Een boeiend artikel over voorouders deed me weer aan vroeger denken. Ik was dol op verhalen uit de jeugd van mijn ouders en grootouders. Wat had ik daar graag bij geweest."oma vertel nog eens...."was een vaak voorkomend zinnetje..........Wat ik weet,is hoe mijn beide oma's verkering kregen. Oma Izerina wandelde met een nichtje toen het begon te regenen. Ze schuilde onder de Kaaipoort. Daar stond toevallig ook Willem. Er volgde een gesprek. Een paar dagen later kreeg mijn oma een brief van Willem. "Geachte mejuffrouw". Hij nodigde haar uit voor een wandeling............Mijn andere oma was dement. Als ik als 12 jarige oppaste, vroeg ik haar altijd naar het verleden. "Hoe heb je opa ontmoet?". Ze was als 18-jarige op de kermis in Brielle. Daar kwam ze Leendert tegen. Het klikte. Hij was zo verliefd,dat hij elke zondagochtend na kerktijd 7 km naar zijn Leentje liep. Je moet iets voor de liefde over hebben.........Jammer genoeg zijn er geen oude foto's van die bruiloften. Maar wel verhalen over hoe het verder ging. Nog steeds zou ik meer willen weten over hun gevoelens in die tijden.Er was ook veel verdriet. In ieder geval is het feit,dat ik hier nu zit een gevolg van een kermis en een regenbui.
Heerlijk, zulke verhalen. En inderdaad, zonder deze verhalen was jij er niet geweest. Mijn vader kende mijn moeder van de Spoorwegen, en tijdens een wandeling liep hij toevallig langs haar huis en zag haar zitten. Hij was nogal verlegen, en liep drie rondjes om de kerk vooordat hij durfde aan bellen. Maar ik ben natuurlijk blij dat hij genoeg moed verzameld had om dat te doen.
BeantwoordenVerwijderenVan oma en opa's weet ik ook niet hoe ze elkaar hebben ontmoet.
BeantwoordenVerwijderenMijn vader ging werken in een schoenmakerij en mijn moeder woonde er boven. Ze waren toen 15
Mooie verhalen en jij weet het in ieder geval, ik weet het niet eens van mijn eigen ouders.
BeantwoordenVerwijderenDat zijn prachtige verhalen! Ik weet het wel van mijn ene oma en van mijn ouders: een brand en de grotten van Han. Dit vraagt om een blogje. :)
BeantwoordenVerwijderenMooi en ontroerend.
BeantwoordenVerwijderenMooie titel voor een boek.
BeantwoordenVerwijderenRomantische verhalen over hoe het begon.
Ja geweldig he die oude verhalen. Soms vind ik het jammer dat ik niet meer heb gevraagd. Toch deed ik het ook, het vragen aan opoe. Over het dienstje dat ze alleen moest gaan doen in Amsterdam als 10 jarig kind. Het is wat.
BeantwoordenVerwijderenAch ja, die oude familieverhalen mogen niet verloren gaan.
BeantwoordenVerwijderenWat mooi die oude verhalen .Helaas ken ik ze niet van mijn familie .Het enige oude verhaal wat ik ken is van mijn vader .Hij was 42 en mijn moeder 38 en ohh wat erg ze was zwanger .Opoe was zo ontzettend boos en noemde mijn vader een snotneus !! wat hebben we er vaak om moten lachen mijn vader en ik
BeantwoordenVerwijderenIk ben ook dol op oude verhalen. Mijn oma woonde bij ons in huis en 's morgens kroop ik vaak bij haar in bed. Dan vertelde oma verhaaltjes van vroeger. Over het breischooltje van haar moeder, over haar vader die koetsier was. Zelfs over haar vader en moeder die allebei in het weeshuis gewoond hebben en dat zij bruine kleren aan hadden. Mijn oma was 13 toen ze in een dienstje moest bij rijke mensen. Voor dag en nacht. Vreselijk. En nog veelmeer.
BeantwoordenVerwijderenWat bijzonder gezegd: dankzij een kermis en een regenbui. Ik vind het leuk!
BeantwoordenVerwijderenweet helaas erg weinig van mijn grootouders,mijn vader was niet jong toen hij met moeder trouwde en pa zijn ouders waren er al vele jaren niet meer,er is 1 foto die wel een van deze opa en oma zouden kunnen zijn,maar dat weet ik niet zeker en vragen kan ik het mijn ouders niet meer.waar je vroeger niet bij stilstond als kind is nu toch wel een gemis,je wil graag weten wie je ouders en opa's en oma's waren. leuk om de poort in Brielle op de foto te zien.
BeantwoordenVerwijderen