allemaal toeval.

Mijn man had donderdag van een bepaalde fotoshop lensdoppen ontvangen. Vrijdag komt er van die shop een doos. Hij snapte er niets van,want hij had niets besteld.Wij maakten de doos open en er zat een heel duur fototoestel in. Gelukkig met een rekening. Daarop het telefoonnummer van de mevrouw voor wie het bedoeld was. Een telefoontje resulteerde in paniek.Ja een uitgave van 5000 euro en dan gaat het mis.........Mijn man had de suggestie "Zeg maar dat de fotoshop het toestel komt halen hier. Zoiets duurs ga ik niet opsturen". Ging een klein uur later de telefoon. Die jonge vrouw. Haar ouders hadden hun als eind van hun vakantie besloten,nog een paar dagen naar Vlissingen te gaan. Ze waren aangekomen en wilden het pakje wel op komen halen. De beste oplossing.Iedereen blij. De ouders kwamen en we raakten aan de praat. Bleken wij vroeger vlak bij elkaar gewoond te hebben.......Toen ik gisteren thuis kwam,was er een enorm boeket bezorgd. Van de fotoshop. Met dank voor de eerlijkheid en alle moeite. Zoiets vezin je toch niet.

universeel?

Gisteren kwam de jongste van mijn zus met man en hond op bezoek. Zij heeft als kind hier vaak gelogeerd Zelfs een jaar verkering gehad met een jongen om de hoek. Dan is het helemaal leuk dat ze ondanks drukke baan nog wel eens bij die oude oom en tante langs gaan.Natuurlijk was de favoriete boterkoek gebakken.We hebben prettig zitten praten. Onderwijsmensen onder elkaar hebben veel uit te wisselen. .....Ook kwam de dood van haar vader en moeder ter sprake. Twee ouders verliezen in één jaar is heftig. Voor mij herkenbaar. Mijn nichtje vertelde over een droom. Ze belde haar moeder en de telefoon werd opgenomen. In haar droom besefte ze,dat het niet meer kon. Zou dat universeel zijn,een uiting van geen fysiek contact meer hebben? Ik heb vroeger een regelmatig terugkerende droom gehad,dat ik mijn ouders wilde bellen,maar hun telefoonnummer niet meer wist. Het stond niet in mijn agenda of telefoonboek.Dan werd ik triest wakker,maar wist in waaktoestand wel hun oude nummer.Ons onbewuste geeft wonderlijke signalen. En kennelijk met ongeveer dezelfde dromen in eenzelfde situatie.

tuindieren

Elke ochtend zitten de vogels al te wachten. Kauwen op het dak,duiven op de rand van het huis en de musjes veilig in de heg.Ze kijken echt naar beweging achter de ramen.Als ik naar buiten kom met vogelvoer vliegt eerst alles weg. Om later terug te komen voor een ontbijtje. De duiven zijn geen gevaar voor de mussen. Komen de kauwen er bij,dan trekken de kleintjes zich terug. De enkele keer,dat een ekster komt,is het helemaal oppassen geblazen. De merels scharrelen er tussen door en zijn geen dagelijkse klant.Ik weet,dat vogels in de zomer voldoende voedsel kunnen vinden. Maar het hele gebeuren is zo leuk. Net als het opzoeken van het drinkbakje .....Nog steeds heb ik leuke herinneringen aan het opgroeien van een jonge spreeuw,later een kauw en ook nog een kraai. Dat gebeurde in de keuken. Eerst in een kooi en daarna vrij rond hippen.We leerden ze vliegen eerst vanaf de tafel en later vanaf een deurtje van een keukenkastje. Gelukkig kwam er geen vogeljong op ons pad met de laatste hond. Want Merle als halve jachthond had ze gepakt.

herfst?

Het leek vanochtend wel herfst buiten. Heerlijk koel,geen wind. Daardoor een spiegelglad kanaal. Maar het mooiste zijn de al gele bomen. Hoewel,alleen mooi om te zien,want het is nog te vroeg in de tijd om blad te verliezen. Afgelopen week fietste ik in een blad-sneeuwbui. Bomen trekken zich niets van de kalender aan en reageren om te overleven......In de tuin is het net andersom. Door de droogte waren er gele plekken in het gras. Want ik geef alleen planten water. Ik weet,dat de grasmat zich wel weer herstelt. Dat is nu aan het gebeuren na de regenbuien.Er verschijnen weer groene plukjes. Gelukkig voor de maai-jongetjes. Die kwamen al twee keer vragen of ze mochten maaien en steeds moest ik ze teleurstellen.Maar ik heb nog een ander klusje voor hen. De schutting mag wel eens schoongemaakt worden...... Vanmiddag is er weer vrouwencirkel. Daar heb ik zin in. Verbazingwekkend,hoe ooit compleet vreemde mensen vertrouwd kunnen worden en hoe fijn je met elkaar praten kunt.En natuurlijk lachen en heerlijk taart eten.

regen

Vannacht was ik rond 2.00 even wakker. Ineens hoorde ik het druppelen en onweren in de verte. Gelukkig maar,ik kon op tijd de ramen sluiten.In mijn gedachten zoog de grond het water met plezier op.Gisterenavond had ik de verbindingsbuis met de regenput al aangelegd. Ja hoor,vanochtend was de put helemaal vol. Mochten er nog droge tijden komen,dan heb ik water genoeg voor de planten. Ook om 7.00 was er een flinke bui. In plaats van wandelen heb ik een brooddeeg gemaakt.Het voelde vreemd,zo'n veranderd schema. Wat is een mens dan een gewoontedier. Het was zo donker,dat ik met een kaarsje aan wilde ontbijten. Maar door tegen elkaar openstaande bovenramen begon het vlammetje te flikkeren. Wat is er dan al duidelijk langere schemer in de ochtenden,zeker met bewolking. De keuken is afgekoeld,de oven kan aan. Straks ruikt het hier naar een bakkerij

Maandag

Een enkele keer heb ik wel eens,dat ik me afvraag "Welke dag is het vandaag?"Maar wat me vanochtend overkwam. Ik was er heilig van overtuigd,dat het maandag was. Had al losse kleding klaargelegd,omdat ik op maandag een afspraak met de chiropractor heb.Mijn man zei "Maar het is vandaag zondag!.". Wel een geluk,anders was ik op de fiets gestapt naar mijn afspraak.Toch schrok ik wel. Ik kan wel eens niet op woorden komen,schrijf afspraken altijd goed op.Gebruik het boodschappen briefje meestal niet als geheugentraining. Om vlak bij de kassa te kijken,of ik alles heb. Het gewone wat vergeetachtig zijn,dat meer mensen hebben.Ik heb wel de buurvrouw gevraagd me te zeggen,als ik dingen twee maal of meer ga vertellen.Nu maak ik een nieuwe gewoonte aan. Elke dag even kijken op de klok aan de wand,welke dag het is.

hondsdagen

Hier liggen twee soorten brood in de trommel. Voor mij zelfgebakken en voor mijn man eco-desem. De laatste week gebeurde het twee keer,dat het koop-brood muf rook op het laatst. Nog net geen schimmel. De vogeltjes boften.Ineens herinnerde ik me iets uit mijn vroege jeugd. De tijd,dat we geen koelkast hadden. Mijn moeder sprak over "de hondsdagen" en kocht elke dag vers brood,melk en vlees. Want in die tijd was de kans op bederf groter.........Google leverde informatie. Die dagen zijn van 20 juli tot 20 augustus,meestal een warme periode. De naam komt van het sterrenbeeld. En inderdaad is de kans op bederf van levensmiddelen in die warme periode groter.Zelfs nu. Misschien toch het brood in de koelkast bewaren,maar dan droogt het zo uit. Voor alle zekerheid kocht ik een gewoon halfje mais met conserveringsmiddel. Dat zal wel langer goedblijven.

vriendjes

We fietsen naar het Veerplein. Ik moest op mijn man wachten en zocht een bankje. Ze waren allemaal bezet,eentje door een jonge meeuw.Voorzichtig ging ik aan het andere eind van het bankje zitten. De meeuw was aardig tam en schoof zelfs een beetje op naar mij.In mijn jas had ik nog een paar hondensnoepjes. Ik beet ze in stukjes en legde het neer voor de meeuw. Dat wilde er wel in,er kwamen andere jonkies aan......Mijn man kwam terug en vroeg "Kijken of ze uit de hand eten?" Aarzelend kwam er een meeuw aan. Probeerde eerst zijn vinger en kreeg en door,dat er op de hand voedsel lag. Ik weet,dat het niet natuurlijk is,maar het is zo leuk. Als we er vaker zouden komen,ging de meeuw ons kennen en kwam hij bedelen. Een paar zomers terug was dat met een kraai het geval. Die zag Merle en ons en vloog mee. Wachtend op een hondenbrokje.

yoga

Maanden geleden las ik tijdens mijn ochtendwandelingetje een poster. Bij de eerste regel dacht ik "Oh leuk,er komt yoga in het dorp". Toen ik doorlas,begon ik te grinneken. Wat een aparte manier om mensen er aan te herinneren hondenpoep van eigen hond op te ruimen.Er hangen wel meer aanplakbiljetten,maar die zijn op gebiedende toon. Trouwens of al die aansporingen ook echt helpen? Hier zijn gratis opruimzakjes en in sommige straten afvalbakjes. Maar sinds de grote ondergrondse vuilcontainers afgesloten zijn neemt de hoeveelheid hondenvuil weer toe. Ik weet ook niet of mensen,die de namen van de yogaoefeningen niet kennen,de humor van deze poster inzien. Als Merle nog had geleefd,was ik beslist een keer op die manier gaan opruimen.

Piggelmee

Vanochtend zag ik een meisje met haar Nijntjespop dicht tegen zich aangeklemd. Wat is dat konijntje van Bruna toch een tijdloos figuurtje. Ik dacht aan mijn eigen kleutertijd. Dat was voor Nijntje. Met de prentenboeken van Piggelmee. Nog kan ik de eerste versjes opzeggen "In het land der blonde duinen en niet heel ver van de zee...." De huidige maatschappij met zijn vele consumeren lijkt wel een moderne versie van dat oude sprookje. Had Piggelmee een tovervisje,waar hij de wensen van zijn ontevreden vrouw neerlegde, wij hebben (internet)winkels vol artikelen,die wel of niet echt nodig zijn.Helaas lijkt een deel van de consumenten op vrouwtje Piggelmee en heeft nooit genoeg. Daar waar het tovervisje het echtpaar Piggelmee voor hun eindeloze hebberigheid straft en hun mooie huis met al die spulletjes wegneemt,stevenen wij op een aarde af,die niet voor eeuwig grondstoffen heeft. Hoewel het huidige tovervisje heeft hulp van haaien. Die maatregelen bedenken om b.v via een CO-2 budget de consumptie af te remmen.Wat mij betreft mogen we net als Piggelmee gewoon terug naar een simpel leven.

de cirkel

Net terug van een stalletje in de polder,geniet ik van mijn besjes.Ik merk,dat ik steeds meer tevreden ben met wat wel kan.Naar Frankrijk,op bezoek bij familie ver weg,dat valt onder het hoofdstuk alleen foto's kijken.Maar in mijn kleine cirkel valt nog zoveel te beleven. Zeker nu ik ook in het dorp weer boeken kan lenen.Gisteren dacht ik ineens "Zoals ik nu leef,was het in mijn vroege jeugd ook. Wij gingen nooit echt op vakantie. Hooguit logeren bij een oom en tante op fietsafstand. Naast heel veel buitenspelen,was er af en toe een fietstochtje naar het strand.Het leven was toen goed. Met een glaasje sirooplimonade en een Maria-kaakje.En een vast clubje in de buurt,waar we eindeloos mee speelden. Tenten bouwen,balspelen,schooltje spelen,tollen,touwtje springen,knikkeren. Het leven was een feest.Het spelen van vroeger is nu lezen,koken en wat in de tuin scharrelen geworden. Maar in zijn totaliteit is de cirkel weer rond.