zwammen

Er stond een mooie grote vlier in de tuin. Helaas is die dood gegaan. Eerst wilde mijn man hem afzagen "Laten staan, als het nog niet gevaarlijk is" stelde ik voor. De grote kale takken zijn uitkijkpunt voor kauwen en duiven. De merel zingt er zijn lied. Een vroegere studievriendin stond bewonderend voor zijn bast "een kunstwerk" zuchtte ze.
In de herfst groeien er zwammen. Van Vlasje hoorde ik, dat het de zadelzwam was. Dit jaar zijn er een heel stel en ook van flink formaat. Googelen leerde me, dat de jonge exemplaren eetbaar zijn.
Toch durf ik dat niet. Ooit at ik cantharellen en eekhoorntjesbrood. Maar geplukt door een kenner. En ik weet niet veel van paddenstoelen. Uiteindelijk hangen ze daar mooi aan die boom. En deed ik het met kastanjechampignons vanavond.

huishouden

Vroeger kon ik wel eens met tegenzin huishoudelijke klussen doen. Na het werk waren er nog zoveel andere leuke dingen te bedenken. Toen werd ik lang ziek en kon helemaal niets meer. Dat veranderde mijn visie. En leerde me "dank je'te zeggen tegen iedereen, die hielp.
Tegenwoordig vallen veel huishoudzaken voor mijn gevoel onder "de leuke dingen". Brood of iets lekkers bakken, daar heb ik nu de tijd voor. Stofzuigen  is weer een fluitje van een cent. Zelfs afwassen betekent prettig warm water voor mijn handen.

Helaas is mijn hoeveelheid energie niet helemaal genoeg voor mijn gevoel van netheid. Maar ik heb langzaam aan geleerd niet te vaak meer te denken "Dat moet ook nog gebeuren". En er verder overheen te kijken.
Zo staat er vanochtend een bak brooddeeg klaar. Voor de tweede rijs en het afbakken. De was is in de machine en gaat straks naar buiten. De afwas van gisterenavond was de moeite van het sop maken niet waard. Dat heb ik opgespaard tot nu. Er moeten nog wat boodschappen komen.

En dan is Merle aan de beurt voor een wandeling. Vlak voor de lunch wil ik nog even stofzuigen. Nu Merle veel met het buurhondje speelt, slepen acht hondenpootjes meer vuil mee naar binnen. Dat is echt iets, waar ik soms even van wegkijk. Want die twee honden samen is veel te leuk om bezig te zien.
Ik hoop nog lang mijn huis zelf te kunnen schoonhouden.

vondsten

Met de buurvrouw en de twee honden liepen we aan de dijk. Er kwamen ons mensen tegemoet met de hond aan de lijn. Een eind verder lag een dood konijn, waarschuwden ze ons.
Dan is het verschil te zien tussen een jachthond en een straatfik. Merle moest ik echt bij me houden.
Gelukkig heb ik altijd een plastic zak bij me. En kon het al aangevreten beestje meenemen naar een vuilnisbak. Want anders worden de ontbindende resten overal verspreid door vogels en honden.
De buurvrouw had ook een vondst. Dagen geleden zag  ze een damesfiets en herenfiets staan, zomaar in de holte tussen dijk en spoorlijn. Een eind van het hek weg.Een prachtige fiets was het. Ze heeft hem meegesleept naar huis. Al eerder had ze de vondst op een Zeeuwse site gemeld.
Nu is het een kwestie van de gevonden fiets aangeven. Dan een jaar wachten, of er iemand komt. In dat geval is er iemand blij. Is er geen reactie ,dan heeft ze een prachtige fiets.
Ik ben dan altijd nieuwsgierig ,waarom die fietsen er staan. Naar alle waarschijnlijkheid heeft een groepje anderen willen pesten. Anders ga je niet met een fiets over de dijk door het hoge gras sjouwen.
Ik ben benieuwd, of er een reactie op de fiets komt.

leerzaam

Regelmatig neem ik programma's op van RTLZ. Prettig, stukjes van 50 min. Ik zag de wandeltochten langs de Nijl, door de Himalaya en midden Amerika.
De laatste week was er een serie "de waarheid over...dementie, slaap, stress en alcohol". Echt leerzaam. Die titel met het woord "waarheid" neem ik met een korrel zout. Maar er worden wel vrij nieuwe onderzoeken in vermeld op een onderhoudende manier.
Zo besefte ik niet, dat er zoveel mensen zijn met slaapproblemen. Wat een gevaar op de weg is en soms op het werk. En weet ik nu, dat het voordeel van een glas rode wijn voor het hart alleen opgaat voor 55+-vrouwen.
Bij het stress-programma hadden de proefpersonen de meeste baat bij hun mindfulness  training. Maar ook meer bewegen en gezonder eten hielp hen.
Met een kop thee zit ik comfortabel  in mijn privé collegezaal. Zo had ik vroeger wel meer kennis willen opdoen.

dankbaar

Vaak zeg ik 's avonds "he,wat heb ik weer heerlijk gegeten". Dankbaar, dat ik kan kopen, wat ik lekker vind. Beseffend, dat het niet voor iedereen vanzelfsprekend is, om goed te eten. Het christelijk dankgebed uit mijn jeugd is als gewoonte ooit verdwenen. Maar het gevoel bleef, op een andere manier verwoord.
Trouwens in mijn jeugd leefde dat dankgebed niet echt. Als variatie op de woorden van Bartje had ik kunnen zeggen: "Ik bid niet voor spruiten, koolraapjes, witlof, bloemkool en andere sterk smakende groenten". Helaas ik moest ze eten.
Ineens schoot gisterenavond het dankgebed van mijn opa in gedachten. Ik wist de woorden nog. Wat wordt zoiets dan in je geheugen gebeiteld. Als klein kind snapte ik het woord "nooddruft" niet. Maar het moest erg zijn. Want ook kabouter Piggelmee had er mee te maken, voor hij het tovervisje ontmoette.
Aten wij vroeger bij elke broodmaaltijd een boterham met "tevredenheid", nu smaakt een snee zelf gebakken brood als een koekje. Alleen wel met een lik roomboter . Want de margarine op de tevredenheids-boterham heb ik nooit lekker gevonden. Ik ging regelmatig naar mijn oma bedelen om een kapje brood met roomboter.
Wat kan smaak een heel leven lang gelijk blijven.

tussendagje

Gisterenochtend was het heerlijk koud en zowaar droog.. Dikke trui aan en muts op. Ik fietste een grote ronde onder een sterrenhemel met klein maansikkeltje. Heerlijk was het. Het bleef zonnig weer. Wat voelt dat dan meteen anders. Ik wordt niet snel somber van grijs weer. Maar bij een zonnige ochtend begin ik wel vanzelf te glimlachen.
's Middags ging de telefoon "Zijn jullie thuis en is het lekker in de tuin.?". De rolstoel kan zo moeilijk het huis in, maar de tuin in gaat prima. Zo zat ik onverwacht een tijd buiten in het zonnetje. Mijn wangen gloeiden er van.
Helaas vergat ik het restantje bramen te plukken. Ik ga nu snel oogsten, want er komt opnieuw een heleboel regen aan.

drup,drup

De regen gooit roet in het eten/ de plannen. Mijn man is nog even terug naar bed en niet op de motor gestapt. Ik hoop op nog een droog half uurtje. Misschien dat er enthousiaste mensen met rommel in de tuin staan. Want het is rommelroute vandaag.
Viel vorige week de rommelmarkt in het water, helaas werkt het weer ook bij de rommelroute niet mee. Jammer voor alle voorbereidingen van de mensen.
Van dit weer krijg ik zin ,om iets lekkers te bakken. En natuurlijk op te eten. Maar ik bedwing me. en houd het bij een notencracker en een extra kopje thee.
Vanochtend zette ik even de kachel aan. Om mijn natte muts en jas te drogen en het behaaglijk te maken in de keuken. Een kaarsje aan bij het ontbijt. Naar de radio luisteren en horen, dat het langdurige regen wordt bij een temperatuur van 15 graden.. Een wonderlijke maand september dit jaar.

 

Ik zag uit het raam, dat de overbuurvrouw boeken verkocht vanuit hun garage. Misschien, dat er meer overdekte verkoop zou zijn. Ik trok mijn regenpak aan en besloot toch een ronde te doen. Inderdaad, hier en daar stonden mensen te kleumen in garages, onder partytenten of zeilen aan de gevel. Maar er was nog niet de helft van het aantal adressen van vorig jaar. Als het straks droog wordt, misschien nog even kijken

 

 

nieuwe gewoonte

Het is een nieuwe gewoonte geworden van Merle en het buurhondje. Spelen om een uur of half tien. Soms loopt Merle naar hiernaast, om haar maatje te halen. Dan stormen ze samen naar binnen, om hier te gaan donderjagen. Of we horen een zacht piepen achter de keukendeur. Kyra wil naar binnen. Eerst krijgen ze iets lekkers en dan gaan ze los.

 

Na het avondeten is het precies zo. Het is een verjongingskuur voor onze oudere hond.

Het wonderlijke is, hiernaast spelen ze niet. Daar ligt zoveel speelgoed van Kyra, dat ze wil bewaken. Daardoor is er de rust niet om te spelen. Bewaken is nodig. Want Merle loopt soms stiekem  de tuin van Kyra in ,om met een speeltje naar hier te komen. Ze gedraagt zich schuldig en weet, dat het niet mag. Het is een stelletje, die twee

overvloed

Het is nog moeilijk om hier de overvloed aan druiven en tomaten weg te geven. De ene buurvrouw eet mee van mijn druif. De ander heeft twee broers met moestuin. En geeft regelmatig mij iets.
Aan de overkant hebben de buren zelf ook druiven en vooral veel tomaten. Zonet kwam een mevrouw van een paar huizen verder langs. Met tomaten. Ik bedankte ,maar deed haar met een recept wel een idee aan de hand. Haar druiven waren niet goed dit jaar. Dus nam ze een zak van mij mee.
Gelukkig waren er nog twee vriendinnen, die druiven lekker vinden. Weer twee zakken kwijt.
Want door de vele regen is de kwaliteit van de druiven achteruit aan het gaan. En komt er echt windkracht 8 de komende dagen, dan ben ik bang, dat het één en ander op de grond ligt. Dus dat wordt veel eten en delen.

geuren

Vanochtend wisselden de etensgeuren elkaar af. Ik was met een kookochtendje bezig. Na een onbijt van kaaspannenkoekjes  kwam de kokosgeur. Ik maakte een gelatinepudding van fruit en kokosmelk.
Toen overheerste de lucht van kikkererwten. Ik vind ze heerlijk,als ze gekookt zijn. Maar tijdens het garen stinkt het voor mij naar zeemleer.
Daarna maakte ik stukjes kip voor mijn man. Een signaal voor het buurhondje om even langs te komen. Dan krijgt ze een stukje brood, gedoopt in jus. Merle was wandelen en Kyra nam de kans waar om beleefd te wachten, of er nog iets te halen viel

Als laatste waren de reuzentomaten aan de beurt ,om verwerkt te worden tot tomato relish. Het recept las ik op een blog. Het inkoken geeft een azijnige geur. Kyra moest niezen en verdween weer naar huis.

Het kokkerellen vind ik leuk. De enorme afwas minder. Maar die is ook gedaan. Nog even roeren en dan de potjes vullen. Intussen is het al weer lunchtijd geworden.

 

 

 

 

grote plassen

Liepen we vanochtend nog in een milde regen, op dit moment zijn er stortbuien. Volgens de buienradar zou het iets minderen. Dus ik besloot Merle en de smurf uit te laten.
Merle geeft niets om regen. Maar die kleine had duidelijk geen zin. Hij gaat  op zijn kontje zitten met het kopje richting huis. Dan moet ik hem echt meesleuren. Want er loopt wel een enthousiaste hond vooruit. Die zet ik steeds af, om even op ons te wachten.

 

Na de kleine ronde werden er twee honden afgedroogd. Mijn schoen met slechte zool had het begeven. Een natte voet. Gelukkig heb ik een nieuw paar liggen. Want dit zijn van die fijne schoenen.

Al eerder had ik een lekkere lunch gemaakt. Dat vonden de honden ook. Beleefd zaten ze te wachten tot de roedelleider gegeten had en er voor de anderen ook iets over was. Een beetje kefir in dit geval.

Ik heb een boeiend boek over het zintuig smaak. Dat ga ik op het gemakje uit lezen

 

 

van de regen in de drup

Krant en tv brengen het bericht als belangrijk nieuws. De frisdrankfabrikanten leveren straks alleen nog de light-varianten in de automaten van middelbare scholen. Arme leerlingen, ze komen van de regen in de drup/aspartaam . Er is onderzocht, dat ook light-producten slechte invloed hebben op de stofwisseling. En dan net doen, alsof deze verandering zo gezond is voor jongeren.
Al zo'n 30 jaar geleden probeerden een groep bewuste leerlingen van de school, waar ik werkte de frisdrankautomaat weg te krijgen. Helaas het apparaat bracht een leuke som op. En de directie wilde de leerlingen niet van het plein, richting supermarkt hebben.
Wat een korte tijd wel lukte, was de verkoop van fruit in de kantine. Naast alle repen en vreselijke roze koeken ging de conciërge op verzoek van een groep leerlingen ook appels verkopen. Maar toen deze meiden na hun eindexamen verdwenen, zakte ook de appelverkoop in en stopte.
Eén initiatief had wel veel resultaat. Terwijl het niet eens als "gezond"bedoeld was. Elke dag kookte een klas soep en verkocht die in de middagpauze. De prijs was lager dan die van de frisdrankautomaat. Soep werd er veel gegeten.
Het lijkt me heel moeilijk om pubers gezond te laten eten en drinken. Het voorbeeld thuis zal meer invloed hebben, dan het aanbod op school. Zeker als de automaat gevuld is met nep-gezonde drankjes.

Bosnië

Gisteren keek ik naar een aflevering van de serie "Allah in Europa". Deze keer  over Bosnië. Het was boeiend. Onder de buitenkant van een moderne samenleving school veel verdriet. Bijna iedereen had wel iemand verloren in de oorlog daar.
Meteen moest ik denken aan Saki en haar man. Zij kwamen met de eerste groepen vluchtelingen naar Nederland. Want zij hadden een zaak in Servië. Wij zijn jaren lang bevriend geweest.
Wat een sterke mensen. De eerste periode was Saki flink van streek. In die tijd werden vluchtelingen in huis genomen door particulieren. Ze woonde bij een aardige familie. Later vond ze haar vriend terug. Die zat in een azc. Over de verschrikkingen, die ze meegemaakt hadden werd niet gesproken. Er werd keihard gewerkt( eerst zwart) om een nieuw leven op te bouwen.
Na een paar jaar mochten ze hier blijven. Er volgde een flatje en een baan. Die twee hadden zichzelf al aardig Nederlands geleerd en een cursus deed de rest.
Ook aan Saki kon je niet merken, dat ze moslim was. Haar normen en waarden waren wel die uit mijn kindertijd. Dat voelde vertrouwd. Hun gastvrijheid was groot. Niet het Nederlandse kopje koffie met een koekje. Maar meteen mee eten en met allerlei lekkers naar huis.
Toen ze naar het midden van het land verhuisde ging ik nog wel eens langs. Maar langzaam aan is het contact verwaterd.

weekend

Wat een heerlijk nazomer-weekend. Gisteren plukte mijn man de kleine oogst van de perenboom. Al dagen lang lag er elke dag een peer op de grond. Er zitten veel vogels in de boom en die duwen tegen het fruit. Dus hebben we te vroeg geplukt en hopen, dat de peren nog verder rijpen in het schuurtje

 

Vanochtend vroeg was het echt koel. Ik had voor het eerst een wollen trui aan en muts op met het fietsrondje. Het is dan zo sfeervol met die dampige lucht en stroken roze van de opkomende zon.

Later fietste ik nog door de polder naar een vriendin. Ook dat is nazomer. Veel lege akkers. Daar is al geoogst. Overal het rood van meidoornbessen en rozenbottels. Die laatsten ga ik toch weer eens plukken om er een lekker toetje van te maken.

Zonet stopte ik het telefoongesprek met mijn vriendin in Suriname. We zijn weer bijgepraat. Wat leven we in Nederland dan in een stabiel en veilig land. Er zijn hier prijsverhogingen van levensmiddelen. Maar het is niets vergeleken met de verhalen, die ik vanmiddag weer hoorde. Ik tel mijn zegeningen.