tropenrooster

Net lees ik bij de PZC,da sommige scholen met een tropenrooster werken. Wat was dat vroeger anders. 32/33 gr in het lokaal en dan denken dat leerlingen nog iets opsteken. Ik had altijd een kleine plantenspuit bij me. Wie wilde,kreeg een beetje verkoeling. Als ik zag,dat een leerling echt last had van de hitte,was mijn advies "polsen onder de koude kraan"en even je nek natmaken". Ook kon iedereen zijn/haar flesje water vullen (geen frisdrank).Met 30+ temperaturen fietste ik al heel vroeg naar school. Om de ramen van mijn lokaal open te zetten tegen de gangramen. Het koelde wat af op die manier.Dan ontbeet ik in mijn lokaal. De ellende was,we hadden geen buiten zonwering maar luxaflex. Dat houdt de warmte niet echt buiten.Bovendien vier kleine raampjes,die zo'n 10 cm open konden. Nee echtgoed gebouwd was het gebouw niet Maar gelukkig was er toen nog geen "opwarming van de aarde".Maar gewone hitte.ha,ha

social media

Vanuit de regering heeft men plannen om een minimum leeftijd in te stellen voor het gebruik van social media. Ik kan me voorstellen dat b.v tik-tok verslavend is. En dat er gevaren zijn online.Maar ik heb altijd begrepen,dat het beste argument in de opvoeding het voorbeeld van de ouders is. Als ik dan een jonge moeder opgaand in haar telefoontje zie,terwijl de peuter in de buggy tevergeefs contact zoekt,dan is dat triest. Of ouders op strand,die zo verdiept zijn in hun telefoon,dat ze eigelijk te weinig op hun kinderen letten.Zelfs vanochtend werd ik bijna omver gelopen door een jonge vrouw. Ogen gericht op een mobieltje,koptelefoon op en gewoon de straat op lopen vlak voor een fietser. Misschien is het verstandig,dat ouderen hun eigen schermgedrag ook onder de loep nemen. En samen met hun kinderen gaan minderen.

frisse geur

Bij de voordeur staat een rijtje met citroenmelisse. Ooit gegroeid uit een enkel plantje. Het geeft een heerlijke geur. Zelden zijn er muggen bij de deur.Wel bijen,als straks de kleine bloempjes komen.Zo af en toe komt er iemand door de straat en vraagt : "Is dat citroenmelisse?"."Pluk maar voor je thee"is dan mijn antwoord.Een vriendin nam een takje met wortel mee voor haar eigen tuin.De laatste vrijdagen komt de man van de bio-box met de vraag "Mag ik een takje meenemen.?"Hij legt dat voor in zijn auto voor de geur. Af en toe even onder zijn neus houden. Ik hoop,dat hij er van opfrist.Want met die hitte is zo'n bezorgbaan best zwaar. Hij bracht mij op het idee,een paar takjes in een klein vaasje te zetten.

andere datum

Zaterdag zou er weer vrouwencirkel zijn. De temperatuur loopt op tot boven de 30gr,verwacht men nu. Ik besloot me af te melden. Met de warmte ben ik het liefst rustig thuis. Niet praten,luisteren,hoe gezellig ook. En zeker niet in een loeihete auto terug.Toen ik wilde appen,kwam er een berichtje binnen. Van degen,die de cirkel organiseert. Ook zij zag een kamer vol bezoek niet zitten.Hopelijk een week later weer lekker zomerweer........ Hier in huis kan ik het redelijk koel houden. Tot laat in de middag. Dan kruipt de zon richting ramen van de woonkeuken. Ook net de tijd,om toch iets te koken.De ventilator gaat dan aan en het is wachten tot de koelte komt en de deuren/ramen open kunnen.De slaapkamer ligt boven de de keuken. Dus ik ga naar de nachtelijke sauna met zulke temperaturen. Maar nu zaterdag alleen even naar de biebbus.

1649

Misschien al 30 jaar jaar hebben we een 1649-abonnement.Dat nummer intoetsen voor het echte telefoonnummer en de belkosten waren heel laag. Ooit begonnen met een halve cent per minuut ,is het nu 2,5 cent.Behalve in het weekend,dan bel ik gratis met de KPN.Onze gesprekskosten schommelden meestal tussen de 5-8 euro.De laatste jaren zonder de telefoongesprekjes met mijn zus was er wel eens een rekening van 2 euro. .......Nu stopt 1649. Dat zal vreemd zijn een gewoonte af te leren. Maar ook wordt de rekening hoger. Zeker na het "in de wacht staan"bij een instantie. Alles verandert.

groene woestijn

Zonet lees ik een artikel over de plotselinge regens in de Sahara. Meteen komen de herinneringen boven aan de vakantie van 1969. We reden met broer en schoonzus op de motoren naar Marokko. Het eindpunt was een oase,Figuig. In die tijd volkomen onbekend voor toeristen. We mochten overnachten in het dorpshuis.De tweede avond ging het regenen en zelfs hagelen. De andere ochtend was de wereld veranderd. Vrijwel geen zand meer,maar hele kleine groene sprietjes met bloempjes. Het was gewoon een wonder. Alleen kortdurend Twee dagen later was alles verdord en verdwenen. Was was het leuk en veilig om in die tijd zo'n reis te maken. Het mooiste was de gastvrijheid van de mensen. Kunnen we hier een voorbeeld aan nemen

de geschiedenis herhaalt zich.

Via whatsapp kwamen foto's binnen van de dochters van mijn zus. Ze zaten samen in Parijs. Dat bracht me terug naar het verleden. De keren waarop mijn zus en ik samen naar Parijs gingen. Wat was de tijd toen anders. Wij bezochten wel dezelfde mooie plaatsen. Maar op eigen houtje,benenwagen of metro.,Niet met een tour.De foto's werden met een fototoestel gemaakt en pas later ontwikkeld. Niet in een album in de cloud.Ook de verhalen over de belevenissen kon je pas kwijt bij thuiskomst.Ik vermoed,dat mijn zus en ik eenvoudiger hotels hadden.Ik weet nog,dat ik mijn zus vroeg of ze haar schoenen 's nachts in de gang wilde zetten.Het stonk zo. Bleek ze PontL'Eveque,een vreselijke stinkkaas voor haar man gekocht te hebben gekocht. Zelfs in de trein op de terugreis rook je het nog. De omstandigheden mogen dan veranderd zijn nu. Ik denk,dat het genieten hetzelfde blijft.