dorp

Twee maal per week staat op het dorpspleintje een kaaskraam. Met veel soorten lekkere kaas voor een mooie prijs. De mevrouw is heel aardig. Ze kent veel wekelijkse klanten. Een prestatie, als je op een aantal markten staat. Ook heeft ze veel kennis van kazen.
 Vanochtend was ze jarig. Een klant had vlaggetjes opgehangen. Het was er een nog gezelliger treffen dan op de normale dagen. Want vaak kom ik er verschillende mensen uit de straat tegen. En worden de dorpsnieuwtjes uitgewisseld.
Heel bijzonder was vanochtend een klant,die niets kwam kopen. Hij kwam de kaasboerin groenten brengen uit eigen tuin. Typerend voor de sfeer die daar altijd heerst. Het is leuk, om in een dorp te wonen.

rondje kringloop

Al jaren heb ik een kaki broek met bruine shirts. Nu waren die laatste versleten. Het viel niet mee iets te kopen, dat geen modekleur is. Vandaar dat ik vanochtend een rondje kringloop maakte.
En inderdaad, bruin en groen hing in de rekken. Maar het dan de vraag of het past. Bij beide winkels ging ik met een armvol shirts de paskamer in. Om uiteindelijk in elke zaak één passend shirt te vinden. Ik kan voorlopig vooruit.
Het was heerlijk weer. Bij mijn favoriete terrasje dronk ik nog thee in het ochtendzonnetje. Om vervolgens(leve de E-bike) met fikse tegenwind naar huis te fietsen. Daar ging net de brug over het kanaal open. Op een bankje wachtte ik gezellig kletsend met een (nog) oudere dame.
Nu een keer op zoek naar een paar groene shirts en een katoenen winterjas.

lampen

Vanochtend was ik (te) vroeg wakker. In het donker ging ik fietsen met de hond. De straatlantaarns brandden, de fietslampen ook. Merle weet feilloos het winter-dorpsrondje te vinden. De enige mensen zag ik in de bakkerswinkel. Daar rook het ook lekker.
Ik was een beetje natgeregend. Dus stak ik de kachel aan. Maakte pannenkoekjes en een kop thee en warmde weer op. De kachel laat ik nog even op waakvlam staan. Een prima plek om mijn brood te laten rijzen.
De wind van vannacht heeft hier en daar wat schade aangericht in de tuin. Ik moet de boel beter opbinden. En zal zoveel mogelijk plukken van tomaat, braam en druif. Want het is zonde als het kapot gaat.
Walcheren is een stukje Nederland,waar het redelijk droog blijft vandaag. Dus dat wordt trui aan en naar buiten.

nazomer

Voor mij is het zichtbaar aan het nazomeren. In de ochtend moet er een lampje aan. Soms met zwaar bewolkt weer zelfs de fietslamp, zoals vanochtend. Ik schat, dat ik nog hooguit twee weken het onverlichte pad langs het water kan nemen. Dan wordt het een "winterse"dorpsronde met de hond.
Het licht, de kleuren en geuren van de natuur, maar ook alle overvloed stemmen me wat weemoedig. Langzaam aan afscheid van de zomer. En wat voor zomer. Ik weet, dat we nog veel prachtige 20+ gr dagen kunnen krijgen. Maar dat zijn dan cadeautjes.
Aan de andere kant voel ik de gezelligheid van binnenshuis zijn aankomen. Lezen, wat knutselen, kaarsjes en kachel aan, stoofpotten. Als het dit weekend koud wordt, ga ik stoofvlees maken. Uren op het gas en een heerlijke geur in de keuken
Nu ga ik bramen plukken om gelpudding te maken. En me te goed doen aan de rijpe druiven.

bijzonder

Bijna 13 jaar heb ik een penvriendin. Ooit van een advertentie in onkruid. Nu had Annie geschreven, dat ze een dagje naar Middelburg zou gaan. Ik nodigde haar uit een stationnetje verder te reizen en een kopje thee te komen drinken. Dat gebeurde gisteren.
Met de hond en een zwart petje op (zoals afgesproken)zat ik op een bankje bij het station. Want we hadden elkaar nog nooit gezien, ook niet op foto. Er stapte een mevrouw uit de trein, die meteen op me af kwam. Het voelde gelijk vertrouwd.
Het was bijzonder. We wisten veel van elkaars leven en zijn eigenlijk "goede vrienden". En daar zaten we ineens zomaar heel gemakkelijk te praten. Voor mij is praten meer direct dan schrijven. Je hoort de intonatie van de stem en ziet de gezichtsuitdrukking en lichaamstaal. Dat laatste daar ben ik gevoelig voor. Annie houdt meer van schrijven.
Eenmaal thuis was ons huis en tuin een herkenning voor Annie. "Oh ja je druif" of "Zo ziet dus je woonkeuken er uit" Toen ik een soepje ging maken begon ze te lachen "De keukenprinses, zo noem ik je "Want zij houdt niet van koken.
Na de lunch ging Annie nog naar de boekenmarkt in Middelburg. Te druk voor mij. De volgende brief schrijven of lezen zal anders zijn. Ik heb er nu een gezicht en stem bij,die de woorden extra waarde geeft.

ancient aliens

Begin jaren '70 las ik het boek "waren de goden kosmonauten". Het had enorme impact op me en bracht me aan het twijfelen over het geloof uit mijn jeugd.

Nu kwam ik op History de serie "ancient aliens" tegen. Hetzelfde gegeven, n.l is de aarde in de oudheid bezocht door een buitenaardse beschaving. En heeft die kennis achtergelaten. Alleen nu met het laatste onderzoek op dat gebied.Ik smul er van.
De afleveringen van drie kwartier zijn nu net lang genoeg. Laatst was er eentje over de kennis uit de veda's. Dat bracht weer het boek "de tao van fysica"in herinnering. Zoeken leverde het oude beduimelde exemplaar op. Het staat op mijn herlees-lijst.

beeldscherm dieet

Zondagmiddag zat ik achter de laptop. Ineens werd ik duizelig. Het leek op 8 jr geleden,toen ik een ontsteking aan de evenwichtszenuw had. Maar ook het "rare oog"speelde op. Mijn gezicht aan die kant was stijf en pijnlijk. Geschrokken vroeg ik aan mijn man "kijk eens of mijn mondhoek hangt". Maar gelukkig, dat was allemaal goed.
Langzaam wordt het beter. Maar ik kan kort kijken op pc en naar de tv. Dus ga ik op een beeldscherm dieet. Wachten tot alles weer normaal is.

film en verhaal

Gisterenavond was op tv de film "the revenant". Wij hadden al een vorige keer gekeken. Aan alle kanten bejubeld, viel de film tegen. Prachtige natuuropnames maar veel kreunen en kruipen. Ook soms onwaarschijnlijk. Zo lang in het ijskoude water liggen en dat overleven?
Mijn man had het oorspronkelijke verhaal gelezen. Dat speelde zich af in de herfst. En maakte het overleven veel realistischer. Die hoofdpersoon heeft een geweldige lichamelijke conditie en vechtlust. Om zo zwaar gewond toch de bewoonde wereld te bereiken.
Ik wist niet, dat het verhaal van die overlevingstocht hier op de boekenplank stond. Dus op mijn vraag "las je het echte verhaal in het Nederlands en zo ja, wat is de titel?" kreeg ik als antwoord een verhalenbundel aangereikt.
Dat boek ga ik lezen. Want ik wil nu weten, wat er werkelijk is gebeurd.

heerlijk...regen

Vanochtend vroeg was het nog droog. Ik fietste een extra lang rondje met de hond. Ook met boodschappen doen was er geen drup te bekennen. Vlug haalde ik nog alle rijpe bramen en tomaten van de struik/planten.
Mijn man had Merle meegenomen naar een vriend. Toen hij uren later in de regen terugkwam, ging hij kletsnat meteen even langs de dijk. Dat betekende, dat ik er niet uit hoefde.
Het was gewoon vreemd om uren lang te luisteren naar het geluid van de regen en het gorgelen van de regenpijp. Ik hoop, dat deze bui goed is geweest voor alles, wat op het land stond te verpieteren. Misschien wordt het grasveldje weer groen.
Dit was echt een koelere kookdag. Notencrackers, champignonsoep als lunch, jam maken van de bramen en een simpele pasta als avondeten. Dat betekende wel vaak afwassen. Er staat nog iets te wachten op me.
Tot nu toe is hier nog niets te merken van storm. Ik heb wel alle losse dingen uit de tuin binnen gezet. En net tussen de buien door een droog avondrondje gedaan.
Wie ook droog zat, was de half tamme kauw. Hij bivakkeerde bijna de hele middag in het voerhuisje.

snurk-smurf

Het hondje van een vriendin is hier een dagje. Hij is intussen helemaal thuis. Loopt lekker te scharrelen in de tuin. En ligt koel op de tegels aan mijn voeten. Te snurken. Ik zou er zelf slaap van krijgen.
Uitlaten is altijd lastig. De smurf wil niet en dan trek ik hem mee. Merle moet regelmatig zitten, zodat wij weer bij elkaar lopen. Gelukkig deden de honden heel snel, wat een hond moet doen. We konden door brandgangen met schaduw teruglopen naar huis.
Merle probeerde hem vanochtend nog tot spelen te bewegen. Helaas het zat er niet in. Nu liggen ze beiden voor pampus. En ik ook.

boeiend

Op een blog en in de Happinez las ik over een documentaire op netflix. "Wild,wild country" over de gang van zaken in en rond de commune van de Bhagwan in Oregon in de jaren '80.. Met filmmateriaal van toen en interviews met de hoofdrolspelers in deze tijd.
 Het was net een spannende psychologische thriller. Ik keek elke avond uit naar het volgende deel. Verwondering over de uitingen van devotie. Bewondering voor de stad en alle faciliteiten die men in dat wilde stuk land uit de grond stampte. Maar ook ongeloof over de blinde vlek die men had ten aanzien van de impact van zo'n nieuwe stad op alle bewoners in de omgeving.
Het was niet vreemd, dat het tot uitbarstingen kwam. Want al bouw je een utopia, een mens blijft zijn goede en zwarte kanten houden. En het hanteren van macht en omgaan met slaafse aanbidding vraagt een sterk karakter. Bhagwans rechterhand Sheela had dat niet.
Uit de tijd zelf kan ik me weinig herinneren over die juridische strijd daar.. Een enkele foto in de krant van de Bhagwan in de boeien. Maar dat daar zoveel gaande was bereikte de gewone mens in Europa amper. Of de belangstelling ontbrak
Uit de enkele boeken van Osho die ik las, leek hij me een wijs man met humor. Maar de kwade guru op tv,die uithaalde naar zijn afvallige secretaresse en haar indirect bedreigde was een andere kant.
In hoeverre deze docu gekleurd was, kan ik niet inschatten. Maar dat het een kijkje geeft in de kookpot van een grote groep mensen, dicht op elkaar, dat was boeiend.

gewoon

Toen ik zo'n jaar of tien was, hadden we een strenge winter met weken lang ijs. Ik herinner me nog , dat ik op het laatst liever ging lezen dan schaatsen. Zoiets overkomt me nu met de zomer.
Buiten zitten is niet bijzonder meer. De hoge temperaturen en droogte worden gewoon. Ook de daarbij behorende gewoonten zijn al vanzelfsprekend.
Vanochtend voelde ik de buitenlucht. Lekker koel, dus jasje aan. Binnen stond er 23 gr op de thermometer. De voordeur hoefde niet open. Huishoudelijke klusjes doe ik vroeg op de ochtend. Zo ook een boodschapje.
 Ik kijk of er nog planten water nodig hebben. Elke beetje huishoudelijk/douchewater gaat naar de braam of druif. Helaas is het gras voor een gedeelte vergeeld. Maar alles wat eetbaar is, heb ik wel putwater gegeven. De bulk aan tomaten, bramen en druiven komt er aan.
Ik ben benieuwd, wanneer ik weer mijn regenpak aan doe. Het mag van mij vanavond al.