dag Merle

Ruim een week geleden ging Merle ineens minder eten. Zelfs een lekker hapje liet ze staan. Woensdagavond vond ik haar ontlasting wel erg zwart en ging een googelen. Jawel,oud bloed er in.Gisterenmiddag ging het snel bergafwaards. Niets meer eten,overgeven en heel wankel en onrustig zijn. Vannacht bleef de deur naar de tuin open en is ze op het gras gaan liggen. Mijn man heeft een paar keer gekeken,maar ze wilde niet naar binnen. Even na zessen kwam hij me wakker maken "Als je de hond nog levend wil zien,moet je nu komen"zei hij. Toen was er een opleving. Kop omhoog,vage kwispel en nog voetje voor voetje naar de overkant van de straat.......Gelukkig konden we snel bij de dierenarts terecht. Gezien de symptomen had hij het vermoeden van een tumor in maag of eerste stuk darm. De beslissing was snel genomen,ook al door de plotselinge slechte toestand van Merle. Inslapen. Dat voelt zo vreemd,alleen met een riem in de hand naar huis lopen. En thuiskomen in een leeg en stil huis. We hadden allebei de tranen lopen. ......Nu heb ik het gevoel,dat het laatste stuk van mijn leven begint,zonder hond. We hadden bijna 50 jaar een hond. Gewoontes omgooien en er vooral op letten,om voldoende beweging te nemen. Misschien moeten we elkaar maar uitlaten

genieten en genoeg

We deden weer een paar kringloophallen gisterenochtend. Dat is altijd genieten. Glanzend glaswerk,prachtig servies,mooie pannen en nog veel meer. De ene hal heeft veel echt oude spulletjes. Daar zie ik delen van de keuken uit mijn jeugd terug.Oude olielampen en koffiemolens. Of de boeken in die oude spelling.Ik weet wel,als ik iets nodig heb voor de keuken,wacht ik met kopen tot zaterdag. Want misschien ligt het daar....... Ik heb geleerd om te genieten met weinig hebzucht. Een enkele keer vlamt het nog op,maar ik heb genoeg. Mijn man zei toch "Kom eens kijken,zo'n schattig theepotje" Maar ik drink thee uit een glas met een zeefje.Ik bewonderde het gietijzeren potje en liet het staan.Er is één ding,dat ik zoek. Een geblokt houthakkers overhemd met katoenen voering. Die zijn zelfs nieuw heel moeilijk te vinden.Dat is al reden genoeg om elke maand een keertje naar die hallen te fietsen.

Helaas

Zo'n 40 jaar geleden kreeg ik een doosje losse earlgrey thee cadeau. Dat smaakte toch goed. Het werd één van mijn favoriete theetjes.Ik probeerde diverse merken en vond die van piramide het lekkerst. Altijd,als ik het theedoosje openmaak ruik ik eerst even.Als iets me echt goed smaakt,kan ik dat jaren lang dagelijks drinken of eten. Misschien saai,maar het is zo lekker. Ik nam het zelfs mee op vakantie.........Maar helaas,ik merkte het al. Bij de internetboer was die thee verdwenen. Een andere online-shop had er nog een paar. Maar zwarte earlgrey en dan los is weg uit het assortiment van piramide . Echt jammer. Als mijn laatste zakje op is,ga ik andere merken proberen. Te beginnen met Simnon Levelt. Daarna van een bio-thee shop.Ik ga er van uit,dat ik na even wennen toch weer vol genoegen aan de inhoud van het theedoosje ruik.

plantjes

Bij mij staat er slaapkamergeluk bij de keukendeur.De naam las ik op een app. Een kennis vertelde van een "planten-app"waar je via foto de naam en andere gegevens van alles,wat groeit te weten kunt komen.Wat is dat leuk. De tuin heeft nu geen geheimen meer voor me. Want niet van alles,wat opkomt weet ik de naam.......Wat zijn er toch mooie manieren om kennis te vergaren. Ik weet nog,dat jaren geleden een buurjongentje uit groep 8 wilde bloemen moest drogen en dan leren determineren. "Stom gedoe"foeterde hij "Waar moet ik dat vinden?". Ik stelde voor mee te gaan naar de dijk. Daar plukten we 18 verschillende bloemen. Zo leuk,hij werd steeds enthousiaster. Later kwam hij me laten zien,hoe de naam van al die bloemen was...... Maar ook deze opdracht bestaat niet meer, de techniek heeft het ingehaald.

bezoek

Mijn oude tante verhuisde van het tijdelijke verzorgingshuis naar de verbouwde locatie. De vraag was,of familie de client een dagje mee wilde nemen. Tante wilde graag nog eens naar Zeeland. Dus mijn broer en vrouw namen haar mee naar hier. Ze had een goede dag en dat maakte het gezellig. Ze herinnerde zich nog,dat zij en mijn oom vroeger op ons huis pasten,als wij op vakantie waren.Had belangstelling voor de tuin en het fruit,dat daar groeit. En nam zowaar twee maal een schepje soep en een hele bolus. ......Ze is nog maar een schim van de vroegere goedlachse vrouw. Een kaarsje dat langzaam uit gaat,eigenlijk nog een klein stompje is.Ik ben blij,dat we elkaar op deze wijze weer gezien en gesproken hebben....... Vanmiddag was er heel ander bezoek. Een jonge vrouw,die als kind vaak hier logeerde. Ook wij haalden herinneringen op. Als zij voor een tentamen zat,logeerde ze hier. Mijn "gediciplineerde"voorbereiden en nakijken van schoolwerk stimuleerde haar om ook te gaan studeren.Wat kun je dan met mensen na lange tijd weer als een waterval verder kletsen. Er moet nog een theemoment komen,want we hebben nog lang niet alles besproken.

zomer.

De zomer snelt voorbij.Gelukkig niet te veel hete dagen. Dan kun je aktiever zijn. De tuinmevrouw kwam helpen. We kletsen heel wat af. Zij is heel precies en dat accepteer ik maar. Een opmerking van mij "Joh laat maar,het is goed zo"kan haar niet stoppen.Maar ik ben blij met haar hulp. Meestal wil ze amper koffiedrinken,laat staan iets meenemen. Maar nu aten we 's avonds samen. Echt leuk,ik houd er van zo'n onverwachte mee-eter.......Verder kabbelen de dagen voorbij. Merle wordt merkbaar oud. Kon ik altijd rustig in de tuin zitten,als er een pakje kwam,nu moet ik binnen zijn. Ze hoort/reageert niet meer op de bel.De laatste week eet ze ook haar bak met brokken niet meer leeg. Vanochtend kocht ik hondenvlees.Een beetje brokken met wat vlees,dat gaat er nog wel in.Al een paar maanden ligt ze niet meer in "haar stoeltje"Ik heb het kleedje weggehaald er er weer een "alleen-mensen-stoel"van gemaakt.Maar met haar trouwe vriendjes van de dijk speelt ze nog wel een korte tijd. Het is bijna alsof ik in een spiegel kijk,want ook ik word oud....... Dit weekend vierde iemand haar verjaardag weer. Toch blijf ik dan voorzichtig. Ging koffiedrinken op een moment,dat er maar twee andere mensen waren. Nee,grote groepen,dat hoeft niet meer van me. Nu was ik daar nooit een fan van.Het verbaast me,hoe voorzichtig zijn een normaal onderdeel van het leven geworden is.

niet denken

Mijn moeder was coupeuse en maakte veel kleding zelf. Als kind zagen we dat en probeerden ook poppenkleertjes te maken. Naaien leerde ik als 11-jarige op de trapnaaimachine van mijn oma. Mijn moeder had net een nieuwe zig-zag machine gekocht en daarop mocht nog niet geoefend worden.Zo leerden mijn zus en ik spelenderwijs naaien en patroontekenen. Mijn zus werd er goed en heel precies in. Ik had moeite met alles wat "netjes"moest.(en nog steeds) Toch heb ik wel kleding voor mezelf gemaakt..........De laatste 25 jaar komt het naaimachien alleen op tafel voor verstelwerk,broeken korter maken en de nachthemden van mijn man.Daardoor ben ik de routine kwijtgeraakt. Vanochtend kortte ik een broek in en mijn hoofd wist niet meer,hoe het garen op de spoel moest. Dan moet ik overstappen op het motorisch geheugen. Niet nadenken en mijn handen hun gang laten gaan.Die weten nog precies hoe alles werkt. Het is allemaal gelukt en ik zag,dat ik de naaimachine een keer stofvrij moet maken.Gelijk doen,want wie weet,hoe lang het duurt,voor ik hem weer eens nodig heb.

klein kringetje

Deze week kwamen een aantal overleden vrienden in gesprek of andere herinnering "langs".Het kringetje is kleiner geworden,maar iedereen is er toch in gedachten nog regelmatig bij. Eerst een facebook mededeling"A. is vandaag jarig stuur hem een felicitatie."Dat kwam even binnen,want A. is 3 mnd geleden overleden.Een vriendin kwam koffiedrinken. Ze vindt het leuk,dat ik regelmatig een trui van haar overleden man draag. Voor mij is dat ook een herinnering. Het gesprek ging over PGB's. Ik vertelde,dat ik daar een andere vriendin mee geholpen heb. Lang geleden,want J. leeft al 11 jaar niet meer.Vervolgens liep ik bijna het grote Boeddhabeeld omver. Als herinnering gekregen van vriendin I,die een jaar geleden overleed.En gisteren belde een oude vriend. Zijn vrouw overleed 4 jaar terug en nog steeds kent hij momenten van eenzaamheid. We haalden herinneringen op aan gezamelijke vakanties.Wat is een geheugen een mooi ding. Want daar ben je nog allemaal in gedachten bij elkaar.

toch netjes

Nu de ondergrondse vuilcontainers afgesloten zijn, moeten mensen hun vuil op straat ergens anders dumpen. Dat is te merken aan de vaak volle kleine vuilbakjes en meer rotzooi,ook hondenpoep op straat.Een aantal keren zag ik,dat zo'n bakje uitpuilde en de resten fastfood er naast op de grond lagen. Zondagochtend was het helemaal erg. Bij de oude gymzaal had iemand het vuilbakje leeggehaald. In een grote kring lag van alles,ook zakjes hondenpoep verspreid......... In mijn onschuld dacht ik,dat iemand uit de omliggende huizen de gemeente wel een melding zou doen. Maar nee gisterenochtend zag ik de tot prut geregende troep nog liggen. Dus een melding gedaan en heel snel dezelfde dag een mail terug,dat men alles had opgeruimd. Dat is netjes. Ik heb besloten om "de zeurende bejaarde van vele meldingen"te worden. Want de gemeente is van goede wil ,maar de meeste mensen zien die troep waarschijnlijk niet eens. Er is een hele lijst om aan te vinken op het formulier. Volle bak,er naast gezet vuil, troep in de bosjes enz. Met een grijper echt "milieu-dienst doen" kan ik niet meer. Maar lekker op mijn stoel zitten en melden wel. Op naar een schoon dorp.