Volgers
Volgers
woensdag 30 mei 2018
niet gezond meer
Vanavond is het tweede deel van het programma "niet gezond meer". Over obsessief gezond eten en sporten. Ik schrok, toen ik de eerste aflevering keek. De term "orthorexia" kende ik wel. Maar dat de sociale media zoveel invloed kunnen hebben op jonge mensen, ook op het gebied van gezond zijn, dat besefte ik niet.
Ik lees een aantal blogs van foodies. Ook vind ik het leuk, om kookboeken van de bieb te lenen en door te nemen. Zeker de nieuwere ,elk met zijn eigen visie op gezond eten. Soms leer ik er van en pas ik zelf een advies toe. Maar dat mede door deze informatie mensen een grens passeren, dat is triest .Dat op zich heerlijk voedsel hun leven zo beheerst en beperkt, zo zonde.
Wat jammer toch, dat in onze welvarende maatschappij(voor de meeste mensen) voeding zoveel slechts kan veroorzaken. Het grote en overal aanwezige aanbod van bewerkte levensmiddelen is één van de oorzaken van de toenemende obesitas. Maar de ontstane tegenhanger het gezond eten en zelf klaarmaken kan dus ook bij een kleine groep mensen de gezondheid gaan schaden. Als ze te ver doorschieten.
Wat had mijn moeder het dan gemakkelijk. Een beperkt budget en jarenlange gewoonten bij het kiezen en bereiden van voedsel. Er werd niet over nagedacht en iedereen at, wat de pot schaftte.
maandag 28 mei 2018
genoeg
De laatste tijd merkte ik, dat mijn gevoel van "ik heb genoeg" verbazing wekte. Allereerst heb ik mijn oude brilmonturen gehouden. Nauwelijks een jaar gedragen en ze zitten prettig. Waarom zou ik iets nieuws nemen? Ik zag de opticien verbaasd kijken.
Later bij het ophalen van de brillen, had ik mijn eigen brillenkokers meegenomen. "Neem toch die mooie nieuwe kokers" was het advies. Waarom iet goeds wegdoen ? Ik heb mijn eigen, prettige kleinere kokers gehouden.
Op de braderie was het aanbod 2 shirts voor 5 euro. Nu heb ik niets nodig. Maar ik viel voor een prachtig kleurtje. Het was nog moeilijk, om gewoon één shirt te kopen. Ik dacht even "dan maar twee,eentje voor de buurvrouw".
Thuisgekomen paste het shirt net niet. Dus heeft de slankere buurvrouw alsnog een t-shirtje. Ik snap het wel. Het gevoel van "genoeg" is niet goed voor de economie.
Later bij het ophalen van de brillen, had ik mijn eigen brillenkokers meegenomen. "Neem toch die mooie nieuwe kokers" was het advies. Waarom iet goeds wegdoen ? Ik heb mijn eigen, prettige kleinere kokers gehouden.
Op de braderie was het aanbod 2 shirts voor 5 euro. Nu heb ik niets nodig. Maar ik viel voor een prachtig kleurtje. Het was nog moeilijk, om gewoon één shirt te kopen. Ik dacht even "dan maar twee,eentje voor de buurvrouw".
Thuisgekomen paste het shirt net niet. Dus heeft de slankere buurvrouw alsnog een t-shirtje. Ik snap het wel. Het gevoel van "genoeg" is niet goed voor de economie.
zaterdag 26 mei 2018
eindelijk
Gisterenochtend kwam een mailtje. De bril was klaar en kon opgehaald worden. Ik stapte op de eerstvolgende trein, om de multifocale bril en het aparte lees/pc exemplaar te halen.
Maar in de winkel zat er maar één bril, die om te lezen in het zakje. "Oh nee he, niet nog een keer naar Middelburg" was mijn eerste gedachte. De mevrouw begreep, dat ik baalde. Als ik me 20 min kon vermaken, zouden de andere glazen in het montuur gezet worden. Dat deed ik. Bij de boekwinkel hebben ze heerlijke stoelen. Daar heb ik zitten wachten.
Het is genieten en wennen tegelijk. Ik kon de kleine letters van de Happinez goed lezen. Daar liggen nog vier nummers van klaar. Eindelijk keek ik weer journaal op het grote tv scherm. En toen het in de avond kil werd in de tuin, genoot ik van een opgenomen aflevering van Vera.
Ik heb het gevoel weer terug te zijn in mijn normale leven met de dingen, die ik graag doe. Helaas is de lichtstraal bij het kijken naar een lamp gebleven. Ik probeerde het meteen uit met een zaklamp in de donkere kelderkast. Dat moet ik ter sprake brengen bij een volgende controle bij de oogarts. Want als het winter wordt met de koplampen van auto's. dan wordt het wandelen en fietsen er niet veiliger op voor me.
Maar eerst achterstallig leesvoer wegwerken. Een ronde kringloopwinkeltjes gaan doen en kijken naar de waslijst met opgenomen mooie tv programma's. En de uitgestelde inkomstenbelasting invullen.
Maar in de winkel zat er maar één bril, die om te lezen in het zakje. "Oh nee he, niet nog een keer naar Middelburg" was mijn eerste gedachte. De mevrouw begreep, dat ik baalde. Als ik me 20 min kon vermaken, zouden de andere glazen in het montuur gezet worden. Dat deed ik. Bij de boekwinkel hebben ze heerlijke stoelen. Daar heb ik zitten wachten.
Het is genieten en wennen tegelijk. Ik kon de kleine letters van de Happinez goed lezen. Daar liggen nog vier nummers van klaar. Eindelijk keek ik weer journaal op het grote tv scherm. En toen het in de avond kil werd in de tuin, genoot ik van een opgenomen aflevering van Vera.
Ik heb het gevoel weer terug te zijn in mijn normale leven met de dingen, die ik graag doe. Helaas is de lichtstraal bij het kijken naar een lamp gebleven. Ik probeerde het meteen uit met een zaklamp in de donkere kelderkast. Dat moet ik ter sprake brengen bij een volgende controle bij de oogarts. Want als het winter wordt met de koplampen van auto's. dan wordt het wandelen en fietsen er niet veiliger op voor me.
Maar eerst achterstallig leesvoer wegwerken. Een ronde kringloopwinkeltjes gaan doen en kijken naar de waslijst met opgenomen mooie tv programma's. En de uitgestelde inkomstenbelasting invullen.
donderdag 24 mei 2018
in de keuken
Regelmatig ben ik lekker aan het scharrelen in de keuken. Iets nieuws uitproberen. Dat is niet altijd een succes. Ik had paardenbloemazijn gemaakt. De smaak daarvan is niet anders dan de gewone appelciderazijn. Dus dat doe ik niet meer.
Ook staat er een potje rode kool te fermenteren. Ik ben benieuwd, hoe dat smaakt. Van de probeersels bleekselderij, witte kool, wortel en bietjes is alleen de laatste een blijvertje. En natuurlijk de kefir. Ik zal er eerdaags weer eens kaas van maken.
Wat ik ieder voorjaar bak, zijn de pannenkoekjes met vlierbloesem. Vanochtend vroeg plukte ik een paar schermen. Straks met de lunch eet ik de pannenkoekjes. Een kleine salade uit eigen tuin er bij. Dat wordt smullen.
Ook staat er een potje rode kool te fermenteren. Ik ben benieuwd, hoe dat smaakt. Van de probeersels bleekselderij, witte kool, wortel en bietjes is alleen de laatste een blijvertje. En natuurlijk de kefir. Ik zal er eerdaags weer eens kaas van maken.
Wat ik ieder voorjaar bak, zijn de pannenkoekjes met vlierbloesem. Vanochtend vroeg plukte ik een paar schermen. Straks met de lunch eet ik de pannenkoekjes. Een kleine salade uit eigen tuin er bij. Dat wordt smullen.
maandag 21 mei 2018
vanzelfsprekend
Er zijn mensen met wie je meteen verder praat, al heb je elkaar meer dan een jaar niet gezien. Dat is met mijn nichtje en haar man ook het geval. Fijnstof, mantelzorg of medische maffia het gesprek kabbelde vanzelfsprekend verder. Ook plezierig, dat we ondanks het generatieverschil wel op dezelfde golflengte zitten.
Ik herinner me nog, dat haar man voor het eerst meekwam. Dat voelde ook, alsof we die jongen al jaren kende.
Ze komt hier al bijna 38 jaar. Ooit als peutertje van nauwelijks twee jaar besloot ze "ik wil logeren". En dat, terwijl ze ons misschien een keer of acht bewust had gezien. We namen haar mee naar huis en de logeerpartij werd een succes. Dat was het begin van de gewoonte voor haar en later haar zusje van "elke schoolvakantie in Zeeland logeren" Haar zusje noemde het "logeren bij Aquila"(de hond uit die tijd). Wij kwamen op de tweede plaats.
Bladerend in het fotoboek hebben we heel wat herinneringen opgehaald.
Ik herinner me nog, dat haar man voor het eerst meekwam. Dat voelde ook, alsof we die jongen al jaren kende.
Ze komt hier al bijna 38 jaar. Ooit als peutertje van nauwelijks twee jaar besloot ze "ik wil logeren". En dat, terwijl ze ons misschien een keer of acht bewust had gezien. We namen haar mee naar huis en de logeerpartij werd een succes. Dat was het begin van de gewoonte voor haar en later haar zusje van "elke schoolvakantie in Zeeland logeren" Haar zusje noemde het "logeren bij Aquila"(de hond uit die tijd). Wij kwamen op de tweede plaats.
Bladerend in het fotoboek hebben we heel wat herinneringen opgehaald.
zondag 20 mei 2018
mooi
Regelmatig kom ik in het weekend een mevrouw met twee honden tegen. Na het uitwisselen van hondenbrokjes lopen we soms samen een eindje op. Deze keer was er zomaar ineens een serieus gesprek. Letterlijk over leven en dood. Mooi was dat. Het was stil aan het water op krijsende meeuwen na. De honden speelden en moesten soms even tot de orde geroepen worden. Waarna de draad van het gesprek weer opgenomen werd.
Na een kwartiertje kwamen we mijn vertrouwde hulp tegen. Die twee vrouwen zijn bevriend. Nog een hond er bij en helemaal dolle boel.
Die twee anderen liepen nog verder. Ik fietste terug. Mijn pannenkoekjes stonden op de kachel te warmen. Intussen staat er kippensoep te trekken. Straks komen een nichtje en haar man. Ze durven,met die drukte en kans op files richting kust rijden. Maar ja, daar ben je jong voor.
donderdag 17 mei 2018
wonderlijk
Soms is er een kort programma op tv, dat ik later kijk op uitzending gemist. "broodje gezond"over vitamines leek me wel leuk. Maar wat een wonderlijke aflevering.
Ik weet, dat de meningen over het nut van supplementen slikken verdeeld zijn. Maar hier werden appels met peren vergeleken. E werd steeds gesproken over vitamine C. En dat de presentator te weinig groente en fruit at.
Bij het bloedonderzoek naar zijn vitamine waarden keek de arts naar een paar B-vitamines en naar vitamine D. Die waren in orde bij hem. Waarna de conclusie getrokken werd "Ondanks mijn weinige groente en fruit inname lijk ik toch gezond te eten". C heeft toch weinig met de vitamines B en D te maken? Die laatsten komen voor een groot deel uit andere levensmiddelen en zon.
Ik vind het jammer, dat er zo'n programma uitgezonden wordt. De tegenstellingen in de informatie over gezonde voeding zijn zo groot, dat het voor veel mensen een wir war is en ze niet meer weten, wat te geloven. En dan zo'n programma met onjuist getrokken conclusies. Dat maakt de duidelijkheid niet groter.
dinsdag 15 mei 2018
eindelijk
De opticien nam anderhalf uur de tijd , om mijn ogen op te meten. Zeer zorgvuldig. Hij twijfelde aan een prisma en ik kreeg een "second opinion" van een collega. Maar nu hoop ik goed te zien en vooral goed te kunnen lezen.
Er waren nog een paar klachten "Terug naar de oogarts"was het advies. Want dat lag buiten zijn bevoegdheid. Ik wacht eerst tot de bril klaar is en ik die een poosje op heb. Blijven de klachten, dan maak ik een afspraak. Anders is de kans groot, dat ik bij de oogarts weer te horen krijg "wacht maar tot er een bril met cilinder is aangemeten".
In Middelburg ging ik langs een winkeltje met heerlijke brownies. Wachtend op de trein heb ik die op zitten peuzelen op een bankje bij het station.
Twee weken aftellen en dan lezen en tv kijken,heerlijk!
zondag 13 mei 2018
verschil
Door het blog van zuinigaan kwamen de herinneringen boven. Zij schrijft over de prijsverschillen met 30/40 jaar geleden. Ik dacht daardoor aan de jaren '50 en '60.
Ik weet niet hoe vaste lasten en voeding zich verhielden met het inkomen van die tijd. Wij werden sober opgevoed. Zo anders dan nu. Eén stuk fruit per dag . Alleen limonade(siroop) in het weekend. Het zondagse chocolaatje bij de thee.
Kleding werd doorgegeven en vermaakt. Ik weet nog, dat ik een "nieuwe"jas kreeg uit een weinig gedragen jas van mijn oma. Als we hard groeiden, breidde mijn moeder een stukje aan de trui en de mouwen. Of er kwam een doos met kleding van iets oudere nichtjes.
Toen ik 12 jaar was, wilde ik graag een petticoat hebben. Dat werd druiven krenten voor een kwartje per uur, om zo zelf dat luxe-artikel te kopen. Met nylon kousen was ik heel voorzichtig. Een ladder kon je laten "ophalen"in een textiel winkel. Maar ik moest het van mijn zakgeld betalen.
Af en toe had ik zakgeld over, om een frietje te kopen. Het kleinste zakje van 15 cent. Of een ijsje van 5 cent.
Als ik dan nu mijn voorraad voedsel zie en het gemak, waarmee ik iets kan kopen, is er een groot verschil met die tijd. Maar ik realiseer me, dat ook nu niet iedereen zó kan leven. In deze tijd met zijn vele verleidingen is sober leven veel moeilijker dan het was in mijn jeugd.
Ik weet niet hoe vaste lasten en voeding zich verhielden met het inkomen van die tijd. Wij werden sober opgevoed. Zo anders dan nu. Eén stuk fruit per dag . Alleen limonade(siroop) in het weekend. Het zondagse chocolaatje bij de thee.
Kleding werd doorgegeven en vermaakt. Ik weet nog, dat ik een "nieuwe"jas kreeg uit een weinig gedragen jas van mijn oma. Als we hard groeiden, breidde mijn moeder een stukje aan de trui en de mouwen. Of er kwam een doos met kleding van iets oudere nichtjes.
Toen ik 12 jaar was, wilde ik graag een petticoat hebben. Dat werd druiven krenten voor een kwartje per uur, om zo zelf dat luxe-artikel te kopen. Met nylon kousen was ik heel voorzichtig. Een ladder kon je laten "ophalen"in een textiel winkel. Maar ik moest het van mijn zakgeld betalen.
Af en toe had ik zakgeld over, om een frietje te kopen. Het kleinste zakje van 15 cent. Of een ijsje van 5 cent.
Als ik dan nu mijn voorraad voedsel zie en het gemak, waarmee ik iets kan kopen, is er een groot verschil met die tijd. Maar ik realiseer me, dat ook nu niet iedereen zó kan leven. In deze tijd met zijn vele verleidingen is sober leven veel moeilijker dan het was in mijn jeugd.
vrijdag 11 mei 2018
haat
Gisteren keek ik de aflevering van "onze man in Teheran" over de verhouding tussen Iran en de VS. Toevallig net uitgezonden voor die narcist op het pluche de atoomovereenkomst verbrak.
Wat kan dan één bully, wel gekozen door de meerderheid van de Amerikanen en waarschijnlijk omringt door jaknikkers de situatie in de wereld beinvloeden. Ik ben heel benieuwd naar de werkelijke reacties van Europa. Blijft er aan de touwtjes getrokken worden of worden de marionetten eindelijk zelfstandig?
Moeilijk vind ik het, wat te geloven van de berichtgeving. Wie deed/zei wat en hoe is de echte reactie van de tegenpartij. Eén ding weet ik zeker. Maartregelen ingegeven door angst of haat kunnen als een boemerang terugslaan. Met vaak veel onschuldigen als slachtoffer.
woensdag 9 mei 2018
bezoek
Mijn zus kwam een dagje en het was toevallig haar verjaardag. Dus was het een beetje feest. Ballonnen en iets lekkers. Een vriendin, die mijn zus ook kent, kwam ook nog even op bezoek. We hadden gespreksstof genoeg, het was een hele dag (bij)kletsen. In de tuin in de schaduw was het goed toeven.
Mijn man deed de hondenrondes en de afwassen. Ik had alle tijd voor praten en eten en drinken klaarmaken .Helaas had de bakker met het warme weer geen bonbons. Maar een stukje pure chocolade smaakte ook wel. 's Avonds een grote salade en voor zus en man een stukje junkfood,kroket.
Toen we aan het begin van de avond op een bankje op het perron zaten, keken we terug op een heel gezellige dag.
Mijn man deed de hondenrondes en de afwassen. Ik had alle tijd voor praten en eten en drinken klaarmaken .Helaas had de bakker met het warme weer geen bonbons. Maar een stukje pure chocolade smaakte ook wel. 's Avonds een grote salade en voor zus en man een stukje junkfood,kroket.
Toen we aan het begin van de avond op een bankje op het perron zaten, keken we terug op een heel gezellige dag.
zondag 6 mei 2018
gastvrij
Doordat ik zelf een moeilijke eter ben, snap ik wel, dat mensen "dank je "zeggen , als ik iets aanbied. Ik blijf dan ook niet aandringen. Maar zeg dan "geef zelf aan, als je wel wat wilt"
Verder ben ik gewend, om iedereen die komt iets te drinken aan te bieden. Is er bezoek tegen lunchtijd, dan kan men mee eten. Vaak heel gezellig. Wij hadden een vriend, die regelmatig een soepje of salade meeat. Die kan niet meer komen, dat mis ik wel eens Maar er is ook een soep of omelet mee etende vriendin.En ook een koper van een motor hoefde niet met een lege maag de lange terugrit te beginnen.
Maar de mevrouw, die met de tuin kwam helpen wilde helemaal niet eten .Alleen twee keer een kopje koffie. Terwijl ze bijna de hele dag bezig was. Ik weet, dat het haar keuze was. Maar het stuitte zó tegen mijn gevoel van gastvrijheid in, dat ik het er even moeilijk mee had. Nu had ik net een stuk over intermittend fasting gelezen en hield het maar op zoiets.
Nee dan dieren. Het buurhondje en oppas smurf weten precies, dat ze net als Merle een hapje krijgen. Dat voelt heel wat gemakkelijker.
Verder ben ik gewend, om iedereen die komt iets te drinken aan te bieden. Is er bezoek tegen lunchtijd, dan kan men mee eten. Vaak heel gezellig. Wij hadden een vriend, die regelmatig een soepje of salade meeat. Die kan niet meer komen, dat mis ik wel eens Maar er is ook een soep of omelet mee etende vriendin.En ook een koper van een motor hoefde niet met een lege maag de lange terugrit te beginnen.
Maar de mevrouw, die met de tuin kwam helpen wilde helemaal niet eten .Alleen twee keer een kopje koffie. Terwijl ze bijna de hele dag bezig was. Ik weet, dat het haar keuze was. Maar het stuitte zó tegen mijn gevoel van gastvrijheid in, dat ik het er even moeilijk mee had. Nu had ik net een stuk over intermittend fasting gelezen en hield het maar op zoiets.
Nee dan dieren. Het buurhondje en oppas smurf weten precies, dat ze net als Merle een hapje krijgen. Dat voelt heel wat gemakkelijker.
vrijdag 4 mei 2018
klussen
Wat werd er gewerkt gisteren. Het schuurdakje lekte aan het begin van de winter. Een bouwzeil beschermde het dak, tot het een keer mooi weer was. Gisteren legde mijn man er golfplaten op. Nu maar hopen, dat het jaren lang droog blijft daarbinnen.
Gelukkig bood de buurvrouw aan om de pannen weg te leggen. Daar moet ik nog een advertentie voor maken "gratis op te halen"(en zelf te sjouwen).
Toevallig had ik ook afgesproken met de mevrouw, die de tuin zou doen. Het duurde even voor ze kwam. Maar wat heeft ze een werk verricht. Ze zat heerlijk in het zonnetje onkruid te trekken. Maaide, maakte de tegels grasvrij en komt nog een keer terug voor de struiken. Plus nog allerlei adviezen.
Ik moet dan even slikken bij het besef, dat ik zelf nu niet kan sjouwen en werken. Maar zorgen voor het eten en drinken en de hond uitlaten was mijn portie. Met voldoening zit ik nu door de ramen naar buiten te kijken.
Gelukkig bood de buurvrouw aan om de pannen weg te leggen. Daar moet ik nog een advertentie voor maken "gratis op te halen"(en zelf te sjouwen).
Toevallig had ik ook afgesproken met de mevrouw, die de tuin zou doen. Het duurde even voor ze kwam. Maar wat heeft ze een werk verricht. Ze zat heerlijk in het zonnetje onkruid te trekken. Maaide, maakte de tegels grasvrij en komt nog een keer terug voor de struiken. Plus nog allerlei adviezen.
Ik moet dan even slikken bij het besef, dat ik zelf nu niet kan sjouwen en werken. Maar zorgen voor het eten en drinken en de hond uitlaten was mijn portie. Met voldoening zit ik nu door de ramen naar buiten te kijken.
dinsdag 1 mei 2018
bekend
Vannacht ging het aardig tekeer hier. Ik zag het in de tuin, toen ik wakker was. Vanwege de windvlagen besloot ik mijn winterrondje door het dorp te fietsen met de hond. Dat is zo bekend voor Merle,dat ze bijna blij voorop liep. Het was gelukkig droog.
Later kwam nog een vriendin langs. Ik maakte een restjes-lunch. Een groene smoothie, een restje "jonge zuurkool", zelf gefermenteerd. En een champignon omelet. Ook dat was ouderwets eten en praten.
Wat is wonen in een dorp dan gezellig. Bij de kaaskraam kwam ik andere vrienden tegen. En hoorde de laatste dorpsnieuwtjes. Nu ken ik niet eens zoveel mensen hier, maar bijna altijd is er iemand om te groeten of eventjes te praten.
Ik herinner me nog. dat we 34 jaar geleden hier kwamen wonen. Er was toen nog een handbediende spoorovergang. Als ik van mijn werk het kanaal overstak en bij het seinwachtershuisje kwam, had ik altijd het gevoel "thuis te komen ".
Intussen is er veel veranderd en verdwenen. Maar het blijft een dorp met zijn vele bekenden.
Abonneren op:
Posts (Atom)