Gasthuis

Sinds de zomer woont mijn oude tantetje in "het gasthuis"zoals dat in den Briel genoemd wordt. Gisteren ging ik met een vriendin op bezoek. Wat was ze achteruit gegaan. Een veertje, wat je zo omver kon blazen. Bovendien was het geheugen als een bewolkte lucht. Soms even helder, dan schoof er een wolk voor. Alarmerend was, dat ze maar één hapje van de bolus wilde. Daar vroeg ze altijd naar, als ik kwam.
Dan is het prettig, dat ik zelf zoveel vroege jeugdherinneringen heb. We hadden leuke gesprekken . Ik wist nog, dat mijn tante voor de eerste keer meekwam als "het meisje van oom Maarten".
Tijdens de lunch van mijn tante gingen wij in de stad een hapje eten. Niet beseffend, dat het herfstvakantie was in die regio. Met moeite was er één tafeltje vrij in het tweede cafeetje. Het eten was heerlijk. Maar er zat een gezin met drukke kinderen naast ons. Een verademing om weer in de stilte van de kleine straatjes te komen.
"Komen jullie vanmiddag nog even terug? "had mijn tante gevraagd. Daar had ze toch de energie nog voor. Dat deden we. Een kopje thee drinken,  even verder praten en na een prettig bezoek weer op weg naar huis.