ontmoedigingsbeleid

Het lijkt wel,alsof de gemeente een ontmoedigingsbeleid richting hondeneigenaren voert. In het dorp is een pleintje, waar al jaren elke avond een groep mensen met kleine hondjes komt. Ze rapen de drollen op en ook vaak de blikjes,pizzadozen en weedzakjes van het jonge hangvolk. Dat verbod is op straffe van een fikse boete  en er wordt soms gecontroleerd.
Dit najaar wilde de gemeenteraad ook in de winter een aanlijngebod voor honden op het strand. Een overweldigende aktie van mensen en honden met demonstraties maakt misschien dat het besluit wordt teruggedraaid.
Ook aan de dijk is het mis. Daar komt een mountainbikepad. Zodanig, dat de fietsers aan de spoorkant rijden en het deel aan het water voor wandelaars is. Een opluchting voor alle hondenbezitters.
Tot dit in de pers verscheen:


"Dit betekend wel voor alle hondenbezitters dat honden altijd aangelijnd horen te zijn, nu worden ze vooral losgelaten. Er zal door ons nog een bord geplaatst worden met informatie."


Weer een gebied, waar je niet meer ongestoord een stel honden met elkaar kunt laten spelen. Ik was er gewoon een beetje door aangeslagen.
34 jaar loop ik daar met honden,het is er heerlijk. Ik hoop,dat de soep niet zo heet gegeten wordt.

de verdwenen letter

Z'n 10 dagen geleden openden we bij het bankkantoor een gezamenlijke rekening. Ik identificeerde me met mijn paspoort en we ondertekenden beiden het formulier.
Pas twee dagen later zag ik ineens , dat mijn naam op die rekening niet klopte. Het tussenvoegsel is "van der". De R was verdwenen. Een telefoontje naar de bank en men kon er  in de computer weer een letter aanplakken. Maar de pas was al onderweg en moest ongeldig verklaard worden.
Ik ging eens bewust naar mijn naam kijken bij andere bankrekeningen. Wat kan ik dan als licht dyslectisch de spelling anders zien, dan wat er staat. Mijn betaalrekening had ook geen R,evenmin mijn betaalpas. Ik ben eens gaan terugzoeken en vond een print van mijn betaalrekening uit 2015. Met als tussenvoegsel v/d. De afgelopen drie jaar is dus een keer mijn naam veranderd door de bank in een foute. De beloofde correctie van de naam op de gezamenlijke rekening had ook mijn naam op de betaalrekening meteen verbeterd.
Ik stapte gelijk met mijn bankpas zonder R naar een pinautomaat. Geblokkeerd. Dus heb ik ook die opnieuw aangevraagd.
Hier heb ik van geleerd. Altijd met mijn vinger langs de tekst van een belangrijk document gaan en goed lezen. Want helemaal vertrouwen op degene, die het opstelt kan niet. De mevrouw, die me aan de telefoon hielp, bekende, dat ze meteen even haar tenaamstelling controleerde. Ze heette ook van der.

ogen

De oogarts luisterde goed naar mijn klachten. Er volgde onderzoek en een scan. Het rechteroog had een paar kleine afwijkingen, maar die verklaarden niet mijn klachten. Verder was alles goed. Dat is prettig,maar de vraag blijft dan wat te doen.
Volgens de oogarts was er geen sprake van een convergentie probleem. Toch vertrouw ik meer op de onderzoekjes en conclusie van de chiropractor.,die wel een samenwerkingsprobleem tussen beide ogen zag.Ik werd doorgestuurd naar een orthoptist voor spieronderzoek en mogelijke oefeningen. Helaas pas half januari.
Ik deed al oogoefeningen, deels van de chiropractor en internet. Ook de yogalerares wist oefeningen om de oogspieren te versterken. Ik merk, dat langzaam mijn lees-en beeldschermtijd iets opgerekt wordt. Gelukkig!
Doordat het gesprek zich toespitste op het spiergebeuren, verdween het sterretjes zien uit beeld. Dan is internet een oplossing. Daar las ik al op sites van andere ziekenhuizen, dat na een jaar bij de meeste mensen de sterretjes verdwenen zijn. Nog één winter feestelijke koplampen en straatlantaarns en dan weer gewone lichten. Voorlopig dagelijks doorgaan met oefenen.

vernieuwd

De laatste jaren verdwenen er steeds meer winkels uit het dorp. Vooral het hoekje bij het station werd een kale boel. Een café bleek een weetplantage en werd gesloten. De frietboerin werd ernstig ziek en overleed. De zaak ging dicht. Ik heb haar wel gemist deze zomer. Regelmatig zat ze even op het bankje voor haar zaak. En maakten we een praatje, als ik met de hond langs kwam. Een grote klant waren we niet. Maar een enkel keer een ijsje kopen en dan aan de dijk opeten, dat deed ik wel.
Vanmiddag gaat de friteszaak weer open. Ik wacht even de aanbiedings-drukte af en ga dan een frietje halen. Fijn, dat er weer activiteit is daar. En makkelijk bij onverwacht bezoek, dat mee eet.
Zo wacht ik ook met spanning op de opening van een nieuwe Turkse winkel. De enige in het dorp.Niet meer voor vijgen of dadels naar de stad fietsen. Misschien eens een goed stukje lamsvlees. En wie weet, wat nog meer voor lekkernijen.
Ook opende er een zaak in sportkleding. Ooit kocht ik in Frankrijk dunne yogabroeken als pyjama bij een grote sportwinkel. Wie weet verkopen ze die ook daar.

leesvoer

Voor een boekenwurm zoals ik, is leesvoer belangrijk. Wat een warme maaltijd doet voor het lichaam,is een goed boek voer voor de geest. Ik kan er ook echt van smullen.
Zo haalde ik gisteren weer een boeiend boek bij de bibliotheek. Ik zat te genieten. Als ik helemaal geen beeldscherm kijk, kan  ik weer langer lezen. En dat deed ik ook. Een vriendin bracht  haar Pioppi-boek. Dat heb ik 's avonds nog doorgebladerd.
Wat mis ik de dorpsbieb. Ik kon zo veel boeken reserveren, als ik wilde. Even de straat uitlopen en ik haalde mijn "lekkere hapjes"op. Ik stond er bekend als de persoon met de meeste reserveringen. Nu moet ik een kwartier fietsen, om een mooi boek op te halen. Reserveren kan wel. Maar soms komen die boeken een week achter elkaar binnen. Dat wordt me te veel heen en weer karren.
Het is een prachtige grote bibliotheek met werkelijk een schat aan boeken. Zo maar zoeken levert soms aparte boeken op. Helaas is er vloerbedekking met een wild patroon. Hoofd scheef, titels lezen en dan die felle kleuren aan de rand van mijn blikveld is niet goed voor mijn evenwicht.
Dus maak ik voortaan thuis een lijstje en kan ik gericht op nummer een boek pakken. En als het slecht weer is, kan ik altijd nog herlezen uit eigen voorraad.

oost,west,thuis lekkerder

Vanwege komend bezoek besloot ik gisteren iets te bakken. Ik had mijn kasten al eens goed nagekeken. Er stond nog een restje kokosbloesemsuiker en een half pakje boter moest ook op. Ik besloot die twee in een boterkoek te verwerken. Het resultaat is heerlijk. Een karamel boterkoek.
Vanochtend fietste ik langs het water met mooie herfstige oevers naar Middelburg. Boeken ruilen,kringloop snuffelen en naar de natuurvoedingswinkel. Want ik heb zo'n trek in fris groenvoer. Maar helaas, er waren alleen peperdure kroppen sla. Geen postelein, rucola of veldsla. Er hangt voor vanmiddag nog wel een tomaat aan de plant met een minibeetje groenvoer uit de bakken.
Toen wilde ik gewoontegetrouw ergens thee gaan drinken met een brownie. Ineens dacht ik aan mijn eigen baksel. En besloot gewoon naar huis te gaan. Voor een heerlijke kop thee en de allerlekkerste boterkoek.

boterham ruilen

Een buurvrouw volgt al weken een lifestyle programma van dr. Hofstra.  Zeer gedisciplineerd. De kilo's vliegen er af en ze staalt van energie. Tegenwoordig mag ze ook een snee zuurdesembrood eten.
Nu had mijn man bij een dorpsbakker nieuw eco-zuurdesembrood ontdekt. Hij vindt het heerlijk. Met een broodje in de tas kwam ik bij de buurvrouw "Weet je dat …." Nee ze wist het niet en wilde graag een snee proberen. Zelf wandelde ze naar Middelburg voor lekker brood. Van haar kreeg ik een snee van haar donkere desembrood.
Ik ben benieuwd, wat zij van het dorpsbrood vindt. De conclusie van mijn man was "Lekker, maar geen omrijd-broodje" Zo leer je weer van elkaar en komen we elkaar misschien hier bij de bakker tegen.

wonderlijk gesprekje

Met het eerste licht aan de hemel fietste ik door het verder nog donkere en stille dorp. Aan de overkant liep een mevrouw. Ze stak de straat over en zei "Nog iemand onderweg op zo'n vroege zondagochtend".
Ik was even in de war. Kende ik haar? Woonde ze in de buurt of was het die mevrouw van de yoga?Denkend aan de laatste aflevering van "dokters van morgen" was ik bang vergeetachtig te worden.
Toen kwam Merle achter een auto vandaan. De mevrouw was heel bang voor honden. Dus Merle moest zitten naast de fiets. We praatten nog even verder en de mevrouw liep door naar het station.
Gelukkig, ik wist nu zeker, dat ik haar niet kende. Want niemand uit mijn omgeving is zo bang voor de hond.Waarschijnlijk had ze het prettig gevonden even een menselijk wezen te zien. Al had die mens een grote hond bij zich.

mini-moestuin

Altijd heb ik een moestuin leuk gevonden. En het eten er uit lekker. Maar eerst had ik de ruimte niet. Later ontbrak de tijd en nu de energie. Maar kruiden in de vensterbank of een tomatenplant, dat lukte wel.
Al een paar jaar zaai ik vooral groenvoer in oude afwasteilen. Dat was veel oogst deze zomer. Nu staan er de resten nog.
Voor de lol kocht ik een bataat-plant en zette die in een emmer. Vanochtend oogstte ik. De emmer was veel te klein om de bataten uit te laten groeien. Maar ik stond toch versteld van de hoeveelheid. Misschien volgend jaar bataat in de volle grond?
Vanavond staat er een schoteltje groen op het menu. Met een klein schaaltje bataat uit de oven. Van de nog wat oranje tomatenresten probeer ik ook in de oven iets eetbaars te maken.
Een lekker hap van wat de tuin in de herfst geeft.

waaks

Een enkele keer is er een "loslopende man"aan de dijk. Zonder hond. Dat maakte Merle oplettend. Compleet gefixeerd liep ze op de man af. Ik doorbreek haar fixatie dan door de woorden "Merle,het is goed".Toen verscheen er een kwispel in de staart.
"Die is waaks"zei de man lachend. Ik leerde van andere hondeneigenaren, om dat vooral niet te ontkennen. Lekker veilig. Dus ik beaamde, dat ze beschermend was. Het was een aardige meneer. Na een praatje en een aai voor de hond liepen we door.
Een eind verder kwam een meneer type bodybuilder aan. Druk pratend in een keelklankentaal in zijn telefoon. Merle verstrakte helemaal. Ik hield haar aan de voet, anders had ze pogingen gedaan de man al blaffend weg te jagen. Wel prettig,een grote hond.
De yoga gisteren was heerlijk. Dat wordt een blijvertje.

yoga

Eind jaren '70 ging ik naar yoga. Een verademing vergeleken bij het presteren op een sportvereniging. Ik ben nooit sportief geweest. Zeker 20 jaar ging ik naar die lessen en deed ook elke ochtend zelf oefeningen. Door ziekte moest ik er mee stoppen.Ik miste het.
Twee jaar geleden ging ik nog een winter met de buurvrouw mee naar inloop-yoga in Middelburg. Door haar onregelmatige diensten was dat geen blijvertje.
Er was ook een tijd met meditatielessen in het dorp. Heerlijk om te doen. Zo jammer, dat de docent die lessen naar de avond verzette. Toen haakten de meeste mensen(ik ook) af.
Nu vertelde een vriendin, dat er in het dorp yoga lessen starten. Ook een uurtje voor mensen, die niet zoveel kunnen. Met gebruik van een stoel. Alleen die oefeningen meedoen, die je lijf aankan. Daar ga ik kijken en hoop echt, dat het te doen is voor me. Morgen is de eerste les. Ik heb er zin in.

modder

Gisteren fietste ik door de polder naar een vriendin. Gelukkig waren er op de binnenweggetjes  waarschuwingsborden voor modder geplaatst. Vooral als het geregend heeft is dat spekglad. Het was heerlijk door het nazomer landschap te fietsen. Velden met aardappels overal. Hoe groot de piepers zijn, dat is de vraag .
Helaas voelt een gesprek met die vriendin ook vaak zwaar als modder. Haar lichamelijke achteruitgang ging gepaard met een steeds somberder kijk op de wereld en helemaal op haar medemensen.
Ik heb al afgeleerd, om te zeggen "bekijk het eens van een andere kant".Dat sterkt haar alleen maar in haar eigen gelijk. Ze is heel eenzaam, want bijna niemand komt meer langs en op straat ontwijkt men vaak een praatje. Ze kan toch alleen maar mopperen en niets en niemand deugt.
We zijn zo lang vriendin geweest, ik wil haar (nog?) niet in de steek laten. Maar ik moet wel goed in mijn vel zitten, niet alleen voor het eind fietsen, maar ook om die somberheid aan te horen.
 Dan is het heerlijk om in het herfstzonnetje weer terug te fietsen langs de akkers. Alle "modder"waait  van me af.

meeleven

Zodra ik hoorde, dat het boek "mijn leven in de wildernis" uit was, wilde ik het lezen. Maar de eerste maanden zijn er zoveel wachtenden voor me in de bibliotheek. Vorige week kon ik eindelijk het boek halen.
De uitzending van Floortje over die Nederlandse vrouw met haar man, levend in de wildernis van Nieuw-Zeeland, was al mooi. Door die beelden zegt het boek me ook meer. Het is één lofzang op de schoonheid van de natuur.
Bij Floortje kreeg ik een primitiever beeld van hun leven, dan uit het boek. Aanvoer van voorraden met een auto, vaak een oude hut vlak bij hun tent als schuilplaats bij hevig noodweer, zo had ik het niet begrepen.
Wat op mij de meeste indruk maakte, was hun (over)leven in de koude winter. Slapend met twee truien,leggings, muts en handschoenen aan. Die stukken las deze koukleum bij de warme kachel.
Dat de natuur, de stilte,maar ook het andere tempo plus in het begin de verveling een mens verandert, las ik ook al op vlogs van blokhutbewoners in de wildernis.
Toch moest ik wel glimlachen. Deze mensen zouden niet meer in de "gevangenis"van ons dagelijks leven willen leven. Maar als iedereen zou leven zoals zij, hadden ze geen bonen,rijst en bloem ,kleding of medicijnen gehad. Was er geen auto geweest om alles aan te voeren. Want "de gevangenis" zorgt juist voor al die materiele zaken.
Het boek zet wel aan tot nadenken over onze manier van leven.