aardige assistente

Gisterenmiddag was het spitsuur bij de apotheek. Ik besloot vanochtend om acht uur te gaan. Merle mag dan even mee. En is net zo blij, als met een grote ronde. Waar ik geen rekening mee had gehouden, was nog een flinke bolus van de hond. Ze was tenslotte vanochtend vroeg ook al uit geweest.
Bij de apotheek zei ik "Misschien een vreemde vraag, maar heeft u een plastic zakje voor me? De hond deponeerde iets bij het schooltje en ik ben mijn opruimzakje vergeten" De assistente glimlachte "Meestal geven we geen plastic zakjes meer. Maar voor deze situatie krijgt u er eentje "zei ze. Wat een aardige vrouw.

Op de terugweg kon ik gelukkig alles opruimen. Nog voor de school begon.

 

 

 

kwaaie kraaien

Terwijl Merle in het hoge gras snuffelt, duiken er ineens twee krijsende kraaien op haar af. Ze scheren maar enkele centimeters boven haar kop. Dan zie ik, wat Merle aan het doen is. In het gras zit een jonge kraai en Merle jaagt hem op met haar snuit.
Meteen roep ik haar bij me. Dat gefladder roept het jachtinstinct op en Merle zou het jong doodbijten. Het kraaitje  fladdert in paniek omhoog en vliegt aarzelend in de richting van het water."Als die maar niet verdrinkt" denk ik. Maar gelukkig het beestje haalt de overkant.
Een andere jonge kraai  was minder gelukkig. Een meneer vertelde dat zijn  honden ook aangevallen werden. Er lag een jong in het water. Hij is nog in het kanaal gestapt om de kraai te pakken, maar die was al dood.
Nu maar hopen, dat de andere jongen het gevaarlijke water overleven. Pa en ma kraai zijn nog vele meters met veel kabaal met ons meegevlogen.

 

 

goed verkeerd

Er is vandaag voorjaarsmarkt in het dorp. Al vroeg zaten er veel mensen op het rommelmarkt gedeelte. Ik zocht en vond een hondenkleed. Een eindelijk die bruine broek in mijn maat(dacht ik).
Over het braderie gedeelte lopend, rook ik de aardbeien. Ook daar ging een doosje van mee naar huis. Helaas was mijn favoriete boer met kaasjes er niet.
Als ik dan al die kramen met goedkope spulletjes zie, kan ik een triest gevoel hebben. Hoeveel meisjes/vrouwen zullen er niet onder beroerde omstandigheden voor een schijntje aan gewerkt hebben? Bovendien vraag ik me af, of er veel mensen zijn, die dit nodig hebben. En dacht ik aan de schamele winst van een hele dag werk voor de standhouders.
Eenmaal thuis paste ik de broek. Dat had ik verkeerd ingeschat. Hij was veel te groot. Mijn taille viel dus mee. "Die is goed voor mij" opperde mijn man. Inderdaad hij heeft er nu een broek bij.
Er is koele schaduw, smakelijke aardbeien en het vooruitzicht van een verder luie dag.

 

 

weg dicht

Mijn man had het plan vandaag naar zijn broer te rijden en een nachtje te blijven. Maar vanochtend was er op de A58 een ongeval met nogal een ravage. De weg was uren lang dicht voor het verkeer en daarna slechts geopend op één rijbaan.

Elk nadeel heb zijn voordeel, aldus Cruijff. Gisteren had mijn man al een deel van het keuken plafond geschilderd. Nu kwam het andere deel aan de beurt. Al eerder hadden we een nieuw vloerkleed in de uitverkoop gevonden. Ook dat ligt inmiddels.

Zo liep ik de ochtend en middagronde met Merle. Maar om een heel andere reden.

Ik hoop, dat het goed gaat met die buschauffeur. Zijn ellende gaf ons een heel andere dag.

 

 

 

 

geluk hebben

Vanochtend was ik heel vroeg wakker. Het licht van de opkomende zon gaf me kriebels. Ik besloot al te gaan fietsen met Merle.
Nu overtreed ik verkeersregels op die rondes. Ik kan Merle niet aan de riem houden. Dus loopt ze los naast de fiets. Ook fiets ik op het voetgangersgedeelte van de straten. Zodat de hond heeft geleerd, dat de rijweg verboden is.  Op die vroege tijd zijn er toch weinig mensen op straat. 
Terwijl ik richting stationnetje fiets, zie ik daar ineens drie politiewagens staan. Met zes agenten er naast.
"Oh, als er maar niet eentje een ochtendhumeur heeft en gaat bekeuren" dacht ik. Losse hond 40 euro, fietsen op de stoep, dat weet ik niet. Gelukkig heb ik wel altijd een identificatie bij me. Dat kan je ook 50 euro kosten.
Maar de agenten stonden druk te praten. Ik verdween opgelucht richting kanaal. Weer terug bij het station waren de wetsdienaren verdwenen. Het had een duur rondje kunnen worden.Wat heb ik geluk gehad.

 

 

ik geef weg.....

 

 

Vorig weekend las ik van de bieb het boek "eten voor je leven". Het was zo helemaal in mijn straatje en met bruikbare recepten, dat ik het zelf wilde hebben. Toevallig vond ik het tweedehands. En werd het ook nog de dag daarna bezorgd.
Het boek was een samenvatting met iets extra's van twee andere boeken uit mijn kast. Die besloot ik weg te geven. Ik ben lid van de facebookgroep "ik geef weg....". Al vaker had ik daar boeken op geplaatst. Niet altijd had iemand interessse. Maar dan wil de bieb een vrijwel nieuw boek graag hebben.
Regelmatig keek ik naar mogelijke reactie's.   Die bleven lang uit. Ineens was er een liefhebber. Tot mijn stomme verbazing de buurvrouw. Als ik dat geweten had, waren de boeken meteen een deur verder verhuisd. Een volgende keer ga ik eerst haar vragen, of ze belangstelling heeft.
Dus als Merle straks geluiden in de tuin hoort en om een kluifje gaat bedelen, geef ik meteen mijn boeken.

 

 

bijpraten

Gisteren kwam mijn zus een dagje. Ik nam de paraplui mee naar het station, om haar droog te laten lopen.
We hadden weer veel bij te praten. Telefoneren is gewoon niet genoeg.
Er was een kippensoepje. Ik had notencrackers gebakken. De kaasboer verkoopt een geitenkaas met kruiden,die mijn zus heerlijk vindt. En ik vind het leuk om haar te verwennen.
Helaas was het deze keer geen weer om buiten te zitten. Integendeel,ik had de waakvlam van de kachel weer aangezet.
Vroeg in de avond zaten we op het station. Merle was mee,om na het vertrek van mijn zus een rondje te lopen. Er kwam een jonge vrouw aan,waar ik regelmatig mee aan de dijk loop. Merle rende op haar af met de gedachten bij een koekje.
 De jonge vrouw kijkt ons aan,we praten en lachen wat en ze zegt "Ik zie het al,jullie zijn zussen. Met dezelfde lach". Mijn zus en ik waren allebei verbaasd. Meestal ziet men dat niet. Zij lijkt meer op mijn moeder en ik op mijn vader. Dan hebben we behalve een paar karaktertrekken ook nog het lachen gemeen.
Het was een gezellige dag.

aangenaam

Hoewel ik genoot van de zomerdagen , was het vanochtend aangenaam koel op straat. De regenbuien hadden de aarde en planten een heerlijke geur gegeven. De koelte was niet die van het begin van een warme dag. Meer een blijvertje.
Gisteren zat ik weer in mijn schaduwhoekje. Met een mooi en gewoon plezierig boek. "De eerste vrouw"van Susan Smit. Over de relatie tussen een bekende operazangeres en acteur. Gebaseerd op een waar gebeurde liefdesgeschiedenis in het begin van de vorige eeuw. Het mooie was, dat zomaar tussen zinnen zulke wijsheden staan. Om bijna overheen te lezen.
Meteen heb ik op de hoofdpersonen gegoogeld. En zag ik  foto's voor me tijdens het lezen. Ik zou zo een tijdreis willen maken naar die jaren. Als toeschouwer dan. Het leven van de rijken en daarnaast de grote armoede. De opkomst van de stomme film. Ik herinner me die nog van de dikke en de dunne.

Caruso komt in het boek voor. Mijn grootvader had een opdraaibare grammofoon met van die breekbare 78 toeren platen. Ook eentje van Caruso. Iets uit die tijd, wat ik me herinner.

 

 

geuren

 

 

Aan de dijk hangt de zware geur van meidoorn. Vermengd met die van een beetje fluitenkruid. Vooral met weinig wind is het net een fles parfum. Ik zat een tijdje op mijn mijmerboom te genieten. Merle scharrelde een extra maaltje konijnenkeutels bij elkaar. Wat is dit toch een mooie tijd van het jaar.
In de straat bloeit al beginnend een vlier. Ik ga straks een paar schermen plukken. In dat lokale kookboek las ik een simpel recept. Gewoon vlierbloesem in een karaf water later trekken. Dat ga ik eens proberen. De siroop maak ik niet meer, zoveel suiker moet daarbij. De bloesem smaakt ook lekker in pannenkoekjes.
Ook in de tuin groeit alles hard. De bessen zijn groen. De aardbeien gaf ik gisteren bescherming van gaas. Die gun ik niet aan de vogels. De eerste bloesem bloeit in de braam. Van de opkomende slasoorten valt al goed te eten. Het is een prachtige overdaad overal.

kunstroute

 

 

Er is vandaag een kunstroute in het dorp. In een paar winkels, een kerk een prachtige tuin en een ouderencentrum exposeerden een aantal mensen tegelijk. De rest was verdeeld over het dorp in eigen huis, garage of tuin.

Het is leuk om te zien, wat mensen maken. Ik probeer me dan ook het plezier, waarmee gewerkt wordt voor te stellen. Hier en daar was ook een kunstenaar aan het werk.
Lang niet alles zou ik zelf aan de wand willen hebben. Maar dat doet niet af van het leuke van het kijken. Ik merk, dat ik meteen op werken in blauwtinten afstap.
In een grote voorjaarstuin was eigenlijk de natuur mooier dan de menselijke producten. Mijn buurvrouw verzuchtte, dat ze daar wel foto's wilde maken. Waarop de eigenaresse meteen zei "Bel maar, als je komen wilt". We kochten daar nog de laatste walnoten. In de herfst was ik een paar keer langs geweest en trof niemand thuis.
We hebben lang niet alle adressen gehad. Overvallen door een kletterbui reden we naar huis. Natte kleren uit, afdrogen en een warme kop thee. Volgend jaar eens kijken bij de rest van het gezelschap.

smullen

 

 

Figuurlijk zat ik te smullen van de recepten in het kookboek "liever lokaal". Ik rook de geuren bij het lezen van dat lekkers. De vergeten groenten kende ik al. Maar vergeten vis en onbekende stukken vlees waren nieuw voor me. Voor elke dag in het seizoen waren recepten van meestal lokale producten.
 Dan vind ik het gewoon jammer, dat ik zo'n moeilijke eter ben en veel alleen maar lezen wil. Bovendien kan ik niet meer op de fiets de regio door om allerlei boerderijen te bezoeken Maar alleen lezen en afbeeldingen kijken is ook een vorm van genieten.

Een ander toekomstig smullen stelde ik veilig vanochtend. Bij een rommelmarkt had ik tomatenplantjes gekocht. Die gingen steeds meer verpieteren. Dus fietste ik naar de markt voor exemplaren, die waarschijnlijk wel veel vruchten gaan geven. Kersvers is straks de tuin inlopen, groenvoer knippen en tomaatjes plukken. Een tuin-salade.

 

 

dag en nacht

 

 

Vannacht was een kat erbarmelijk aan het kermen. Het klonk als een kind, dat mishandeld werd. Nu had ik net (via een blog) het boek " de derde generatie"gelezen. Over de kleinkinderen van holocaust slachtoffers.

In mijn half slaap mengden zich de geluiden met de gruwelijkheden, die ik las. Het duurde even, voor ik wakker genoeg was, om me mijn fantasie te realiseren. En die te stoppen.

Dan is het heerlijk wakker worden met een blauwe lucht. En het gekwetter van jonge merels, die kattenbrokjes willen hebben. De koude buitenlucht maakte me helemaal helder op het rondje.

Straks fietsen we naar de kringloopwinkel. Afscheid nemen van mijn favoriet. Over 3 wk sluit men. Er zijn al steeds minder artikelen, want het innemen is gestopt.

 

 

 

Ook de frietboer is dicht. Helaas door ernstige ziekte. Nu waren we geen grote klant, maar zo af en toe een ijsje na een wandeling aan het kanaal, dat deed ik wel in de zomer. En een enkele keer een  frietje bij het avondeten. Er sluiten nog meer winkels. Het wordt saai in het dorp.

madeliefjes

 

 

In het grasveld bloeien uitbundig de madeliefjes. Bij het maaien. probeer ik ze zoveel mogelijk te ontzien.

Het doet me denken aan mijn jeugd. Vlak bij was een pleintje met grasvelden vol madeliefjes. In die tijd kon je nog ongestoord op het gras zitten als kind. Er waren niet zoveel honden.
Met een groepje meisjes zaten we soms een hele middag daar. Slingers maken van madeliefjes. In het haar en om je hals. We voelden ons een soort lenteprinses.
Ook gingen er bosjes madelieven mee naar huis. Die mijn moeder dan steeds opnieuw in een eierdopje zette. Alles verlepte snel, maar dat telde niet op die leeftijd.
Ik heb ook van de tuin-madelieven nog een keer een slinger gemaakt. Als een oude lente-koningin.

 

 

blauwe bessen

Toen een jaar geleden een begin van glaucoom geconstateerd werd, ging ik googelen. Om naast de oogdruppels ook misschien natuurlijke oogdruk verlagers te vinden. Uit de gegevens haalde ik o.a.cbd-olie, blauwe bessen en venkel. Die laatsten vind ik lekker.

Gisteren bleek, dat de oogzenuw gelukkig niet verder beschadigd was. Maar helaas de oogdruk was niet naar beneden. Zowel de druppels, als bessen, venkelthee en cbd hadden geen invloed.
De cbd-olie helpt ook tegen de rugpijn. Bessen en venkel smaken heerlijk.Dus ik houd alles er in.Nu maar hopen, dat de nieuwe ooggel wel zijn werk gaat doen.

 

foto van internet

 

wat jammer

 

 

Ruim 10 jaar geleden kwam er om de hoek een mevrouw wonen, die masseerde. Ik werd een regelmatige klant. Wat een heerlijke ontspanning. En vaak ook weer een oppepper voor de gezondheid.
Helaas, die mevrouw verhuisde. Ik probeerde nog andere adresjes. Maar dat was een eind fietsen. Toen opende een andere mevrouw in het dorp een salon. Geweldig, zij had ook gouden handen. Vijf jaar lang nam ik zo af en toe een massage. Steeds meer ook uit gezondheidsoogpunt.
Toen kwam gisterenmiddag de boodschap "Ik stop er mee". Ook zij gaat verhuizen. Een hele fijne situatie voor haar. Maar mijn gevoel was "wat jammer". Nog één keer probeer ik een afspraak te maken voor de zomer.
Leven is verandering, ik weet het. Maar de laatste jaren verdwijnen nog al wat mensen uit het dorp, waar ik gezonde adviezen of behandelingen kreeg. Dus ga ik op zoek naar iemand anders ,die masseert. Het liefst dichtbij. Misschien weet ik wel een adresje.

container sores

Een paar jaar geleden kwamen de ondergrondse container voor restafval in de straat. Vele malen telefoneren naar de gemeente, omdat er zakken naast stonden , resulteerde in twee maal per week legen.
Maar nog steeds zijn er mensen, die "anders" omgaan met gemeenschappelijke voorzieningen. Staan er volle zakken naast de container, dan doen goedwillende buurtbewoners die er in. Ligt er een fiets, een stoel, een lamp of ander grofvuil naast, dan bel ik meestal de gemeente. Die haalt het netjes op.
Maar de laatste tijd gooit iemand er te grote kartonnen dozen neer. De buurvrouw heeft er eentje in stukken gescheurd gisteren. Ik had het ook overwogen, maar de honden-pies-plekken op het karton hielden me tegen.
Een buurman had een stuk papier opgeplakt met de woorden" dit is geen stort". Kennelijk voelde iemand zich aangesproken en scheurde de boodschap er af. Zonet kwam ik een andere buurvrouw tegen en ze begon over de troep. We kwamen tot de conclusie, dat misschien een positieve boodschap op de container beter werkt. Dus plakte ze een papier op met de vraag "Laten we het schoon houden hier. "En punten welk vuil dan waar hoort.
Ik ben benieuwd, wat er gaat gebeuren. We hebben nu met een aantal mensen afgesproken ,te kijken,of we de aso-container-gebruikers kunnen betrappen.

 

 

Dit was het resultaat van de jaarwisseling in een andere wijk.