verkeerd woord

Negen jaar geleden werd ik aan een meniscus geopereerd. Mijn man kocht een lekkere wijde joggingbroek van 100% katoen. Een duur merk, maar met 50% korting. Sinds die tijd draag ik elke ochtend die broek tijdens mijn fietstochtje met de hond en de oefeningen daarna. Ook naar de yoga-les. Zo langzamerhand zijn de naden bijna versleten.
Op internet zocht ik naar dat volledig katoen. In goede merken niet te vinden, alleen goedkopere flodders. Ik fietste vrijdag naar een grote sportzaak. Om meteen aan de balie naar 100 % katoenen broeken te vragen. Die verkochten ze niet.
Thuis ging weer eens googelen. En bedacht opeens, dat die kledingstukken misschien geen joggingbroek meer heetten. De term yoga-broek leverde meer op. Ik bestelde een prachtige broek, die ik met warm weer ook gewoon overdag kan dragen.
Maar nog steeds heb ik niets diks en soepels om in de winter over mijn pyjama aan te trekken. Dan maar een mindere kwaliteit, die snel zak-knieën heeft. Tenslotte hoef ik er niet  weer negen jaar mee te doen.

spook

Zo af en toe gebeurt er iets vreemds. Dan gaat de elektrische deurbel. Doe ik open, dan staat er niemand. De eerste keer dacht ik aan belletje trekken. Ik keek in de brandgang en om de hoek, of er lachende kinderen stonden. Maar die enkele keer belletje trekken gaat meestal met de ouderwetse trekbel. Veel leuker voor die kinderen.
Vanochtend vroeg ging weer de bel. Toch wat ongerust vanwege het vroege uur deed ik de deur van slot om niemand te zien. Het lijkt wel een spook.
De enige verklaring die ik kan bedenken is, dat een pakjes bezorger ongeduldig meerdere keren snel achter elkaar op die bel drukt. Dan ding-dongt die maar één keer. En dat een opgeslagen signaal veel later ineens doorgegeven wordt Want terug kijkend belde het spook altijd als er uren daarvoor een pakje afgeleverd was.
Ik hoop één ding, dat niet ineens de bel midden in de nacht gaat. Want ondanks de wetenschap van spook-bellen zou ik toch schrikken en aan slecht nieuws denken.

rondje alleen

Mijn man zit al een week in Frankrijk met de hond. Het is stil in huis. Ik merk, hoe vaak ik naar Merle kijk of iets tegen haar zeg. Soms zit ik met iets lekkers in de hand en bedenk:"Oh nee,die is er niet".
Met het buurhondje is dat geen probleem. Ik doe b.v.een stukje kippenvet in de bak van Merle. Kyra komt veel langs en kijkt als eerste naar het eten. Ze is nu veel vrijer, komt vaker, want er is geen (dominante) Merle, waar ze rekening mee moet houden.
Wat ik ook mis, zijn mijn vaste rondjes. Zonder hond zou ik lui kunnen worden. Al een paar keer stapte ik in de vroege ochtend op de fiets, om een rondje kanaal te rijden. Zo ook vanochtend in de heerlijke koelte.
Ik ben benieuwd of de conditie van Merle verbeterd is, als ze thuiskomt. Ik hoorde, dat ze op haar oude dag nog achter een hert aanging. Dat zal tegenvallen hier met alleen maar konijnen, vogels en mollen.
Maar man en hond hebben het goed naar de zin.

koelte

De tuinmevrouw kwam weer. Ik ben zo blij met haar. De wetenschap, dat het best een beetje een bende mag worden. Maar een telefoontje naar I. en de tuin wordt weer fatsoenlijk.
Deze keer was het voortuintje aan de beurt. Tussen de tegels was een lijnenspel van opkomend groen verschenen. Ook de den was, ondanks mijn snoeien te groot voor de zonnezeilen. Met de komende warmte ben ik blij, dat I. de den fatsoeneerde. En de zonnezeilen nu naar beneden kunnen.
Ooit zal die immense boom afgezaagd moeten worden. Qua vorm is het een gedrocht. Maar het idee, dat hij bijna 40 jaar geleden als klein kerstboompje in de kamer stond, vind ik zo leuk. Rond de kerstdagen mogen buren er takken afhalen voor kerststukjes. Ook maakt de boom de inkijk in de kamer minder.
Als de temperatuur weer lager wordt, komt I. nog een keer. Voor de achtertuin. Het allergrootste "onkruid" haal ik zelf wel weg. Ik heb bossen braambes van de vogels gekregen. Ze bloeien mooi wit nu. Maar voor de kleurstof komt en vlekken gaat geven, wordt alles geknipt. Leve de ondergrondse restvuilcontainer bij ons. Daar moet ook het GFT in (milieuonvriendelijk). Niets hoeft heel klein geknipt,  gewoon er in mikken. Morgen in de ochtendkoelte weer.

initiatief

Twee weken geleden had de neuroloog een intercollegiale aanvraag voor een gezichtsveld onderzoek gedaan. Bij de centrale afspraken balie kon men mij niet inplannen. Het papiertje ging door naar de afdeling oogheelkunde. Dan zou ik een oproep krijgen.
Was ik zelf maar de trap opgelopen naar het secretariaat van oogheelkunde.  na twee weken had ik nog geen bericht. Een telefoontje naar het secretariaat leverde de opmerking op "Er is hier helemaal geen doorverwijzing". Papiertje kwijt dus.
Gelukkig was het een mevrouw met initiatief. "Ik geloof u"zei ze "Ik ga u inplannen zonder een verwijzing, maar met vermelding van de naam van de neuroloog". Wat fijn, dat er mensen zijn, die van de regels af durven wijken en gewoon eigen initiatief tonen. En goed, dat ik belde, want ik had heel lang kunnen wachten. Maar nu heb ik de afspraak.

voedsel

De laatste dagen waren er twee berichten over voedsel in de media. De laatste 10 jaar was voeding gemiddeld bijna 15% in prijs verhoogd. Helaas groenten en fruit werd 20% duurder. Snoep nog geen vijf. Een vreemde verhouding.
Nu roept minister Schouten op tot verduurzaming van de landbouw. Met als gevolg dieper in de buidel tasten voor voedsel. Een duurzame landbouw kan ik begrijpen. Zelf heb ik het geluk  biologisch voedsel te kunnen kopen. Maar helaas die prijs kan niet iedereen betalen.
Dan vraag ik me af, of met het verhogen van het lage BTW tarief deze plannen al bekend waren. Want duurzame voeding met 9% btw kun je straks goed merken op de kassabon.
Het zal toch niet zo worden, dat mensen op het minimumloon of daaronder  alleen maar goedkoop bewerkt spul kunnen eten?  En dan maar dure plannen lanceren om de groeiende groep obese volwassenen en kinderen aan te pakken. Zou het niet verstandiger zijn, om bij de kosten van gezond voedsel te beginnen?

geluid

Vannacht was ik even wakker. Ik hoorde vaag de heel lage tjoek-tsjoek van een boot op de Schelde. Een vervelend geluid, dat ook in mijn maag voelbaar was. Maar na zo'n kwartiertje was de boot gepasseerd.
In de PZC stond een stuk, dat zoveel Zeeuwen last hebben van laag frequent geluid. Een zware bromtoon, waarvan niet duidelijk is waar het vandaan komt. Door de toonhoogte(laagte) schijnt het  moeilijk te onderzoeken te zijn. Oordoppen helpen maar gedeeltelijk, omdat ook zij een rotgevoel in hun maagstreek krijgen.In de stille avond en nacht heeft men er de meeste last van.
Bij het lezen van dat artikel vroeg ik me af, of mensen met tinnitus wel altijd de brom of piep echt van binnen uit het oor horen. Of dat ook een deel komt door LFg van zendmasten, straatlantaarns ,fabrieken en dat soort zaken.
Ik ben blij, dat ik alleen maar schepen hoor. Die varen tenslotte weer voorbij

netflix

Meer dan een jaar geleden zocht ik in de bieb naar het boek "de kracht van kwetsbaarheid". Er waren nog zo'n zestig reserveringen voor me. Dus ik zette dat boek uit mijn hoof, al bleef ik nieuwsgierig.
Op zoek naar nieuwe docu's op netflix kwam ik een lezing van Brené Brown tegen over hetzelfde onderwerp. Geweldig! Wat kan die vrouw boeiend vertellen. Niks lezing, het was gewoon cabaret.Met veel humor en ook ontroerende momenten. Er was niet alleen herkenning van haar verhaal in de zaal, ik zat ook instemmend te knikken.
Voorlopig blijft de docu  in mijn favorietenlijst. Ik wil hem nog een keer zien. Een kijkje in de catalogus van de bieb leverde nu 10 wachtenden op. Ik heb maar een later boek van die schrijfster gereserveerd. Dat zal ongetwijfeld ook boeiend zijn.

geen schade

Deze week kreeg ik de uitslag van de MRI. Geen oude beschadigingen in het hoofd. Niets, dat de huidige oogklachten zou kunnen verklaren. Goed nieuws. De neuroloog schreef een gezichtsveldonderzoek voor. Want dat had de oogarts de laatste jaren laten sloffen. Kijken of daar iets uitkomt. En mogelijk geeft een prisma me nog wat extra leestijd.
Ook de tuin en het huis hebben geen schade opgelopen van de laatste dagen met harde wind. Daar ben ik blij om. Want kapotte struiken of afgewaaide dakpannen geven extra werk. Wel lag er een sprookjesachtig tapijt van witte bloemblaadjes uit mijn tuin en rode rozenblad van de buren. Alsof er een trouwerij is geweest.
Vandaag weer een mooie dag. Merle rende enthousiast naast de fiets vanochtend. Dan zit ik gewoon te lachen.Dat betekent, dat haar poot weer beter wordt. Ik blijf nu glucosamine geven en houdt haar nog even weg van grote wilde honden, die als spel vaak een soort bokswedstrijd houden.
Er wacht een kopje thee.

allemaal beestjes

Een half jaar geleden las ik van de tuinmevrouw een wonderlijk boek. "Handboek voor zelfgenezing"van Hulda Clark. Mijn gedachte was "Stel,dat ze gelijk heeft."
De tuinmevrouw had een Clark-zapper. Een klein doosje dat via energie op bepaalde frequenties de slechte micro-organismen in je lichaam elimineert. Die beestjes, die volgens Hulda Clark zo vaak een onderliggende oorzaak van allerlei klachten zijn. Ik mocht de zapper lenen, als I. hem kon vinden.
Omdat ik niets hoorde, nam ik aan, dat de zapper onvindbaar was. Toevallig ging het gesprek op yoga een paar weken geleden over het gebruik van de zapper. Eentje had goede ervaringen. Een ander was bezig met het doosje. Ik vertelde dit enthousiast aan I. Zij stond meteen de volgende dag op de stoep. Met haar zapper. "Oh,sorry,helemaal vergeten."
Dus nu zit ik elke dag met het doosje in mijn handen. En kijk ,wat er gebeurt. Er zijn mensen,bij wie de ontstekingen in artrosegewrichten weggaan. Ik houd me aanbevolen daarvoor. En meer mag ook.

verhaaltjes van vroeger

Mijn vader las vroeger verhaaltjes voor op een cassettebandje voor zijn kleinkinderen. Na zijn overlijden nam ik het over. Bandjes heb ik volgesproken voor neefje, nichtjes en ook buurkinderen. Mijn neefje heeft tot zijn 12-de elke avond voor het slapen gaan een bandje van Pinkeltje gedraaid. Als slaapmiddel.
Dit weekend ruimden mijn zus en haar dochter de zolder op. Ze kwamen de doos met cassettebandjes tegen.Mijn nichtje had een oude radio met cassetterecorder in haar auto. Die zijn er niet zoveel meer. Daar klonk na 34 jaar de stem van haar opa, die over Pinokkio vertelde. Ook lag haar favoriete verhaal van Otje er bij.
Ze vertelde later, dat ze op weg naar huis het bandje had beluisterd. "Nog even leuk,als vroeger"zei ze. Wij waren eigenlijk een voorloper van het huidige luisterboek

even oud

Nu ik met Merle een avondrondje door de buurt loop, kom ik regelmatig een stel kleine kinderen uit de straat tegen. Ze aaien de hond en houden hele verhalen.
Gisteren ook. Hun moeder was brandhout aan het stapelen. Het jongentje is helemaal onbevangen in de omgang met de hond. "Is het een jongen of een meisje"vroeg hij peinzend. " Een meisje, maar eigenlijk al een oma" was mijn antwoord. " Net als jij" concludeerde hij.
Vervolgens gingen we rekenen. Hij wist van de formule hondenjaar-mensenjaar. Merle was 72 mensenjaren. " Dan zijn we even oud" zei ik. Hij vertelde nog hoe oud hun poezen waren en dat voor een poes een jaar 6 mensenjaren is.
Weer wat wijzer geworden ging ik snel verder. Merle piepte al en het zou vervelend zijn, als ze daar voor het huis haar behoefte ging doen. Het werd avondrondje van de twee oma's.