Volgers

Volgers

woensdag 31 juli 2019

pech



"het leven is wat je overkomt,terwijl je druk bezig bent andere plannen te maken.

Die uitspraak van John Lennon dwarrelde gisteren steeds door mijn gedachten.
Want plannen had ik. Ik stond klaar,om met de elektrische fiets naar AH te rijden. Omdat ik nog even iets moest pakken, zette ik de fiets tegen een paal. Binnen hoorde ik een klap, de fiets was gevallen.
Toen handelde ik instinctief en heel stom. Ik wilde de fiets oppakken en vergat het gewicht van 30 kilo.Het vlamde in mijn rug en ik kon nog wel naar binnen schuifelen.
Mijn man zette de fiets weg,deed in het dorp de noodzakelijkste boodschappen. Ik zat in mijn pijnvrije stoel en scharrelde wat in huis. En klein blokje lopen met Merle doet ook goed. Alleen wil de hond te snel.
De plannen staan in de koelkast. Gelukkig komt morgen mijn hulp het huishouden doen. En een extra drupje THC gaf toch een goede nachtrust. Allemaal anders nu.

zondag 28 juli 2019

terug in de tijd

Via via kwam ik een klassenfoto van heel vroeger tegen ,waar zowel mijn vader als mijn moeder op staan.Mijn vader is de vierde van links op de achterste rij. Mijn moeder het meisje met vlechten rechts onder.
Ik herinner me nog, dat mijn vader eens vertelde over de snelheid van het licht. En als iemand nog sneller reisde, die persoon terug ging in de tijd. Als 10-jarige zag ik dat wel zitten. Ik zou terug willen naar  den Briel uit 1926. Om dan een potje te knikkeren met het kind, dat mijn vader toen was.
Daar dacht ik aan bij het zien van die foto. Ik weet best veel uit de tijd, dat mijn ouders jong waren. "Vertel nog eens over vroeger?"was een veelgestelde vraag van me. Dan probeerde ik me een voorstelling te maken van het leven toen. Ook was er een tijd, dat ik niet genoeg kon krijgen van dat enkele fotoalbum met oude bruine foto's.
Veel van die oude verhalen kwamen boven, bij het zien van die foto. Wat had ik graag even in die klas willen kijken toen. Het is grappig, dat het ene jongentje en dat meisje toen geen idee hadden, dat ze samen zouden trouwen. Laat staan dat zo'n 90 jaar later hun dochter naar die foto zou kijken


 

vrijdag 26 juli 2019

foutje

Mijn hele leven ben ik al een letterlijke "zeikerd". Met het ouder worden verergert het, ook in de nacht. Dus zoek ik altijd naar een evenwicht tussen voldoende drinken en er niet nog een keer extra uit moeten 's nachts.
Gisteren met die hete dag had ik het fout ingeschat. Ik dacht, dat ik voldoende gedronken had. Maar op de slaapkamer was het 35 gr, dan verdampt er meer vocht. Ik werd toch beroerd. Misselijk, duizelig en echt ziek. Het was een nacht met vrijwel geen slaap.
Ineens dacht ik aan een vakantie wel 50 jr geleden. Toen voelde ik me ook zo. Er kwam iemand met een tomaat met zout en de raad "water en thee drinken".  Dus zat ik rond 4 uur beneden met een kop thee en een sneetje brood met wat zout. Het duurde lang voor mijn vochtbalans weer helemaal in orde was.En vandaag was een zombie-dag.
Het is nu veel koeler. Maar toch drink ik nog een glas water. Dan maar een keer extra naar de wc.

dinsdag 23 juli 2019

boeiende ontwikkelingen.



De laatste dagen zijn er veel programma's over de maanlanding. Ik keek naar een docu op canvas met veel nieuwe beelden,  vooral uit de cockpit van de Apollo. Wat moet dat spannend geweest zijn voor die astronauten. Een foutje was levensbedreigend.
Wat heb ik een boeiende tijd meegemaakt. Beginnend met de boeken van Jules Verne, later de onbemande spoetniks. Het aapje in de ruimte en dat Russische echtpaar. Uitmondend in de maanlanding.
Latere missies naar Mars en die capsule met informatie over onze beschaving die de oneindige ruimte doorkruist. Ik had het gevoel, dat de media er steeds minder aandacht aan gingen besteden. Regelmatig keken we via een Duitse zender. Ook is het bevoorraden en het wisselen van de bemanning bij het ISS-ruimtestation zo langzamerhand heel gewoon geworden.
Ik hoop, dat er nog iets spannend gebeurt tijdens mijn leven. Desnoods het bekend maken van contacten met buitenaardse beschavingen. Dan komen al die sf-boeken, die we ooit lazen toch voor een deel uit

zaterdag 20 juli 2019

de maan


50 jaar geleden waren we rond deze tijd in Almeria. We moesten wachten op mijn zwager en zijn vrouw om met twee motoren Marokko in te rijden.
Veel geld hadden we niet en vonden een heel goedkoop hotelletje. Een spuitbus doodde het ongedierte onder het matras. De dames van lichte zeden waren heel vriendelijk. Dat er soms geen water was vingen we op met het vullen van een jerrycan.
De avond van de maanlanding werd iedereen door de hoteleigenaar uitgenodigd in de bar om te kijken naar dat gedenkwaardige moment. Er was echt saamhorigheid. Het Spaanse commentaar verstonden we niet, maar de beelden spraken voor zichzelf. Er ging een gejuich op bij die beroemde voetstap en uitspraak.
Ik ben blij, dat we die beelden toen live hebben kunnen zien.

woensdag 17 juli 2019

zomerstop



Het was gisteren de laatste yogales. Met theedrinken en gezellig kletsen na afloop.Er is maar een korte zomerstop. Na de vakantie is de les op een andere locatie. In een mineralen-winkeltje, één straat verder van ons huis. Lekker dichtbij voor me. Het lijkt me een locatie met aparte sfeer.
Ook de kaasboerin gaat op vakantie. Gelukkig blijft het uitleenpunt van de bibliotheek open. Aardig,dat die vrijwilligsters in de zomer willen werken.
 Alleen schoot ik er gisteren niets mee op.  Er stonden twee gereserveerde boeken voor me. De mevrouw kon ze niet "binnenhalen" naar het uitleenpunt. Dat betekende dat de boeken  niet op mijn pasje gezet konden worden. Ik stelde voor om ze dan ongestempeld mee te nemen en snel terug te brengen. Maar dat kon helemaal niet.
Vanmiddag zitten er andere dames. Ik ga eerst maar bellen of dat wel binnenhalers zijn, voor ik weer voor niets fiets. En de helpdesk in de hoofdbibliotheek was ook niet bereikbaar. Die hadden zomerstop. Gelukkig heb ik nog wel een paar "herlezers"in de boekenkast.

zondag 14 juli 2019

gevoelens

Het was een dag vol verschillende gevoelens gisteren. Ik bezocht een vriend in het verpleegtehuis. Eerst zaten we gezellig te praten. Maar toen kwam zijn verdriet naar boven. Vrijwel niets meer kunnen, steeds verder achteruit gaan en eenzaamheid. Ik kan alleen maar luisteren en afleiding bezorgen door een bezoekje.
's Middags las ik een boek van Brené Brown "verlangen naar verbinding". Over het zoeken naar verbinding en toch trouw aan jezelf blijven. Heel leerzaam. Ik begreep nooit goed de massale uitingen van verdriet na een ernstige gebeurtenis. Dit boek maakte me duidelijk, wat er dan speelt.
In de avond installeerde ik me op de bank om netflix afleveringen van "the kindness diaries"te kijken. Wat een heerlijke serie. Om blij van te worden. Zoveel aardige gastvrije mensen. Vaak personen, die in het dagelijks leven ook veel voor anderen doen. Ik weet niet, of ik zomaar een vreemde bij ons zou laten slapen. Eten wel, maar bij overnachten speelt toch een stukje wantrouwen.  In de serie waren veel mensen, die spontaan hart en huis open zette. Ook iets om van te leren.

donderdag 11 juli 2019

bezoekje





Gisteren dronken we thee bij mijn oude tantetje in den Briel. Ze gaat achteruit, lichamelijk en geestelijk. Toen ik de dag daarvoor belde, of het uitkwam, had ze bezoek. Ik twijfelde, of ze de afspraak zou onthouden.
Nee,twee dingen bezoek en telefoon waren te veel de dag daarvoor. Ik klopte op het raam om 11 uur en ze zat in haar pyjama in de stoel te slapen. Helemaal vergeten, dat ze bezoek kreeg. Terwijl zij zich aankleedde, maakte ik thee met bolus.
We hebben gezellig zitten praten. Mijn man gaat dan altijd na de thee Merle langdurig uitlaten. Al die oude bekenden, waar mijn tante en ik over praten kent hij toch niet.
Het was een koele dag, dus Merle ging na de wandeling terug in de auto voor nog hooguit 20 min. Toen we terug wilden rijden zat er een papiertje op de ruit geplakt. "Raam open, als de hond in de auto zit".
Misschien goed bedoeld, maar ik voelde toch irritatie. Het was een oordeel zonder dat men de situatie kende.Als we vroeger kampeerden sliep de hond de hele nacht in de auto. Het was trouwens helemaal niet warm in de auto met de bewolkte lucht. Volgende keer opletten, een hele grote dierenvriend kan nog de politie bellen.

zondag 7 juli 2019

verontrustend

Op dit moment lees ik een boeiend boek "digitale dementie". De schrijver (een geheugenonderzoeker) merkte,dat hij zelf minder lang zijn aandacht bij een onderwerp kon houden, sinds hij vaak zijn computer gebruikte. Hij dook in onderzoeken naar de invloed van pc gebruik op de hersenwerking en sociale vaardigheden.
In het begin waren wetenschappers lovend over al het goede dat de pc voor de intelligentie van de mens kon doen. Het gebruik er van op school en ook bij hele kleine kinderen werd aangemoedigd. Maar later en uitgebreider onderzoek bracht andere feiten aan het licht. Het geheugen wordt juist slechter,als je minder hoeft te onthouden, omdat google alles weet voor je. Aandacht wordt minder en versnippert.Onderwerpen worden niet meer uitgediept.
Jonge kinderen op sociale media heeft als gevolg dat de "normale"sociale vaardigheden minder geoefend worden en gewone vriendschappen niet gevormd of slecht onderhouden. Pas als mensen als volwassene echte vrienden hebben kan b,v, facebook daar een uitbreiding van zijn.
Leren via de pc gaat slechter dan via boek en pen. Bij een boek is de concentratie beter en de motoriek bij schrijven ondersteunt het onthouden.
Maar deze uitkomsten worden in alle toonaarden ontkend. De schrijver is zelf bedreigd via sociale media vanwege zijn standpunt.Dat onderstreept zijn visie over agressie en zelfbeheersing bij veel computergebruik.
Stel dat de onderzoeken,die in het boek genoemd worden maar voor een deel waar zijn,dan vind ik deze ontwikkeling behoorlijk verontrustend.

donderdag 4 juli 2019

hulp van facebook

 



Vanochtend fietste ik al heel vroeg langs het water. Er was niemand anders. In de verte lag een zwart bundeltje. Ik dacht aan een dode vogel. Het was een portefeuille. Met bankpas, rijbewijs en kenteken. Daar zou iemand in de rats gaan zitten.
Thuis haalde ik alles er uit. Het leverde naast een naam wel een adres op. Maar geen telefoonnummer. Ik zou ev later naar die straat kunnen fietsen, kijken of er iemand thuis was. Ineens dacht ik aan facebook. Het dorp is zo groot niet.Ja hoor, zoeken leverde het account van waarschijnlijk van zijn vrouw. Ik vroeg in een chat of zij …… kende in een bepaalde straat. Want ik had een portefeuille gevonden .Er kwam antwoord van een heel blijde mevrouw. Het was haar man.
Eind van de middag wordt het gevonden voorwerp opgehaald. Gelukkig is het goed afgelopen.

dinsdag 2 juli 2019

op ziekenbezoek



Gisteren ging ik op ziekenbezoek bij de logeersmurf. Mijn vriendin was vreselijk geschrokken dit weekend. Ineens kon het hondje zijn achterpoten bijna niet meer gebruiken. Ze verloor een half jaar geleden haar man en was bang dat die kleine het ook niet zou overleven.
De weekenddierenarts constateerde een hernia. De smurf moet nu 6 weken "hokrust" houden. In de bench en eventjes er uit voor zijn behoeften. Dan zou het waarschijnlijk genezen.
Maar was een rustig lief diertje is het . Natuurlijk ook al op leeftijd, maar toch. Hij ligt  te slapen en piept niet, om er uit te willen. Het is voor mijn vriendin ook anders. Geen wandelingen meer. Niet meer een hele dag weg en die kleine hier brengen. Het zal moeilijk zijn, om als hij levendiger wordt toch de rust vol te houden. Want daar hamerde de dierenarts op.
Maar nu komt er ziekenbezoek. Ik was niet de enige. Even afleiding voor de mens en knuffelen door het deurtjevoor de smurf.