willen en kunnen

Het was een onwennige ronde vanochtend. Niet fietsen, maar langzaam lopend een blokje rond.

Merle heeft waarschijnlijk een spier verrekt. Gisterenochtend ging ze als een jonge jachthond met een rotvaart achter een haas aan. Mijn man was dat gedrag niet meer gewend en was er niet op bedacht. Met de tong uit de bek kwam Merle thuis.

 En in de middag nodigde een jong hondje haar uit om te rennen. Merle kon die kleine niet bijhouden en gaf alles, wat ze had.

Toen was er waarschijnlijk een kuil in de dijk en strompelde ze naar beneden. Thuis ging ze niet in de stoel. Toen ik 's avonds tv keek, moest ik haar helpen bij mij op de bank te komen. Daar heeft ze waarschijnlijk de hele nacht gelegen, om er vanochtend met hulp weer af te komen.

Het wordt een weekend kalm aan doen. Een stukje brood met honing verborg de arnica-korrels.Mijn man heeft een vrienden-weekend in de Achterhoek.Ik ga de hond maar eens verwennen .

 

 

 

Was mijn diagnose helemaal fout. Merle lag vanochtend maar te likken aan die pijnlijke poot. Net heb ik gekeken tussen het haar. Er zit een flinke winkelhaak, waarschijnlijk bij een spier. Het heeft niet gebloed. Kijken of het vanzelf dichtgroeit.Maar nu kan de hond zelf aangeven, welke bewegingen zonder pijn zijn. Waarschijnlijk kunnen we gewoon zonder spelen wandelen aan de dijk.

bikkels

Vanochtend reed ik de poort uit en zag smeltende sneeuw op auto's liggen. Arme kampeerders in de binnenstad. De hele nacht in het slechte weer buiten liggen, om maar een mooie plek voor de vrijmarkt te hebben. Een deel van Vlissingen is overdekt, maar de meeste plaatsen zijn onbeschut.

Ik hoop voor die bikkels, dat er ook nog mensen komen om te kopen. Zelf ga ik alleen, als er op buienradar minstens een periode van anderhalf uur droog weer is. Voorlopig is dat nog niet het geval.

In het dorp is ook een klein vrijmarktje. Daar kunnen we altijd nog even gaan kijken.

Met kou en regen kruip ik op de bank, om naar de viering in Tilburg te gaan kijken. De kijkers daar,maar ook de koninklijke familie mogen wel "een extra laagje aan" zoals de weerman het uitdrukte.  Dan is het binnen met een kop thee en de kachel aan wel goed toeven.

 

 

wonderlijk weer

 

 

Net maakte ik een sprintje richting laken aan de waslijn. Ineens een felle bui bij zo'n 5 gr. Wat een overgangen voor je lijf, die wisselende temperaturen. Fiets ik in de vroege ochtend met muts en handschoenen aan door de bijna vrieskou. Eer het middag is kruip ik in een hoekje van de tuin in de zon. Trui uit en zonnepetje op.
Aan de dijk kan het fris zijn door de wind en schaduw. Dan ben ik blij met een dikke jas aan. De vogels volgen gewoon de kalende. Die hebben jongen. Zouden jonge mereltje ook dood kunnen vriezen in het nest?
Meestal lukt het me wel, om me goed aan te passen. En loop ik niet te kleumen, soms wel eens te puffen. In huis is het kachel  aan en daarna weer uit. We hebben helaas geen thermostaat, dus dat is kijken naar de thermometer en aan het knopje draaien. Alleen op waakvlam vind ik te koud, zeker in de ochtend.
Nee, ik zal blij zijn met wat stabielere temperaturen. En misschien wat warmer. Ik krijg zin in mijn zomerkleding
 

tomatenplantjes

Aan de overkant van het kanaal was een klein rommelmarktje. Op het plein bij een kerk. Ik had het gevoel,dat er wel mensen van die kerk met plantjes zouden staan. Inderdaad, er waren kleine kerstomaatje. Vorig jaar had ik per ongeluk planten met grote tomaten gekocht. Maar juist die snoep-dingetjes vind ik zo lekker.
Ik kocht voor mezelf en voor de buurvrouw. Een euro voor een plantje. Mijn gedachten gingen even naar die grote groene winkel met zijn prijzen. Dan is dit veel leuker en hopelijk met goede oogst.
Helaas was er maar één kraam met kleding. Ik zoek nog een bruine broek. Maar er is herkansing met koningsdag en ook een grote rommelmarkt in het Pinksterweekend.

Vanochtend was het in ieder geval leuk snuffelen en goed kopen.

 

 

rommel

 

 

Gisteren keek ik de eerder opgenomen aflevering van "een andere kijk". De eerste van zes interviews van Sara Marijnissen. Wat was het weer boeiend. Deze keer vertelde een mevrouw over Feng Shui. Op een zo'n mooie manier, dat ik meteen twee boeken van haar gereserveerd heb bij de bieb.
Op een moment kwam het gesprek op het onderwerp "rommel". De mevrouw had een mild oordeel. Sara vertelde, dat ze van elk deel van haar vroegere studies enkele boeken had bewaard. Bij mij kwamen herinneringen boven. Ik ben juist niet zo'n bewaarder.

Toen ik in 2002 werd afgekeurd ,was het duidelijk, dat lesgeven er niet meer in zat. Ik had een kast vol boeken,opdrachten, repetitievragen, stukken lesstof. Allemaal zelf gemaakt of verzameld. In drie ronden heb ik alles weggegooid. Daar vielen wel wat traantjes bij.
Maar juist het niet bewaren was voor mij een hulpmiddel om met de situatie van dat moment om te kunnen gaan. Het bewaren van die "rommel" zou acceptatie in de weg staan. Ik besef wel, dat zoiets voor iedereen anders is. Ik heb altijd gemakkelijk kunnen wegdoen of het liefst weggeven en er een ander mee blij maken.
Na die uitzending krijg ik weer de kriebels om nog meer op te ruimen.

 

Pasen

 

 

Op de één of andere manier gaat Pasen dit jaar een beetje aan me voorbij. De lente in al zijn groen en bloeiends ervaar ik meer.
In gedachten was ik terug in mijn jeugd. Op paaszondag speelde er meestal in de kerk iemand trompet "U zij de glorie". Ik vond het prachtig. De trompet juichte en de zon scheen in die mooie kerk.
Maar er waren ook verboden. In Oostvoorne was er kermis tweede paasdag. Daar mochten we niet naar toe. Een enkele keer omzeilde ik het verbod door een logeerpartij bij mijn nichtje. Zij ging wel.
Het allerergste "niet mogen" was de tweede film van Sissi. Romy Schneider was een heldin voor me. Maar helaas naar de bioscoop op tweede paasdag, dat zat er niet in. De film draaide  maar één middag .Dagen lang ben ik kwaad geweest op mijn ouders.
Nu "mag"alles. Maar film of kermis hoeft niet meer. Nee, ik zoek de rust en de natuur op.

geen blaffert

Gisteren avond ging mijn man nog even koffie drinken in de tuin. Merle liep mee. Wat ik niet wist,was dat Merle daar bleef. Mijn man had de buitendeur een stukje open gelaten.
Even later zag ik de open deur en deed hem dicht. Pas twee uur later miste ik de hond. Ik ging naar bed en wilde even aaien. Ze lag niet op de bekende plekjes. "Waar is Merle?"vroeg ik. "In de tuin"was het antwoord.
Daar had die arme hond de hele tijd achter de buitendeur gestaan. Geen blaf, geen janken, gewoon wachten. Ik deed de deur open en ze rende snel naar haar favoriete plekje op de bank Een diepe zucht volgde. Ik voelde me gewoon schuldig.

 

 

wegduwen

Het boek van die oude milieu-activiste doet me regelmatig knikken, tijdens het lezen. Zij stelt dat veel mensen de gedachte aan de toekomst van de wereld en henzelf wegduwen. De problemen, die ons mogelijk te wachten staan, zijn zo complex en lijken zo onoplosbaar, Dat het te veel om te bevatten is. Ik kende jaren geleden een man, die een milieu-depressie had. Je zou er moedeloos van worden.

Wij praten wel eens over het kapotmaken van onze leefomgeving en misschien ook de mensen in de toekomst. Het klinkt misschien vreemd, maar dan voel ik opluchting, dat ik hopelijk de tijd van echte ellende niet meer mee maak.

De schrijfster van het boek stelt, dat iemands houding verandert bij het besef geen afgescheiden identiteit te zijn. Maar een onderdeel van het grote geheel van het leven. Dan is er verbondenheid en volgt de behoefte om actief iets te doen. Een hoopvolle stelling.

Soms is er milieu-humor. Ik moest lachen bij het stuk van Ebru in de metro. Over de belangrijkste, meest doodgezwegen oorzaak van alle problemen op milieugebied, de steeds verder groeiende overbevolking. Daar wil ik helemaal niet aan denken.

 

 

gewoon doen

Een paar weken geleden zag ik de docu "widening circles". Met daarin een inspirerende boodschap van de al 87 jaar oude milieu-activiste Joanna Macy. Haar verhaal sprak me aan, ook omdat ik ongeveer dezelfde gedachten heb. En die weinig terug vindt bij mensen, met wie ik spreek.
Kort door de bocht is de boodschap. "De wereld is een verontrustende chaos". Dat geeft woede en verdriet. Maar met elkaar valt het tij te stoppen. Ieders gedrag is van belang".
Ik merkte weer, hoe ik langzaam aan het terugvallen was in gemakzuchtig gedrag. De plastic zak van de hondenbrokken snel in de restvuil-container om de hoek en niet twee straten lopen. Ondanks mijn voornemen zo mogelijk elke dag één stuk zwerfvuil op te ruimen, het toch laten liggen.
Als iemand van 87 jaar nog zo bevlogen is, dan kan ik meer doen voor het milieu. Nam ik me voor. Misschien word ik wel weer gemakkelijker. Maar dan komt er hopelijk weer iemand, die via tv of boek me aan mijn jasje trekt.
Googelen leverde een boek van die milieu-activiste op. Ik reserveerde het boek en zit het nu met plezier te lezen.

 

 

 

 

voorjaarsboden

Vanmiddag kon ik heerlijk in de tuin zitten. En luisterde naar de vele mussen. Ze kwetteren als een kleuterklasje. Het klinkt plezierig, maar wat de taal betekent, weet ik niet. Ik zag een mus één voor één grassprietjes plukken. Met een bekje vol nestelmateriaal verdween het vogeltje. Want waar ze slapen en hun nesten bouwen, weten we niet.

 

 

Even later fladderde er de eerste vlinder rond. Ook een teken van mooi weer. Via Facebook leerde ik van iemand met mooie foto's ,wat de namen van verschillende vlinders zijn. Het doet me  denken aan een oud kwartetspel uit mijn jeugd. Daar was ook een viertal kaarten met vlinders.

 

 

De hele dag kijk ik vanuit de keuken naar een echt mooie voorjaarsbode. De misschien wel 40 jaar oude perenboom heeft weer bloesem. Zomaar bij een paar takken. Jaren lang gaf de boom geen vruchten. Maar de laatste drie jaar valt er toch weer te plukken. Mooi, die bloempjes. En straks tellen we de kleine peertjes en hopen, dat ze er niet af waaien.

 

 

 

mijmerboom 3 ????

Misschien wel 25 jaar geleden vond ik aan het kanaal een afgezaagde boom. Regelmatig ging ik er even zitten met de hond. "De mijmerboom" was al snel het woord voor dat plekje. Ik zat ook vaak te mijmeren. Repetitievragen opdrachten, oplossingen van problemen, van alles borrelde naar boven, als ik daar zomaar stil zat.

 

Maar helaas,de stronk werd weggehaald. Ik  heb nog lang als herinnering een stukje hout bewaard. Toen vond ik daar vlak bij een boom, met een wortel als een stoeltje. Daar kon ik zitten, zonder nat te worden. Dat werd mijn nieuwe mijmerboom.

Heel jammer,maar die boom gaat deze herfst ook verdwijnen. Al die prachtige abelen moeten worden gekapt. Ze vormen een gevaar voor de achterliggende spoorrails. De dijk krijgt een heel ander uiterlijk. Jonge bomen, nieuwe struiken, voor mij is dat niet echt natuur. Bovendien duurt het  jaren lang, voor je daar weer in de schaduw kan lopen.
Ook komt er een mountainbike-pad. Dat wordt extra opletten op mooie weekenddagen. Want officieel mag ook in dat stuk natuur de hond niet los lopen.
Het worden warme zomerwandelingen. En ik moet op zoek naar een nieuwe mijmerboom. Misschien wel een steen deze keer.
 

 

 

tomaatjes

Afgelopen herfst vergat ik om de uitlopers van de aardbeien te gebruiken. Er gingen wat planten dood. Dus ik stapte vanochtend  op de fiets om nieuw te kopen. Maar wat een prijzen bij een tuincentrum. Ik ga zeker nog een keer op de markt kijken.
De buurvrouw en ik namen elk 6 aardbeienplantjes en een potje pluksla. We keken ook nog naar tomatenplanten. Eén cherrytomaatje voor een tientje. We moesten lachen. Voor dat bedrag koop ik wel 7 kg bio-soeptomaten. Daar ga ik zeker voor naar de markt, dat heeft nog de tijd.

Uiteindelijk waren we niet voor niets gekomen. En als extraatje een mooi ritje door de polder.

 

 

tuin tijd

Het was echt tuin-tijd vanmiddag. Eerst had ik vrienden gebeld, of ze zin hadden in een kop thee. De rolstoel is moeilijk het huis in te rijden, maar de tuin is een makkie. We hadden net een kop thee op, of de telefoon ging. Een andere gezamelijke vriendin 'Zit je in de tuin? "Ook zij kwam langs voor koffie ,zon en wijn.

Terwijl het eerste bezoek vertrok, kwam de buurvrouw thuis van een foto-wandeling.  Nog eentje ,die wel zin in koffie en wijn had.Ik gaf haar eerst een stevige bodem te eten. Want een tijd sjouwen door de duinen maakte hongerig.

Zodoende had ik helemaal onverwacht een tuin vol mensen. Ontzettend gezellig, juist omdat het spontaan was.

 

 

 

 

lekker eten

Deze keer lukte mijn niet-kneden-brood goed. Ik had van tevoren een nep-zuurdesem gemaakt met poeder.De hele nacht rees het brood. Het was vanochtend een kwestie van de lap deeg uittrekken en verdelen over twee broodvormen. Op de lauwe kachel kwam het deeg opnieuw goed omhoog. Tegen het middaguur kon ik de broden bakken. Meteen schoof ik een restje groenten er naast als lunch.

 

In een boek over fermenteren las ik een recept over knoflook in het zuur. Dat eten we wel eens, maar helaas met een enkel e-nummer. Nu probeer ik het puur natuur. Knoflook teentjes, wat zout en citroensap. Eerst in een klein potje, om te kijken wat het wordt.
Ik ben heel benieuwd. Over drie weken kan ik proeven.