Volgers

Volgers

woensdag 31 augustus 2016

ouderwets ?

Gisteren was ik op verjaarsvisite. Het was een klein gezelschap van jong tot oud. De kinderen zaten rustig te knutselen. De volwassenen praatten met elkaar. Na een half uur viel me iets op. Er klonk geen pingeltje of vogeltje van een telefoon. Niemand werd nieuwsgierig gemaakt, welke virtuele boodschap er voor hen was. De aandacht was bij de mensen in de groep.
Waar ik ook ben of met wie ik ook praat, regelmatig is het geluid van de telefoon een aandachttrekker. Op zijn minst moet even gekeken worden, wie het is. En soms wordt er ook meteen gereageerd.
Zelfs als ik aan de dijk loop, komt er wel eens bij een andere hondeneigenaar een bericht binnen. En moet er geantwoord worden. Gelukkig heb ik dat zelf maar een heel enkele keer. Het lijkt me bijna terreur, als  altijd en overal  iedereen kan "inbreken" bij datgene wat je aan het doen bent.
Waarschijnlijk ben ik ouderwets in mijn gebruik van het mobieltje. Ik ben er blij mee en zeker in een noodgeval is het een voordeel. Het is een uitbreiding van de mogelijkheid om contacten te onderhouden. Maar voor mij is het niet in de plaats gekomen van een gewoon gesprek.

dinsdag 30 augustus 2016

vervreemding

Gisteren was ik in het nieuwe, pas geopende deel van het ziekenhuis. Gelukkig liep er een leger vrijwilligers rond, om iedereen wegwijs te maken. Maar dat is tijdelijk.
 

Want op het contact met de dokter en één balie voor vervolgafspraken na was alles computergestuurd. Bij de ingang stonden drie kasten, waar ik mijn identificatie moest scannen. Daardoor werd ik aangemeld. Er rolde net als bij de apotheek een bonnetje met nummer uit. Eenmaal op de afdeling oogheelkunde hielp een vrijwilliger me, dat bonnetje op de juiste manier voor een scanner te houden. Er klonk een piep en op een bord verscheen mijn nummer met vermelding van de kamer, waar ik moest zijn.
Ik had een dubbele afspraak, gezichtsveldonderzoek en aansluitend oogarts. De meneer van het gezichtsveldonderzoek constateerde, dat mijn tweede afspraak niet geregistreerd was. Hij verdween met mijn bonnetje en maakte het in orde.
De wachtkamer was groter dan de benedenverdieping van mijn huis. Met langs de wanden gemakkelijke banken en in het midden een leestafel. Dat alles in rustgevende kleuren, Aan één wand een grote foto van de duinen. Ik miste (nog) een paar grote planten.
Op een bepaald moment zat ik alleen in die grote ruimte. Met zicht op het rode licht van de scanner en het blauwe bord met mijn nummer. Het werkte vervreemdend. Geen balie met aardige dames. Waar je je moest melden. Maar waar je ook iets kon vragen. Die soms samen zaten te praten of lachen.
Ik realiseerde me, wat ik miste in die mooie en ongetwijfeld dure ruimte. Gewoon een MENS. De mogelijkheid van menselijk contact. Het zal ongetwijfeld bezuinigend zijn geweest, overal de balies weg. Maar wat men niet heeft gerealiseerd is, dat de aanwezigheid van een medemens ook een helende en rustgevende factor kan zijn.

maandag 29 augustus 2016

thuis bezorgd

Als kind zag ik wel eens in de winkel van mijn vader een marskramer. Hij kwam inkopen doen voor zijn handeltje. Die kist met allerlei vakjes en laatjes was magisch.(en zwaar om te dragen).Ik kan me voorstellen, dat een boerin in de polder wel garen, plakband of een potlood kon gebruiken. Ze woonde ver van de winkels.
Tegenwoordig is die kist met laadjes vervangen door de pagina's van een webwinkel. En brengt de post, dat wat je nodig hebt.

Zo is er veel van de service van het vroegere leven op een andere manier weer terug. Kwam vroeger de groenteman met paard en wagen  twee keer per week langs, nu is er de groentetas of de maaltijdbox. De artikelen die ooit de bakker en melkboer aan huis bracht, kun je nu ook laten bezorgen.
 Alleen de kolenboer en olieboer zijn er niet meer. Een enkeling laat een kuub hout brengen.
Mijn grootvader ging voor de oorlog met paard en wagen de polder in. Hij verkocht potten, pannen en andere huishoudelijke artikelen. Ik heb mijn nieuwe koekenpannen via internet gekocht. Die kwamen niet per paard en wagen, maar met een bestelauto.
Toen wij hier ruim 30 jaar geleden kwamen wonen, was er als werklozen-project nog een schillenboer. De SRV-man stopte een aantal jaren later. Tot 15 jaar geleden kwam er wekelijks een fruitteler met een vrachtwagen. Hij belde dan en de buurt stroomde toe.De enige, die vanuit zijn auto nog verkoopt in de dorpen hier, is de kaasboer.
De manier van bestellen en vervoeren is veranderd. Maar opnieuw wordt vrijwel alles thuisbezorgd.

zondag 28 augustus 2016

bessen

Mijn broer en schoonzus kwamen langs. We konden net met z'n vieren in het kleine stukje schaduw zitten. Het was gezellig bijpraten. Toch anders dan per telefoon.
Er kwam een tas met deels zelfgemaakt lekkers mee. Zij hebben een vijgenboom in de tuin. Er waren naast een pot vijgenjam ook een paar verse vijgen meegekomen. Ze wonen in een gebied, waar je zelf bij de teler je bakken blauwe bessen kunt plukken. Ben ik er anders zuinig op, nu kon ik er van snoepen, zoveel ik wilde.
 
 
Aan het eind van de dag werd het plakkerig warm. Vannacht besloot ik buiten even af te koelen. Om vier uur zaten we beiden in de tuin met koffie en thee. Dan weet Merle, dat het nog te vroeg is voor de ronde. Zij bleef de rest van de nacht onder de struik slapen.
Na wat dommelen in de hete slaapkamer, werd ik van onweersgerommel wakker. Ik schoot snel in mijn joggingpak en fietste nog een droge ronde. Om met een schaal bessen te ontbijten.
Nu is er een kletterbui geweest. Die maakt het heerlijk fris en daardoor verdwijnt de warmte langzaam uit huis. Bovendien hoef ik in eigen tuin en bij de buren geen planten water te geven. Ineens een koeler begin van de dag
 
 
 

zaterdag 27 augustus 2016

boodschappen

Een paar jaar bestelde ik samen met iemand uit de buurt wekelijks een krat boodschappen bij een teler/internetwinkel in de regio. Gemakkelijk en door samen te doen haalden we altijd het minimumbedrag van 30 euro.
Helaas, die mevrouw beduvelde de zaak. Ik rekende netjes mijn deel bij haar af elke week. Maar zij liet een flinke betalingsachterstand van de totale bestelling ontstaan bij de internetwinkel. Die vervolgens niet meer wilde leveren.
Toen ben ik zelf gaan bestellen en laten bezorgen op mijn adres. Alleen is het soms moeilijk aan het minimumbedrag te komen. Zeker in de zomer, als ik wat groenten  in de tuin heb. Ik kijk al ver vooruit, wat ik aan droogwaren nodig heb. Om daar elke week iets van te bestellen.
 

Ook probeerde ik altijd nog iets bij kleine winkels in het dorp te kopen. Ook al ligt de prijs daar iets hoger.Maar helaas hun artikelen moet ik nu wel bij mijn wekelijkse bestelling voegen.
Het is niet mogelijk om wat het beste lijkt, ook altijd uit te voeren.

 

vrijdag 26 augustus 2016

ontwaken

Heel vroeg vanochtend luisterde ik naar de nacht. Het was stil. Ergens kermde een kat. Een zacht windje waaide over bed en bracht verkoeling. Ik moet toch ingeslapen zijn en werd wat laat wakker. Dat werd een dorpsronde, want aan de dijk loopt op die tijd iemand met blafhonden.
Vergeleken met de slaapkamer was het verfrissend buiten. Er hing een lichte nevel. Voor mij lijkt het dan net, alsof de wereld zich een beetje terugtrekt. En ik als reactie ook.
Thuis zette ik de buitendeuren open om door te waaien. Deze hond is gelukkig nog nooit de straat op gerend. Ze lag gewoon in de tuin
 
 
Er wacht een lijstje met kleine klusjes. Dat werk ik op het gemakje af. Maar eerst wacht de buur-poes. Die loopt kermend om me heen, als ik binnenkom.  In afwachting van haar bakje vlees.
 
 
 

donderdag 25 augustus 2016

achter lopen

 
Mijn schoonmoeder dronk altijd zwarte Chinese thee. Ze kocht die bij de grootgrutter. Zelf gebruikte ik die thee , om kombucha te maken. Tot ongeveer zes jaar terug.
Mijn man is begonnen om ook thee te drinken . "Die lekkere zwarte van ma". Dus ik ging naar de winkel en dacht nog heel naïef dezelfde pakjes thee te vinden. Natuurlijk wist ik wel, dat er al jaren steeds meer thee gedronken wordt. Dat er zakjes met allerlei toegevoegde smaakjes bestaan. Ook koop ik zelf verschillende soorten losse groene thee. Ook de losse thee is in steeds meer soorten te verkrijgen
Maar de zwarte Chinese variant kwam ik niet tegen
 
 
Thuisgekomen ging ik eens googelen. Geen reacties op de term zwart Chinees. Wat blijkt, ook daar is de thee-ontwikkeling verder gegaan. Er zijn verschillende soorten zwarte Chinese thee met elk hun eigen naam ,smaak en geur op de markt. De theedrinkers hebben hun ceremonie verfijnd.
Dat simpele mengsel van vroeger bestaat niet meer. Ik heb een gok gedaan en bij een webwinkel iets met een onbekende term besteld. Vanmiddag weet ik of het net zo lekker is.

 

woensdag 24 augustus 2016

bibliotheek

Gelukkig gaat volgende week de dorpsbieb weer open. Ik kan boeken reserveren en naar de supermarkt laten komen. Een fijne service. Maar toch moest ik ook in eigen boekenkast grijpen en herlezen.
 
 
Mijn voorraad boeken bestaat alleen maar uit exemplaren, die -tig keer gelezen worden. Ooit had ik boekenkasten vol. Soms twee rijen dik. Langzamerhand gaf ik steeds meer boeken weg aan tweedehands boekenwinkeltjes. De boekenkast op de logeerkamer raakte leeg en verdween. Allerlei oude detectives hadden zulke kleine letters, dat ik ze toch niet gemakkelijk meer las.
Nu heb ik nog één kast en twee planken met boeken over. Dat probeer ik zo te houden. Mocht ik wat kopen, dan gaat er eind van het jaar iets weg.
Maar ik koop steeds minder boeken. Soms lees ik ze eerst van de bieb. En is een boek zo boeiend, dat ik het nog eens wil lezen en misschien nog vaker, dan overweeg ik te kopen.
Op dit moment herlees ik een bieb-boek. Marianne Fredriksson is één van mijn favoriete schrijvers.
 
 
Helaas heb ik al haar boeken gelezen. Toen ontdekte ik een roman van Susan Smit. Voor mij eenzelfde soort verhalen. Die allereerste kennismaking leende ik en ben ik opnieuw gaan lezen. Dan vallen er altijd weer andere onderdelen op.
Wat heerlijk, dat ik alle tijd heb om te lezen. Daar droomde ik van, voor ik gepensioneerd was.
 

dinsdag 23 augustus 2016

zomer

In tegenstelling tot het gezegde moet het morgenrood vandaag de voorspelling van mooi weer zijn. Boven me hing een maan met een stukje er af. Er was gemaaid en dat gaf een heerlijke geur. Merle rende enthousiast door het korte gras Op zoek naar muizen-of mollensporen. Tussen het gekoer van de duiven klonk het liedje van een kleine vogel.
 
 
Het was nog te fris om buiten te ontbijten. Wel liep ik de tuin in voor mijn handje antioxidanten in de vorm van bramen. Als straks de druiven rijp zijn, blijf ik de hele dag snoepen.
Dit zijn dagen, waarin ik blij ben met het stukje schaduw in de tuin. Toen de vlier nog een echte boom was, kon ik daaronder zitten. Hoewel niet meer in de tijd, dat de bessen er af vielen. Nu zet ik de stoel vaak onder de druif. Er is dan nog een klein stukje zon op te zoeken. Als ik daar naar boven kijk, hangt er een overvloed.
 
 
Ooit zag ik in Spanje, dat men daar de patio nat maakte om extra koelte te geven. Straks gaan er een paar emmers water over het schaduwstukje bij de put. Om het met het stijgen van de temperatuur vandaag lekker koel te houden. Het wordt een grote ochtendronde met Merle en vanmiddag gaat ze alleen even het water in. Die zoekt haar eigen schaduwplek in de tuin
 
 

maandag 22 augustus 2016

brood

Het brood was beschimmeld vanmorgen. Daar moet ik voor oppassen, nu ik zo weinig brood eet. Ik zal Merle vaker een sneetje geven.
Dus staat de BBM te draaien, want er was geen tijd voor een nacht rijzen. Mijn hele leven ben ik een broodeter geweest. Vroeger bakte ik in de vakantie en soms in het weekend brood " met de hand". In de jaren '70 werd de BBM uitgevonden. We hebben even over een aanschaf gedacht. Maar zo'ding kostte toen 800 gulden. Veel geld in die tijd.
 
 
Pas in '96 werden de machines goedkoper en kocht ik er eentje. Iedere week bakte ik een paar broden. Alle soorten meel probeerde ik uit. Maar de BBM bleek niet bestand tegen zo vaak bakken en ook dat zware deeg. Na anderhalf jaar ging hij kapot. Maar ik wist nu, dat brood bakken geen bevlieging was en kocht een goed apparaat.
Een paar jaar geleden ging daar het deeg-programma van kapot. Een vriendin had hetzelfde type staan en deed  er niets meer mee. Die nam ik over. Nu heb ik voldoende onderdelen om de rest van mijn leven die twee broden in de maand te bakken.
 
 
Want dat vind ik wel eens jammer. Ik ben meer groenten i.p.v. brood gaan eten. Dat betekent niet zoveel bakken. Terwijl dat juist zo'n leuk klusje is.
Ik verheug me al op de geur straks. Een warm sneetje vers brood met alleen een likje roomboter. Heerlijk.

zondag 21 augustus 2016

voorproefje

In de wetenschap, dat mijn rondje in de milde regen was, luister ik naar een kletterbui. Het ruist,borrelt en gorgelt. Met de wind er bij, lijkt het wel een voorproefje van de herfst.Dat maakt het binnen knus. Een lampje en kaarsje aan en een lekker ontbijt.
 
 
Het is zondag stilte. Dan kan ik zomaar zitten mijmeren. Merle in de stoel er naast.
 
 
Het was gisteren een bijpraat-dag met vriendinnen dichtbij en ver weg. De kleine smurf, die bij ons was tijdens de ziekenhuisopname van mijn vriendin, was blij me te zien. Maar ik hoorde, dat hij niet meer richting ons huis wil lopen. Bang om weer te moeten logeren.
's Middags belde ik wel een uur met mijn vriendin in Suriname. Het fijne van gratis bellen, is dat je uitgebreid over alles praat. Alsof je bij elkaar op de thee bent. Vroeger propten we de belangrijkste informatie in 10 minuten. Nu vertelt ze ook over haar tuin, wisselen we recepten uit. De gewone dagelijkse dingen.
 
 
Ze had een foto van mij op Facebook gezien. "Ik had zo maar even bij je willen zitten" zei ze. Dat zal er wel niet meer van komen. Ik weet nog, dat ik haar jaren geleden naar de trein bracht. Ze had hier een paar dagen gelogeerd. Ik had toen het verdrietige gevoel, dat we elkaar niet meer zouden zien. Maar gelukkig is er al een jaar lang gratis bellen in het weekend. Toch een beetje bij elkaar op visite zijn

zaterdag 20 augustus 2016

verrassing

Mijn man wilde me verrassen met een boek. Tegen de tijd dat ik jarig ben, weet hij niets. Dus bestelde hij bij de bolle winkel. Alleen had hij niet meteen in de gaten, dat het via mijn account ging
Dus verscheen er gisteren een mail in mijn mailbox over een bestelling, die bezorgd zou worden. "He,is er nu ook al spam van die bekende winkel" dacht ik. En wilde op delete drukken. Mijn nieuwsgierigheid won, er had ook een foutje gemaakt kunnen zijn. Er zou een boek bezorgd worden.De titel van het boek deed me vragen "Heb jij een boek besteld?" Inderdaad. De eerste mail had hij al weggesluisd. Maar nu zat ik te vroeg al achter de laptop en las dit bericht.
 

Ook al is het geen verrassing meer, het is een leuk cadeautje. Ik heb weer boeiend leesvoer.
 

 
 

vrijdag 19 augustus 2016

augustus

Het is goed te merken, dat de dagen weer korter worden. In de ochtend fiets ik vaak bij zonsopkomst. Het is koel en er lijkt een vleugje nazomer in de lucht te hangen. Ook is er de geur van uitgebloeide planten
 
 
Maar in de middag is het echt augustus-warm. Ik loop meestal met de hond, als er nog wat schaduw is. Zowel voor mens als hond is dat lekker koel.
In deze tijd van het jaar zijn er veel jachten op het water, groot en klein. Vooral die oude houten zeilboten vind ik mooi. Soms zwaaien de mensen, als ze dicht langs de oever varen. Voor hen behoor ik tot het vakantielandschap.
 
 
Merle is een halve griffon. Een ras, dat volgens internet-informatie niet dol is op warmte. Dat is goed te merken. Bij rennen of spelen duikt ze steeds even het water in om af te koelen. Om vervolgens weer met nieuwe energie verder te gaan. Als mijn man gaat fietsen, laat hij haar altijd even zwemmen , zodra hij bij het kanaal is.
 
 
Vorig jaar ben ik zelf nog een paar keer het water in gegaan. Nu kwam het er niet van.
 
 
 
 

donderdag 18 augustus 2016

vasten

Al eerder voelde ik bewondering voor moslims tijdens de ramadan. Vooral het vasten hier in het westen met de lange tijd tussen zonsopgang en zonsondergang. Daarna in die korte nachttijd eten en met een volle maag nog een paar uurtjes slaap pakken. Onze maatschappij vertraagt niet in die periode. Een leerkracht of verpleegkundige moet normaal werken met die lege maag en het slaaptekort. Ik weet niet of ik het zou kunnen.
Bovenstaande gedachten gingen door me heen, toen ik gisteren nuchter moest zijn voor een echo. Ik was blij, dat ik om half elf weer kon eten en zeker iets kon drinken. Ik had een flesje water en iets te eten meegenomen. Door de verbouwing van het ziekenhuis , is er geen restaurantje. Op een stapel stenen ,lekker in het zonnetje genoot ik heel bewust van mijn eten en helemaal van het drinken.
Mijn man had me met fiets en al afgezet. Zo peddelde ik in het ochtendzonnetje terug naar huis. Daar was mijn eerste activiteit -na het begroeten van Merle -het zetten van een  kop thee.
 
 
Wat kan zoiets simpels dan heerlijk smaken

dinsdag 16 augustus 2016

boeken

Een vriendin,die in de ouderenzorg werkt, vertelde over een goed boek. Het dagboek van een bewoner van een verzorgingshuis. Zij dacht toen nog, dat het echt gebeurd was.
Ik wilde reserveren bij de bieb. Maar veel mensen waren me voor. 19 reserveringen. Dan zet ik zo'n boek "in de koelkast" en kijk na een half jaar nog eens.
 

Wat bleek , een andere vriendin had het boek gekocht. Ik leende het en ging lezen. Het boek trof me. Onder de humor, waarmee het dagelijks leven in een verzorgingshuis beschreven werd, zat voor mij een enorme triestheid. Ik las maar een half uurtje achter elkaar en legde dan aangedaan het boek weg.
In de loop der jaren ben ik vaak bij ouderen op bezoek geweest. (Schoon-)grootouders en tantes. Vaak voelde zo'n huiskamer als een kooi. Een eigen kamertje was meer een huisje. Maar omdat een bezoek een plezierige gebeurtenis was, kwamen de nadelen van het wonen daar niet zo in beeld. En haalde ik diep adem, als ik weer buiten was.
Poeh,dat boek was een confrontatie met een mogelijke toekomst. De steeds afnemende gezondheid met daarbij horende acceptatie begint nu al te spelen. Nee voor plezierige afleiding moet ik een ander boek kiezen

maandag 15 augustus 2016

andere wereld

"Rio,dit heb je vannacht allemaal gemist"
 
 
kopt metronieuws iedere ochtend. Ik bedenk dan ,dat ik niets gemist heb. Net als die kleine groep Nederlanders geef ik niet om sport. Alle andere gun ik de spanning en mooie beelden uit Rio.
Met bewondering kan ik kijken , hoe een sport man/vrouw alle capaciteiten van lichaam en geest ontwikkeld om tot grote prestaties te komen. Maar in de huidige tijd is het natuurlijke verdwenen. Niet alleen doping., maar uitgekiende schema's ,voeding , supplementen en andere vormen van begeleiding verhogen de prestaties. En alleen "plakken"tellen. Zeker in de pers. Het 'de beste zijn" telt , zoals in zoveel facetten van het leven.
Ik probeer me wel eens een wereld voor te stellen zonder die drang tot winnen . Als kind gewoon leren op school voor de lol, zonder rapport. Spelletjes doen met plezier en tegen je "verlies" kunnen, maar dat niet als verlies ervaren. Je werk kunnen doen, zonder de ellebogen te gebruiken. Een functioneringsgesprek over op je plaats zijn met minder focus op je carriere.
Misschien dat die competitiedrang allerlei wetenschappelijke ontdekkingen stimuleert. Maar er zijn ook gevallen zoals bij het HIV-virus, waarin samenwerking van wetenschappers mensenlevens had kunnen redden.
Voorlopig blijft dit een gedachtespinsel. Maar ik ben blij, dat ik altijd heb kunnen werken met mijn eigen geweten als norm. Ik hoefde niet beter te zijn dan een ander.Het voordeel van een zwakke directie.

zondag 14 augustus 2016

vreemd...op de vroege ochtend

Toen ik aan kwam fietsen, zag ik de rode lichten van de brug. Maar heel vreemd ,er was maar een deel van de slagbomen dicht. Bovendien was er geen boot te bekennen.
Een eenzame racefietser stapte af en sprak met de brugwachter via de microfoon. Een andere fietser waagde het en reed gewoon de brug over. Toen ik later terugkwam ,was alles in orde. Er zijn daar wel vaker storingen ,die oponthoud geven.
 
 
 
Een eind verder hoor ik aan de overkant een auto stoppen met piepende banden. Er wordt ronkend gas gegeven en weer piepend gestopt. Er klinkt het dichtsmijten van een autodeur en een man begint te schelden. Verstaan kon ik hem niet. Een vrouw hoor ik "nee,nee"roepen.
Ik heb getwijfeld of ik 112 zou bellen. Maar zien kon ik niets. In deze voornamelijk visuele wereld zegt zo'n melding over iets horen weinig. Bovendien kan ik zonder zicht gemakkelijk fout interpreteren. Ik hoorde geen gehuil of "help" geroep en ben maar doorgefietst.
Ik controleerde net nog even de P2000 meldingen ,maar niets te zien. Dan hoop ik , dat alles goed afgelopen is.

zaterdag 13 augustus 2016

water

Zoals andere mensen iets hebben met de zee of het bos, zo trekt mij een binnenwater. Rivier, kanaal, meer of beekje. Als het maar een oever heeft, liefst gras. Het geeft me rust en energie tegelijk.
Gisteren fietste ik met plezier langs het kanaal. Boodschappen doen wordt een uitje. Toen ik nog werkte, nam ik vaak op de terugweg het pad langs het water. Alle drukte verdween dan uit mijn hoofd.
 
 
Een enkele keer fietsen we naar de Schelde. Ook daar is het heerlijk zitten, buiten het toeristenseizoen. Kijken naar het ritme van de golven. De zilte lucht ruiken.Vroeger ging ik er regelmatig zwemmen met de hond uit die tijd. Veel rustiger dan het strand.
 
 
Maar één van de mooiste mijmerwatertjes is het poeltje bij de boerderij in Frankrijk. Het is daar helemaal stil. Op het geluid van kikkers en insecten na. Soms vergat ik er de tijd, zo werd ik opgenomen in de omgeving. En Merle, die ploeterde wat in het water.
 
 
Water, de bron van alle leven. In al zijn vormen Ik ben blij, dat ik er vlak bij in de buurt woon.
 
 
 
 
 
 

vrijdag 12 augustus 2016

vroeg

Het was een lastige tijd van wakker worden.  Zo van "Nog even terug naar bed?" Ik besloot met de hond te fietsen en daarna nog te gaan slapen. Het was winters donker. Fietslichten aan en een rondje door het dorp. Want aan het water zijn geen lantaarns.
Het is een apart gevoel, zo vroeg op straat te zijn. Ik moet oppassen voor loslopende katten en mannen. Op de eerste wordt gejaagd en tegen de tweede geblaft bij een onveilige uitstraling. Dan moet ik Merle echt naast de fiets houden. Gelukkig zei de enige wandelende man vriendelijk "goedemorgen". Dat was goed.
Langs de donkere gevels fietsend denkt ik dan aan al die mensen, die daar achter liggen te slapen(of woelen). Als ze wakker worden beginnen ze elk met hun eigen gevoel en op eigen manier aan de nieuwe dag. Technisch gezien is het een prestatie. In korte tijd gebruiken zoveel mensen gas, elektrisch en water. Als vanzelfsprekend wordt dat geleverd. We zouden vreemd opkijken, als die voorzieningen het af lieten weten.
Thuis kreeg Merle iets lekkers, vlees van een schenkel. Ik nam een ontbijt
. De warmte daarvan maakte, dat ik nog heerlijk een uurtje heb liggen soezen.

donderdag 11 augustus 2016

Opnieuw de mijmerboom

Jaren lang had ik een blog op zeelandnet. Daar was de beschikbare ruimte vol. En langzamerhand de bron van inspiratie leeg. Toch miste ik het schrijven.
Regelmatig zat ik onder mijn mijmerboom tijdens de wandeling met Merle, onze hond. Een boom met een soort stoeltje van een worteluitwas aan het Kanaal door Walcheren. En liet daar van alles door mijn hoofd kabbelen. Maar die gedachten bleven beperkt tot een passage door mijn hersenen. Het begon te kriebelen, om die mijmeringen toch in letters op een beeldscherm te zetten. Facebook was  niet de plaats om echt te schrijven voor mij. Dat zijn meer korte mededelingen met een foto.
Vandaar dit tweede blog