Volgers

Volgers

donderdag 31 oktober 2019

Paddeltje



Toen we in den Briel waren, zat ik nog even, net als vroeger op de "Been-bank". Zo noemden we de gedenk-bank en stonden eigenlijk niet stil bij de persoon Johan Been. We speelden alleen daar,in de zomer wel elke avond.
Dat deed ik nu wel. Mijn vriendin had gegoogeld en informatie gevonden. Ook over zijn kinderboeken. Het enige boek, dat nog te leen/koop is, heeft als titel Paddeltje. Ik dacht niet, dat ik het vroeger gelezen had.. En besloot het te lenen.
Gisteren kwam het boek. Het was een leuke terugkeer naar mijn jeugd. Een beetje in de trant van de boeken van WG v.d. Hulst. Hoewel die een heel eigen typische stijl van schrijven had. Ik denk, dat ik het boek graag had gelezen als kind.
Zo ben ik ook nog op zoek naar een jeugdboek over de inname van den Briel door de watergeuzen. Ik vond het heel mooi vroeger. De titel weet ik niet meer. Misschien was het ook wel geschreven door Johan Been.

maandag 28 oktober 2019

donorwet

Er lag een folder in de bus over het nieuwe donorregister. Goed om te weten, hoe het nu geregeld gaat worden. Zelf ben ik donor vanaf mijn 21-ste. Toen nog met een handgeschreven briefje in de portemonnee.
Toch is voor mij de nieuwe wet niet fatsoenlijk. Als iemand niet over dit onderwerp wil nadenken en niets registreert, geldt dat als "geen bezwaar tegen donatie". Alsof een stukje zeggenschap over je lichaam na de dood alleen blijft bestaan, als je dat nu laat registreren. Het maakt de situatie voor nabestaande misschien moeilijker.
Natuurlijk hoopt men nu meer organen te "oogsten". En daardoor levens te verlengen of te redden.
Waar ik nog geen informatie over kan vinden is een leeftijdsgrens van een donor . Iemand die ik kende overleed 2 wk geleden. Hij was donor. Werd "in leven/dood gehouden" tot het team arriveerde. En te oud bevonden. "70 jaar is de grens"zei één van die artsen tegen de familie. Maar of dit een wettelijke regel is?
Eerlijk gezegd denk ik niet, dat iemand nog iets aan mijn organen heeft.

zaterdag 26 oktober 2019

verschil

Het voelde als een zomerochtend, zo warm was het met de fietsronde met de hond. Eén verschil, het was nog helemaal donker. Ik sloeg de hoek om van de winkelstraat en zag een sprookje. Overal aan de gevels brandende kerststerren. Dat was voor mijn gevoel wel een beetje vroeg in het jaar en in de tijd. Zeven uur in de ochtend en dan dat stroomverbruik.
Het was wel bijzonder. Een stille donkere straat en die fonkelende verlichting. Bij de bakker rook het naar speculaas en pepernoten. Het Sinterklaasfeest moet er ook nog tussendoor komen. Dat zou vergeten worden.
De winterse dagen komen er nu echt aan. Vannacht het ingaan van de wintertijd. Straks de grote kerstboom van het dorp. Sint die aankomt aan de kade . En alle particulieren, die hun huizen aan de buitenkant versieren.
Als eerste feestje de Halloween optocht van de kinderen uit de straat. Ik heb het snoepgoed al gekocht.

woensdag 23 oktober 2019

Gasthuis

Sinds de zomer woont mijn oude tantetje in "het gasthuis"zoals dat in den Briel genoemd wordt. Gisteren ging ik met een vriendin op bezoek. Wat was ze achteruit gegaan. Een veertje, wat je zo omver kon blazen. Bovendien was het geheugen als een bewolkte lucht. Soms even helder, dan schoof er een wolk voor. Alarmerend was, dat ze maar één hapje van de bolus wilde. Daar vroeg ze altijd naar, als ik kwam.
Dan is het prettig, dat ik zelf zoveel vroege jeugdherinneringen heb. We hadden leuke gesprekken . Ik wist nog, dat mijn tante voor de eerste keer meekwam als "het meisje van oom Maarten".
Tijdens de lunch van mijn tante gingen wij in de stad een hapje eten. Niet beseffend, dat het herfstvakantie was in die regio. Met moeite was er één tafeltje vrij in het tweede cafeetje. Het eten was heerlijk. Maar er zat een gezin met drukke kinderen naast ons. Een verademing om weer in de stilte van de kleine straatjes te komen.
"Komen jullie vanmiddag nog even terug? "had mijn tante gevraagd. Daar had ze toch de energie nog voor. Dat deden we. Een kopje thee drinken,  even verder praten en na een prettig bezoek weer op weg naar huis.

maandag 21 oktober 2019

lekkere lunch

Menu van Stoom Middelburg

  • Voorgerecht

 
Al bijna een jaar had ik een oude vriendin niet gezien. Ze had nu herfstvakantie en we spraken af in oude stationsrestauratie van Middelburg. Kon ik met de trein komen.
Het is een retro inrichting van de ruimte. En een menu met vegetarisch/veganistische gerechten.Ik koos pompoensoep en nam later nog een vegan brownie toe. Allebei heel lekker.
Met sommige mensen praat je gewoon verder, waar je hoe lang geleden ook gebleven bent. Dat was nu ook zo. We waren ooit  begonnen als collega's en hebben veel gemeen aan interesses. Van haar en haar man heb ik wat milieuvriendelijk leven betreft veel geleerd.
We laten er nu niet zoveel tijd overheen gaan. En spreken af in het dorp in het nieuwe vegan cafeetje. Om die initiatieven te steunen. Het was heel gezellig,die lunch.

vrijdag 18 oktober 2019

toenemende vriendschap



De overbuurkater Arnold, alias eikel is helemaal geen eikel. Hij heeft doorgekregen, dat Merle hem niets doet. Als hij eenzaam is, komt hij naar ons toe. Steeds vaker ook naar Merle. Gaf hij eerst aarzelende kopjes tegen Merles achterpoten, nu wordt hij moediger.
Merle wist zich trouwens geen raad met dat vreemde kattengedrag. Die kende katten alleen maar van "lekker jagen".Tegenwoordig loopt Arnold naar Merle toe en geeft kopjes onder haar bek. Die begon na een paar keer te reageren met een paar likken over de kattenkop.
De laatste keer werd Merle speels. Ik zie dat aan haar gedrag. Maar voor ze door de voorpoten ging , nam ik haar mee naar huis. Want dan wordt de onbekendheid met elkaars lichaamssignalen te groot. Een kwispelende kattenstaart betekent echt niet "ik wil ook spelen".
Ik ben benieuwd hoe goed ze aan elkaars gedragingen gaan wennen.

dinsdag 15 oktober 2019

verdwijnen en verschijnen



Weken geleden wilde ik een rondje kringloop doen in Vlissingen Van de drie winkels,waar ik wilde kijken was er eentje, die stopte. Nummer twee was verdwenen . Zo ook vanochtend in Middelburg. Ik was al tijden niet naar een leuk tweedehands kledingzaakje geweest. Winkel weg, er werd verbouwd. Ik stond vreemd te kijken.
Gelukkig wordt er in het pand van een verdwenen tweedehands kledingzaak weer een nieuwe geopend. En is er een leuk klein kringloopwinkeltje in het dorp geopend. Daar wil ik elke week op weg naar de boekenuitleen even binnenwippen en kijken.
Er is best veel verloop in dat recycle-gebeuren. Sommige winkels mis ik echt. Vooral de allereerste kringloopwinkel in Zeeland. Die zat bij ons om de hoek. Een deel van de verbouwing van ons huis komt daar vandaan.
Ik denk,dat het moeilijk is, om een inkomen uit tweedehands verkoop te krijgen. Veel winkels drijven op vrijwilligers en hoeven alleen hun vaste lasten te verdienen. Ik hoop, dat de grote snuffelwinkel in het dorp het nog lang uithoudt.

zondag 13 oktober 2019

ufo?



Voor het weekend was ik vroeg op. Het was droog, om half zeven fietste ik een flinke ronde door het dorp. Donker en doodstil, heerlijk is dat.
Ineens zag ik aan de hemel een vuurballetje. Zoiets als siervuurwerk voor het uiteenspat. De bal was groen, ongeveer zo groot als een tennisbal. Met een oranje staart. Het vloog horizontaal, heel snel en verdween uit het zicht door hoge huizen.
Ik stapte van de fiets en zocht de hemel af. Niets meer te zien. Ook geen knal van vuurwerk. Zou het een komeet kunnen zijn? Of misschien een ufo Dat laatste hoop ik. Want ik heb altijd graag zo'n buitenaards toestel willen zien.
In de jaren '70 las ik eerst het boek "waren de goden kosmonauten. Dat gooide mijn wereldbeeld omver. Later kochten we de eerste in het Nederlands verschenen boeken over ufo-waarnemingen. Dat was ook de tijd van de goede sf-boeken. Assimov met zijn robotpsychologie, we vraten die verhalen.
Ook hoopte ik altijd, dat er tijdens mijn leven nog contact zou komen(of vrijgegeven oudere ontmoetingen) met buitenaardse intelligentie.  Dan moeten de aliens opschieten, anders lukt dat niet meer.
Wat er vanochtend voorbij scheerde zal ik wel nooit weten. Ik houd de Zeeuwse nieuwssites in de gaten of er meer vroege vogels die waarneming deden.

vrijdag 11 oktober 2019

cijfertjes



Hier zit een blij mens. Vanochtend vroeg hoorde ik bij de oogarts, dat mijn gezichtsveld niet verslechterd was. En mijn oogdruk was omlaag. Goede berichten.die ik het beste van de onderzoekende persoon zelf kon horen. Want het telefoontje over de uitslag van het gezichtsveld was niet helemaal correct.
Zo ging het ook bij het telefoontje naar de huisarts over de uitslag van het cholesterolonderzoek "Het is verhoogd,kunnen we een afspraak met de praktijkondersteunster maken?" Ik baalde als een stekker en vroeg om een uitdraai van de uitslag. Om met eigen ogen de "schade"te zien.
Want al vier maanden eet ik o.a.zuivelvrij op advies van de homeopaat. Een aangename bijwerking is vier kilo kwijt. Maar ik voel me beter. En was er heilig van overtuigd, dat vooral geen kaas en eieren en nog meer groenten en fruit een goede invloed op mijn cholesterolwaarden zou hebben.
Wat is een woord. "Verhoogd"betekende voor de assistente ten opzichte van de ideale waarden en niet in vergelijk met de vorige meting. Ik las de uitslag en had een rondedansje kunnen doen voor de balie. 1,7 lager dan de vorige keren. Ik heb niet voor niets af en toe gesnakt naar een stukje kaas.

dinsdag 8 oktober 2019

veerkracht



Laatst las ik een boek en ontdekte hoeveel soorten hulpverleners er tegenwoordig zijn. Een geluk voor de mensen, die zo iemand nodig hebben en de juiste persoon vinden. Een steun en richtingwijzer bij ernstige problemen kan een verschil in hoe verder leven betekenen.
Tegelijk dacht ik aan de generatie van mijn ouders en grootouders. Doodgeboren kindjes, overlijden van jonge kinderen door infectieziekten. Problemen in het kraambed. Depressie en suicide door de beurskrach voor de tweede wereldoorlog. Laat staan de "gewone zorgen" van ziekten, werkloosheid, huiselijk geweld en kinderen met honger.
Hoe gingen die mensen door? Hulpverlening was mondjesmaat. Over de problemen werd zelfs in de familie weinig gesproken. Had men in die tijd zoveel veerkracht? Of ging het leven door met een flinke beschadiging in je ziel? Nu ik zelf ouder ben zou ik zo graag willen weten "hoe deed je dat oma's of ouders?. Heeft de tijd toch voor het grootste deel de wonden geheeld? "Jammer,het blijft raden. Ik had graag van hun ervaringen willen leren.

zaterdag 5 oktober 2019

steeds meer



In een blog las ik over het feit, dat er steeds meer mensen in Nederland komen. Wat ook in aantal toeneemt zijn de honden.(misschien ook katten). Vanochtend tijdens het fietsrondje was het een uitzondering, ik kwam geen hond tegen.
Toen wij 35 jaar geleden hier kwamen wonen, was ons kleine hondje de enige in dit stukje straat. Een bijzonderheid, de buurkinderen waren dol op het beestje. Soms ging ik als de rattenvanger van Hamelen met een sliert kinderen naar de dijk. Allemaal om beurten een eindje de riem van Aquila vasthouden. Als er sneeuw lag, trok ze de sleetjes.
Nu zijn er zeven honden in de straat. Onze Merle wordt nog wel door de mensen en kinderen geaaid, ze is gewoon lief een enthousiast. Maar een bijzonderheid is het niet meer.
Zo ook het uitlaten aan de dijk. Toen we kwamen, was er één andere mevrouw die er honden uitliet. Onze Aquila miste  de andere honden uit onze vorige buurt. Nu hebben we gewoon kanaal-kennissen. Mensen met wie je regelmatig oploopt en leuke gesprekken hebt. Soms is het er zo druk,dat het als een file voelt. Zeker als er 10 m voor me iemand loopt met een hond waar Merle het niet goed mee kan vinden.
Ik kan me goed voorstellen, dat mensen zonder een hond soms balen. Want al die viervoeters laten vaak op de stoep hun bolus vallen. En lang niet elke eigenaar ruimt dat op. Die vervuiling wordt ook steeds meer.

donderdag 3 oktober 2019

verschil van smaak



Op een blog las ik, dat de nieuwste detective van M.J.Arlidge "kom je spelen" tegenviel. Het was geen verhaal met de bekende hoofdinspecteur en speelde in de VS. De vrijwilligster van de boekenuitleen had het boek gekocht. Ook haar kon het niet boeiend. "Allemaal zweverig gedoe, van te voren zien, dat iemand vermoord wordt".  Dat laatste maakte me nieuwsgierig en ik reserveerde het boek.
Gisteren kwam de detective. En ik vind het spannend...…!  De hoofdpersoon is een psycholoog. Nu was vroeger psychologie mijn lievelingsvak. En parapsychologie boeit me ook. Dus een jonge vrouw,die in de ogen van een ander  ziet wanneer die sterft, is voor mij alleen maar een apart gegeven. Stop daar een seriemoordenaar bij en een inspecteur,die niets van dat zweverige gedoe wil weten en voor mij is het een goed plot, bovendien prettig geschreven.
Vanmiddag lees ik weer verder. Ik kon het niet laten, om op de laatste bladzijde te kijken. Geen happy end, maar dat had ik ook niet verwacht.