Myamar

Al twee keer keek ik naar Ruben Terlou's "verborgen strijd in Myamar". Inderdaad verborgen. Ik weet er niet veel van En zeker niet,dat die oorlog al zo lang duurt. Na de uitzending moet ik even bijkomen. Zo'n indruk maken die jonge strijders. Vechten voor je vrijheid. De dood zo dichtbij.Leven,soms een paar meter van de stellingen van de vijand. Steeds verhuizen,als de bombardementen laten zien,dat de lokatie ontdekt is. Maar ook de zorg voor elkaar en voor de burgers in het grensgebied.Artsen en verpleegsters,die het onmogelijk doen. Er toch is er muziek,het vieren van een verjaardag.In de ogen van de mensen,naast de glimlach het verdriet over al die overleden vrienden. Het niet weten,of je ooit je familie zult terugzien. Elke dag kan je laatste zijn.Ik heb veel bewondering voor die jonge strijders. Maar hoe het conflict gaat aflopen en hoe lang er nog gevochten wordt is een vraagteken.