huishouden

Wat ben ik blij,dat ik een half jaar geleden een hondenmevrouw bereid vond om iedere week twee uur in het huishouden te helpen. Niet alleen is de achterstand in klussen weggewerkt. Maar het huis wordt nu goed schoongehouden. Bovendien houd ik energie over voor andere klusjes, die ik leuk vind.
Hoewel het beter gaat met mijn rug, kan ik met bewondering kijken als J bezig is. Alles wordt opgetild, onder het kleed gezogen en ze sopt en dweilt met een kracht, die ik al jaren niet meer heb.
Maar nu zou het afgelopen vrijdag wel heel warm worden. Ik sprak af, dat ze niet op vrijdag maar deze week op de koelste dag zou komen. Dat was gisteren. Het is weer blinkend schoon en ik heb niet "op mijn geweten" dat iemand zich hier een appelflauwte werkt.
Zo houden we het voorlopig. J. bepaalt, wanneer ze komt met een blik op de weersverwachting.

nieuw

De Zwitserse kaas was bijna op. Ik zag in de supermarkt een andere verpakking staan. "Handig,dat strooit beter"dacht ik. Thuis keek ik op het etiket. Dat vermeldde dezelfde ingrediënten, maar wel onderverdeeld in andere voedingsstoffen. Er zat ineens een beetje suiker in en wat koolhydraten.
Nu is dat voor zo'n vleugje kaas, zoals hier over het eten gaat niet zo belangrijk. Maar het maakt me nieuwsgierig.De industrie deed beloften om minder suiker en zout in hun producten te verwerken. En dan ineens in zo'n klein potje verschijnt juist meer zoetigheid.
Het is me trouwens al vaker opgevallen. Als mijn man een tijdje koolhydraat-arm eet, lees ik etiketten. Ineens bevat dan b.v een bepaalde kwark of worst meer koolhydraten dan in zijn vorige low-carb periode.
Ik weet wel, als de verpakking van een artikel veranderd is het verstandig om ook de vermelding van de inhoud te bekijken. Grote kans, dat er goedkopere stoffen zijn gebruikt.

vreemd

Gisterenmiddag steeg de thermometer in de schaduw naar vreemde waarden voor Vlissingen .35 gr. Dat heb ik nog niet vaak meegemaakt. Ik was door de warmte en de onrustige nachten de hele dag slaperig. Na even lezen vielen de ogen dicht en kwamen er de wonderlijkste dromen. Ach,dat was dan mijn eigen verhaal.
Vanochtend voelde de 22 gr aan het water heerlijk koel aan. Ik genoot van mijn kippenvel. Merle loopt dan te rennen en te jagen. Gisterenavond na het kleine rondje lag ze zo te hijgen,dat ik de pootjes nat maakte.
Vanmiddag mag ze zwemmen. Normaal doe ik een stap terug, als ze zich uitschud. Nu verkoelt het, die douche aan druppels. Bij het kraantje op het stationspleintje gooi ik wat water in mijn nek en likt Merle uit het kommetje van mijn hand .Even dacht ik aan legionella. Maar het water voelde nog koel aan.
Vandaag wordt het een rustige dag. En komt de slaap,dan geef ik er aan toe.

tropen tempo

Met deze temperaturen is het prettig om met pensioen te zijn. Niks hard werken. Gewoon in een langzaam tempo doen, wat echt nodig is. En Merle doet mee. Die is in de middag en avond niet vooruit te branden.
Helaas ging de kaasboer op vakantie en wilde ik in de middag een voorraadje inslaan. Druk en warm bij de kraam. Maar daarna kwam de supermarkt met zijn airco.
Daar was iets wonderlijks. Alle sla en veel andere groenten waren op. Ik heb nog nooit zoveel lege schappen gezien. Even kreeg ik een visioen van een tijd, waarin lang niet alles te koop is. Zoals vroeger in de Oostbloklanden. Of misschien ooit in de toekomst.
Een bekende besloot dan maar witlofrauwkost te maken. Een ander koos voor een tomatensalade. En ik nam het laatste zakje babyspinazie mee om met tuingroen nog een salade te maken.
Als met koken de gaspitten aangaan, kan de hitte me teveel worden. Dus kook ik met de ventilator aan. En maak zoveel mogelijk in de ochtendkoelte al klaar. Mijn man wilde alleen salade. En ik deed gemakkelijk, een tajine met groenten en een klein restje vlees.
Dat betekende weinig afwas. Misschien laat ik het wel staan tot morgenochtend. Nu wacht in de schaduw de nieuwe Happinez met een kop thee.

dankbaar.

Ineens zat daar een vriend op de koffie. Op weg naar zijn vrouw in het hospice. Zo maar snel achteruitgegaan. Bij zoveel verdriet kun je alleen maar luisteren. En praktisch, Bach rescue meegeven.
Wat zijn er de laatste jaren veel mensen in onze omgeving alleen overgebleven Het waren 60-ers,die overleden. Het lijkt wel ,alsof dat een risicovolle leeftijd aan het worden is.
Na het bezoek waren we beiden aangedaan. Hoewel ik gevoelens van anderen goed kan scheiden van de mijne,bleef de zwaarte een tijdje. We gaven elkaar een knuffel. In de wetenschap,dat het niet zo normaal is, om nog samen te zijn. Het is iets om dankbaar voor te zijn.

boeken

Zo'n kleine tien jaar geleden kreeg ik een boek van Jed McKenna in handen. Het kwam heftig binnen, zijn visie. Ik ging meer lezen van Advaita schrijvers. Hun gedachtengoed of vingerwijzingen werden "normaal" voor me.
Een paar weken geleden pakte ik een boek van Wayne Liquorman uit de boekenkast om te herlezen. Ik was benieuwd,of er meer van hem vertaald was. En ja, nog één boekje. Dat ook nog eens tweedehands bij de bolle werd aangeboden.
Toen mijn broer en schoonzus hier waren, kreeg ik een boekenbon. Ik had zoiets van "ik kom wel een mooi boek tegen". Al lezend in mijn tweedehandsje , kwam ik een andere titel tegen. Die wilde ik wel graag hebben. Ik heb nog andere boeken van Ramesh Balsekar, die trouwens ook aan herlezen toe zijn.
Zo zit ik in de middag en avond heerlijk in de schaduw in de tuin. Te genieten van een mooi boek.

warm en droog.

We haalden herinneringen op aan een vroegere warme en droge zomer. Het was 1976. Ingepakt om in Frankrijk te gaan kamperen, brachten we de hond naar mijn schoonouders. In de Achterhoek was het zo warm, dat we met de voeten in een teiltje water zaten.
Er kwamen alarmerende berichten van campings in Frankrijk. Maar beperkt water, onhygienische toestanden en soms 40 graden. We besloten ineens om naar het koelere Zweden te gaan.
Daar hadden we een heerlijke vakantie. Soms zelfs een beetje koud. Want een dikke trui en slaapzak had ik niet meegenomen. Maar dan was er wel een kampvuur om je warm te houden.
Wat een prachtige natuur was het. En de mogelijkheid om zomaar aan de oever van een meer te gaan staan met de tent. We zijn nog drie jaar teruggegaan naar die mooie vakantiebestemming. Maar toen werd de hoeveelheid muggen me te erg. Want ik was degene, die steeds moest smeren en toch nog onder de jeukende bulten zat. Ooit aten we een boterham met jam en moesten de tent in. Omdat er muggen op de jam zaten.
Als ik in die tijd in het voorjaar mug-vrij naar Scandinavië had kunnen gaan, dan waren we vaker geweest. Maar ik was gebonden aan de schoolvakanties. Dus is het bij mooie beelden op tv gebleven.

lekker eten

foto van internet.



Gisteren las ik een herkenbaar stuk op het blog van tante Dora. Over de keus aan levensmiddelen in de jaren '50 van vorige eeuw. En de toename van voedsel uit andere landen in onze supermarkten.
Het bracht me terug naar mijn jeugd en mijn eerste kennismaking met een andere keuken dan de Hollandse pot. Ik vond die vreselijk met zijn sterk geurende en smakende kolen, spruitjes, koolraapjes en witlof.
In de eerste klas van de lagere school werd ik vriendin met een Indonesisch meisje. Haar familie was na de oorlog naar Nederland gekomen. Het was  gezellig in het grote gezin. Ze aten al om 5 uur. Mevrouw vroeg altijd "Eet je mee,Izerientje?"Want een mond meer maakte niet uit.
Wat zat ik dan te smullen van de rijst, groenten en het beetje vlees. Voor mij zo vreemd gekruid. Ooit mocht ik een stukje vlees proeven en vertelde men achteraf, dat het een koeienoog was.
Mijn moeder snapte er niets van. Haar moeilijk etende kind was ineens enthousiast over iets. Heel lief is ze toen gaan praten met de moeder van het vriendinnetje en heeft een recept gevraagd. Speciaal voor mij aten we voortaan elke zaterdag rijst. Zo goed bedoeld, maar lang zo lekker niet, als bij de oorspronkelijke kokkin.

karma

Het gebeurt niet vaak. maar deze week was ik zo nijdig, dat ik de mevrouw van "microsoft headoffice" een klap voor haar kop had gegeven,als ze lijfelijk aanwezig was geweest.
Op één dag werd ik meer dan 10 keer lastig gevallen met hun telefoontjes. Mijn man was er niet, dus ik was steeds degene, die eerst opnam en later alleen maar keek. Als ik thuiskwam van een wandeling met Merle waren er minstens twee gemiste oproepen van die criminelen. En steeds een ander landennummer.
Het vervelende is, dat ik steeds uit mijn concentratie gehaald werd of naar binnen liep, als de telefoon ging. Want tussendoor belde er ook nog een "gewoon iemand."
Gisteren begon het gedonder weer. Toen nam mijn man op en zei tegen die Aziaat "Oh man, this is bad karma"Zeer medelevend van toon,omdat de man door zijn handelingen veel ellende voor zichzelf zou kunnen veroorzaken. Het hielp. Er waren die dag geen telefoontjes meer.

regen

De motregen gisteren leek meer op iemand met een grote plantenspuit. Maar vanochtend heel vroeg hoorde ik echte druppels op het dak. De geur van natte aarde kwam de slaapkamer in. Ik dacht nog "met plezier trek ik mijn regenpak aan, want dit is nodig" Gelukkig was het een uur later droog.
Eenmaal beneden zag ik, dat de grond onder de bomen niet eens nat was. Ik had wel een teiltje onder de regenpijp gezet. Dat water kan ik bij de druif gooien.
Ook de temperatuur gisteren was zeer aangenaam. Ik had een stuk stoofvlees in de vriezer, dat  nodig gebruikt moest worden. Maar ik wachtte op een koele dag. Van uren lang een pan op een sudderplaatje wordt de keuken warmer.
Vandaar dat we 's avonds een beetje "winters" aten. De buurvrouw smikkelde ook mee. Ze houdt van stoofvlees, maar het komt er niet van bij haar. De volgende koele dag is een pan bouillon aan de beurt. Er ligt ook nog een schenkel.

weekend

Vrijdag belde mijn broer "Zijn jullie thuis zondagochtend? ". Dat waren we. Zij gingen een "familie-toer"maken met een overnachting in een hotel. Op zondag kwamen ze naar Zeeland en daarna naar huis.
Snel bakte ik nog iets lekkers gisteren. En besloot voor de lunch een eiersalade te maken. Net voor ik terug was van de supermarkt met verse broodjes was de visite er al.
Het was gezellig bijpraten. We hadden elkaar al heel lang niet gezien en alleen maar gebeld. Mijn schoonzus spaart olifantjes en soms komt mijn man een mooi exemplaar tegen in een kringloop. Dus was er bijna Sinterklaas-achtig uitwisselen van cadeautjes.
Mijn broer maakt zelf sinaasappelmarmelade. Ook hadden ze echte Puis-linzen uit Frankrijk meegenomen. Een speciale dubbele hortensia kwam uit Zwartewaal en de blauwe bessen waren zelf geplukt bij een pluktuin. Heerlijk allemaal.
Jammer, dat we zo ver uit elkaar wonen.

na-zomers

Als ik naar de kleur van veel gras kijk, lijkt het wel eind augustus zo geel. Ik ben benieuwd of regen alles nog groen zal maken. Toch is het sfeervol in de ochtendzon en geeft het een bepaalde geur.
Vanochtend durfde ik niet zo ver te fietsen. Gisteren had Merle bijna een konijn te pakken en die plek mijd ik nu. Op een heel groot gemaaid grasveld zag ze een konijntje. Het beeste rende rondjes en de hond er keffend achteraan. Dan is er geen contact te maken met Merle,zo zit ze in haar jachtmodus.
Gelukkig zag het konijn dat er ook een groot stuk hoog gras met bosjes in de buurt was. Daar verdween het beestje in en toen was het gevaar voorbij. Er zat misschien 10 cm tussen jager en prooi. Ik moest er niet aan denken, dat ik een dood konijn had moeten opruimen.
Dus fietste ik deels door het dorp. De jachtgronden moeten maar wachten tot zaterdag. Als ik dan later opsta zijn de konijntjes weer in hun hol.

zomerochtend

Rond half vijf was ik even wakker. En hoorde het aarzelende begin van de merelzang. Lang luisteren lukte niet, ik viel weer in slaap. Om weer wakker te worden van een stralend zonnige lucht.
Wat is het heerlijk koel in de ochtend. Met jas aan fietste ik langs  het water. Merle heeft er bij die temperatuur ook zin in. Ik kan haar soms niet bijhouden.
Eenmaal thuis gaan alle deuren open. Met een waakhond durf ik de voordeur wel even open te houden. Dan zakt de temperatuur in huis een paar graden.
We hebben gelukkig het grootste deel van de dag een koele keuken. Pas aan het einde van de middag schijnt de zon naar binnen. Op het heetst van de dag en dan warmt het snel op. De laatste dagen heb ik tijdens het koken de ventilator aangezet. Want gaspitten verspreiden ook warmte.
Helaas is de slaapkamer boven de keuken. Dus die warmt op het laatst ook flink op. Vannacht had ik alle ramen open en streek er af en toe een koel windje langs mijn gezicht. Nee,ik zou geen mens voor de woestijn zijn.