vliegjes

Dagen lang zitten er grote hoeveelheden kleine vliegjes in één vensterbank. Het formaat van fruitvliegjes. Ze zijn meestal dood . Ik zocht in de richting plafond. Onder de bank of er een stukje fruit was gevallen. Keek naar mogelijke kieren van het raam. Het bleef een raadsel.
Ineens wist ik het gisteren. De kerstboom. Inderdaad dat was de bron van wel honderden vliegjes. In coconvorm lagen ze op de aarde en op het kleedje.
De boom staat nu buiten met ballen en al. Ik wacht op de regen van nieuwjaarsdag. Zodat ik niet het risico loop, een stel van die beestjes met de ballen mee in te pakken. Ik moet niet denken aan een uitbraak op het zoldertje.
De kamer is kaal, maar helemaal schoon gesopt. Er hangt nog een versiering boven de keukentafel. En een kerstboom zie ik nog elke ochtend stralen, als ik met Merle fiets.

 

 

einde jaar

Gisterenavond schrok ik wakker van drie zware knallen. Was het overdag geweest, dan had ik het gemeld op de site van vuurwerkoverlast. Vandaag start de verkoop van knal-en sierspul. En daar moet natuurlijk iets van worden uitgeprobeerd.
Ik krijg steeds meer hekel aan de oudejaarsdag. Nu pas officieel om 18.00 mag worden afgestoken, zijn er overdag nog een paar rustige momenten. Maar 's avonds breekt hier de hel los.
Ik kan niet goed meer tegen harde geluiden. Dus gaan er oordoppen in. Wij hebben beiden het gevoel bijna agressief te worden van die opgedrongen "oorlogs-herrie" De hond krijgt een diazepam en verdwijnt achter de stoel in een veilig hol. En is het wachten tot 2.00 nieuwjaars ochtend. Dan nemen de dreunen af.
Hier in de straat zijn jonge  enthousiastelingen met veel siervuurwerk. Mooi om te zien, maar een luchtvervuiling. Ik ga meestal even mee de straat op, om iedereen een "goed nieuwjaar" te wensen en kom hoestend weer binnen
Maar ik zal blij zijn, als het 5 januari is. Op een enkele knal na is het dan weer normaal

 

 

 

onverwacht

Terwijl de appeltaart in wording was zaterdagochtend, ging de telefoon. Een nichtje met de vraag of we 's middags thuis waren. Dat was zo. Ze kwamen op weg naar een afspraak even koffie drinken. Leuk, zo onverwacht. Koffie/thee met iets lekkers,op tijd afgekoeld.

Hun pup wilde zo graag met Merle spelen, dat die oude hond veiligheid zocht in de tuin. Te veel jong geweld. Maar wij konden wel praten met elkaar op die manier.

Zo ging het ook vanochtend met de telefoon. Een vriendin kwam onverwacht langs. Ik had voor vanavond een kaasplankje in gedachten en verplaatste dat richting lunch. Maar de brie was te sterk, die ging weg. De geitenkaas was niet geleverd. Zo bleef er weinig kaas over. Gelukkig had ik voldoende noten en zuidvruchten in huis. En kon de vriendin met de glutenallergie toch iets eten.

Net ben ik terug van een wandeling met de buurvrouw. De schalen groenten staan klaar om te oven in te gaan. Een lichte maaltijd en daarna detective kijken.

 

Het waren heerlijke kerstdagen

kerst

Het was rustig om door de donkere straten met overal kerstversiering te fietsen. Alleen bij de bakker was men hard aan het werk. Daar zullen veel lekkernijen over de toonbank gaan.
Ik dacht nog aan het verschil tussen kerst in mijn jeugd en nu. Alsof die dagen met alles wat dan MOET in de loop der jaren steeds meer opgeklopt zijn. Natuurlijk is het gezellig, als er vrienden of familie komen en je samen eet. En als je van koken houdt, kun je je gasten met aparte gerechten verwennen.
 Maar er zullen ook veel mensen zijn, die vieren, koken, eten op een manier, die niet echt bij hen past. Vanwege traditie of om anderen niet voor het hoofd te stoten. En bij de betekenis van het kerstfeest staat nog een kleine groep mensen stil.
Ik vond het leuk op tv te horen van iemand met de kersttraditie van boerenkool eten met vrienden .En moest glimlachen toen ik op een kerstkaartje schreef "fijne pyjamadagen"
Ik hoop, dat veel mensen dit weekend goede dagen hebben volgens hun eigen recept

 

 

boodschappen

Het begon net een beetje licht te worden, toen ik boodschappen ging doen. Meer mensen waren vroeg op pad.Ik kwam verschillende bekenden tegen. Bij de kaaskraam was het druk. Zij zijn er niet volgende week. Terwijl mensen toch iets lekkers willen rond de jaarwisseling

Morgen komt de internet bestelling. Ik heb extra rauwkost en kaasjes gekocht. Wij eten eenvoudig met de feestdagen. Alle tussendoortjes vullen al genoeg. Ook zij bestellen niet meer dit jaar.
De afgelopen dagen had ik toch wat "kerst-klusjes". Rozijnenbroden bakken volgens het recept van mijn schoonmoeder. Mijn man heeft er eentje mee naar zijn broer.

 

Uit de tuin haalde ik dennentakken. Helaas was die zo gesnoeid dit voorjaar, dat er geen rechte takken waren. Alles groeide hongerig naar het licht. Maar uiteindelijk werd het toch een eenvoudig kerststukje boven de eettafel. Als ik volgende week een appel pak, moet ik even dennennaalden er af schudden. Want de fruitschaal staat er onder.

 

De papieren en digitale kerstkaarten zijn verstuurd. Nu heb ik de handjes vrij om met de hond te lopen en te lezen.

kaartje

"Dit is geen kerstkaartje" dacht ik, toen ik het fijne zwarte randje op de enveloppe zag. Het ging de laatste week heel slecht met een oude vriendin. Mijn man heeft een jeugdvriend vanaf de lagere school. Eenmaal een partner konden wij vrouwen het ook goed vinden met elkaar.
 Ik herinner me nog vier jaar geleden op de boerderij in Frankrijk. Zij stonden vlak bij op een camping. R. en ik lieten de hond uit. 
"Bij mij is Altzheimer geconstateerd"zei ze ineens. Geschrokken vroeg ik, of ze bang was voor de toekomst. "Nee hoor,ik krijg een experimenteel dieet"was het wat vlakke antwoord. Ik had de indruk dat gevolgen van die diagnose al niet meer goed doordrongen.
 De achteruitgang ging snel. Helaas bleef de kalmte van het begin niet. Ze kwam al vroeg in een verpleeghuis te wonen,omdat die vriend ernstig ziek werd en niet meer voor zijn vrouw kon zorgen.. Vorige week besloot men niet meer geforceerd te voeden. Ze weigerde eten en drinken.

In mijn visie wordt ze nu niet meer gevangen door plaques. Is er geen angst meer en is ze vrij.

 

 

laatste aflevering

Een paar jaar geleden leende een buurvrouw me een boek met de woorden "Echt een detective voor jou".Inderdaad een spannend boek van Tess Gerritsen. Ik las ze daarna allemaal. Vooral de delen met Rizzoli en Isles vond ik goed.
Later hoorde ik, dat er ook een tv serie was met die hoofdpersonen. In het begin moest ik wennen. Het leek wel over heel andere karakters te gaan dan in het boek. Maar toch raakte ik verknocht aan dat eenvoudige ontspannen vermaak. Ik kocht zelf de eerste series nog.
Gisteren keken we de zaterdagopname van de allerlaatste aflevering. Ik las op internet, dat ook de spelers de opnames zullen missen. Ze werken al zo lang samen.
Het was leuk om te kijken. Ik hoop, dat ik iets anders vind met eenzelfde soort vermaak.

 

 

rust

De vroege ochtendrust werd verstoord door een metalige stem "Dames en heren...."en vervolgens werd verteld, welke trein niet reed. Ik vroeg me af, of mensen vlak bij het station deze elk half uur herhaalde mededeling nog echt hoorden. Ik hoop het voor hen van niet, want het is geen radio, die je uit kunt zetten.
Er heerste ook rust op de oude veerweg. Deze aanvoerroute voor de auto's naar het vroegere veer wordt niet meer gebruikt. Even de fiets langs het hek tillen en je kunt er in alle stilte wandelen met de hond. Helaas wordt dit stukje weg weer in gebruik genomen na de bouw van de nieuwe marinierskazerne. Maar daar is vertraging. Dus wie weet, hoe lang we nog kunnen lopen.
Ook in en om huis heerst rust. Mijn man heeft de ogen dicht. Merle ligt naast me. Ik luister naar het tikken van de klok en de zachte geluiden van de kachel. Heerlijk, zondag.

 

 

ontspanning

Nog vaag rook ik vanochtend aan mijn haar  de geur van de olie. Gisterenmiddag nam ik een massage. Die mevrouw is echt goed. Het is een weldaad om op haar (verwarmde) tafel te liggen. Ze weet ook precies de pijnplekjes te vinden.

 

Dan ben ik de rest van de dag heerlijk ontspannen en soepel. Al vroeg kondigde de slaap zich aan. Steeds neem ik me voor me vaker te laten verwennen. Maar meestal gaat er weer een tijd overheen, voor ik aan een afspraak maken denk.
Vandaag is er in het dorp een kerstmarkt. Compleet met paardentram, om een ritje te maken. Ik vraag me dan af, of de extra verdiensten de kosten van zo'n dag  dekken. Het is meestal wel druk met zo'n activiteit. Maar ja, in andere plaatsen hoopt men op eenzelfde manier klanten te trekken en mensen tot kopen te verleiden
Ook in de kerk is kerstmarkt. Daar ga ik kijken. Vaak hebben ze zelfgemaakte lekkernijen. Vorig jaar kocht ik een flesje advocaat. Versiering of stukjes heb ik niet nodig. Met groen en hulst in de tuin maak ik die zelf.

NS dienstregeling

Bij de ochtendronde met Merle kwam ik meestal net na het vertrek van de trein. Ik zet altijd de fiets tegen het muurtje. Steek met de hond over naar het pleintje bij het station ,om twee metro's te pakken. Eentje voor de buren.
Het was dan heel rustig. Ik moest alleen letten op de man met de blafhonden. Want als Merle terugblaft met haar zware griffon-geluid, dan is iedereen wakker. Ook naar de man met de rottweiler

moet ik uitkijken. Die hond zou zijn baas van de fiets trekken, om met Merle te kunnen spelen.
Maar met de nieuwe NS dienstregeling, kom ik net daar, voordat de trein arriveert. Van alle kanten komen mensen aangelopen. Als hond wil je de aardige mensen gaan begroeten. Dus moet ik met mijn slaperige hoofd streng doen en Merle aan de voet houden.
Ik ga maar eens uitvogelen, wat de beste oplossing is. Misschien moet ik mijn Merle-dienstregeling maar aanpassen aan die van de NS.

 

 

klein

Pas gisteren keek ik de uitzending over het eerste Nederlandse tiny house. Wat een boeiende en inspirerende uitzending. Zelf zou ik zo klein niet willen wonen. Mijn schoonfamilie heeft al heel lang een weekendhuisje. Anderhalf keer de oppervlakte van het tiny house. Dat zou voor mij het minimum zijn. Maar de intentie om zo vernieuwend je voetafdruk te willen verkleinen, geweldig.
 Ik heb wel breeduit moeten glimlachen. Door de reclame tussen deze uitzending door. Een aaneenschakeling van aanmoedigingen om allerlei onnodige spullen te kopen. Met de suggestie, dat het je zó gelukkig gaat maken.
Tiny wonen is niet weggelegd voor iedereen. Maar wat minder prullaria kopen is een veel gemakkelijker stap.

 

 

extra bijlage

Dacht ik gisteren nog, dat er een streep gezet werd onder de affaire M. Helaas geen laatste hoofdstuk maar een extra bijlage.
Wij zaten met zes man te wachten in de rechtbank. Bij de kamer van de politierechter werd nerveus in en uit gelopen. Eenmaal binnen kwam er een mededeling van de politierechter. Vrijdagmiddag laat had de advocaat van M uitstel van de zitting aangevraagd. Omdat M maandag zou verhuizen. Door het late tijdstip was het niet mogelijk geweest om ons te waarschuwen.
Er was verbazing,lachen,het woord "smoes"viel. Half maart is de volgende zitting. Ik ben benieuwd,hoe die verloopt.
Er was een gezamenlijk conclusie. Zo vaak was iedereen door M belazerd met de mededeling "eind van de week krijg je je geld" Of "kom morgen even langs, dan heb ik contanten". Op de valreep draaide ze iedereen nog een keer een loer.

laatste hoofdstuk

Al jaren lang ken ik een mevrouw. Laat ik haar M. noemen. Onze honden speelden samen,we hadden gesprekken aan de dijk en drie jaar deden we samen een wekelijkse bio-bestelling.

Zo'n anderhalf jaar geleden wilde ze geld van me lenen. Ik vertrouwde haar volledig en leende een paar honderd euro. Maar er werd niet terugbetaald. Integendeel, smeek-mailtjes en telefoontjes om nog meer geld. Dat deed ik niet.
M betaalde de bio-bestelling en ik deed wekelijks een overschrijving van mijn deel. Tot de bio-boer niet meer wilde leveren, want M had een flinke schuld laten ontstaan. Ook mijn eigen geld/lening kreeg ik maar niet terug. Ik verbrak het contact.
Toen ontdekte ik, dat M bij vele mensen in het dorp geleend had. Een groepje "schuldeisers"kreeg contact met elkaar. Riep de bemiddeling van de wijkagent in. Maar die kreeg geen poot aan de grond. Zijn advies was "aangifte doen bij de politie."
Zes mensen hebben inderdaad aangifte gedaan. De officier van justitie kon er een zaak van maken. Vanmiddag is de zitting bij de politierechter. Ik ga er naar toe.
Vooral vorig jaar ben ik regelmatig heel kwaad geweest. Sliep er wel eens slecht van. En vond het ook aan de andere kant triest voor M,dat ze zichzelf en haar zaak naar de bliksem hielp. Toen eenmaal de aangifte bij justitie lag, kreeg ik rust. Nu is het in handen van een instantie. Die misschien wel of niet terugbetaling kan vorderen.
Voor mijn gevoel is de rechtszaak het laatste hoofdstuk van een dorpssoap. Want er is veel gebeurd. Een heel kwade schuldeiser ging ramen ingooien en met verf smijten. Er kwamen steeds meer mensen bij,die geld hadden geleend.

Het echte einde is de verhuizing van M. Haar huis is op een executieveiling verkocht. Ze verdwijnt uit het dorp. Ik ben blij,dat ik haar straks niet meer tegenkom. Een gewoon gesprek,ik krijg het niet meer voor elkaar,ik weet niet,wat te zeggen. Maar Merle is altijd blij om M en haar honden te zien.
Of de anderen en ik ons geld ooit zullen krijgen is een vraag. Of M. in haar nieuwe woonplaats haar streken ook gaat uithalen weet niemand. Maar hier heerst in het nieuwe jaar weer rust.

 

 

zaterdag

Het is een zaterdag van ontmoetingen. Vanochtend vroeg liep Merle enthousiast op een buurvrouw af. "Schrik niet buurvrouw" riep ik hard. Want de mevrouw hoort slecht. Er werd geaaid en we maakten een praatje.
 Even later stond Merle te kwispelen bij een hulphond. Een bijna verlegen dier, die een soort eindtraining volgt bij een familie uit de straat. Ook wij raakten aan de praat.
Na de koffie ging ik als "het groenten-vrouwtje" naar een vriendin. Ik bestel regelmatig voor haar ouderwetse groenten mee met mijn bio-bestelling. Ook daar  zat ik een tijd te luisteren en praten.
Nu is het wachten op een pakje. Dan kan ik met Merle lopen. En om 16.00 staat een telefoontje met Suriname op het programma. Bij mijn vriendin is het dan 10.00 en is ze klaar met het verzorgen van haar man.
Zo vliegt de zaterdag voorbij. Dat kan, want ik heb gelukkig alle tijd.

 

 

lichtjes

Ieder jaar is het weer een mooi gezicht. De grote kerstboom staat bij het stationnnetje te schitteren. Ik kom dan in de stille donkerte de bocht om fietsen 's ochtends en daar zijn die stralende lichtjes. Voor mij een teken dan de zon straks weer langer gaat schijnen.
Ook verschijnen hier en daar in de straat al buitenverlichtingen. Dat maakt de ochtendronde ook wat feestelijker .Vooral als het zo maar een klein boompje met lichtjes is. Het maakt gewoon blij.
De buurvrouw kwam de kerstkaarten brengen. Hoewel ze dit jaar andere zaken aan haar hoofd heeft, maakte ze toch kaarten. Ik "bestelde" iets winters. Het hoefde niet den, bal, sneeuwman of ster te zijn. Ze heeft er een aparte serie van gemaakt met voornamelijk sneeuwfoto's. En er zaten twee kaarten van mijn geliefde wandelroute met de hond. Ik weet al, aan wie ik die stuur.

 

 

boeken

Al zo lang had ik niet in de grote boekwinkel gesnuffeld, dat ik de verandering van indeling niet kende. Vroeger haalde ik mijn titels van bij de bieb te lenen boeken uit de boekwinkel. Met een papiertje liep ik rond en noteerde boeiende titels. Tegenwoordig zijn sites, blogs en tijdschriften mijn boek-verwijzers.
Voor mijn verjaardag had ik twee maanden geleden boekenbonnen en geld gekregen. Ik wilde daar een yoga-boek van kopen, dat gisteren pas uit kwam. Dus fietste ik naar de stad met het gevoel mezelf te gaan verwennen.
Want vorige week had ik theoretisch zitten smullen van een kookboek met groenten recepten. Het was een heel dik boek. Rondkijken op internet leerde me, dat er ook een kleinere versie van bestond. Dat boek kocht ik zonet ook. Vorige week had ik al een preischoteltje als lunch gemaakt. Ik ga iedere week iets nieuws proberen.
Het yoga boek ga ik goed bestuderen. Al zoveel jaren doe ik elke ochtend ongeveer dezelfde oefeningen. Het wordt tijd om eens een andere serie te gaan proberen. En het staat duidelijk beschreven.

Ik voelde me bijna nog een beetje jarig.

 

 

voedsel

Ze is er weer, het merelvrouwtje. Als ze nesten heeft, weet ze ons te vinden. In de zomer en herfst is er voldoende ander voedsel. Maar nu wordt dat schaars. En zit ze op het dak de keuken in te kijken. Wij leggen dan een paar kattenbrokjes op de put.

 

 

 

Haar partner was bijna tam. Die kwam zelfs in de vensterbank zichzelf laten zien met de vraag om eten. Helaas was hij afgelopen voorjaar er niet meer. Het nieuwe mannetje kwam wel brokjes halen, toen er jongen waren. Maar nu zie ik hem niet.
Er is er nog eentje, die de kattenbrokjes lekker vindt. Als Merle buiten komt , gaat haar eerste blik naar het putdeksel. Ach, er zijn brokjes genoeg.

 

 

 

Misschien is het niet goed volgens vogelkenners. Maar ik vind het zo leuk, om naast een huisdier ook een paar tuindieren te hebben

lampe Berger

Iedere dag brand ik minimaal een kwartiertje de lampe Berger. Inderdaad geen enkele geur meer. Kocht ik de lamp voor de hondenlucht, nu zet ik hem aan na het eten. Alle etensgeur verdwijnt en er komt een subtiel aroma van schoon wasgoed voor in de plaats.
De honden"stank"is enorm geminderd. Op vakantie was me opgevallen, dat ik Merle minder rook. En dacht, dat het kanaalwater thuis de boosdoener was.

Maar het zou ook eten kunnen zijn. Vanaf het begin is het grootste deel van de voeding goede brokken. Lam en rijst. Met inderdaad een stevig luchtje. Ik probeerde van dat merk eens een zak kip en rijst.
De brokken zelf hebben een andere lucht. En na een paar maanden ruikt Merle ook aangenamer. Dat had ik jaren eerder moeten weten.
Toch blijf ik blij met de lampe Berger. Zeker in de wintermaanden is het een goede luchtzuiveraar.

 

 

het glinstert

Het was vanochtend hier en daar glad. De straatstenen glinsteren dan. Vooral bij de kruispunten was het oppassen. Ik fietste heel langzaam. Merle liep vooruit en keek regelmatig vragend om. Maar 16 uitstekende nageltjes geven meer grip op straat dan twee dunne fietsbanden. Bovendien ben ik geen held met gladheid.
Thuis stond de kachel te jutteren. Ik vulde een pan met botten,wat groenten,kruiden en water . Dat staat voor de rest van de dag op de kachel te trekken. Het geeft een heerlijke geur.
Voor mijn man had ik "in zijn schoen" goede marsepein gekocht. Maar het smaakt hem niet ,terwijl hij er andere jaren gek op was. Ook de buren zijn geen liefhebbers. Ik denk, dat ik het stuk maar op de facebook-site "ik geef weg"zet. Vast wel iemand te vinden, die er zin in heeft.
Ik heb wat kleine sint-cadeautjes klaarliggen voor buren. Vorig jaar was ik bijna vergeten het te geven. Dus bracht ik de één zonet een aardigheidje. Bij de ander kan ik als het donker is, stilletjes in de keuken komen.
Het blijft toch kriebelen het Sintfeest met gedichtjes en pakjes.
Vanmiddag gaat een buurvrouw mee wandelen. Gezellig voor mij en een feest voor Merle. Die buurvrouw is van alle mensen, die we kennen de grootste favoriet van de hond. Aandoenlijk,zo blij,als Merle is,als zij haar ziet.

 

 

meer doen?

Van twee kanten kwam de opmerking "je zou eens naar DWDD van woensdag en donderdag moeten kijken. Het gaat over de aarde en het milieu. "Ik schrok van het verhaal van de poolonderzoekster. Dat het ijs op de noordpool sneller smelt dan verwacht. En wat dat voor onvoorspelbare invloeden op het weer gaat hebben. Met niet alleen droogte, stormen en overstromingen, maar ook hongersnood. Misschien begint dat al binnen 20 jaar.
De oproep van Jan Terlouw ontroerde me. Zijn pleidooi voor zorg voor onze aarde en weer wederzijds vertrouwen. Eerlijk gezegd heb ik geen vertrouwen dat de regering een consistent  milieubeleid voert. Er spelen te veel andere factoren mee. Bovendien worden wettelijke regelingen en subsidies plotseling weer veranderd. Ik ben benieuwd, hoe de nieuwe salderingsregeling voor zonnepanelen gaat uitpakken.
Nee, de zorg voor aarde zal van onder op moeten komen. Van de groeiende groep mensen, die in hun eigen gedrag het belang van de aarde meeneemt. Door hun bestedingen volgt de industrie vanzelf. En zullen regeringen ook mee moeten gaan.
Ik keek naar ons eigen leven. Ik zou nog meer kunnen doen op het gebied van milieuvriendelijk gedrag. Maar dat kost me te veel moeite en comfort. Als ik dan blogs lees van jonge mensen besef ik, dat idealistisch kunnen zijn ook met eigen energie te maken heeft.
Voorlopig heb ik me voorgenomen weer wat meer putwater te gaan gebruiken. Misschien minder zuivel en kaas eten. En als het even kan de was buiten drogen en het laatste beetje  in de keuken . Verder doe ik mijn best.

 

 

door elkaar

De uitingen van de december feesten lopen door elkaar. Het viel me op, toen ik gisteren door het dorp fietste. Gebroederlijk  hing de kerstster naast de luidspreker, waaruit Sinterklaasliedjes klonken. Ik vind het jammer. Net alsof van elk feest iets afgeknabbeld wordt.
Ook verwatert de sfeer van Sinterklaas en het kerstfeest, doordat al zo vroeg allerlei artikelen in de winkel liggen. Ik snap, dat men de verkoop wil stimuleren. Maar kerstballen in augustus en een maand later pepernoten maakt voor mij slappe hap van die feesten. Door iedere avond vuurwerk af te steken vanaf september smeert men de jaarwisseling ook lang uit.
Zo zijn ook de seizoenen wat eten betreft door elkaar gaan lopen. De hele winter zijn aardbeien en sla te koop. Dan valt er minder te verheugen  op een product, dat bij een bepaalde tijd past. Gelukkig is dat nog wel zo met de echte wintergroenten. Pompoen, pastinaak en kolen. Pas  twee keer kon ik de echte zuurkool uit het vat kopen.
Zo kan ik me ook verheugen op de nieuwe oogst appels en peren. Dat smaakt  zoveel beter dan de bijna een jaar in koelhuizen bewaarde exemplaren. Maar door onze bewaartechnieken is er wel altijd voldoende fruit te koop. Straks maak ik een havermoutschoteltje met diepvries blauwe bessen.
Wat feesten betreft vieren we de laatste jaren geen Sinterklaas meer. Op een paar kleinigheden in de schoen na. Het werd te moeilijk om nog iets origineels te bedenken. We hebben genoeg. Volgende week ga ik kijken of er ergens een klein kerstboompje te koop is. Met de laatste hebben we vier jaar gedaan. Zo heeft elke feest zijn tijd.

 

 

winter

Ook aan de kust vroor het vannacht. Ik fietste een ochtendrondje onder een fonkelende sterrenhemel. Alle auto's hadden een wit-bevroren kap. Het was vrijwel windstil en daardoor niet echt koud.
Op de kachel staat nu een kippensoepje te geuren. Ik ben net terug van een fietstochtje naar Middelburg. Als kouwkleum had ik kniekousen aan. Een dubbele muts op en dikke handschoenen aan. Zo was het behaaglijk. Zeker op de terugweg met de wind in de rug en de zon in het gezicht.

Op de markt werd de ijsbaan bespoten. Daar zullen straks weer veel kinderen genieten. Want natuurijs, dat is er de laatste 20 jaar bijna niet meer. Ik heb nog foto's van heerlijk schaatsen op de plassen bij Veere. Of met de schoenen in een rugzak naar een vriendin 5km verderop schaatsen voor een kopje thee.
Als ik terugdenk aan mijn jeugd, lijkt het, alsof er elk jaar wel ijs was. Dat zal wel een foute herinnering zijn. Maar ik weet nog een winter, dat we zo veel schaatsten, dat het niet echt leuk meer was.

 

Ik durf al heel lang niet meer te schaatsen. Voor mij blijft het bij kijken naar die ijspret.

 

verschil van mening

Heel vroeger heb ik er wel eens over gedacht om mijn vele grote amalgaanvullingen te laten vervangen door composiet. Vanwege het mogelijk lekken van kwik.
De homeopaat vroeg, hoe ik er over dacht het alsnog te laten doen. Vanochtend was ik bij de tandarts om te kijken of het qua kiezen zou kunnen. De tandarts hoort bij het "kamp" van mensen, die weinig gevaren zien in amalgaan. Ik heb naar hem geluisterd. Uiteindelijk wilde hij mijn oude vullingen wel vervangen, want mijn mening telde. Het was een prettig gesprek.
Bij de bibliotheek was het anders. Zaterdag kwam een mail, dat ik een gereserveerd boek kon ophalen. Dat blijft een week staan in het dorp. Er was geen boek voor mij en de dames beweerden, dat er ook geen mail verstuurd was. In andere gevallen maakte ik mee, dat ze creatief naar een oplossing zochten. Maar nu niet.
 "Ik ben op een leeftijd, dat ik wel eens iets vergeet. Maar een niet verstuurd mailtje als ontvangen verzinnen, zo erg is het nog lang niet met me" zei ik. Er werd schaapachtig gelachen. Ik heb zonet opnieuw het boek gereserveerd. En bewaar voor alle zekerheid dat mailtje nog even.

 

 

wegvallen

Gisteren belde ik een hele tijd met mijn vriendin in Suriname. Ze verzorgt al bijna een jaar haar man. Na een herseninfarct is hij aangewezen op een rolstoel en kan hij heel slecht praten. Alleen bekenden kunnen hem soms wel of niet verstaan.
Het begon mijn vriendin op te vallen,dat er steeds meer mensen niet meer op bezoek kwamen. Ze kon zich soms eenzaam voelen. Want zelf in de auto stappen om een vriendin te bezoeken gaat ook niet. Een vriendin,die wel contact hield was door eigen beperking ook minder mobiel. Dan blijft alleen een telefoongesprek over.
Ik ervaar ook dat wegvallen,maar dan van de andere kant. Een vriend,die vroeger regelmatig even langskwam zit nu in een rolstoel. De thuiszorg in de ochtend,twee dagen de dagbesteding beperken de mogelijkheden voor mij om even langs te gaan.
Een andere vriendin is met het steeds beperkter worden ook gaan mopperen. Zij komt niet altijd aan 20 min fietsen toe. En ik moet goed in mijn vel zitten om en te fietsen en te luisteren naar negativiteit.Ook met haar is een telefoongesprek een gemakkelijker oplossing.
Dan glimlach ik maar,als ik het advies aan ouderen hoor,om een kring mensen om zich heen te houden. Men wil vaak wel,maar op alle manieren vallen er of mensen of mogelijkheden om elkaar te bezoeken weg. Daar wordt te weinig bij stil gestaan.
Gelukkig is er de telefoon. Ik belde gisteren de mopper-vriendin. Lachte en praatte gezellig met Suriname. Vanmiddag kijk ik of de bewuste vriend thuis is. En straks is het zondagse telefoontje met mijn zus. Gewoon de communicatiemiddelen gebruiken,die mogelijk zijn.

 

bijwerkingen brood

Op nu.nl stond een artikel over een door Nederland geleid onderzoek naar de mogelijke bijwerkingen van (tarwe)brood. Dieet rages spreken over de moderne tarwe,die ontstekingen kan bevorderen. Volgens de wetenschappers is daar nog geen goed onderzoek naar gedaan. Het hele proces van telen tot bakken wordt bekeken.

Ik ben heel benieuwd,wat men gaat ontdekken. Het is bekend,dat de verwachtingen van een onderzoek de conclusies kunnen beinvloeden.Het Nederlands Bakkerij Centrum doet ook mee. Het lijkt me moeilijk objectief naar onderzoek van je eigen produkten te kijken.

De onderzoekers gebruikten het woord "angstcultuur over eten". Ik ben dan zo argwanend om te denken aan angst over verminderde verkoop van brood.

Zelf las ik in het boek "broodbuik"een stukje over de zin in voedsel ,die ontstaat een tijdje na het eten van brood. Het was alsof ik over mezelf las. Ik ben altijd een grote broodeter geweest. En bakte met veel plezier allerlei lekkere broden.Vaak met spelt,dat ik al ontdekte ver voor het populair werd.Die sneetjes brood at ik ook  als "koekje bij de koffie".

Het grootste deel van de boterhammen verving ik door groente,wat fruit of nootjes. Als "koekje"bak ik soms  amandelmeel pannenkoekjes. Het bevalt me goed en ik ben een groenten-fan geworden.

Het enige nadeel is dat ik maar weinig brood bak.

Ik ben benieuwd of mijn ervaringen wetenschappelijk gestaafd gaan worden. Niet,dat het mijn gedrag gaat beinvloeden.

oppas dagje

Er heerst doodse stilte hier. In elke kamer ligt een hond. Uitgeteld. We zijn bijna een uur weggeweest. De kleine smurf is dat niet meer gewend.Hij had er deze keer zin in. Merle danst dan uitdagend om hem heen met een stok in de bek.Op zijn korte pootjes hobbelt de smurf achter haar aan.
We kwamen nog twee keer een speelmaatje van Merle tegen. De logé werd meteen geaccepteerd en in het spel opgenomen.
 Het is leuk het gedrag in zo'n roedel te observeren. Soms zou ik wel de kennis van de dogwhisperer willen hebben. Want een deel van de onderlinge communicatie ontgaat me.
Elke hond kreeg zijn eten in een aparte kamer. Na afloop at Merle nog het restje van de kleine op. Er is gelukkig geen voedselnijd.
 De stilte noodt tot lezen. Heerlijk.

wandeling

Net na de middag stopte de regen en kwam de zon aarzelend te voorschijn. Ik had er op gewacht met mijn wandeling. Bij het begin van de dijk kwam ik een bekende mevrouw tegen. Met haar jonge hond,een maatje van Merle.
Wij raakten aan de praat over koken en bakken. Zij bakte ook brood. En had dezelfde ervaringen als ik heb. Eerst een goedkope BBM kopen. Die gaat niet lang mee bij een wekelijks zwaar deeg. En daarna een goede,dure machine,die wel het dagelijks brood kan bakken. Nu is de laatste jaren mijn dagelijkse brood maar één sneetje en mijn man eet liever van de bakker. Ik kan de rest van mijn leven met de machine doen.
Zo bleken we beiden de interesse voor brood bakken te hebben gekregen door het lekkere zelfgebakken brood van onze moeder/schoonmoeder. Straks met de feestdagen bak ik weer een rozijnenbrood á la schoonmamma. Kneden in de machine,maar verder met de hand vormen en in de oven afbakken.
Kookprogramma's, iets nieuws uitproberen, vergeten groenten en fermenteren passeerden in het gesprek. Voor we het wisten waren we 40 minuten verder. "Wat hebben we lekker gekookt en gegeten"zei de mevrouw lachend.Maar leuk zoiets.
Thuis gekomen kon Merle nog genieten van al dat keukengebeuren. De pan met bottenbouillon staat de hele dag al op het vuur. Ik had er een klein botje uitgehaald voor haar.
 Verlekkerden wij ons met woorden, de hond had daadwerkelijk iets te smullen.

. 

kostenpost

Ik ben een kostenpost,hoorde ik vanochtend op de radio.Zo lijkt het. AOW en pensioen,dat morgen weer gestort wordt. Maar waar ik wel zelf 44 jaar premie voor afdroeg. Mijn medische kosten liggen voornamelijk in het alternatieve circuit. En zijn voor eigen rekening. Hulp heb ik gelukkig nog niet nodig.
De staatsboekhouding snap ik niet. In een gezin met kleine kinderen,weet men dat er dure tijden komen,als de kinderen gaan studeren. In een natie met een geboortegolf na 1946 weet men ook,dat een deel van die babies ooit bejaard wordt. Waarom is daar nooit voor "gespaard"?
In ieder geval zijn er een paar instellingen,die in samenwerking met de regering de bejaarden weer een "volwaardige plaats"in de samenleving wil geven.
Ik kreeg een fantasie. Stel dat alle 65+-ers ineens zouden zijn verdwenen. Wie deed dan vrijwilligerswerk.? Hoe werden alle oppas-oma's en opa's vervangen.? Er zou grote werkloosheid zijn onder alle werkers in de bejaardenzorg. De toeristen-industrie kreeg een klap.Zo ook een deel van de handel
Maar bovenal zou de samenleving onevenwichtig zijn. Alle fases uit het leven horen er bij en zijn waardevol. Schreef de bejaarde,die inderdaad wel eens het verwijt kreeg een "opvreter"te zijn.
Trouwens het "probleem"is in 25 jaar door de natuur opgelost.

voeding

De nieuwsbrief van Jurgen Zwaan maakte me attent op het tv programma "hoe word ik 100". Ik keek op uitzending gemist het deel over voeding. Veel weet ik al,maar het blijft boeiend. Vooral ook de goede resultaten door het veranderen van leefstijl bij de personen,die meedoen.Zoals het stoppen met insuline bij een diabetes-patient.
Ik dacht terug aan mijn vroege jeugd. Waardoor bleven de mensen toen gezond? De lucht en het water waren minder vervuild. Bewegen ging vanzelf,als er geen apparaten zijn.Ook het voedsel was bijna biologisch,gezien de slakjes in de sla en de wormgaatjes in de appels.
Maar de nu geadviseerde hoeveelheden groenten fruit haalden we bij lange na niet. Soms doodgekookte groente bij de warme maaltijd. Bij de broodmaaltijd een stuk fruit. Wij kregen een enkele keer extra fruit.
Als kind hield ik daar al van. En bedelde om een worteltje of stukje tomaat,als mijn moeder ging koken. Mijn grootouders woonden boven ons. Ook daar probeerde ik wel eens een appeltje te bietsen.
Gezien de adviezen in het programma at men vroeger  niet naar de huidige norm. Toch heb ik geen herinnering aan veel ouderen met diabetes of hartklachten. Misschien dat in de tijd zwakkere mensen al eerder overleden?
In ieder geval ga ik woensdag dat programma opnemen. En pak nu een appeltje.

pepernotenfeest

De Sint kwam aan in het dorp. Wij horen dan de vrolijke geluiden van de kade. De kleinkinderen van de buren liepen al zingend door het gangetje tussen de huizen. Het was extra feestelijk dit jaar. Deze Sint kwam 50 jaar lang in het dorp en stop er nu mee. Maar wat is zo'n kleinere optocht voor kinderen leuk. Er mocht er eentje bij Piet op het paard zitten.
Voor Merle is het daarna feest. Restanten pepernoten eten. Na een enkele hap moest ik haar meetrekken. Ze zou er misselijk van worden.

Zo fietste ik vanochtend automatisch mijn rondje. Om opeens te realiseren,dat ik langs de "pepernoten-route"zou komen. En Merle los naast de fiets zou te veel opeten. Dus maakte ik rechtsomkeerd en reed door andere straatjes.
Al typend over Sint kwam ik er achter,dat ik mijn pakje niet in de schoen van mijn man had gedaan. Alle jaren koop ik iets kleins om te eten en geeft dat , als de Sint in het dorp komt. Dus deed ik het potje aoli in een zakje. Schreef snel een gedichtje en sloop naar zijn schoenen.
Ach een mens blijft altijd een stukje kind.

wind

De laatste dagen staat er een echte herfst-wind. Een beetje koud,maar het waait mogelijke muizenissen weg. Ik heb dan echt behoefte om extra naar buiten te gaan.
Gisteren fietste ik langs het water naar de markt. En kocht een tas vol(helaas) ver weg fruit. Er ligt een bekende in het ziekenhuis. Maar die kan geen fruit eten door zijn sonde. Dus kocht ik een zak fruit voor zijn vrouw. Een beetje gezondheid om op de been te blijven.
Aan de dijk begint het door de vele regen een beetje glibberig te worden. Merle speelde gisteren met een jonge labrador,zo'n lekkere wilde. Ik had het gevoel,ze goed in de gaten te moeten houden. En stond stil,als ze vlak in de buurt rollebolden. Inderdaad,dat jonge reutje liep een paar keer tegen mijn benen aan. Gek,dat ze wel opzij gaan voor een boom.
Het ziet er uit als weer een mooie herfstdag. Ik voel de buiten-kriebel al. Dat wordt eerst een wandeling naar de bakker. Merle blij,die heeft een extra rondje.

de kapper

"Kunt u over een kwartiertje al komen?"was het antwoord van de kapster op mijn vraag naar tijd om te knippen. Dat was prima. Ik kwam binnen en rook het al. Er was een andere klant met verf in het haar. Wat een akelige lucht.
Gelukkig is mijn koppie met dun haar snel geknipt. Hoewel het een moeilijker opgave is om er ook iets behoorlijks van te maken.Ik glimlach altijd om de kapsters,die dan mijn haar omhoog duwen om volume te suggereren. In de wetenschap,dat er buiten een wollen muts op het hoofd gaat en alles weer plat is. Maar het is goed bedoeld.
Thuis speelde ik voor kapster. De vacht van Merle begon weer lang te worden. Het haar hangt dan half voor de ogen. Dat lijkt me akelig met kijken. Ze ondergaat het een tijdje lijdzaam. Dus knip ik haar in twee of drie keer,want ik wil niet forceren. Vandaar dat ze vandaag verschillende haarlengten heeft. Morgen de rest.

jong en wijs

Af en toe kom ik op de dijk een jonge vrouw en haar hond tegen. Terwijl de honden spelen hebben wij soms boeiende gesprekken. Het resulteerde een jaar geleden,dat ik na het lezen bij haar het blad "genoeg"in de bus doe.
Deze keer ging ze 's middags naar een crematie. De derde in korte tijd. Mensen van de leeftijd van haar ouders. Ze begon zich te realiseren, dat ook haar ouders er niet altijd zullen zijn.
 Het gesprek ging over leven en dood. Over verdriet,dat ook een onderdeel van het leven is. En dat men hopelijk na acceptatie weer verder kan.Ze vertelde over een familielid met ALS. Zijn ziekbed en overlijden. Ik kende die meneer ook van zijn hond.
Wat een wijsheid op die leeftijd. Ook de manier waarop haar kind in die trieste gebeurtenissen mocht meeleven,vond ik bijzonder. De zaadjes voor acceptatie van alles in het leven werden mede daardoor geplant.
Met een stel modderhonden en een goed gevoel gingen we beiden naar huis.

home made

Een paar weken geleden maakte Yvette van Boven in haar programma zelf pindakaas en amandel-chocopasta. Dat wilde ik ook wel eens proberen. Maar het lukte me niet ,om ongebrande bio-pinda's te vinden. Dus kocht ik een zak pelpinda's. Wat een werk dat pellen. Het deed me denken aan de zaterdagavonden in mijn jeugd. Krant op tafel en allemaal een hand pinda's.

De pinda's gingen met wat zout en olie in de keukenmachine. De smurrie,die ontstond zag er uit als de inhoud van een babyluier. Maar het smaakte heerlijk.

De amandel-chocopasta vond ik geen succes. Alsof er minder olie in de amandelen zat. Ik heb er een flinke schep honing door gedaan. Dat maakte het wel lekker. Maar het wordt niet een favoriet beleg.
Ik ga nog verder zoeken op internet naar ongebrande bio-pinda's. Want dan is het maken van pindakaas snel gebeurd. Het was een leuk karweitje. En ik moet snel snoepen van het potje,want mijn man weet er wel raad mee.

donker

Hoewel er bewolking was,leek de hemel toch lichter door de supermaan. Dat fietste wat makkelijker. Gelukkig kom ik in de ochtend niet veel tegenliggers tegen. Want juist dat felle licht en daarna de donkerte is het probleem bij nachtblindheid. De aanpassing gaat traag.
In de ochtend zijn ook mijn ogen "uitgeslapen"En kan ik beter zien dan in de avond. Altijd neem ik een zaklampje mee. Want Merle heeft de gewoonte om juist in een donker hoekje haar behoefte te doen. Met de zaklamp zie ik,wat ik op moet ruimen.
De zwarte hond zie ik ook niet bij de ochtendrondes in deze tijd van het jaar. Een knipperlichtje maakt haar zichtbaarder. En het getingel van penning en naamplaatje laat me weten,dat ze in de buurt is. Wel een verschil met een besneeuwde straat.
Fietsers zonder licht zijn een probleem. Vooral die met donkere jas en capuchon. Ik zie ze te laat en moet soms plotseling hard remmen. Ook de norse krantenman is op donkere straatstukken  iemand om rekening mee te houden. Merle gaat in de verdediging,als ze hem ziet. Haar zware blaf zou de mensen uit de straat wakker maken.Ik weet,waar en hoe vroeg ik hem verwachten kan. Om dan snel een zijstraat in te fietsen. De krantenmevrouw wordt vriendelijk begroet.
De mop van het konijn,dat wortels eet en geen bril draagt is deels waarheid. Vitamine A kan helpen bij nachtblindheid. Ik krijg het voldoende binnen. En zal het in de winter moeten doen met het zicht,dat ik heb.

onverwacht

Voor een vriendin bestel ik ook wel eens iets bij de internet-bioboer. Gisteren kwam ze "even"haar groenten halen. We raakten in gesprek en na een kop koffie en een glas wijn was de middag voorbij. Daar houd ik van ,die onverwachte dingen. En ik ben blij,dat er ook tijd voor is.
Mijn man nam de middagronde met Merle over. En ik deed het avondwandelingetje.Helaas was het zwaar bewolkt en zag ik de supermaan niet. Misschien vanavond of morgen?

Nu heerst er weer die zondagsrust. Op de dorpsronde vanochtend vroeg kwam ik geen mens tegen. Merle was me kwijt. Ik fiets niet altijd door dezelfde straatjes. En wil,dat zij mij ook in de gaten houdt. Maar als ze als jachthond iets ruikt,is de rest vergeten. Een paar voorzichtige fluitjes,om geen mensen wakker te maken, wezen haar de weg.
Naast me klapt een staart op de grond. Merle droomt. Ik duw haar straks opzij , om ruimte te maken voor wat yogaoefeningen. Liggen we gezellig samen op het kleed.Er is niets,dat moet. Ik zie wel wat deze dag brengt.

intocht van Sinterklaas

Vanmiddag komt de landelijke Sint aan . En zijn hulp-Sinten in veel andere plaatsen. Naast de goedheiligman zijn er ook mensen met andere intenties op de kade Demonstreren tegen racisme. Wat jammer toch,dat een oud kinderfeest gekozen is als speerpunt om de problematiek van racisme te benadrukken.
Helaas wordt er nog steeds gediscrimineerd. Maar dat is toch ook op andere manieren aan de orde te brengen.?Op deze manier wordt een kinderfeest beladen. Detectiepoortjes om op de kade te komen. Discussies en akties over de kleuren van Piet. Je zou toch met je kind niet meer naar de intocht gaan. Wat moet je een kleuter vertellen,als die ziet,dat mensen "lelijk doen"tegen zwarte Piet?
 Ik vraag me af of de tegenstanders van zwarte Piet geen leuke herinneringen hebben aan de Sint-vieringen uit hun kindertijd. Het spannende van de ontmoeting met Sint en zijn knechten.Op school of op straat. Het krijgen van cadeautjes in je schoen. Zouden ze toen al opmerkingen hebben gehoord over hun eigen huidskleur?
Ik weet nog,dat mijn broertje zwarte Piet wilde worden van beroep. Hij telde zijn moedervlekken. Dat waren de beginpuntjes van het zwart worden.
Ik hoop,dat het vanmiddag feestelijk wordt in al die havens. En er veel kinderen een fijne middag hebben.

de afwas

Door onze manier van eten is het gevolg een kleine afwas. Ik heb daardoor nooit het verlangen gehad naar een afwasmachine. Soms wast mijn man af en ik heb er ook geen hekel aan. In de winter met gloeiend water uit de ketel op de kachel. Lekker warm voor de gewrichten.
Laatst stond ik te zingen tijdens het afwassen. Het deed me terugdenken aan mijn jeugd. Wij moesten altijd helpen met de afwas. Mijn moeder waste. Afwisselend droogde mijn zus of ik en de ander ruimde op. Mijn zus had soms de truuk,dat ze z.g. naar de wc moest ,juist dan..
Het was een moment voor vertrouwelijke gesprekken,zo met z'n drietjes in de keuken. En we zongen vaak. Af en toe een canon. Dat maakte dan dat de taak snel gebeurd was.Misschien dat daardoor afwassen nooit een beladen klus is geweest.
Ooit had ik wel een hekel aan dat werkje. Tijdens een stage in een vakantiekolonie was dat regelmatig de "leerzame"klus voor de stagiere. Met z'n tweetjes een afwas van 60 man en dan nog niet eens met echt gloeiend water.
 Nee dan is dat tweepersoons afwasje zeker na een éénpansgerecht gewoon een fluitje van een cent.

waren de goden kosmonauten

Op een nieuwssite las ik over een lezing van Erich von Däniken over zijn theorie. Het is 50 jaar geleden,dat zijn eerste boek "waren de goden kosmonauten"uitkwam.

Dat boek veranderde mijn leven.Ik las het toen ik begin twintig was. Tot die tijd bekeek ik de wereld vanuit een christelijke opvoeding. Natuurlijk waren er geloofspunten en bijbelfragment,waar ik een vraagteken bij zette. Maar ik was toch het produkt van mijn opvoeding.
Het boek van von Däniken opende een heel andere kijk op de wereldgeschiedenis. Veel ruimer,dan ik ooit had gedacht. Niet dat ik de schrijver letterlijk geloofde. Maar het zette  vraagtekens bij mijn wereldbeeld.
Daarna kwamen er andere boeken op  mijn pad. Over hindoeïsme en boeddhisme. Boeiend en verruimend. Een boek,dat ook een enorme indruk maakte was "de Tao van fysica". Eindeloze gesprekken na het eten over de kijk op de wereld in dat boek.Ook Jed McKenna,die me naar boeken over Advaita stuurde bracht een soort innerlijke aardbeving teweeg.
Steeds zocht ik in al die boeken  over religies een grootste gemene deler. Voor mij is dat de eenheid van alles,wat leeft. En de onderliggende energie daarvan,die liefde is.
Dat wereldbeeld werd op gang gebracht door dat ene boek van die oude man,die nu nog een lezing geeft.

ochtendstilte

Het was nog vroeg,toen ik ging fietsen. Windstil en net boven nul. IJs op de auto's   Het lijkt wel,alsof de kou  hoorbaar is. Alles nog stiller maakt. In de verte klonk de sirene van een ambulance. Daar is aktiviteit.
Een buurvrouw,ook zo'n vroege vogel,bracht in haar duster een ander de krant. Merle ging haar blij begroeten. Het leuke in een dorp is,dat mensen zo vroeg elkaar groeten. Zeker,als je de enigen bent in de straat. Ik kom vaak een krantenbezorgster tegen. En een man,die snel loopt om de trein te halen. Het is een opgewekt wederzijds "goedmorgen".
Als ik thuiskom,is de kachel al wat opgewarmd. De hond krijgt eten. Zelf maak ik ontbijt. Deze ochtend zat mijn man al in zijn "rookhol". Ik hoor de geluiden van de buurt,die wakker wordt. Het starten van de motor van de overbuurman. De snelle voetstappen van de buurjongen in het gangetje tussen onze huizen.
Al die mensen zijn op pad om de economie draaiende te houden. En ik verkeer in de plezierige omstandigheid om nog even terug te kunnen gaan naar bed.

vormingsklas

Een blog,waarin het trammetje van Oostvoorne naar Rotterdam genoemd werd,deed me teruggaan in de tijd. Toen ik zestien jaar was ging ik naar de vormingsklas in Rotterdam. Een jaar waarin allerlei huishoudelijke aktiviteiten geleerd werden. En dat  nodig was om een lerarenopleiding voor de "huishoudschool"te kunnen volgen.

Het was een leuk,maar zwaar jaar. Twee maal anderhalf uur reizen. Lange schooldagen en huiswerk maken.
De vakken waren nieuw. Soms leuk,maar ook wel eens belachelijk. Zo ook de witte schorten,die we moesten dragen.Ik herinner me nog de les "wassen en strijken". We deden er een uur over om zes zakdoeken piekfijn te strijken. Ik streek al vanaf mijn twaalfde de platte spullen. Glad en snel was het belangrijkste thuis.
Zo ook het vak "huishoudelijk werk". Koper meenemen van thuis en poetsen met een mengsel van krijt en spiritus. Ik deed dat al jaren lang voor mijn oma,maar dan met spul uit een blikje.
Het leukste vak vond ik koken. Mijn moeder hield daar niet van. Dus mocht ik niet helpen en zelf proberen. In dat jaar leerde ik de beginselen van koken en vooral bakken. Toen mocht ik af en toe een boterkoek of cake bakken.
Nog heb ik het kookboek,aangeschaft in dat schooljaar. Een enkele keer kijk ik er wel eens in. En de ouderwetse appeltaart en boterkoek,ooit in de vormingsklas geleerd,is nog favoriet bij ons en de visite.

medicijn

Na het lezen van het boek over een comapatient van de duitse schrijfster Nina George,zocht ik naar haar andere boeken. Helaas er zijn er maar drie in het nederlands. Voor mij schrijft ze zo pakkend. Bovendien zijn haar hoofdpersonen wat oudere mensen.
De laatste dagen was ik weg uit de keuken  en in Frankrijk met de hoofdpersonen van "de boekenapotheek aan de Seine."Een mooi verhaal over liefde ,rouw en angst. Bovendien maakte het boekenschip een reis door stukken Frankrijk,die ik ken van vakantie.
De hoofdpersoon  verkoopt op zijn boekenboot boeken als "medicijn voor de ziel". Hij weet,welke titel mensen nodig hebben in die periode in hun leven. Er wordt zo vol liefde geschreven over boeken en wat het kan doen met mensen. Ik herkende er veel in.
Voor mij zijn sommige boeken ook als vrienden,die ik door herlezen regelmatig ontmoet. Andere boeken kom ik "toevallig"tegen en bevatten dan net dat stukje wijsheid,waar ik iets mee kan. Terwijl een spannende detective even heel iets anders beleven betekent.
In de gedachtengang van de hoofdpersoon is het boek juist voor me op dit moment. Ik weet wel,dat ik een vredig gevoel kreeg tijdens het lezen.

misleiding

In de landwinkel zocht ik naar een klein verjaardagscadeautje voor mijn man. Er worden daar veel streekprodukten  verkocht. Bij het zien van een flesje "grootmoeders advocaat" was mijn keuze gemaakt. Ik was goedgelovig en ging er van uit, dat "grootmoeder"haar advocaat van brandewijn eieren en suiker maakt. En keek niet naar de ingredientenlijst.
Toen mijn man zijn flesje kreeg,proefden we even. Heerlijke advocaat. Maar ooit kocht ik op een rommelmarkt zelfgemaakt spul. Dat smaakte toch anders. Dus keek ik naar de ingredienten. De toegevoegde E-nummers bestonden echt niet in de tijd van mijn oma. Ik was er gewoon ingestonken.
En dat terwijl ik een paar keer een programma zag over veel belovende woorden,die op etiketten gebruikt worden. Inderdaad de suggestie van ouderwetse gezondheid bij het woord "grootmoeder" Of de term "natuurlijk",die niets betekent. Het plaatje met koeien in de wei doet het ook altijd goed.
De advocaat wordt opgelepeld. Maar ik ben er weer eens aan herinnerd,om bij iets nieuws toch even het etiket goed te lezen.

bejaarde bitch

Merle is een schat van een hond. Maar wel een halve griffon. En die staan bekend als sterke eigenzinnige karakters. Daarom ben ik vanaf het begin behalve vriendelijk en zorgzaam ook streng en consequent geweest.
Als jachthond kan ze gefixeerd zijn op haar bezigheden. En daar moet ik haar soms met een tik of het "Cesar Milan-voetje" uithalen. Dan is ze weer bij de les en luistert.

Zo ook gisterenmiddag aan de dijk. We kwamen een groep bekende honden tegen Kleiner en jonger dan Merle. Dat maakt haar automatisch tot "de baas" met spelen. Maar er was ook een grote jonge hulphond,een reutje. Die mogen volgens hun training niet vechten.
Ik zag aan Merle's houding,dat ze haar dominantie wilde tonen. En ja hoor,na een paar minuten was het een grauwende kluwen. Ik had de ballenwerper in de hand. Kon een stevige tik op de kont geven naast een flinke brul. Meteen liet  ze los en liep schuldig door.
Aan het eind van de gezamelijke wandeling kregen andere baasjes problemen. De honden luisterden niet. Eén werd er zelfs omver getrokken door haar labardors en lag languit in de blubber.. Ze zijn zo lief voor hun honden. Dan voel ik me een bejaarde bitch. Maar daardoor met een hond,die vrijwel altijd luistert.

instanties

Na het bericht,dat mijn geliefde stuk dijk een mountainbikepad wordt,wilde ik de juridische positie van een hondeneigenaar weten. Aanlijnen of niet? Via een mail naar de politie werd ik doorgestuurd naar de gemeente. Na 6 mnd kwam er antwoord op mijn vraag.
Het stuk dijk is eigendom van de provincie. De gemeente weet niets over een mountainbikepad. Maar omdat het stuk dijk binnen de gemeentegrenzen ligt,geldt de APV "honden aangelijnd behalve op officiele renveldjes. ".
Jammer dat er weer een stuk "dogpark"drukker wordt en de hondeneigenaren moeten opletten.

Vanwege de dagelijkse knallen aan het begin van de avond,wilde ik contact opnemen het het buurtpreventieteam. Met de hoop,dat zij het groepje gooiers tegen zouden komen.Maar google leverde geen site of telefoonnummer. De gemeente boodt goede hulp. Ik kreeg het nummer van de coordinator van die teams. Op het moment,dat ik belde ,was er ook een jongerenwerker aanwezig. Die heren beloofden het team in te schakelen,maar ook op andere manieren de groep vuurwerk-gooiers te traceren.
Er zou een vuurwerk-project komen. Maar net als de site "meld vuurwerk nu"start dat pas half december. Dan hebben in deze buurt de mensen en vooral huisdieren al meer dan twee maanden bijna dagelijks knallen voor hun kiezen. En zijn bange honden goed bang.
Gelukkig regent het ook af en toe in de avond En dan is het rustig

informatie

Met drie vrouwen,net boven de 67 jaar en 3 mnd zaten we gisteren te kletsen in de keuken. Ik dacht aan de verhoogde AOW-leeftijd. Eentje van ons had misschien tot vorig jaar kunnen werken in haar kantoorbaan. Een andere vriendin en ik hadden waarschijnlijk voor die tijd al een miezerige WIA uitkering gehad. Ik ben bang,dat meer mensen op die manier hun AOW leeftijd gaan halen. Want ik ken niet veel mensen,van 65 of iets ouder,die nog moeiteloos 40 uur per week zouden kunnen werken.

Ook andere informatie maakte me treurig. Ik keek de milieu-film "before the flood".Ik zag met afgrijzen  het verpeste landschap door het afgraven van teerzanden. Een horrorfilm. De eindeloze velden ,waar bos is gekapt voor palmolie. Als daar ooit een ongedierte-plaag komt, is alles weg. Het water,land en methaan,dat verbonden is met ons stukje rundvlees.Men staat er te weinig bij stil.
Ik hoop,dat de film mensen de ogen opent. En de groep,die wel hun voetafdruk probeert te verkleinen toe neemt. Zodat er een kantelpunt komt en het honderdste-aap effect gaat optreden.
Mijn motivatie om milieuvriendelijk te leven kreeg wel weer een duwtje in de goede richting

wisseling zomer-wintertijd

Gisteren las ik,dat men in Brussel voorstander is van het afschaffen van de zomertijd. Alleen wil men wachten met het aanzwengelen van de discussie tot één van de lidstaten aangeeft van die zomertijd af te willen. Het argument "besparing van energie"schijnt niet waar te zijn. Die wisselingen leveren gezondheids- en economische schade op.
Het verbaasde me,dat in ons land de meeste mensen voorstander zijn van twee tijden.En er geen enkele gedachte richting stoppen bestaat bij de regering.
Van mij hoeft het niet die zomertijd. Ik kan me nog herinneren,dat de tijd voor het eerst verschoof. Men was enthousiast over de lange zomeravonden met daglicht. Maar eigenlijk heb ik dat in mijn vroege jeugd helemaal niet gemist.
Vanochtend trok mijn spijsvertering zich niets aan van de klok. En was ik al om vijf uur beneden. De hond was meer gewend aan winterijd ,die deed slaperig. Maar we zijn toch een ronde gaan doen. Na een warm ontbijt heb ik nog een uurtje gedommeld.