klimaatexamen

Gisteren zag ik op tv een paar mensen,die het klimaatexamen gedaan hadden. Hun score was matig. Nu zijn de vragen wel volgens het officiele narratief. Mensen die meer denken zoals de leden van clintel of de documentaire "climate the movie" hebben een andere visie op het CO2-probleem en de stikstof crisis.En daardoor een andere feitenkennis. Ik zou ook niet veel van bakken van dat examen. Nee dan blijf ik maar zo goed mogelijk milieuvriendlijk leven.Zuinig met energie en water. Zoveel mogelijk eten uit de omgeving en volgens het seizoen Niet te veel consumeren Gewoon mijn best doen voor moeder aarde en het examen aan anderen overlaten

kruiden

Nu alles weer groeit in de tuin,maak ik regelmatig kruidenthee van vers blad.In de avond citroenmelisse door de rooibos. Overdag wat mint ,goudsbloem of braamblad in mijn kopje. Maar er is veel meer mogelijk. Ik kijk naar de podcast van de kruidenheksen.Vorige week hoorde ik bij de Truemanshow Piet Grasspriet.Die man vertelde zo boeiend en positief o.a. over kruiden. Ik kocht een boek van hem "geheimen tussen het gras"Daar heb ik van zitten smullen.Ik heb meer kruidenboeken. Gewoon een wat saaie opsomming. In dit boek een zo positieve geschreven benadering van wat een kruid kan doen voor je gezondheid. Daarbij nog stukken tekst over de reizen van Piet. Regelmatig legde ik met een glimlach het boek weg. Ik heb me voorgenomen regelmatig naar hond-loze plekjes te fietsen om ook andere kruiden te plukken.

nooit gedacht

61 jaar geleden begon ik aan mijn studie. Ontmoette daar Ria uit Suriname. We hadden allebei heimwee en nog meer gemeen.Sloten vriendschap,die bleef. Zo'n 8 jr later ging ze met haar gezin weer terug naar Suriname. De bezoekjes werden nu brieven.Zo bleven we op de hoogste van elkaars leven. In de jaren '90 en begin 2000 kwam Ria een enkele keer naar Nederland voor dochter en kleinkinderen. Dan logeerde ze ook hier een paar dagen. 17 jr geleden bracht ik haar naar de trein. Ik voelde me triest,want de kans om elkaar weer te zien was heel klein. De laatste 6 jr, na de dood van haar man woonde Ria weer permanent in de stad. We ontwikkelden de gewoonte om elke zondag middag te bellen(voor mij gratis).Toen maakte die 84-jarige met rollator plannen om nog één keer naar Nederland te komen. Gisteren was ze hier. Echt bijzonder elkaar in levende lijve te zien. "Je bent niets veranderd op wat rimpels na" zei ze. Dat klopt. Van binnen blijf je toch die jonge meiden,die ooit vriendschap sloten

gezoem

Als ik in de tuin zit,valt het me op,dat er niet zoveel bijen en vlinders zijn.Een enkel bijtje gaat van bloem naar bloem. Andere jaren leek het gezoem wel een concert. NU is nog niet alle bloesem van de braam open,dus ik heb hoop op meer bijen. Ook is het maar af en toe,dat er een vlinder rondfladdert. Vorige jaren waren er soms een paar vlinders tegelijk.Zou het echt zo zijn,dat het zó slecht gaat met bij en vlinder? Ik hoop het niet. Ik zie me niet zoals ik op een filmpje zag,met een kwastje bloesem bestuiven.Daar zijn toch onze vliegende vriendjes voor. Maar ja,als hun leefomgeving verslechtert,komen er minder.Even schiet er door me heen "zijn wij mensen in de toekomst aan de beurt?"

spelletjes

In de krant las ik een leuk bericht. Een middelbare school had het gebruik van mobieltjes verboden voor de hele dag. In de aula was een kast met ouderwetse bordspelletjes.Een gouden greep. Veel leerlingen werden weer enthousiast. Misten hun mobiel na een paar dagen niet meer. Er werd meer gepraat onderling en vooral gelachen. Er was weer "gewoon"contact. Dat zouden meer scholen kunnen doen.Mijn neefje zat ooit op een "spelletjesgroep"hij organiseert nu samen met zijn nichtjes regelmatig een spelletjes-middag. Ze zijn er nog wel,dat soort jongeren,maar het mogen er wel meer worden. Ben benieuwd of spelletjes verkoop omhoog schiet

pesto

Mijn man ging vorige week naar Frankrijk. Begin jaren '90 ontdekten we daar aan het eind van een stil weggetje een simpele camping. Geweldig. Sinds die tijd kwamen we er elke zomervakantie. Bij het ouder worden en gepensioneerd zijn huurden we "het gele huis"een oud boerderijtje. De mensen zijn langzamerhand goede bekenden geworden. Altijd zoek ik naar typisch Zeeuwse produkten,als cadeautje. Omgekeerd kwam mijn man deze keer thuis met o.a. een potje pesto. Ik kookte pasta en had de pesto op tafel gezet. De snoeperd nam al van te voren een hapje."Oh jakkes"was de reactie. Wat bleek,het was een pesto van aardappelschilfers. Dat kende ik niet. Wel pesto van basilicum,spinazie of brandnetel met lekkere kaas en pijnboompitten. Ik maak het potje op,want het smaakt wel. Alleen niet met de gedachten aan "onze"pesto. Toch maar weer eens basilicum kopen en zelf maken

nieuwsgierig

Gisterenmiddag fietste ik terug van de winkels. In een smal straatje vlak bij huis moest ik afstappen en even lopen. Er stonden drie politieauto's en een ambulance. Het zag er ernstig uit. ook stond er een groepje mensen. Ik ben dan nieuwsgierig naar wat er gebeurd is. Maar vond het niet netjes ,om aan de mensen te vragen. Thuis had mijn man geen sirenes gehoord. Maar hij hoort slecht.Mijn nieuwsgierigheid bleef. Ik keek op de nieuwssite van Zeelandnet. Niets te vinden. Dan moet ik een beetje lachen om mijn gedrag. Graag willen weten,wat er in de buurt gebeurt. Menselijk?

vele wensen

Regelmatig fiets ik langs het kanaal. In de berm staan honderden uitgebloeide paardenbloemen. Overal vliegen de zaadjes door de lucht. Dan denk ik aan het verhaal,wat ik als kind te horen kreeg."Diep ademen en de pluizenbol helemaal kaal blazen. Dan mag je een wens doen". Het lukte me niet altijd. Ook in de tuin komen een paar paardenbloemen op. Als dat pluizenbollen worden,gaan ze snel in de kliko. Een geel bloempje in het gras wil ik mijn buren niet aandoen.Toch denk ik wel eens "Zal ik blazen?".Dan wens ik een mooie liefdevolle wereld.