hij staat er nog

Op de Vogeldijk aan het kanaal staan grote oude abelen. Volgens de kenners zo langzamerhand gevaarlijk. Er is een hele strijd geweest over hoe te kappen. Er wordt nu acht jaar lang een aantal bomen gekapt en weer jong spul terug gepland.
Afgelopen dagen was het weer zover. De dijk was afgesloten en op de kade liggen de 37 bomen, die weggehaald zijn. Vanmiddag kon ik er weer lopen. Ik ben gelijk gaan kijken, of mijn mijmerboom er nog stond. Ja hoor, gelukkig.  Daar kan ik minimaal deze zomer nog zitten.
Maar helaas over 6 jaar is die indrukwekkende rij bomen weg en staat er wat klein, iel grut in verschillende grootte. Bovendien is de schaduw geminimaliseerd met zulke kleine boompjes.
Helaas,ik zal niet meer meemaken, dat de nieuwe abelen groot zijn.

bezoek

Mijn nichtje en haar man kwamen richting Zeeland. Eerst naar de modelbouwbeurs en daarna langs bij "oom en tante". Slapen in een hotel en vandaag na een mooie wandeling bij haar vader kijken.
Het was weer ouderwets gezellig. Met sommige mensen praat je gemakkelijk verder. Wat veel onderwerpen betreft , zitten we dezelfde lijn. Ik vind het leuk, om dan de mening van jonge mensen te horen. Bovendien weet dat neefje ontzettend veel en leer ik altijd weer iets nieuws van hem.
Het is gewoonte om dan een pizza te bestellen. In het dorp is een pizzeria, dat maakt het gemakkelijk.Omdat ik wist, dat ze een drukke tijd met weinig tijd om te koken achter de rug hadden, maakte ik een pan verse kippensoep. Dat ging er goed in en was een gezond voorgerecht.
De bolussen gingen niet op. Die heb ik bij de buren op het aanrecht gelegd. De buurman is een nachtje "vrijgelaten"uit het ziekenhuis. Die zullen wel iets lekkers lusten.

de tuin

De tuinmevrouw kwam. Wat een heerlijkheid. Ze verwijderde alle uitlopers van de klimop. Snoeide de braam en bes en bemoeide zich met onkruid.
Het was een lekker zonnetje gisterenmiddag. Dus zaten we ook gezellig te kletsen.
Zij legt voor zichzelf de lat hoog, als ze iemand helpt. En vond, dat ze te weinig gedaan had. Mijn boodschap, dat ik blij ben met elke hulp komt dan niet goed over. Maandag komt ze nog verder werken.
In de middag was ik bezig om koffie en thee te maken. Ik kon haar nergens vinden. Dacht, dat ze misschien even bij de buurvrouw een praatje maakt. Maar nee, ze was bezig om alle onkruid tussen de tegels van de voortuin weg te halen. Dan voel ik me bijna schuldig voor alles, wat ze voor me doet.
Ik ga proberen de komende dagen mijn eigen kleine beetje tuinwerk toe te voegen aan haar grote klus.

slechte kaart

Het leven deelt slechte kaarten uit aan een aantal mensen om ons heen. Vanochtend ging ik op bezoek bij een vriend, die nu twee weken in een verpleeghuis woont. Hartverscheurend verdriet. Weg van vrouw en eigen huis, waar hij bijna 40 jaar woonde.
Morgen bezoeken we iemand, die al een week in het ziekenhuis ligt. Een verstopt bloedvaatje in de hersenstam  met duizeligheid, misselijk zijn en geen kracht en sturing in benen als opvallendste klachten. Zijn traject moet hij afwachten met hoop, dat misschien alles goedkomt.
Vervolgens willen we ook graag nog een keer naar een vriend met Parkinson. Maar die is vaak zo slecht,dat bezoek dan niet mogelijk is.
Als ik vanmiddag in het zonnetje zit, voel ik dankbaarheid. Voor het leven en alle zegeningen, die wij hebben. En ik koester de mogelijkheid om in het moment te genieten van de goede kaart, die nu hier op tafel ligt.

nog eentje

Weer vond ik een fiets. De vierde al. Bij de ondergrondse vuilcontainer stond een oude, maar goed onderhouden damesfiets. Op slot.Ik heb hem maar in de tuin gezet. Mijn man wil hem in de garage bewaren tot de termijn van een jaar verstreken is. En dan of voor onderdelen gebruiken of aan iemand geven van wie de fiets gestolen is. Maar ik hoop,dat de eigenaresse de fiets komt halen. Ik zet de fiets op de gevonden voorwerpenpagina van de gemeente. Dan krijg ik een mail als bewijs van aangifte.
Al twee keer eerder vond mijn man een fiets. Zij vonden na een jaar hun weg naar mensen, die een fiets nodig hadden. Ik zag eens, ook bij de vuilcontainer, een oude racefiets. Die heb ik op laten halen door de gemeente.
Dan ben ik nieuwsgierig, hoe zo'n fiets bij de container komt. Heeft iemand hem willen stelen en werd het te zwaar tillen? Of is het een pesterijtje? Aan en soms in het kanaal liggen af en toe fietsen. Weggehaald uit de fietsenstalling bij het station waarschijnlijk. Wat zonde toch!
Maar wie weet heeft de eigenaresse van deze fiets geluk en krijgt ze hem weer terug.

de dierenarts

Gisteren was het weer vaccinatie-dag voor Merle. Tot nu toe merkte ik niets van angst voor de dierenarts. Ook deze keer leek alles goed te gaan. Ze ging zelf op de tafel zitten en liet zich naar boven liften. De dierenarts mocht ogen, oren en bek bekijken. Maar toen kwam hij met een stethoscoop aan. Dat ding was blijkbaar eng, want Merle wrong zich los en sprong van de tafel.
Gelukkig wilde de dierenarts de rest van de behandeling met de hond op de grond doen. Als Merle echt haar kracht gebruikt, kan ik haar niet houden. Op de prikjes reageerde ze niet.
Er zat tandsteen met een beginnende ontsteking achter in de bek. Ik kreeg het advies het zelf weg te halen met een krabbertje. Heel eerlijk vertelde de dierenarts, dat hij alleen heel dure krabbers had en ik beter iets via internet kon kopen. Ik kreeg voorgedaan, hoe het krabben moest en zal dat eerdaags doen. Was het bij mensen ook maar zo gemakkelijk. Dat zou me heel wat onkosten aan mondhygieniste schelen.
Gezond verklaard en buitenland-klaar liep Merle de praktijk uit.

invloed

Op dit moment ben ik mijn twee zeker 15 jaar oude boeken van Helena Klitsie aan het herlezen. Wat verandert er veel in die jaren. Ik weet nog,dat ik de eerste keer haar boeken  boeiend vond. Maar nu lees ik ze heel anders. De schrijfster kwam na veel omzwervingen in India bij Ramesh Balsekar terecht. En voelde meteen een klik met zijn concept over advaita. Laat ik hetzelfde hebben. Er staan verschillende boeken van Balsekar in mijn boekenkast. Maar 15 jaar geleden had ik nooit van die man gehoord.
Nu zit al knikkend te lezen over gevoelens en gedachten, die ik ook kan hebben. Ooit las ik een boek van Jed McKenna en dat knalde naar binnen. Ik was helemaal in de war. Vele boeken en video's verder begin ik iets van het concept van advaita te begrijpen. Maar ik moet er niet te veel over nadenken. Mijn denken bevat het niet, maar mijn gevoel zegt "ja".
Zoiets meende ik in het boek "moeder India"ook te lezen.

fietsendief

Terwijl ik vanochtend door het dorp fietste, zag ik in de verte een vage vorm. Het leek net een man met aan elke kant een hond. Merle pikte waarschijnlijk mijn onzekerheid op en werd al waaks. Het bleek een vroege folder-meneer met een brede kar te zijn. Als ik dan groet, is voor de hond alles in orde en ontspant ze.
Maar toen deed die meneer een goede daad. Hij raapte een door de storm omgevallen fiets op. Dat was teveel van het vreemde voor Merle. Ze begon te blaffen, alsof ze een fietsendief betrapte. Gelukkig was het een aardige man en niet bang. Ik riep Merle tot de orde. Waarschijnlijk was dat stuk straat wakker. Want in twee huizen reageerde een andere hond. We konden er samen om lachen.

pesten

Bij de kaaskraam op het dorpspleintje stonden een paar dames. Ineens kwam er een jongen aanfietsen. en ging bij de kraam staan. Achter hem aan reden twee andere ventjes. "Laat me met rust, alsjeblieft" smeekte de jongen.
Ik vroeg hem, of hij iets wilde kopen of steun zocht "Dat laatste" zei hij.Die andere gastjes bleven loerend op afstand staan. Het vreemde was, die jongen was wel een kop groter dan die treiterkoppen. Maar hij straalde een weerloosheid uit.
"Woon je ver weg?" vroeg een mevrouw, terwijl ze haar boodschappen inpakte. De jongen woonde vlakbij "Zal ik met je mee fietsen naar huis?" was de vraag. Met een zucht werd "ja "gezegd.
Voor dat moment was de jongen gered. Maar de vraag is, hoe het morgen op school zal verlopen.
Wat is de wereld toch keihard en onveilig ,zeker voor pubers.

scholierenprotest

Met plezier kijk ik naar het scholierenprotest tegen het aarzelende klimaatbeleid. Mooi te zien, dat jonge mensen zo gemotiveerd zijn. En nadenken over hun toekomst. Hoewel ik me afvraag, hoeveel klimaat-spijbelaars gewoon voor de lol meelopen.
Toch ben ik benieuwd, of ze milieuvriendelijk zijn in hun eigen leven. Met het vingertje naar de regering wijzen en daar maatregelen van verwachten, is één kant van de medaille. Je eigen inbreng is de andere kant. Er is ook nog "de macht van de massa". Als vele mensen naar hun manier van consumeren kijken, volgen er ook langzame veranderingen.
Toen ik nog les gaf, waren er ook groepjes leerlingen, die veranderingen op het gebied van milieu en gezondheid nastreefden. Zo zette ik met hen een ophaalsysteem voor oud papier op. Ze kregen het voor elkaar, dat naast de roze koeken en al die troep er ook fruit verkocht werd in de kantine. Zelfs de benauwde droge lucht werd verbeterd, doordat allerlei leerlingen planten meenamen.
Helaas,toen de fruit-klas na hun examen afvloeide, lagen de appels te rotten  en verdween het fruit. Ik werd ziek en na een half jaar waren de planten dood en werd het papier niet meer opgehaald.
 Ik hoop,dat deze protesterende scholieren gemotiveerde opvolgers blijven houden