik ging studeren liepen onze wegen uit elkaar. Ook letterlijk was de afstand te groot om even langs te gaan. Een enkele ontmoeting bij een begrafenis was het enige contact.
Ik besef, dat ik niet zo'n familiemens ben. Want een telefoontje of brief was een kleine moeite geweest. Maar nu op Facebook en met voldoende tijd vind ik het leuk om iets van die familieleden te horen.

maandag 20 november 2017

vloedgolf

Misschien heeft het met de herfst te maken. Het naar binnen keren. Ik merk, dat "het nieuws" me steeds minder boeit. Praatprogramma's met meningen van anderen kijk ik al lang niet meer.
Een kort journaal en de hoofdpunten van een nieuwssite geven me voldoende informatie, om niet helemaal wereldvreemd te worden. Maar bij een item als "busongeluk in Nigeria"of "trein ontspoort in India"is naast een kort medeleven met de slachtoffers mijn reactie "waarom moet dat in Nederland vermeld worden? "
Er zijn maar weinig sites, die positieve ontwikkelingen vermelden. Dorpen in Afrika, die dankzij zonnepanelen stroom hebben. Of mensvriendelijke fabrieken in Bangladesh. Dat zou ik graag even vaak vermeld zien als alle grote en kleine wereld-ellende.
Wat was het dan vroeger veel rustiger. Lief en leed uit de omgeving werd bekend. Maar wat er verder in de wereld gebeurde ,bereikte veel mensen niet of veel later. Ooit zag ik een programma over de uitbarsting van de Krakatau  begin vorige eeuw. Pas maanden later wist met er hier van. Zelfs de watersnoodramp hier werd pas dagen later in volle omvang zichtbaar voor de rest van Nederland.
Ik ken mensen, die helemaal geen nieuws meer kijken. Om zich te beschermen tegen de vloedgolf van bewust gekozen negativiteit. Zo ver ga ik niet. Maar ik word steeds selectiever in het opnemen van de berichten, waarmee de media iedereen overvoert.


vrijdag 17 november 2017

de tijd vliegt

Wat gaat een week snel voorbij. Woensdag was mijn zus een dagje op bezoek. Elkaar echt zien en spreken is toch anders dan de wekelijkse telefoontje. De dag vloog voorbij.
Gisteren was het knipbeurt bij de kapper. Dat is fijn, bellen en meteen dezelfde ochtend een afspraak maken. Ik vind het altijd getuigen van vakmanschap, dat die kapsters nog iets van mijn dunne slappe haar kunnen maken.
Ook was het uitleenpunt van de bibliotheek geopend. In een zaaltje van een verzorgingshuis staan kasten met zo'n 1500 boeken. Dat is niet veel. Er zijn vrijwilligsters aanwezig, om te helpen de boeken te registreren via een apparaat.
Ik zal er wel eens een enkele keer lenen. Maar vaker de boeken uit Middelburg terugbrengen. Dat kan gelukkig. Helaas is reserveren en in het dorp ophalen niet mogelijk. Ik ga nog maar eens een smeek-mail naar de bieb-organisatie sturen.
Straks komt de hulp-in-nood. Zo lang ze geen ander werk heeft, wil ze helpen. Heerlijk,zo'n tornado door het huis en daarna alles blinkend schoon.
Ook heb ik een afspraak met de praktijkondersteunster. Mijn cholesterolwaarden waren een halve punt lager door de rode gistrijst. Nog steeds te hoog voor de huidige normen. Maar dat baart me geen zorgen. Ik vraag me af, wat ik bij die mevrouw moet doen. Gelukkig kan ik goed mezelf op de vlakte houden,als ze volgens mijn visie verouderde en onjuiste informatie vertelt. Maar dan moet ze niet mijn bloeddruk meten. Die verraadt dan ergernis.
En vanmiddag wacht de dijk. heerlijk weer en uitwaaien.

dinsdag 14 november 2017

nieuws

Een dag of tien geleden verscheen er in de media een bericht over de vele verschillende resten pesticiden op aardbeien. Daarna volgde nog een bericht over bestrijdingsmiddelen op groenten en fruit. Met name over de effecten van stapeling. Die zijn nog niet goed onderzocht. Zou men de geadviseerde hoeveelheid groenten en fruit van het voedingscentrum eten, dan at men met alle gezonde stoffen ook die resten .
Gelijk kwamen er tegen-artikelen. Met als strekking "voldoende onderzoek naar die heel kleine hoeveelheid pesticiden op groenten en fruit. Het is volkomen veilig". En "biologisch voedsel is niet gezonden dan de gewone variant".
Een beetje egocentrisch was ik blij met dat tegengas. Want zou half Nederland ineens biologisch willen gaan eten, dan waren de schappen bij supermarkt en natuurvoedingswinkel snel leeg. Er wordt voldoende geproduceerd voor de gebruikers en een gestage groei. Maar niet voor een plotselinge ommezwaai.
Ieder mens kiest zijn eigen voedsel. Soms op basis van argumenten, maar ook gedicteerd door de financiën. Ik ben blij, dat ik me biologische voeding kan veroorloven. Maar er zijn "magere tijden"geweest, dat ik niet alles eko kon kopen.
Er is onderzoek toegezegd naar de stapeling van resten bestrijdingsmiddelen. Ik vermoed dat de uitkomst zal zijn "de restanten zijn zo klein, het is helemaal gezond".

zondag 12 november 2017

groen gif




Al eerder had ik groene smoothies geprobeerd. Maar een koud ontbijt valt niet goed. Ik heb,zeker in de winter iets warm nodig. Eitje, restje van de vorige avond, havermout ,geroosterd brood. Nu kwam een vriendin met een site,die kant en klaar groen spul verkocht. Ze schrok van de prijs.
"Zelf maken"zei ik. Dat is wel wat werk, maar goedkoper. Al dat praten over recepten van groene smoothies en de hoeveelheid groente deed me besluiten, om ze ook weer eens te gaan drinken. Maar dan rond koffietijd.En dat doe ik sinds een paar dagen. Gewoon een waterglas vol.Vanochtend had ik nog wat restjes groenvoer uit de tuin.
"Wat is dat groene gif? "vroeg mijn man. Hij proefde en het smaakte beter, dan het er uit zag.Meedoen is te veel. Hij houdt het bij zijn groentenknabbels tijdens de lunch. Zelfs Merle vond het lekker












vrijdag 10 november 2017

genieten

Vanmiddag kwam een pakje. Ik had het boek over levensmiddelen van Juglen Zwaan besteld. Wat een heerlijke hoeveelheid weetjes. Op een prettige manier beschreven en mooi geïllustreerd. Dat wordt echt een naslagwerk voor me.
Het nieuwe papier ruikt zo lekker. Ik zat diep te ademen tijdens het lezen. Veel zaken weet ik al. Maar ik lees ook nieuwe feiten. Ik kreeg ooit van mijn man "de dikke van Dam". Daar pak ik nog steeds naar, als ik iets speciaals wil weten. Dit boek wordt ook zoiets.
Toen ik zonet mijn nieuwe bestelling bij de internetboer deed, flitste er al net gelezen weetjes door me heen bij het aanklikken van bepaalde groenten. Ik weet, dat ik moet opletten. Want door mijn enthousiasme ben ik net mevrouw Google en spui bij elke associatie mijn opgeslagen kennis.
Voorlopig ben ik het hele weekend onder de pannen. Lekker in mijn hoekje met dat hele dikke boek.






woensdag 8 november 2017

kroketten

Het kookprogramma van Yvette van Boven met de bitterballen deed me denken aan mijn schoonmoeder. Vele jaarwisselingen maakte zij kroketten. De lekkerste, die ik ooit proefde. Meestal kregen we er een paar ongebakken mee naar huis. Al kijkend realiseerde ik me, hoeveel werk dat voor ma geweest was.
Ook bij haar proefde ik voor het eerst zelfgebakken brood. Met oud en nieuw was er een wit brood en een rozijnenbrood. Maar dan echt met veel rozijnen en sukade. Heerlijk. Ik was  meteen verkocht en wilde het ook proberen.
Ze gaf me het recept en elke vakantie bakte ik broden. Eerst nog in een klein elektrisch oventje. Later kreeg ik haar gasfornuis en ging het gemakkelijker. In de periode van de broodbakmachine had ik dagelijks zelfgebakken brood .Maar als ik tijd had, liet ik de machine alleen kneden en bakte het brood af in de oven.
De herinneringen maken, dat ik dit weekend weer eens een klein rozijnenbrood ga bakken. Ik weet al, wat mijn man gaat zeggen. "Dit smaakt als het brood van ma".

maandag 6 november 2017

mens en milieu



Op mijn manier probeerde ik altijd milieuvriendelijk te leven. Helaas komt daar de klad in. De mens gaat voor het milieu.
Het water in de regenput is van goede kwaliteit. Ik putte altijd emmers vol. Voor de tuin, het toilet,soms de wasmachine en niet te vergeten lekker drinkwater voor de hond. Helaas, dat sjouwen met volle emmers gaat niet meer. Ik heb de meesten in de schuur gezet.
Ook met was drogen ga ik soms tegen mijn principes in. Onder het afdak droogt het in de winter half.Daarna wordt opnieuw ophangen binnen te veel en stopt mijn man de was in de droger. Een enkele keer is de was bijna droog en bieden de kachels uitkomst.
Gelukkig kan ik nog wel warm water van de kachel gebruiken voor b.v de afwas. Gewoon de ketels half vullen. En ook onze consumptie behoeft niet te worden aangepast.
Waar ik wel op moet letten is het zwerfvuil. Ik probeer al jaren elke dag een stuk vuil van straat in een prullenmand te doen. Zie ik een blikje liggen, dan in mijn reflex bukken "Niet doen" zeg ik tegen mezelf. Het is al moeilijk genoeg om de bolussen van Merle op te ruimen.
Jammer, dat mijn bijdrage vermindert. De jongere generatie moet het maar overnemen.

donderdag 2 november 2017

vogelenmarkt

Vroeger gingen we af en toe op zondagochtend naar de vogelenmarkt in Antwerpen. Het was de tijd, dat mijn man nog shag rookte en het prijsverschil bij tabak groot was. Twee sloffen mee naar huis maakte het uitje gratis.
Altijd aten we een broodje zuurkool en worst. Dat hoorde bij een bezoek aan die markt. Ook kocht ik daar kruiden, lekker brood en noga voor mijn schoonmoeder. We hebben er ooit staan twijfelen over de aanschaf van een broodbakmachine. Gelukkig dat ik het niet aandurfde. Een later aangeschaft goedkoop exemplaar was na een jaar kapot. Pas een Panasonic BBM was goed voor wekelijkse broden en gebruik ik nu nog een enkele keer
In die tijd stonden de hondjes nog buiten. Hoe zielig ook, ik kon het niet nalaten die pups aan te halen. Het was maar goed, dat er een hond thuis zat. Ik had zó een scharminkel meegenomen.
Nu is donderdag de restjes-dag. Ik had nog wat zuurkool, een enkele biet, een restje yogurt en worstjes in de vriezer. We deden weer net als toen op de vogelenmarkt en aten een broodje zuurkool

woensdag 1 november 2017

leven

Terwijl ik keek naar een opname van "het geheime leven van Hendrik Groen"werd er gebeld. Een groep als spoken verklede kinderen "lieten me schrikken" Stralende gezichtjes, een paar bedremmelde hele kleintjes en graaien in de snoepbak. Ik switchte van de ouderdom naar de jeugd. Wat een verschil.
Bij het lezen van het boek van Hendrik Groen kon ik al een triest gevoel krijgen. Aanpassen aan minder kunnen hoort bij die leeftijdsperiode. Maar waarom er dan ook nog betutteling bij moet. Dat maakt acceptatie moeilijker. Al kijkend naar de aflevering hoopte ik de rest van mijn leven in mijn eigen huis te kunnen blijven wonen.
Thuis,maar ook bij een vriendin ging het gesprek over zieke mensen in je omgeving. Het lijken er zoveel te zijn. Valt dat op, omdat het leeftijdsgenoten zijn? 30 jaar geleden ging dat waarschijnlijk aan me voorbij. En was het meeleven veel minder.
Nu is de vraag aan de één, of de uitslag van de scan goed is. Een ander vertelt, dat de chemo aanslaat. Weer een ander is uitbehandeld. Bij de vraag "hoe gaat het met je" weet ik, dat ik tijd nodig heb voor het antwoord.
Dan ben ik blij, dat we samen zijn. Met als enige klacht PHPD. (pijntje hier,pijntje daar).En er nog zoveel dingen zijn, om van te genieten