Het was de eerste keer zonder het zondagochtend telefoontje met mijn zus. Ik besloot te gaan fietsen. Dat viel nog niet meer. Want weer had een mevrouw haar auto zo geparkeerd,dat de buren en wij niet de poort uit konden met de fiets. Mijn man hielp met het sjouwen van de fiets door de planten van de voortuin. Zonet ben ik naar haar toe gegaan. Met de vraag,of ze haar auto een metertje achteruit wilde zetten. "Oh jeetje"was de reactie op mijn verhaal,dat we niet weg konden met de fiets......Prettiger is,als er aan gedacht wordt bij het parkeren zelf.Als de buren weer terug zijn van vakantie,vraag ik of ze akoord gaan met "N P" op het stukje straat verven. Dat zag ik een eind verdop ook.We staan al bekend als "de zeurende bejaarden". Dat mag nog nog erger worden van me.
Mijn buren bij mijn vorige huis hadden dat ook: een grote NP. Of een kruis, dat weet ik niet meer. Maar ik geloof dat de gemeente daar toestemming voor moet geven. Het is wel ergerlijk, zeg, zo'n mevrouw.
BeantwoordenVerwijderenWat zal dat raar geweest zijn vanmorgen en nog vele zondagen in de toekomst waarbij het raar is en niet gewend nog. En ook andere momenten natuurlijk. Het
BeantwoordenVerwijderenblijft iets heel vreemds om zo ineens een dierbare te moeten missen.
Hier staan vaak mensen op de stoep, te weinig plek. Er komt eind van het jaar een parkeervergunning systeem, maar dat lost het aantal plekken natuurlijk niet op! De zeurende bejaarden, ik zou er ook absoluut niet mee zitten!!
O dat is heel vervelend. Zo ondoordacht als het geen moedwil is, waar je natuurlijk in eerste instantie niet van uit gaat. Maar mag je van de gemeente wel NP rood kalken op straat? Het is maar dat je er geen boete voor oploopt want dat zou jammer zijn.
BeantwoordenVerwijderenEn natuurlijk heel veel sterkte met het gemis. Dat is nog veel belangrijker. Weer je draai vinden en leven met het verlies van dierbare is niet niks.
BeantwoordenVerwijderen