Laatst hoorde ik een mooi woord. De "zombificatie"van de samenleving. Zo ervaar ik het vele gebruik van mobieltjes. Bij de tandarts in de wachtkamer zitten de meeste mensen op hun telefoontje te kijken. Op straat lopen mensen ook in zichzelf en hun mobieltje verzonken. Soms hardop pratend. Vroeger dacht ik,dat steeds meer mensen een psychische stoornis hadden.tot ik doorkreeg,dat het telefoneren in het openbaar was.Mijn man fietst regelmatig langs het kanaal. Hij heeft al een paar keer een flinke brul moeten geven,anders was hij omver gereden door tegenliggers.die niet naar de weg,maar hun telefoon keken. Hij mijdt die route,als de scholen uitgaan.Hij mooist was een 16-jarige,die reageerde met "oh,moet ik soms even sociaal doen"toen ze in haar appen gestoord werd,door iemand die een gesprek begon.Helaas het sociaal doen is veranderd. Veel minder praten met elkaar. Het meeste contact via sociale media. Zou er echt een generatie van zombies opgroeien?
Het is werkelijk onvoorstelbaar! Of dit ooit nog overgaat! Ik betwijfel het.
BeantwoordenVerwijderen