stilte

Al die jaren,dat we in Frankrijk op vakantie waren,genoten we enorm van de stilte. Zelfs overdag was er daar aan het eind van een doodlopend weggetje vrijwel geen geluid. En dan in de avond. Een prachtige sterrenhemel,zoveel zie je hier nooit. En verder doordringende stilte. Soms doorbroken door het hinneken van een paard of een blaffende hond......... Gisterenavond liet ik na negen uur Merle nog even uit. En waande me terug op die Franse boerderij. Zo stil! Als een deken om me heen. Een ander hondenmevrouw vertelde me,dat ze het af en toe bijna griezelig vindt,helemaal alleen op straat........ De stilte mag dan Frans zijn,helaas de hemel was het niet. Bewolkt en door de lichtvervuiling zien we hier minder sterren. Nee,dan zou er een elektriciteits storing moeten komen. Wie weet is een keer stil en donker

buurtpraatjes

Regelmatig loopik rond de klok van negen een "rugrondje". Ik merk,dat het een goede oefening is. Vandaag was het een buurtgebeuren. Eerst een gesprek met een thuiswerkster,die fanatiek is op wandelen met de honden. Ze mist haar fietsen naar het werk en de (trap)loopjes op haar kantoor.........Daarna kwam ik een mevrouw van een paar straten verder tegen. Ze vertelde,dat ze het toch wel moeilijk vond,hele dagen alleen thuis. Haar toon deed me vragen "Ben je er somber door?".Dat was nog net niet het geval. Ze vroeg me,hoe ik mijn dagen doorkwam.Ik bof met mijn hobbies,koken en bakken en natuurlijk lezen.En wij zijn samen,dat maakt het thuiszitten ook aangenamer. Ik realiseerde me later,dat ik misschien wel de enige was,die de mevrouw sprak vandaag.........Vervolgens kwamen we nog twee mensen tegen met bekende honden. Het was een heel kwispelrondje. Gelukkig had ik genoeg frolicjes bij,om elke hond iets te geven. Thuisgekomen was het tijd voor thee.En de constatering,dat we het hier goed hebben.

droom

De lockdown met alle maatregelen kroop zelfs in een droom. Dan ben ik er onbewust misschien meer mee bezig. Ik droomde,dat ik op school was. Wat opruimen in mijn leslokaal. Er waren geen leerlingen. Een collega kwam me roepen voor de algemene vergadering. "Je denkt toch niet,dat ik met 50 man dicht op elkaar in een benauwde ruimte ga zitten?". reageerde ik.Dat vond iedereen maar vreemd en er volgde commentaar. Het liet me koud......... Toch zijn er genoeg vredige momenten,waar het leven hetzelfde is als vorig jaar. Maar de informatiestroom en eigen en ander gedrag is bijna niet te vermijden. Nog steeds denk ik "Oh ja"als mensen met een boog om Merle en mij heen lopen. Terwijl ik,net als altijd aan de kant loop. Want niet iedereen vindt een grote hond prettig. Ik ben benieuwd of er in de nacht nog eens zoiets herkauwd moet worden.

vage instructie

Mijn man gaat regelmatig een paar dagen met zijn broer naar het weekendhuisje. Bij het vertrek wordt Merle "ernstig toegesproken". Aaien over de kop en de instructie "goed op het vrouwtje passen". De hond weet dan,waar ze aan toe is. Maar deze keer vertrok mijn man heel onverwacht. "Op het vrouwtje passen"klonk er uit het deurgat. Dat klopte niet,het was een vage instructie...........Merle lag de hele avond naar de deur te kijken.Ook de andere dag was ze wat onrustig. Volgde me overal. Deed enthousiast tegen wildvreemden op straat Zo van "Kom je ook bij mijn roedel?".............Toen werd het vrijdagmiddag. Ineens hoorde ik een gehuil uit de kamer. Ja hoor,er parkeerde een bekende auto voor de deur. Mijn man werd besprongen. Janken,springen,kwispelen,zo heftig was het nog nooit geweest. En de rest van de dag lag ze vlak bij ons in de keuken. De roedel was weer compleet.

vernis

De hele geschiedenis van de mensheid wemelt van conflicten en oorlogen. Tussen stammen,landen,religies. Steeds twee groepen met tegenovergestelde mening of belangen........ Op dit moment is er een vaak heftig conflict tussen mensen,die de corona-regeringsmaatregelen volgen en "de wappies". Ik schrik soms van de agressie(tot nu toe meestal verbaal) aan beide kanten. De wappies worden uitgescholden en corona toegewenst zonder bed in het ziekenhuis.Ik lees bepaalde faceboekpagina's. Daar halen sommige wappies ook onfatsoenlijk hard uit naar mensen met een andere mening..........Wat is er dan maar een dun laagje vernis wat betreft beschaving. En dat terwijl sommige wetenschappers juist onderzocht hebben,dat samenwerking en hulpvaardigheid een diep-menselijke vaardigheid is "Alle mensen deugen"is toch de titel van een boek?........Gisteren zag ik een interview met Isa Kriens(juridische wap).Ze zag er moe uit. En vertelde dat bekende actievoerders bakken bagger over zich heen krijgen. Tot doodsbedreigingen toe. .....Wat jammer toch,dat mensen niet voorbij die andere mening kunnen kijken en in elk medemens hun innerlijke kern kunnen zien. Hoe je die ook noemen wilt.

kort sprookje

Met veel bombarie was het aangekondigd. Er kwam sneeuw.Hier begonnen aan het begin van de middag mini-vlokjes te vallen.Toen er een klein laagje lag,liet ik Merle uit. Hier en daar waren al kinderen met een sneeuwballengevecht bezig. Ze moesten nog wel schrapen. Ik houd van de geur van sneeuw. En de lichtval bij de aparte grijze hemel,waar al dat wit uit dwarrelt. .......Later werden de vlokken groter en vielen als een gordijn naar beneden. Daar kan ik stil naar kijken,het is bijna meditatie.Toen verscheen er een enkel kindje met een slee.De herinneringen borrelden op. Wij hadden vroeger priksleetjes en een schuin aflopende straat naast het huis. Zo duwden we ons zelf naar beneden. Natuurlijk maakten we sneeuwpoppen en zelfs een keer een heuse iglo. Heerlijk was dat........Jaren geleden,in de winters,dat er nog vaker sneeuw lag,waren er meer kleine buurkinderen. Onze hond uit die tijd trok dan de slee.Een feest was dat.Maar vanochtend was ik blij,dat de straten weer schoon waren. Dat loopt wel gemakkelijker.

nodig?

Nu met de sluiting van zoveel winkels,merk ik pas het gemak van even het dorp in gaan ,om te kopen wat nodig is. En ik bestel al zoveel online. Mijn schoensmeer is op. Ik wilde eigenlijk goed spul kopen bij een kleine ouderwetse schoenwinkel. Online te koop,maar om nu verzendkosten te betalen voor zo'n klein blikje. Nee,dan gebruik ik maar even kleurloos smeersel tot de winkel weer open is...........Mijn man wilde een fleecedeken hebben in een grotere maat. Helaas niet te bestellen. Dan voldoet gelukkig ook een reuze badlaken. .......Lastiger is het met reparaties.Je kunt wel bestellen en afhalen bij een bouwmarkt,maar dan moet je wel precies weten,wat nodig is. Wij hadden lekkage in een tuinschuurtje.Gelukkig was het niet de loodflap. Maar mijn man is van " alles reserve hebben". Dat kwam dit keer goed van pas. De juiste plank,een nieuwe pan en alles zit weer..........Ik wilde graag een speciale kaart versturen. Toen heb ik een eenvoudig exemplaar zelf gemaakt. Ik maak een lijstje van alle dingetjes,die ik nodig heb. Gaan de winkels dan weer open,dan koop ik die. En misschien ook wel "reserve".

huisvuil

Terwijl ik gisteren het GFT in de klicko deed en het restvuil en plastic in de verschillende ondergrondse containers deed,dacht ik aan onze hoeveelheid huisvuil. Ik vroeg aan mijn man "Weet jij nog,hoeveel vuilniszakken wij heel vroeger per week hadden? In de tijd,dat er nog niets gescheiden werd en je gewoon je eigen vuilnisbak had en de zak op de stoep zette?"We dachten één zak en niet eens altijd helemaal vol.........Wat is er dan nu veel meer alval, als ik alles optel. Papier,glas,plastic,kleding en restafval. Bovendien gaan grote spullen en chemisch afval naar de milieustraat.Ik probeerde herinneringen op te delven. Er waren minder folders en ongewenst drukwerk. Jaren lang kochten we melkprodukten,maar ook sap e.d.in glazen retour-flessen. Schroefjes enz. gingen per stuk.Groenten en fruit zat vaak in papier.Waarschijnlijk consumeerden we ook minder. En ik heb het idee,dat veel verpakkingen nu volumineuzer zijn......... Al een tijd gaat de slinger van de huisvuil-klok weer de andere kant op. Veel afval wordt gescheiden en hergebruikt. Hier en daar zie ik,dat op de verpakking gelet wordt.En de heel bewuste mensen gaan met eigen potjes,netjes en een bijenwasdoek hun boodschappen doen.Helaas dat doe ik niet,alleen de netjes voor fuit en groente heb ik.Zou het nog beter worden?

gespannen

Een enkele keer moet ik flink mijn best doen,om niet gespannen te zijn. Alsof die spieren dat vanzelf doen. Deze week was ik bij de tandarts. Hoewel ik wist,dat het kleine gaatje vullen geen pijn zou doen,lag ik als een plank in de stoel "Ontspannen"dacht ik steeds bij mezelf en vertraagde mijn ademhaling. Dat lukte dan voor korte tijd en als vanzelf sloop de spanning er weer in.........Zo ook vanochtend. Het was hier en daar glad op straat. Mijn benen voelden als stokken Weer zei ik tegen mezelf "ontspannen".Dat ging dan goed tot er weer een stukje straat met glinsterende aangevroren steentjes was. Mijn looptempo was vertraagd en regelmatig riep ik "Merle wachten". Ja met vier pootjes en nagels is het veel makkelijker lopen. Als er nu morgen weer gladheid is,weet ik,dat het al wat beter gaat.Geef me dan maar regen.

concept

In mijn boekenkast staan een paar boeken van Tony Parsons. Nondualiteit ten top. Zijn eerste boek moest ik steeds even wegleggen,om het te kunnen begrijpen. In zijn visie ben "je"compleet in het hier en nu. Op dit moment is er alleen de kamer waar "ik"ben. Mijn man en de hond (op ronde) zijn concepten. Pas als ze hier zijn is er weer iets. Dat betekent,dat er ook geen zorgen zijn over zaken,die concepten zijn. Pas vlak voor je neus zijn ze er..........Tijdens de lockdown moest ik regelmatig aan die boeken denken. Er lijkt zoveel te zijn,om zorgen over te maken of verdriet van te hebben. Alleen,dat is in de meeste gevallen een concept. Als we 's avonds een film kijken is het leven goed. Onderdak,warmte, aangename afleiding,allemaal hier.En al die concepten kan ik even helemaal buiten mijn leefwereld plaatsen. Met andere woorden even "lekker in mijn bubbel".

de beste wensen

Toen ik zo'n 50 jaar geleden in Zeeland kwam wonen,was ik verbaasd over de manier van wensen na de jaarwisseling. Tot minstens een week in januari hoorde ik overal "de beste wensen". Terwijl ik uit een "gelukkig nieuwjaar"-streek kwam. Nog steeds moet ik er aan wennen.Vanochtend om 7.00 kwam ik een meneer uit de straat met bevriende hond tegen. "De beste wensen he?'klonk het. Mijn antwoord is dan "En weer een normaal jaar".Bekende mensen op de fiets of aan de overkant van de straat,iedereen roept "De beste wensen". Als de hoeveelheid wensen de werkelijkheid gaat vormen,moet het goed worden in 2021.........Een andere mooie gewoonte,die ik hier leerde kennen,is na 24.00 de straat op en de buren de goede wensen brengen. Deze keer was het wat anders,maar misschien nog wel meer gemeend.Op gepaste afstand riep ieder zijn wens. Een enkel elleboogje. En genieten van het kindervuurwerk,afgestoken door een fan,die dan helemaal straalt. ........Toch was iedereen het er mee eens,volgend jaar hopelijk weer met een knuffel en een glaasje bubbels.