nat

Wat is er toch een regen gevallen de laatste twee maanden. De tuin is één modderbende. Ik ben al tijden niet naar de dijk geweest, omdat het daar zo glibberig is. Toen er een paar dagen geleden een dagje zon was, werd ik er helemaal blij van. Ik zou vergeten, hoe dat voelde. Zou het weer dan toch van slag zijn door milieu invloeden? Als je ziet, hoe extreem de kou in Canada en de VS is.
Maar het regenpak hangt klaar. Gisteren in de middag en avond had Merle de sluitspieren op slot uit spanning. Ik nam me voor vanochtend vroeg een eind te gaan fietsen, ongeacht het weer. Het motregende en dat viel weer mee. De enige ,die ik tegenkwam rond de klok van zes, was de buurvrouw op weg naar haar vroege dienst.
Nu is het nog stil. Een enkele vroege vuurwerk-knaller heeft zijn troep al afgeschoten. Ik ga straks proberen of ik nog een eindje kan lopen. En verder  de "oorlog"uitzitten. Kijken of ik de tv nog kan verstaan. De ene buurvrouw brengt oliebollen. De andere buurvrouw komt later in de avond hier Youp kijken en aftellen. We maken er het beste van.

zielig

De eerste vijf jaarwisselingen was Merle niet bang voor vuurwerk. Voor ons een verademing na 13 jaar een panisch bange hond te hebben gehad. Maar helaas daarna begon deze hond tekenen te vertonen , al die knallen op zijn minst onaangenaam te vinden.
Nu begint hier de herrie al eind september. Wekenlang werd er toen elke avond wel vuurwerk afgestoken. Juist in december werd het wat minder. Misschien opgepakt door de politie?
Die dagelijkse knallen lijken zich voor Merle op te hopen in steeds heviger afkeer. Bij ons mensen trouwens ook. Nu kruipt ze regelmatig in haar hol, een hoekje achter de stoel. In elkaar gedoken, staart tussen de poten. Gelukkig wil ze nog wel eten. Dus een stukje brood met Bach-rescue wil er wel in.
Ik ken iemand, die haar hond een week naar een pension midden in de polder doet. Maar Merle is nog nooit van ons weg geweest. Die kan beter bang hier blijven.
Ik tel de dagen af. Nog drie dagen met veel knallen. Op oudejaarsavond oorlogsherrie,een verschrikking voor mens en dier. En daarna nog een week af en toe een overgeschoten stuk vuurwerk. Wat zal ik blij zijn, als al die herrie over is.

onbekend

Op een website las ik over een boek, dat net voor de kerstdagen uitkwam. "het intentie effect" van Lynne McTaggart. Ik heb het meteen besteld en zit al dagen te genieten. Haar vorige boeken heb ik ook en moeten beslist eens herlezen worden. Die onderzoekende geest, het willen weten van het hoe en waarom van bijna onverklaarbare verschijnselen. Ik snap dat wel.
Dit boek gaat over de kracht van gebundelde intenties. In kleine of heel grote groepen. Dat doet Lynne al veel langer. Maar nu wilde ze het op wetenschappelijke wijze doen en bestuderen. De grootste verassing was de invloed ,die zo'n intentie had op de uitzendende deelnemers. Ook zij voelden zich beter en soms zelfs onderdeel van een grote eenheid. De conclusie is, dat geven "geneest".
Wat mij verbaasde, was de grote hoeveelheid groepen, die al jaren lang op hun eigen wijze bezig zijn met vrede en verzoening. Dan vraag ik me af "Waarom horen we daar nooit over in de media? Dat is toch hoopvoller nieuws, dan het rondstrooien en aandikken van alle wereld-ellende?".
Ik ga eens zoeken op internet. Misschien kan ik wel mee doen met een intentie-groepje. Want een groot deel daarvan is gewoon vanachter de eigen pc bezig.

vredig

Even na zessen was ik klaarwakker. En zag, dat het echt droog was. Ik besloot te gaan fietsen.Merle stond al startklaar voor een ronde. Het was heerlijk buiten en helemaal stil. Zelfs geen geluiden van ver verkeer. Ik kwam niemand tegen. Overal in tuinen glinsterden lichtjes. De dorpskerstboom stond te stralen. Het voelde vredig.
Natuurlijk is dat gevoel mijn projectie, maar wel een aangename. Ook thuisgekomen was het stil. Bij de warme kachel at ik mijn stukje kerstbrood. Kaarsjes aan.Er was alleen het tikken van de klok en de wind in de schoorsteen.
Op zo'n moment realiseer ik me mijn luxe leventje. Een dak boven mijn hoofd en warmte. Voldoende voedsel en andere levensbenodigdheden. Fijne mensen om me heen. En geen "moeten". Dan denk ik aan mensen in oorlogsgebieden, bij natuurrampen, in vluchtelingenkampen. Wat een heel andere kerstochtend zullen zij hebben.

vreemd vroeg

Voor zessen schrok ik wakker van een flinke vuurwerk-knal. Mijn man bleek al te zijn lopen met de hond. Hij had slecht geslapen. Even later ging ik er maar uit. We ontbeten samen. Een uurtje daarna begon ik aan de kerstbroden.
Al jaren lang bak ik ook een rozijnenbrood voor de buren. Met oudjaar worden wij voorzien met een schaal oliebollen en appelflappen. Een goed smakende ruil.
Het voelt vreemd, geen vroege frisse neus. Ik ga straks de hond uitlaten. Ook Merle is  in de war door de andere tijden. Wat zijn we allemaal gewoontedieren.
Het huis is schoon, want gisteren kwam mijn hulp in nood. De boodschappen zijn binnen. Het brood gaat over een uurtje in de oven. We zijn klaar voor de feestdagen.

oud papier

Het oude papier werd hier jaren lang één maal per maand opgehaald. Wel gemakkelijk. Tenslotte is het slepen met flessen, plastic, kleding en soms wat chemisch afval al een organisatie.
Maar nu stopte de club van het papierophalen er mee. De laatste keer was duidelijk zichtbaar op de stoepen, dat iedereen echt alle papiertroep wegdeed.
Al een paar keer nam ik in een klein doosje wat papier mee naar de container op een rondje met de hond. Toen kwam er vanochtend een brief van de gemeente. In afwachting van een nieuwe club met belangstelling voor papier-inkomsten gaat de gemeente maandelijks het papier ophalen. Wat een nette oplossing.
Het zou me niet verbazen, dat de gemeente wel moet ophalen. Het is heel gemakkelijk het papier in één van de ondergrondse restcontainers te gooien. En onze gemeente heeft al te veel restvuil vergeleken bij anderen . Maar ja, wat wil je, als het GFT bij het restvuil moet worden gekiept.
Ik heb een doosje klaargezet en ga weer papier sparen.

kaarsjes

In mijn jeugd hadden we echte kaarsjes in de kerstboom. Als die eenmaal brandden, moesten wij kinderen op onze stoel blijven. Onder de boom stond een emmer water. Ik vond het altijd prachtig, die vlammetjes.
Jaren lang had ik zelf ook een kerstboom met echte kaarsjes. Tot we hier kwamen wonen. Het zitkamertje was kleiner, het hondje uit die tijd wilder. Uit veiligheidsoverweging ging ik aan "het kunstlicht". Dat was wennen.
Dit hele jaar hadden we een klein onderkomen kerstboompje in de tuin goed verzorgd. Hij kreeg zelfs groene scheuten. Helaas in de herfst ging het mis en werden er takken bruin. Toch wilde ik "die zielige" nog één keer gebruiken. Net als met kunsthaar vlocht ik er takken van een grote boom door.Het lijkt nu nog wat.
 Het boompje kan nog één keer midwinter/kerst in huis brengen. Maar daarna is er geen redden meer aan.

gesprekjes

Dit is een praat-zondag. Vanochtend belde ik eerst een poosje met mijn zus. Die gewoonte bestaat al jaren. Uit de tijd, dat we beiden werkten en als ochtendmensen op zondag vroeg paraat waren. Een kopje thee later was mijn schoonzus aan de telefoon. Ook met haar wisselde ik "wel en wee "uit.
Gelukkig had ik al heel vroeg een pan bouillon van schenkel opgezet en de was in de machine gedaan. Nadat de was buiten hing, pakte ik zelf de telefoon om met een vriendin bij te praten.
Terwijl ik net een salade at, kwam een andere vriendin met haar hondje langs. We dronken wat, ze proefde van mijn hummus en er was veel te  bespreken. Zo vliegt een zondag voorbij. Eigenlijk wilde ik nog naar Suriname bellen. Maar dat wordt te veel. Ik zal vanavond mijn vriendin daar even mailen, dat het telefoontje komend weekend komt.
Soms gaat een zondag vrijwel stil voorbij. Maar nu was het een heel sociaal gebeuren voor mijn doen.Wel gezellig allemaal.

geen bril

Vanochtend was ik voor controle naar de oogarts. Er komt een staaroperatie van beide ogen aan. Waarschijnlijk met een lens, waardoor ik geen bril meer hoef te dragen. Dat zal vreemd zijn, ik weet al meer dan 50 jaar niet beter dan een bril dragen. Alleen voor hele kleine letters zal ik een leesbril nodig hebben.
Er bestaat een kans, dat de operatie ook goede invloed heeft op de oogdruk. Die gaat ondanks medicatie,CBD-olie en bepaalde voedingsmiddelen maar weinig omlaag. Ik heb nu een recept voor kunsttranen. De drogere warmte van de kachel in de winter maakt mijn ogen droog, als bijwerking van die glaucoom-druppeltjes. Dat wordt kunstmatig huilen.
Wie echt huilde was Merle. Ze kan niet goed alleen zijn. De mevrouw, die me helpt met het huishouden was nog niet bij ons huis en hoorde een langgerekte huil. Gelukkig was de hond daarna niet meer alleen. Zij werd enthousiast besprongen en wij een half uurtje later ook.
De rust is hier weergekeerd en ik geniet van een blinkend schoon huis.

door kijken

Al eens eerder had ik gelezen over de gevolgen van netflix. Meer mensen slapen te kort. Ze zien een serie en kunnen dan niet meer stoppen. Ook een hele middag of avond vele afleveringen achter elkaar kijken is voor sommige mensen een feestje. Lekker eten en drinken er bij .
Wij hebben ook al een tijdje netflix. Eerst vond ik detectives en documentaires, waar elke aflevering een compleet verhaal is. Dat zie ik het liefst. Niet stoppen op een spannend moment en als kijker nieuwsgierig achterblijven.
Maar toen begon ik aan de serie "outlander". Hoewel elke 60 minuten een afgerond geheel is, merk ik, dat ik door wil kijken. Nieuwsgierig naar het vervolg en helemaal naar de afloop. Ik zou als een zombie op de bank kunnen blijven zitten.
Met die regenachtige dagen kijk ik overdag wel eens een uurtje tv. Want niet altijd heb ik een echt mooi boek, nu de bieb weg is. Dat was de laatste dagen steeds een duik in het verleden van de Highlanders. Gisterenavond besloot ik een eigen opname te bekijken. "Meten en weten". Gewoon prettig om weer eens iets leerzaams te zien.
Outlander kijk ik af. Maar ik weet niet, of ik weer aan zo'n lange serie begin.

licht

Vanochtend vroeg zag ik hem weer staan met de lichtjes aan. De grote kerstboom in het dorp. Betoverend in de stille donkerte. Ik kan me goed voorstellen, dat in vroeger tijden de terugkeer van het licht gevierd werd. Wat moet dat donker geweest zijn, zonder elektriciteit.
Over ons kunstlicht en de gevaren daarvan voor onze gezondheid was een boeiende documentaire op RTLZ.Al eerder had ik daar iets over gelezen. Bij één wetenschapper begon zijn belangstelling voor kunstlicht door een fout in de aan/uit knop van  de verlichting bij proefmuizen. Die hadden een paar weken 24 uur licht gehad en waren flink aangekomen. Zo startte het onderzoek.
Wat nu duidelijk begint te worden is dat al die verlichting ons circadiaans ritme verstoort. Met alle gevolgen van dien. Minder aanmaak van melatonine, slechter slapen, zwaarder worden en zelfs meer kans op bepaalde kankersoorten. Naar de invloed op hart en vaten wordt nog onderzoek gedaan. Een bril, die bepaalde delen van het lichtspectrum weg filtert schijnt te helpen bij mensen met nachtdiensten.
Hier hebben we in de avond weinig licht aan. Vaak zit ik een half uur voor het slapen gaan gewoon te schemeren. Ook in de ochtend word ik langzaam wakker met een klein lampje en een kaarsje. Eerst een kort fietsrondje door de donkere straten met de hond en dan de warme keuken met zijn gedempte licht. Om mijn ziel helemaal te laten ontwaken.
Terug naar de tijd voor de gloeilamp zou voor mij met mijn nachtblindheid een ramp zijn. Maar waarschijnlijk is er voor bepaalde mensen te veel en te langdurig licht.

snelle sneeuw

In het zuidwesten hadden we maar een beetje sneeuw. Het viel uren lang, soms horizontaal door de wind. Maar het was vanmiddag snel weg gedooid.
Vanochtend was het nog droog, toen ik fietste. Even dacht ik, dat er hagel op de straten lag. maar de strooiwagen was al langs geweest. Gelukkig kon ik Merle wat beweging geven.
Maar later op de ochtend was er een papperige wit/grijze laag. Ik kleedde me op het weer en liep maar een kwartiertje. De hond geeft niet om regen of sneeuw en had al snel een witte vacht. Toch was die frisse neus wel prettig.
Verder werd het een luierdag. Ik had gisteren de eerste twee delen van de detective serie "safe house"gezien. En keek nu lekker lui de laatste delen. Dit is van dat 'gezellig binnen zitten en iets lekkers eten"weertje. We hielden het bij een stukje warme appeltaart.
De buurvrouw kwam langs, de fles wijn werd open gemaakt en buiten bleef het regenen. Nu is mijn man aan de beurt om naar buiten te gaan.

lezen

Toen ik deze week naar Middelburg fietste, lukte het me niet ook nog naar de bibliotheek te gaan. Ik had zoveel boodschappen in mijn tas zitten, dat ik de fiets niet onbeheerd in de rekken wilde zetten. Een fietstas is snel leeggehaald.
Dus ging ik later maar naar het uitleenpunt in het dorp. Had ik eerder aangename detectives gevonden, deze keer gokte ik mis. Beide boeken konden me niet boeien.
Gelukkig is er nog een manier  om aan leesvoer te komen. De overbuurvrouw heeft een boekenstalletje voor het huis. Met meest detectives of thrillers. Best goede boeken. De opbrengst is voor een goed doel.Daar vond ik wel een spannend boek.
Ik had nog een kookboek en iets over tuinieren, waar ik niets mee deed. Die heb ik maar bij de boeken gelegd. Dat vind de buurvrouw prima, Als de buurvrouw mijn boeken niet kent. leest zij ze eerst zelf.
Zo heb ik vlak bij huis altijd wel iets om te lezen. Het goede doel steun ik graag.

verslaafd

Er is één merk taaitaai waar ik wel verslaafd aan lijk. Ik eet er echt teveel van. Waarschijnlijk het heerlijke kruidenmengsel. Nu had ik me weten te beperken tot één pop. Gisteren wilde ik er nog eentje kopen. Maar de kleine poppen waren op, er was alleen nog een grote zak taai.
Die ging mee naar huis. Ik pakte er een paar stukjes uit en vroeg mijn man "Wil jij de zak verstoppen?" Want als ik het snoepgoed niet zie en ook niet weet waar het is ,dan heb ik geen neiging om te eten.

Zo gebeurde het. In de middag pakte mijn man de zak en nam ik nog wat bij de thee. Met de bedoeling de rest aan de buren te geven. Helaas, die waren niet thuis. Nu heeft de overbuurvrouw een boekenstalletje voor haar tuin. Ik dacht "Ik leg het tussen de boeken, als verassing voor hen."
Maar wat gebeurde? Mijn man vond dat stom en pakte de zak weer terug. Ik weet niet, waar die nu is en ik wil geen taai meer eten. Ik ben blij, dat er niet het hele jaar door taaitaai te koop is.

boeiend

Toevallig zag ik in de tv-gids de aankondiging van een programma van Stine Jensen. "Dus ik ben...er nog", op zondagmiddag. Met veel plezier en herkenning zat ik gisterenavond te kijken. Ze sprak o.a.met een Australische filosoof Roman Krnzaric. Wat een boeiend verhaal had die man. Ik ga meteen een boek van hem reserveren.
Het gesprek ging over "carpe diem". Dat de dag plukken helemaal niet in grootse dingen hoeft te zitten. Maar juist dat genieten van het kleine het leven zo aangenaam maakt. Waarna we even later heel bewust zaten te genieten van koffie en thee.
Ook kwam de dood voorbij. En hoe die in onze maatschappij  voor veel mensen is weggestopt. Misschien komt het door onze leeftijd of de zieke mensen om ons heen. Maar het feit, dat we sterfelijk zijn, komt regelmatig langs. In de herinnering aan mensen, die (soms kort geleden) overleden zijn. Maar ook als "mocht ik eerder gaan, dan liggen daar alle papieren" en dat soort gesprekken.
Ik ben meteen gaan googelen. Er komen nog drie afleveringen van dat boeiende programma.

vroege Sint

Vanochtend kwam ik beneden en vond daar pakjes in mijn schoen(en).Sint was letterlijk en figuurlijk vroeg.Nu had ik zelf ook nog een pakje voor mijn man. Bedoeld om morgen in zijn schoen te doen. Snel deed ik er een zakje om. Wij zijn toch van het kringloop-inpakken.
Merle moest het doen met een kleine wandeling. Het was mistig. Dan zie ik de gladde plekken op straat niet. Met de voet voel je dat meteen. Als het straks licht is, loop ik nog wel een rondje.
Eenmaal thuis haalde ik mijn man uit bed. Maakte een kopje thee en koffie. Om vervolgens gedichtjes te lezen en pakjes uit te pakken. Het waren favoriete lekkernijen. Ik had ontdekt, dat een winkel hier op bestelling kaasletters maakte. Weer eens iets anders dan een chocoladeletter. Zelf kreeg ik ook een stuk heerlijke Loverendale kaas.
Nu is de rust weergekeerd en ben ik de enige, die nog wakker is.

af en toe regen.

Vanochtend was het regenpakken-weer. Tegenwoordig heb ik voor de hond een felle lichtgevende halsband. Dan zie ik haar ondanks beregende bril toch goed lopen.
Eenmaal thuis is daar de warme kachel. Ik kom op temperatuur en Merle droogt. Ik vind het een heerlijk moment zo in die vroege stilte. Kaarsje aan, een lekker ontbijt en de dag nog niet ingevuld.
We maakten een ritje met de auto. Eerst naar een kringloopwinkel. Ik vond nog twee broeken. Daarna naar Leen B. De kussens van de eettafelstoelen waren vuil en ingezakt. Met de nieuwe exemplaren zit ik weer lekker.
Omdat Merle als pup wagenziek was, hebben we de gewoonte om naar strand te gaan laten vallen. Nu reden we door mooie binnenweggentjes naar de Westerschelde. Om daar tijdens een opklaring een frisse neus te halen. Het was heerlijk. Dan gaan we toch weer vaker doen.

gas en licht

Vanmiddag kwam de meteropnemer. We hadden 900kub gas gebruikt. Dat is minder dan andere jaren. De winter was hier ook niet echt koud. De zonnepanelen brachten 80 kwh minder op. Het was vaak bewolkt. Met de 220 kwh ,die we moeten bijbetalen , kwam het verbruik op 1370. Dat valt mee, ik gebruik vrij vaak de oven.
Ik probeer zuinig te zijn met energie. Maar wel met behoud van comfort. Als koukleum zit ik vaak dicht bij de kachel.
Toch levert zuinig zijn alleen iets op voor het milieu en niet voor je portemonnee. Ik las een stuk over die extra energiebelasting (ode). De regering wil daar jaarlijks een bepaald bedrag mee binnenslepen. Hoe zuiniger de mensen zijn, hoe hoger de belasting gaat worden om dat bedrag te halen. Het meest gedupeerd zijn mensen in een slecht geïsoleerde huurwoning. Een hoge energierekening en steeds meer energiebelasting. Wat is het toch oneerlijk verdeeld.
De meteropnemer vertelde ook dat omstreeks 2020 de salderingsregeling voor de opgewekte energie van de panelen veranderd. Nu wil ik best iets betalen voor het gebruik van het elektriciteitsnet. Maar ik hoop niet, dat mensen met zonnepanelen als een citroen worden uitgeknepen. Daarvoor heb ik niet geinvesteerd.

Sint wordt oud

In het dorp kwam de Sint aan. Wij wonen hemelsbreed zo'n 500m van de kade en konden meegenieten van de mevrouw achter de microfoon en de zingende kinderen. Op een bepaald moment zei de mevrouw "het lijkt wel pepernoten te regenen". Helaas het waren grote hagelkorrels.
In de middag vierden de buren Sinterklaasfeest met de kleinkinderen. De oudste kleinzoon gelooft niet meer en wilde uitzoeken, wie de pakjes bracht. Ze zaten met hun neuzen op het raam geplakt.
Gelukkig kun je van onze deur ongezien hun deur bereiken. Dus zette mijn man stilletjes de zakken met pakjes op de stoep. Bonsde op de deur en glipte snel naar binnen. Later bleek. dat de oudste toch wel door had, hoe alles werkte. Maar hij hield het geheim voor zijn kleine broer en zusje.
Altijd koop ik nog een kleinigheidje voor mijn man en leg het in zijn schoen. Maar toen ik vorige week terugkwam van de winkel, was hij in het schuurtje bezig. En kon ik niet bij de normale verstopplek. Vlug legde ik het pakje in het bijhuis tussen de aardappels.
Maar toen gisteren. Ik wist niet meer, waar ik het pakje gelegd had. Ik zocht overal in de schuur. En herinnerde me ineens, dat ik een ander plek had. Tja,Sinterklaas wordt oud.

afwas

Over het algemeen heb ik geen hekel aan afwassen. Maar soms met een kookdag wordt het wel erg veel "Waar haal je die vuile vaat toch vandaan?" zucht mijn man dan. Maar helaas bij het maken van lekkere dingen is die afwas een minpuntje.
Zo ook gisteren. Ontbijten met gebakken eitje. Later nog een smoothie. Een pan met kipkarkas op het fornuis. Daar haalde ik met de lunch vast wat bouillon uit voor een klein pannetje champignonsoep. Een restje tomatenchutney, een bordje voor de notencracker. Dat met de koffie- en theekopjes gaf een aanrecht vol. Het bakje groentenknabbels voor mijn man. Dat was de eerste afwas.
Later maakte ik de groentenresten klaar voor een quiche. De kefir werd geoogst. Het kipkarkas geplukt op wel drie bordjes. Eentje voor vlees,de botjes en natuurlijk de velletjes voor Merle.
Terwijl de groententaart in de oven stond, heb ik nog een keer afgewassen.
Toch heb ik geen behoefte aan een afwasmachine. Want de meeste dagen valt de vuile vaat wel mee. En wast mijn man ook af. Voor lekker eten moet ik iets over hebben.

facebook

Eén van de leukste dingen van Facebook, is het contact met familie en soms heel oude vrienden. Je weet iets van hun huidige leven en omgekeerd.
Zo kwam er gisteren een vriendschapsverzoek van een 85-jarige tante. De enige nog van moeders kant.Een vitale vrouw, die dus ook  op Facebook zit.
Meteen borrelden de herinneringen omhoog. Zij woonden vroeger vlak naast de Nieuwe Waterweg. Ik logeerde in de zomervakantie bij hen.En hield dan mijn jongere nichtjes bezig. Vaak zaten we uren aan het water. Kijken en zwaaien naar grote zeeschepen, die vlak langs de oever voorbijkwamen. Soms groetten bemanningsleden terug.
Onder de vrienden van die tante bevonden zich haar kinderen. Leuk om de gezichten van die nichtjes te zien. Ook dat gaf herinneringen. Eentje is als 6-jarige een half jaar bij ons in huis geweest.
Zelf deed ik ook een vriendschapsverzoek. Ik zag een foto van een ander nichtje en herkende haar meteen. In mijn jeugd logeerden we vaak bij elkaar. Toen zij op haar 18-de verkering kreeg en ik ging studeren liepen onze wegen uit elkaar. Ook letterlijk was de afstand te groot om even langs te gaan. Een enkele ontmoeting bij een begrafenis was het enige contact.
Ik besef, dat ik niet zo'n familiemens ben. Want een telefoontje of brief was een kleine moeite geweest. Maar nu op Facebook en met voldoende tijd vind ik het leuk om iets van die familieleden te horen.

vloedgolf

Misschien heeft het met de herfst te maken. Het naar binnen keren. Ik merk, dat "het nieuws" me steeds minder boeit. Praatprogramma's met meningen van anderen kijk ik al lang niet meer.
Een kort journaal en de hoofdpunten van een nieuwssite geven me voldoende informatie, om niet helemaal wereldvreemd te worden. Maar bij een item als "busongeluk in Nigeria"of "trein ontspoort in India"is naast een kort medeleven met de slachtoffers mijn reactie "waarom moet dat in Nederland vermeld worden? "
Er zijn maar weinig sites, die positieve ontwikkelingen vermelden. Dorpen in Afrika, die dankzij zonnepanelen stroom hebben. Of mensvriendelijke fabrieken in Bangladesh. Dat zou ik graag even vaak vermeld zien als alle grote en kleine wereld-ellende.
Wat was het dan vroeger veel rustiger. Lief en leed uit de omgeving werd bekend. Maar wat er verder in de wereld gebeurde ,bereikte veel mensen niet of veel later. Ooit zag ik een programma over de uitbarsting van de Krakatau  begin vorige eeuw. Pas maanden later wist met er hier van. Zelfs de watersnoodramp hier werd pas dagen later in volle omvang zichtbaar voor de rest van Nederland.
Ik ken mensen, die helemaal geen nieuws meer kijken. Om zich te beschermen tegen de vloedgolf van bewust gekozen negativiteit. Zo ver ga ik niet. Maar ik word steeds selectiever in het opnemen van de berichten, waarmee de media iedereen overvoert.

de tijd vliegt

Wat gaat een week snel voorbij. Woensdag was mijn zus een dagje op bezoek. Elkaar echt zien en spreken is toch anders dan de wekelijkse telefoontje. De dag vloog voorbij.
Gisteren was het knipbeurt bij de kapper. Dat is fijn, bellen en meteen dezelfde ochtend een afspraak maken. Ik vind het altijd getuigen van vakmanschap, dat die kapsters nog iets van mijn dunne slappe haar kunnen maken.
Ook was het uitleenpunt van de bibliotheek geopend. In een zaaltje van een verzorgingshuis staan kasten met zo'n 1500 boeken. Dat is niet veel. Er zijn vrijwilligsters aanwezig, om te helpen de boeken te registreren via een apparaat.
Ik zal er wel eens een enkele keer lenen. Maar vaker de boeken uit Middelburg terugbrengen. Dat kan gelukkig. Helaas is reserveren en in het dorp ophalen niet mogelijk. Ik ga nog maar eens een smeek-mail naar de bieb-organisatie sturen.
Straks komt de hulp-in-nood. Zo lang ze geen ander werk heeft, wil ze helpen. Heerlijk,zo'n tornado door het huis en daarna alles blinkend schoon.
Ook heb ik een afspraak met de praktijkondersteunster. Mijn cholesterolwaarden waren een halve punt lager door de rode gistrijst. Nog steeds te hoog voor de huidige normen. Maar dat baart me geen zorgen. Ik vraag me af, wat ik bij die mevrouw moet doen. Gelukkig kan ik goed mezelf op de vlakte houden,als ze volgens mijn visie verouderde en onjuiste informatie vertelt. Maar dan moet ze niet mijn bloeddruk meten. Die verraadt dan ergernis.
En vanmiddag wacht de dijk. heerlijk weer en uitwaaien.

nieuws

Een dag of tien geleden verscheen er in de media een bericht over de vele verschillende resten pesticiden op aardbeien. Daarna volgde nog een bericht over bestrijdingsmiddelen op groenten en fruit. Met name over de effecten van stapeling. Die zijn nog niet goed onderzocht. Zou men de geadviseerde hoeveelheid groenten en fruit van het voedingscentrum eten, dan at men met alle gezonde stoffen ook die resten .
Gelijk kwamen er tegen-artikelen. Met als strekking "voldoende onderzoek naar die heel kleine hoeveelheid pesticiden op groenten en fruit. Het is volkomen veilig". En "biologisch voedsel is niet gezonden dan de gewone variant".
Een beetje egocentrisch was ik blij met dat tegengas. Want zou half Nederland ineens biologisch willen gaan eten, dan waren de schappen bij supermarkt en natuurvoedingswinkel snel leeg. Er wordt voldoende geproduceerd voor de gebruikers en een gestage groei. Maar niet voor een plotselinge ommezwaai.
Ieder mens kiest zijn eigen voedsel. Soms op basis van argumenten, maar ook gedicteerd door de financiën. Ik ben blij, dat ik me biologische voeding kan veroorloven. Maar er zijn "magere tijden"geweest, dat ik niet alles eko kon kopen.
Er is onderzoek toegezegd naar de stapeling van resten bestrijdingsmiddelen. Ik vermoed dat de uitkomst zal zijn "de restanten zijn zo klein, het is helemaal gezond".

groen gif

Al eerder had ik groene smoothies geprobeerd. Maar een koud ontbijt valt niet goed. Ik heb,zeker in de winter iets warm nodig. Eitje, restje van de vorige avond, havermout ,geroosterd brood. Nu kwam een vriendin met een site,die kant en klaar groen spul verkocht. Ze schrok van de prijs.
"Zelf maken"zei ik. Dat is wel wat werk, maar goedkoper. Al dat praten over recepten van groene smoothies en de hoeveelheid groente deed me besluiten, om ze ook weer eens te gaan drinken. Maar dan rond koffietijd.En dat doe ik sinds een paar dagen. Gewoon een waterglas vol.Vanochtend had ik nog wat restjes groenvoer uit de tuin.
"Wat is dat groene gif? "vroeg mijn man. Hij proefde en het smaakte beter, dan het er uit zag.Meedoen is te veel. Hij houdt het bij zijn groentenknabbels tijdens de lunch. Zelfs Merle vond het lekker

genieten

Vanmiddag kwam een pakje. Ik had het boek over levensmiddelen van Juglen Zwaan besteld. Wat een heerlijke hoeveelheid weetjes. Op een prettige manier beschreven en mooi geïllustreerd. Dat wordt echt een naslagwerk voor me.
Het nieuwe papier ruikt zo lekker. Ik zat diep te ademen tijdens het lezen. Veel zaken weet ik al. Maar ik lees ook nieuwe feiten. Ik kreeg ooit van mijn man "de dikke van Dam". Daar pak ik nog steeds naar, als ik iets speciaals wil weten. Dit boek wordt ook zoiets.
Toen ik zonet mijn nieuwe bestelling bij de internetboer deed, flitste er al net gelezen weetjes door me heen bij het aanklikken van bepaalde groenten. Ik weet, dat ik moet opletten. Want door mijn enthousiasme ben ik net mevrouw Google en spui bij elke associatie mijn opgeslagen kennis.
Voorlopig ben ik het hele weekend onder de pannen. Lekker in mijn hoekje met dat hele dikke boek.

kroketten

Het kookprogramma van Yvette van Boven met de bitterballen deed me denken aan mijn schoonmoeder. Vele jaarwisselingen maakte zij kroketten. De lekkerste, die ik ooit proefde. Meestal kregen we er een paar ongebakken mee naar huis. Al kijkend realiseerde ik me, hoeveel werk dat voor ma geweest was.
Ook bij haar proefde ik voor het eerst zelfgebakken brood. Met oud en nieuw was er een wit brood en een rozijnenbrood. Maar dan echt met veel rozijnen en sukade. Heerlijk. Ik was  meteen verkocht en wilde het ook proberen.
Ze gaf me het recept en elke vakantie bakte ik broden. Eerst nog in een klein elektrisch oventje. Later kreeg ik haar gasfornuis en ging het gemakkelijker. In de periode van de broodbakmachine had ik dagelijks zelfgebakken brood .Maar als ik tijd had, liet ik de machine alleen kneden en bakte het brood af in de oven.
De herinneringen maken, dat ik dit weekend weer eens een klein rozijnenbrood ga bakken. Ik weet al, wat mijn man gaat zeggen. "Dit smaakt als het brood van ma".

mens en milieu

Op mijn manier probeerde ik altijd milieuvriendelijk te leven. Helaas komt daar de klad in. De mens gaat voor het milieu.
Het water in de regenput is van goede kwaliteit. Ik putte altijd emmers vol. Voor de tuin, het toilet,soms de wasmachine en niet te vergeten lekker drinkwater voor de hond. Helaas, dat sjouwen met volle emmers gaat niet meer. Ik heb de meesten in de schuur gezet.
Ook met was drogen ga ik soms tegen mijn principes in. Onder het afdak droogt het in de winter half.Daarna wordt opnieuw ophangen binnen te veel en stopt mijn man de was in de droger. Een enkele keer is de was bijna droog en bieden de kachels uitkomst.
Gelukkig kan ik nog wel warm water van de kachel gebruiken voor b.v de afwas. Gewoon de ketels half vullen. En ook onze consumptie behoeft niet te worden aangepast.
Waar ik wel op moet letten is het zwerfvuil. Ik probeer al jaren elke dag een stuk vuil van straat in een prullenmand te doen. Zie ik een blikje liggen, dan in mijn reflex bukken "Niet doen" zeg ik tegen mezelf. Het is al moeilijk genoeg om de bolussen van Merle op te ruimen.
Jammer, dat mijn bijdrage vermindert. De jongere generatie moet het maar overnemen.

vogelenmarkt

Vroeger gingen we af en toe op zondagochtend naar de vogelenmarkt in Antwerpen. Het was de tijd, dat mijn man nog shag rookte en het prijsverschil bij tabak groot was. Twee sloffen mee naar huis maakte het uitje gratis.
Altijd aten we een broodje zuurkool en worst. Dat hoorde bij een bezoek aan die markt. Ook kocht ik daar kruiden, lekker brood en noga voor mijn schoonmoeder. We hebben er ooit staan twijfelen over de aanschaf van een broodbakmachine. Gelukkig dat ik het niet aandurfde. Een later aangeschaft goedkoop exemplaar was na een jaar kapot. Pas een Panasonic BBM was goed voor wekelijkse broden en gebruik ik nu nog een enkele keer
In die tijd stonden de hondjes nog buiten. Hoe zielig ook, ik kon het niet nalaten die pups aan te halen. Het was maar goed, dat er een hond thuis zat. Ik had zó een scharminkel meegenomen.
Nu is donderdag de restjes-dag. Ik had nog wat zuurkool, een enkele biet, een restje yogurt en worstjes in de vriezer. We deden weer net als toen op de vogelenmarkt en aten een broodje zuurkool

leven

Terwijl ik keek naar een opname van "het geheime leven van Hendrik Groen"werd er gebeld. Een groep als spoken verklede kinderen "lieten me schrikken" Stralende gezichtjes, een paar bedremmelde hele kleintjes en graaien in de snoepbak. Ik switchte van de ouderdom naar de jeugd. Wat een verschil.
Bij het lezen van het boek van Hendrik Groen kon ik al een triest gevoel krijgen. Aanpassen aan minder kunnen hoort bij die leeftijdsperiode. Maar waarom er dan ook nog betutteling bij moet. Dat maakt acceptatie moeilijker. Al kijkend naar de aflevering hoopte ik de rest van mijn leven in mijn eigen huis te kunnen blijven wonen.
Thuis,maar ook bij een vriendin ging het gesprek over zieke mensen in je omgeving. Het lijken er zoveel te zijn. Valt dat op, omdat het leeftijdsgenoten zijn? 30 jaar geleden ging dat waarschijnlijk aan me voorbij. En was het meeleven veel minder.
Nu is de vraag aan de één, of de uitslag van de scan goed is. Een ander vertelt, dat de chemo aanslaat. Weer een ander is uitbehandeld. Bij de vraag "hoe gaat het met je" weet ik, dat ik tijd nodig heb voor het antwoord.
Dan ben ik blij, dat we samen zijn. Met als enige klacht PHPD. (pijntje hier,pijntje daar).En er nog zoveel dingen zijn, om van te genieten

tijd

Was ik gisteren al redelijk richting wintertijd opgeschoven, vanochtend werd ik op zomertijd wakker.Mijn man was ook vroeg en ging al met Merle uit. Zodoende is de was klaar, staat er een pan stoofvlees op het gas en is de afwas van gisteren gedaan. Ik moet nog even wachten tot ik zelf een frisse neus kan halen met de hond.
Op zondag is er minder verkeer. Ik besloot naar de dijk te gaan. Dan moet ik een klein stuk drukke straat door. En dat met een "losse hond". Ik gebruikte de wandelstok om Merle terug te duwen, als ze niet netjes aan de voet bleef. Ze is dat niet gewend. Ik ga  meer trainen. Mocht het deze winter glad worden,dan kan ze los aan de voet meelopen.
Het was heerlijk uitwaaien aan het water. Ik merk, dat ik dat stukje natuur mis, als ik er een tijdje niet kan lopen. Het is echt "mijn plek". Het leuke is, dat ik er mensen ontmoet, die datzelfde gevoel hebben. Het is "onze dijk",maar jammer genoeg blijft men er niet af. De bomen gaan weg, verdeeld over jaren. En in de toekomst volgt het moutainbikepad. Dus nog genieten van zoals het nu is

blogs

Neeltje van https://golveninzee.nl/ gaf me een Liebster Award. Net als zij heb ik een aantal blogs, die ik graag lees. En waar ik ook weer van leer. De boektitels, recepten, de visie op bepaalde zaken. De Award doorgeven is dan ook geen makkelijke keuze. Ik kan me trouwens voorstellen, dat iemand uit mijn "lijstje"voor de zoveelste keer genomineerd wordt en denkt "laat maar".

Dagelijks vraag ik me af "hoe zou het met Vlasje zijn"http://vlasleeuwenbekje.blogspot.nl/. Ik geniet van haar kijk op het leven en leer daar van.
Valhalla van https://inhethogenoorden.wordpress.com/  doet me glimlachen. Jonge mensen zoals zij geven me hoop voor de toekomst.
Anja van http://www.eenregelperdag.nl/ gebruikt zulk mooi Nederlands. Haar blogs proeven als een heerlijk kopje thee.
De avonturen van Marin van http://www.groeneavonturen.nl/ daar kijk ik naar uit. Als mensen om me heen mopperen over "jongeren en de wereld die naar de klote gaat", weet ik dat er jongeren zijn, die juist de wereld mooier maken.
Angeniet van https://altijdmooiweer.wordpress.com/ laat me vaak met open mond zitten "Oh wat mooi" denk ik bij het genieten van haar foto's.
Mijn vragen aan deze bloggers zijn:
Wat is je favoriete boek?
Wat eet je graag?
Wat is je mensbeeld?
Waar kun je om lachen?

Mijn antwoord op Neeltjes vragen is kort. Het leuke aan bloggen is voor mij het onder woorden brengen van gedachten en gevoelens en vertellen van belevenissen. Ook het contact met andere bloggers en vaak gelijkgestemde zielen is prettig.
Aan anderen wil ik doorgeven "accepteer en geniet".
Mezelf beschrijven . Houd van mens en natuur. Kan luisteren. Heb geduld. Goed humeur. Ochtendmens.
Mijn droom voor de toekomst is een wereld waar mensen elkaar accepteren. En zorg dragen voor alles,wat leeft.

uien

Wat jammer,dat een tv geen geur geeft bij een uitzending. Ik zat te genieten van Yvette van Boven met de aflevering over uien. Het zag er zo smakelijk uit. Ik realiseerde me, dat ik meestal te haastig ben met uien bakken. En dat ze met geduld nog smakelijker worden.
Wij eten regelmatig uien en bijna dagelijks knoflook. Het smaakt bij zoveel gerechten. De uientaart uit het kookprogramma moet nog even wachten. Er ligt nog prei, die op moet. Dus wordt het vanavond preitaart.
Al die uien op de tv deden me denken aan vroeger. Ik was ongeveer 12 jaar oud en mocht stiekem meedoen met uientrekken. Want eigenlijk was ik nog te jong ,om te werken. Het was zwaar werk. Ik zat de hele dag op mijn knieën met de schrepel in de grond te wroeten. Je mocht de uien niet beschadigen. En dat voor twee gulden. Maar op die leeftijd was ik trots op mijn zelf verdiende geld.
Nieuw voor mij waren de vele buitenlandse uien in de supermarkt. En dat, terwijl Nederland de grootste uienexporteur is . Doordat ik de meeste levensmiddelen bij een internet-boer koop, dacht ik, dat alle uien uit eigen land kwamen. Nee dus, een wonderlijke wereld.
Als ik morgen mijn bestelling doe, koop ik zeker een kilo uien.

ingewikkeld eerlijk

Bij de bolle webwinkel had ik o.a. hondenkoekjes besteld. Die komen  van een externe verkoper. De levering verliep wat vreemd, maar ze liggen nu in de kast.
Vanochtend is er een mailtje, dat de koekjes niet geleverd kunnen worden en ik mijn geld terugkrijg. Het gaat maar om 8 euro. Maar ik vind het niet eerlijk en koekjes en geld te ontvangen.
Dus was er mailcontact met de klantenservicecomputer. Een ramp. Mijn probleem zat niet in zijn programma en op mijn vragen volgden de stomste antwoorden.
Toen belde ik de klantenservice. Het duurde even voor de mevrouw begreep, wat ik bedoelde. Er volgde een ingewikkeld verhaal over "niet in de gegevens kunnen komen, inlichten van de externe verkoper". Moeilijk allemaal.
"Mevrouw ,ik wilde gewoon eerlijk zijn. Zullen we alles maar op zijn beloop laten? Het gaat tenslotte om een klein bedrag" vroeg ik. Maar dat gaat ook niet meer. Ik krijg bericht van de externe verkoper en zie wel, hoe dat contact afloopt.
Ik had naar mijn man moeten luisteren, toen hij zei "Gewoon laten zitten, dat is veel te ingewikkeld". Maar mijn eerste reactie is bij zoiets "rechtzetten en geen onnodig geld ontvangen"

 

Komt er van de externe verkoper een mailtje binnen.

 

Door een technische storing van onze kant is er helaas het een en ander misgegaan en heeft u geen track and trace ontvangen.

U mag het artikel, de Biofood Schapenvet Bonbons houden. U hoeft niks te betalen of terug te sturen.

Mijn excuses voor eventueel ongemak.

Hopende u hiermee voldoende te hebben geïnformeerd.

Met diervriendelijke groeten,
Ze hebben het nog niet begrepen. Maar het is afgehandeld.

netflix

Al vele malen hoorde en las ik goede berichten over netflix. Lang twijfelde ik, of ik er voldoende profijt van zou hebben. Ik hoopte een alternatief te vinden voor het gebrek aan "één verhaal-detectives"op de tv.
Er was een site met alle detectives op netflix. Al lezend kwam ik er achter, hoeveel ik gezien heb. "ken ik al", "heb ik gezien"," oh ja van heel vroeger". Ik kwam maar  weinig onbekends tegen. Wel in de langere series, maar dat wil ik juist niet.
Toch zit het nu op de tv. En kijk ik opnieuw de oude serie "Lie to me". Mijn man is blij met allerlei films. Zelf vond ik boeiende documentaires. Zo keek ik vanmiddag een aflevering van "cooked" van Michael Pollan. Het boek had ik al met veel plezier gelezen. In dit geval is de film extra genieten.
Zeker nu het buiten zitten over is , zal ik wel eens een uurtje achter de tv duiken overdag.

hulp

Sinds dit voorjaar mijn rug opspeelde, dacht ik steeds vaker met huishoudelijke klusjes "Dat komt wel een keer". Zeker met schoonmaken van hoeken en gaatjes met bukken en rekken. Langzamerhand zag ik steeds meer vuil.
De afgelopen weken kon ik helemaal niets meer. En besloot hulp te zoeken. Een jonge vrouw, die ik kende van de honden had al aangeboden om ev Merle mee te nemen naar de dijk. Ik wist,dat ze nu geen werk had en vroeg of ze elke week een paar uur wilde helpen. Dat voelt vertrouwder dan een vreemde van de organisatie "zeeuws schoon".
Gisteren kwam ze. Wat een heerlijkheid. Als een tornado vloog ze door het huis. Aan haar tempo merkte ik, hoe langzaam ik geworden ben de laatste jaren. Merle sprong kwispelstaartend tegen haar op van blijdschap, toen ze kwam. Zo uit ik het niet. Maar mijn gevoel van "wat heerlijk, dat je komt" leek veel op het hondengedrag.

bleekneusjes

Laatst kwam het gesprek op het verschijnsel vakantiekolonie. De huizen, waar vorige eeuw bleekneusjes voor 6 weken buitenlucht en goede voeding kregen. Mijn zwager was er als kind geweest. Eén ding was hij nooit vergeten. Als kinderen hun eten uitspuugden, moesten ze die kots weer opeten.
Zelf heb ik heel vroeger stage gelopen in de vakantiekolonie. Zo erg was het daar niet. Als ontbijt kon je kiezen tussen brood en pap met vellen en klonten. De warme maaltijd was stukgekookte groenten,aardappels en goedkoop vlees. Ik begreep toen al.dat de gezonde invloed alleen van de buitenlucht kwam.
Het dagprogramma was wel leuk. Veel naar buiten. De duinen in, naar het strand. Sport en spel. Als stagiaire was mijn taak om op dat gebied leuke dingen te organiseren.
Maar sommige kinderen hadden heimwee. Je zult maar voor zo lange tijd weggehaald worden uit je vertrouwde omgeving. Moeten functioneren in een grote groep onder een streng regiem. Er waren kwetsbare kinderen, waar ik medelijden mee had.
Toen ik googelde naar het vroegere stageadres, kwam ik een pagina tegen, waar ik van schrok. Iemand met traumatische ervaringen in zo'n vakantiekolonie vroeg anderen naar hun ervaringen. Hij werd overstelpt met verhalen Ik denk nu, dat veel kinderen  van buiten gezond en van binnen "gewond" weer naar huis gingen

 

informatie

Een bezoek aan de manueel therapeut gaf nieuwe informatie. Voorlopig niet bukken en tillen en kleine eindjes lopen. Nu had mijn man al een grijpstok gekocht vorige week. En Merle zal alleen maar blij zijn met een paar keer een blokje lopen.
Het advies was ook een ontstekingsremmer slikken. Daar ben ik huiverig voor. Nu heb ik eindelijk mijn spijsvertering in orde en dat wil ik graag zo houden. Mijn man had jaren geleden een stuk gevonden over een natuurlijk alternatief voor ibuprofen. We hadden die informatie opgeslagen tot de computercrash van deze winter. Ook uit mijn geheugen was de naam van dat spul verdwenen.
Bij een telefoontje met de homeopaat kwam de vraag "ken jij PEA?" Dat was de verdwenen informatie. Vanmiddag komt mijn pijnstiller met de post en nog wat druppeltjes. Nu is het wachten op de werking

ouderen

Er kwam een mail over de minimale bibliotheek voorziening in het dorp. Gelukkig is iets beter dan niets.Er komt een klein uitleenpunt met zo'n 1500 boeken, gericht op de oudere lezer. Ik weet niet of ik er veel zal lenen. Maar ik kan wel mijn boeken uit Middelburg in het dorp terugbrengen. Dat scheelt weer.
Alleen moet ik deze week mijn man vragen, om boeken terug te brengen. Ik kom niet verder ,dan een blokje lopen. Merle is  dolblij, ook met zo'n klein rondje.
Het valt vies tegen.om weer "afhankelijk" te zijn. Van alles niet kunnen en dan hulp vragen. Ooit jaren geleden was dat ook het geval. Toen heb ik geleerd om de dingen aan een ander over te laten. Maar het was al lang weer vanzelfsprekend om mijn eigen zaakjes te regelen en allerlei leuke dingen te doen. Daar zal ik nu even geduld voor moeten hebben.

gewone Nederlander

Elke gewone Nederlander gaat er met de plannen van de nieuwe regering op vooruit, hoor ik steeds. Maar ik begin me af te vragen of ik wel gewoon ben.
Bij de verlaging van de belastingtarieven lees ik niets over de schijven van gepensioneerden. Blijven die hetzelfde? De ouderenaftrek gaat wel iets omhoog. Maar het opnieuw ingevoerde ( nog gedeeltelijke)forfait op een afbetaalde woning gaat me meer kosten.
De belasting in box 3 gaat wel iets omlaag. Toch weegt dat niet op tegen alles ,wat duurder wordt bij 9% btw.
Uiteindelijk mag ik niet klagen. Ook met de nieuwe plannen hebben we het goed. Alleen bekruipen me deze gedachten als ik al die opgewekte politieke prietpraat hoor.En vraag me af "Waar blijven de ouderen?"
Vandaag heb ik een stille verjaardag. Gisteren stond ik op en het voelde, alsof er een rotje ontplofte in mijn rug. Het duurde lang voor ik naar de stoel geschuifeld was. Ik heb de visite afgezegd en houd me heel rustig. Af en toe een rondje kamer of tuin  lopen in een meditatie tempo.Verder stil zitten in de stoel in de enige pijnvrije houding. En geduldig wachten, tot het weer goed gaat. Merle keek me vragend aan. Maar moet nog een tijdje wachten op haar rondje met mij.

waar zijn ze gebleven?

De detective series met één verhaal in elke aflevering. Ik kom ze zelden meer tegen op tv. Het zijn meestal series met minstens 6 afleveringen. Ik heb een hekel aan een serie. Wachten tot later voor het vervolg van het op een heel spannend moment afgebroken verhaal. Ik neem wel eens een serie op, om ze dan in drie dagen te kijken.
Keek ik vroeger Frost, Morse, Lynley en later Banks, Midsomer, Vera, Hinterland of Dalziel en Pascoe en nog veel anderen, een deel van deze films wordt niet meer geproduceerd. En oude afleveringen oneindig herhaald.
Ook de Scandinavische detectives met een afgerond verhaal per aflevering komen minder op de tv. Net als de bij Engelsen zijn er crime-series met een doorlopend verhaal. Een enkele keer is er nog iets uit Frankrijk.
Zo af en toe neem ik nog een onbekende "death in paradise" op.Verder is het op BBC-first één en al herhaling. Ik mis ze echt, die ouderwetse detectives. Nu moet ik het doen met "Allah in Europa", "de kennis van nu",af en toe boeiende programma's op RTL-Z en aangename kookafleveringen op 24 kitchen of van Boven.Boeiend en leerzaam, maar geen spanning.

najaar

Echt najaar de laatste dagen. Het stuur van de fiets stevig vasthouden met die windvlagen. Heerlijk uitwaaien aan de dijk. En op tijd thuis zijn voor de kletterbui.
Ook de wintergroenten voor stampotten of stoofschotels heb ik gekocht. Vanavond at mijn man spruiten. Voor mij een gruwel. Maar ik was de lievelingsgroenten uit mijn jeugd tegengekomen. Toen ik noten kocht op een boerderij. "Is dat de zoete armgaard"vroeg ik. De mevrouw was verbaasd, dat ik die ouderwetse stoofappel kende.
Dus hing er ook een heerlijke geur in de keuken. En niet alleen de spruitenlucht.

 

Zo langzamerhand was de enkele druif, die nog hing aan het rotten. De vogels genoten er van. Het gaf een rommel op het plaatsje, we liepen de platte druiven mee naar binnen. Dus heb ik vanmiddag de druif al voor een deel gesnoeid. Misschien niet de juiste tijd, maar gewoon vanwege de rotzooi. Het is nu een stuk lichter in de keuken.

 

 

Over 3 weken is het al wintertijd. Dat wordt avondeten met kaarsen aan. Maar ook de hond uitlaten in het donker. Ach ook de herfst is een fijn seizoen.

 

ongezonder

"Klanten van de voedselbank eten ongezonder" kopte het nieuws. Wat lijkt me dat moeilijk. Weten,dat je minder gezonde voedingsmiddelen eet, omdat je geen geld hebt voor groenten, fruit, noten,zuivel of vis.Ik las daar een hele tijd geleden een boek over. Van een journaliste, die door een samenloop van narigheid een tijd van de voedselbank at. Het verschil met wat ze gewend waren was groot.
Hier op het platteland kun je wildplukken, bramen,bessen,soms appeltjes en noten. Ook mag men na het oogsten wel uien rapen. Maar dan moet je wel gezond zijn. Trouwens ook voor het ophalen van het voedselpakket moeten sommige mensen een eind fietsen hier.
De titel van een ander blog is "wat doe jij voor de voedselbank? ". Ik bedacht,dat ik alleen af en toe geld doneerde. Voor de brandstof en het onderhoud van de auto's. Want ook ophalen hoort bij de werkzaamheden van de voedselbank.
Helaas kan ik me niet aanbieden als vrijwilligster. Ook die zijn er  niet altijd genoeg. Ik sprak eens een boerin. Zij hadden regelmatig wat groenten, die niet geschikt waren voor de veiling. Maar de voedselbank had geen mankracht om het op te halen. Jammer, want dat is juist gezonde kost."
Als ik op vrijdag in mijn kist met bezorgde boodschappen kijk, ben ik dankbaar, dat ik al dat gezonde lekkers kan kopen.

smaak

Nu de dorpsbieb gesloten is, kom ik af en toe bij "de grote bieb". Dat heeft een onverwacht voordeel. Zoekend naar een bepaald boek, kom ik soms onbekende titels tegen. Die me ook boeiend lijken. Zo nam ik vorige week het boek "smaak"mee.
Wat een heerlijk boek. De vijf smaken worden beschreven. Maar niet wetenschappelijk droog. De eigen ervaringen van de schrijfster, herinneringen aan voedsel uit haar jeugd zijn vermengd met allerlei weetjes. Soms ook van heel vroeger. Ik kreeg trek, toen ik aan het lezen was.
Wat zijn er dan veel mensen helemaal gek van voeding,smaken en koken. Daar ben ik een "kleintje"bij. Bovendien noem ik mijn keuken-resultaten altijd "simpel-hap" Lekker, maar eenvoudig.
Zo keek ik gisteren ook naar de eerste afleveringen van Jamie Oliver, die met vijf ingrediënten kookt. Hij had een heel simpel en snel platbrood uit de koekenpan. Ik heb nog een restje kippensoep en ga als lunch er zo'n broodje bij bakken.
Soms is het gewoon jammer, dat ik een kleine eter ben. Ik zou wel zo veel meer willen proberen.

zwammen

Er stond een mooie grote vlier in de tuin. Helaas is die dood gegaan. Eerst wilde mijn man hem afzagen "Laten staan, als het nog niet gevaarlijk is" stelde ik voor. De grote kale takken zijn uitkijkpunt voor kauwen en duiven. De merel zingt er zijn lied. Een vroegere studievriendin stond bewonderend voor zijn bast "een kunstwerk" zuchtte ze.
In de herfst groeien er zwammen. Van Vlasje hoorde ik, dat het de zadelzwam was. Dit jaar zijn er een heel stel en ook van flink formaat. Googelen leerde me, dat de jonge exemplaren eetbaar zijn.
Toch durf ik dat niet. Ooit at ik cantharellen en eekhoorntjesbrood. Maar geplukt door een kenner. En ik weet niet veel van paddenstoelen. Uiteindelijk hangen ze daar mooi aan die boom. En deed ik het met kastanjechampignons vanavond.