toevallig

Bij het reserveren van boeken van de bieb, moet ik afwachten wanneer ze komen. Daardoor had ik afgelopen weken twee boeken over hetzelfde onderwerp achter elkaar.
Eerst las ik het boek over het klimaat. Het is geschreven vanuit de verbazing van de schrijver, dat hij wel van alles weet, maar niet handelt. Dat onderzoek naar eigen gedachtegang is herkenbaar. Ook is hij één van de weinigen, die de overbevolking bij de klimaatproblemen betrekt.
Ook ik had ooit in een spotje van de partij voor de dieren gehoord, dat minder dierlijke producten eten meer zoden aan de dijk zet dan minder autorijden. Pas na het lezen van dit boek drong het tot me door, wat dat betekent. Gewoon je voeding veranderen.
De schrijver pleit (in de VS) om tot het avondeten dierlijk voedsel te laten staan. En bekent, dat hij soms snakt naar een hamburger.
Afgelopen week kwam het al eerder gereserveerde boek "ooit aten we dieren". Dat voelde als een tweede bel in mijn bewustzijn. Zo van "oehoe,waar ben je mee bezig". Wonderlijk,wat die twee boeken achter elkaar teweeg brachten

droogte

Hoewel ik blij ben met alle droge momenten overdag ,snak ik naar een langere periode zonder regen.
Mijn favoriete wandelplek langs het kanaal is soms één grote modderbende. Dat loopt als glibberende sneeuw.Dan wijk ik uit naar een andere route.
Zo dacht ik deze week,dat de wind de paden wel weer gedroogd had. Maar nee, na vijf minuten blubberen ging ik terug. Gisteren was een bof. De harde wind had stukken pad steviger gemaakt.
Ik hoop op een mooie maand maart. Een stevig pad, nieuw gras, pluimen aan de abelen en steeds meer bloemen. Maar er staat een grote hoogwerker met rupsbanden aan het begin van de dijk. Als daarmee aan de bomen gewerkt gaat worden, is het looppad helemaal vernield voor lange tijd. Ik moet geduld hebben,net als de natuur. Want het gras herstelt zich altijd van het rupsbanden-geweld.

schrik

Wat was dat schrikken gisterenochtend. Rond tien uur was Merle nog enthousiast naar een buurvrouw gerend voor een kluifje. Een uurtje later trok mijn man zijn jas aan om haar uit te laten. Geen enkele reactie, Merle bleef liggen. Toen we haar riepen stond ze op, maar haar achterhand waggelde. Ze leek coördinatieproblemen te hebben.
Als een mens zo bewoog zou je aan een tia denken. Ik googelde meteen en kwam op het ideopatisch vestibulair syndroom uit. Een mondvol voor een goedaardige en kortdurende evenwichtsstoornis. Er is geen medicatie voor.
We lieten haar met rust. Een paar uur later probeerde ik haar toch naar buiten te krijgen. Ze was tenslotte niet uit geweest. Het lopen ging al beter, alleen hoogteverschil van b.v. een stoeprand was nog moeilijk.
Aan het eind van de dag reageerde en liep Merle weer normaal. Ze begon zelf met de buurpup te spelen.  Hopen,dat het zo blijft. Maar ik weet gelukkig, wat het is.

de buurboon

Het buurhondje Kyra komt al een paar jaar regelmatig hier kijken. Ze springt door het gat in de heg om te buurten voor een snoepje. Nu is daar sinds een tijdje een pup, die twee weken geleden ook door het gat kon springen. Sindsdien staan er twee piepend voor de achterdeur.
Deze buurboon(Bono) is een slimme pup. Hij beseft al hoe het hier toe gaat. Waar de snoepjes vandaan komen.Valt Merle lastig en dimt, als ze zachtjes corrigeert. Maar een pup is veel werk, zeker, als je vloerkleden hebt.
Heel onverwacht moet de buurman regelmatig voor onderzoek naar het ziekenhuis. Dat duurt soms te lang voor een pup, om alleen te zitten. Dus haal ik het stel na 3 uur op, om de resterende tijd hier te zijn.
Heel leuk, die twee. Wel goed oppassen voor kleedknauwen, tafelpoot knagen en dat soort dingen. Maar ik wilde,dat het niet nodig was geweest.

geen boeken

Het uitleenpunt van de bibliotheek is hier in het dorp in een verzorgingshuis. Maar daar heerst het norovirus. Gelukkig las mijn man ergens ,dat er ook geen boeken uitgeleend werden. Ik was er al bang voor. Het hele huis zit "op slot". Die sluiting werd ook vermeld op de site van de bibliotheek. Daar kan ik kijken, wanneer die blokkade weer opgeheven is. Een hondenkennis had voor niets voor de deur gestaan.
Maar wel vreemd. Geen nieuwe boeken op woensdag. Gelukkig heb ik nog één boek van vorige week. In de kast staan wat herlezers. En als ik helemaal zonder zit, heeft een buurvrouw een zolder vol detectives. Of is de wind geminderd en is het droog weer, zodat ik naar Middelburg kan gaan.
Al is mijn dealer dan dicht, van mijn lees-drug heb ik nog voldoende.

volhouders

Sinds januari ben ik vijf keer gebeld door Delta. Men had een cadeau in de vorm van een aanbieding voor mij als trouwe klant. Ik had geen belangstelling en wimpelde het aanbod af. Nog twee keer zou ik een cadeautje krijgen. En steeds bellen met een anoniem nummer. Daar heb ik zo'n hekel aan.
Vorige week vroeg ik meteen de mevrouw van de Delta om een notitie te maken,zodat ik niet meer lastiggevallen werd. Dat zou ze doen. Nee dus, vanmiddag was het een meneer. Hij had nog niet het woord "Delta" genoemd of ik riep "nee!!!!!" "Eh" klonk het verbouwereerd. "Je collega van vorige week zou zorgen, dat ik niet meer lastig gevallen werd. En dat doe je dus wel. Ik heb geen belangstelling"zei ik wat nijdig en legde de hoorn er op. Meteen controleerde ik het belmeniet-register. Ik stond niet meer vermeld. Maar ik weet niet of die registratie ook geldt voor bedrijven waar je wel een contract mee hebt.
Op een blog las ik over een postfilter. Dat heb ik ook maar meteen genomen. Wat een gezeur toch allemaal.

verschil

Wat een verschil in weer. De afgelopen dagen zat ik in een hoekje van de tuin te genieten van het zonnetje. De buren hebben sinds kort een pup. Het beestje sprong voor het eerst door de opening van de heg,om bij ons te kijken. Hij kreeg de kolder van het grasveld. Zelfs Merle rende rondjes met hem. Dat was ook voor mij genieten, zulk puur plezier van die honden.
Nee,dan wordt het morgen anders. Mijn man heeft al de openingen van de kruipruimte afgesloten. Vanmiddag ga ik alles, wat los staat in de tuin in de schuur zetten. Ik heb een dakraam op het zuidwesten wat waarschijnlijk een beetje gaat lekken met zo'n schuine regen. Dweil en emmer zet ik klaar. En nu maar hopen, dat er geen dakpannen afwaaien.

test

Op een blog las ik over zoutgebruik. En een test om dat te meten. Dat soort onderzoekjes, daar houd ik van.
Maar helaas het ging mis. De meeste levensmiddelen, die getoond werden, eet ik niet. En wat ik gebruik, stond niet op de plaatjes. Geen bonen, granen, zeewier, noten, groenten of fruit. Ik kruiste alleen brood en zout toevoegen bij het koken aan.
Dus was de uitslag, dat ik te weinig zout gebruikte. En een bezoek aan een diëtiste zinvol was. Zelf heb ik het idee, dat mijn zoutgebruik in orde is. Schiet ik een keer uit met de zoutpot met koken, dan merk ik het. Meer dorst en soms wat onrustig slapen.
Mijn man gebruikte gigantisch veel zout. Hij strooide al voor het proeven. Zijn bloeddruk is laag en hij was af en toe duizelig bij het gaan liggen. Hij probeerde het omgekeerde advies bij lage bloeddruk en minderde zijn zoutgebruik enorm. Klachten verdwenen. Misschien is ook zout bij elk mens uniek

planteneter

Vanmiddag bracht ik iets naar een vriendin. Haar zoon was net bij haar. "Kom binnen, we zitten net te praten over voeding" kreeg ik te horen. Dat deed ik.
B. kwam al als ventje van 3 jaar bij ons over de vloer. Dat bleef tot de drukte van een leven met baan,vrouw en kind het contact liet verwateren. Maar als we elkaar zagen, was er gespreksstof genoeg.
Er zat een kersverse planteneter in de kamer. Een week geleden gooide hij het roer rigoureus om en is veganist geworden. Leuk om de motivatie te horen. En een herkenning van boeken en films, die wij beiden lazen en zagen.
Het ventje van vroeger, dat al recepten typte op onze typemachine en hielp in de keuken, is een tijd lang kok geweest. Later leraar geworden. De liefde voor gezond en lekker eten hadden we allebei. Ik heb weer heel wat geleerd van hem.