veranderde inzichten

Al 20 jaar is bekend, dat mijn cholesterolwaarden hoog zijn. Ooit ben ik onderzocht op familiair hoog cholesterol. Achteraf bleek, dat de apparatuur kapot was en de uitslag daardoor onbetrouwbaar.
Toen ik eenmaal het boekje "de cholesterolleugen" gelezen had, besloot ik die schrijver, een hartchirurg te geloven. En begon nooit aan de statines.
Waren zo'n zes jaar geleden de controle bezoekjes aan huisarts of praktijkondersteuner nog een constant verdedigen van mijn standpunt, nu is ook bij hen de mening aan het veranderen.
De mogelijkheid om rode gistrijst te proberen wordt verteld. Het "weinig kaas, vlees en vet" verhaal hoor ik niet meer. En het praatje is gewoon gezellig.
Gisteren was ik er weer. Ik baalde, want mijn steeds iets lager wordende waardes waren weer iets omhoog. Omdat ik geloof, dat stille ontstekingen een aanjager van cholesterol productie kunnen zijn, vroeg ik , hoe ik achter het bestaan van dat soort ontstekingen kon komen. Helaas, daar werd niet op gereageerd.
Het enige, wat ik kan doen, is nog meer heerlijk antioxidant rijke groenten en wat fruit eten.

blijven leren

Dit weekend zat ik in mijn stoel bij de kachel te genieten van een nieuw boek. "Eet meer energie". Voor mijn gevoel was ik even terug naar mijn studietijd en leerde over een nieuw onderwerp n.l. de mitochondriën, de energiecentrales in de cellen. Ik had er eerder van gehoord, maar die kennis was oppervlakkig.
Ook deze schrijfster is een voorstander van gewoon gezonde vetten eten. Ik houd daar ook wel van. Maar zonder galblaas merk ik toch, dat ik het bij kleine beetjes tegelijk moet houden. Ik merk, dat ik over vet verteren zonder galblaas te weinig weet. Vooral wat er in het verdere  proces gebeurd,als de vetbolletjes misschien niet zo klein zijn als hoort.
Ik heb de schrijfster een mailtje gestuurd met die vraag. Ben benieuwd naar het antwoord.
Regelmatig kijk ik naar het YouTube kanaal van dr. Eric Berg. Die had er een item over. En vertelde zelfs,dat afvallen zonder galblaas en geconcentreerde gal moeilijker is. Ik begreep zijn verhaal niet helemaal.
Ik hoop op dat gebied weer nieuwe kennis op te doen

pepernotenroute

Vanochtend reed ik door de polder in een sneeuwbui van herfstblad. Jammer, ik had mijn fototoestel niet bij me, het was zo mooi. Ik moest weer tijdig terug naar huis, want de Sint kwam in het dorp. En ik passeerde de kade.
Te midden van ouders met kinderen fietste ik voorzichtig over de brug. Het valt me op, dat er steeds meer kinderen verkleed gaan als zwarte Piet. Dat zag je vroeger niet. En die kinderen zijn zo enthousiast.Maar ik kon nog langs de afzetting.
Vanuit huis hoorde ik de stoomboot toeteren en later de kinderen zingen. Wat is het toch een heerlijk feest voor de kleintjes. De optocht ging door het dorp en ik koos andere straten om Merle uit te laten. Maar het laatste stukje was pepernotenroute. Gevallen en kapotte pepernoten op straat. De hond rukte van links naar rechts op het voetgangersdeel om te smikkelen. Maar er lagen minder resten dan vorig jaar.
Morgenochtend laat ik het van mogelijke gladheid afhangen ,of ik nog wel door stukken straat met pepernoten fiets. Niet plotseling remmen voor hond, die ineens uit de flank gaat.

privé les

De groep van de stoel-yoga is  klein. We zijn nog maar met drie mensen. Iedereen zoekt ijverig naar nieuwe mensen.
Gisteren was mijn vriendin ziek. De andere mevrouw was er ook niet. Dus kreeg ik privé les. Het was bijzonder. Ik vroeg naar oefeningen om de spieren in de onderrug te versterken.
Omdat ik nu alleen was, kon de lerares gewoon oefeningen doen op de mat. Eigenlijk is dat prettiger voor mij, dan een hele tijd in de stoel zitten of staan. Maar wat een onbekende spiertjes zitten er dan in dat lichaamsdeel. Af en toe schoot er een kramp in, die wel snel weg was.
Ik ben van plan een aantal van deze oefeningen ook op te nemen in mijn ochtend"riedel". Wie weet hoe soepel en sterk ik nog word.

later

Andere jaren begonnen de vuurwerk knallen eind september. Dit jaar is het tot nu toe vrij rustig geweest. De laatste week is er ook op weekdagen af en toe een knal. Maar niet meer dat dagelijkse rondje van de rot(jes)gasten, die  vanaf hun fiets vuurwerk in de brandgangen gooien. Misschien is die groep dit soort "lol" ontgroeid. Hopen , dat ze geen jongere broertjes en zusjes hebben.
Gisterenavond reageerde Merle voor het eerst. Ze lag in haar eentje in de zitkamer en kwam na een knal naar de keuken gelopen. Veilig in de mand naast het vrouwtje. Ach ik heb nog een vol flesje Bach-rescue. Als het dagelijks knallen wordt, krijgt Merle haar druppeltjes. En gelukkig wil ze nog wel gewoon naar buiten.

laatste keer

Het blauw van de lucht werd al iets lichter "Zou ik al langs het water kunnen fietsen? "vroeg ik me af. Ach het is rustig op zondag,de hond heeft verlichting en mijn koplamp een nieuwe batterij. Ik reed over knisperende blaadjes. Merle had er zin in en rende voor me uit.
Dan is het zo mooi en nog stil. De lucht steeds een tintje lichter. Helemaal alleen aan het water. Op het laatst kwamen we nog bekenden met honden tegen. Er wordt begroet en brokjes uitgewisseld. De mensen maken een praatje en ieder gaat haar weg. Dat was de laatste keer aan het water voorlopig. Pas in maart is het misschien weer licht genoeg.
Thuisgekomen kreeg Merle haar eten en kroop voldaan in de stoel. Ik bakte een paar pannenkoekjes. Samen zaten we bij de kachel te genieten van de zondagochtend stilte.

mountainmen

Regelmatig kijk ik met plezier naar afleveringen van de serie mountainmen. De prachtige natuur. Maar ook het harde leven daar. Het is leerzaam te zien, hoe de mensen zich redden, welke vaardigheden ze hebben en hoe primitief ze soms wonen.
Wat leven we hier dan gemakkelijk. Als ik de kraan opendraai, komt er leidingwater uit. Geen schoon bergwater, waarvoor je eerst zelf een instalatie moet maken. Heb ik trek in een gehaktbal, dan komt die van een winkel. Ik hoefde niet eerst zelf een dier te schieten en te slachten.
Hoe mooi het sneeuwlandschap daar is, je huis warmen met hout is een hele klus. Ik hoef alleen maar de knop van het gas om te draaien en de kachel brandt.
Leerzaam vind ik de creativiteit, waarmee problemen worden opgelost. Een doe-het-zelfzaak is niet in de buurt en er worden soms ongewone oplossingen bedacht.
Jammer dat de vrouwen en hun werk onderbelicht zijn. Ik zou wel willen weten, hoe ze de was doen,maar ook of ze( net als ik als kind) zich baden in een teil warm water.
Ik hoop,dat er nog veel afleveringen volgen. Ik ga nu een herhaling in de ochtend programmeren. Om vanavond te gaan kijken.