leerzaam

Soms komt informatie van verschillende kanten. Bij Vlasje las ik al tijden geleden over cbd-olie. Daarna kwam van alle kanten een berichtje daarover. Zelfs de homeopaat adviseerde een paar druppels. Het deed me goed.
Toen mijn rug ging opspelen, las ik op internet dat de olie ook kon helpen bij artrose. Ik verhoogde de dosis. "Neem er ook THC-olie bij", kreeg ik als advies. De buurvrouw gaf me haar flesje met nog een restje. Inderdaad ik sliep beter en de pijn vlakte af.
Gisteren bestelde ik THC-olie bij iemand, die het zelf maakt.  " Kom kijken, hoe ik dat maak",zei hij. Ik had een beeld van apparaten, zoals voor bier brouwen. Maar nee, we zaten gezellig met een kop thee aan de keukentafel. Uit een lange buis met wiet en alcohol druppelde het concentraat. Later liet hij het bijna een uur inkoken in een oude flessenwarmer. Het was heel leerzaam. Want die meneer had zoveel kennis, we hadden een boeiend gesprek.

 

Volgend jaar koop ik zaadjes en ga zelf mijn medicijn kweken.

donker

 

 

Vandaag is het zichtbaar aan het nazomeren. Vanochtend was het nog helemaal donker. Ik kwam er achter,dat de batterij van mijn fietslamp bijna leeg is. Bij het licht van een "spijker"reed ik door de regen. Met die druppels op de bril zie ik niet veel. Ik zal ook het lampje aan Merle's halsband weer opzoeken.
Ook 's avonds is het al zo vroeg donker. Het zit wel gezellig in de tuin, maar er zijn nu muggen in de schemer. Als ze om me heen gaan zoemen, ga ik naar binnen. Liever geen bulten aan het eind van de zomer.
De overvloed aan fruit, bessen en paddenstoelen vind ik zo mooi. Ik maak geen jam of siroop meer,te veel suiker. Maar ik heb nu ontdekt hoe lekker een gelei-puddinkje van bramen of vlierbessen smaakt. Dat mag best fris-zuur zijn. Toch een manier om het spul uit de tuin te verwerken.

toeval

Zat ik gisteren te praten met iemand, die haar zware werk wat wil minderen. En daarvoor in de plaats van haar hobby een bijverdienste wil gaan maken. Ik legde mijn probleem voor van de verwaarloosde tuin,waar ik voorlopig niet meer in werken kan. Met de vraag "zou jij...?"En inderdaad er is nu iemand, die mijn tuin gaat onderhouden. Want ook dat vindt ze leuk.

 

Het voelt als een opluchting. Want steeds zag ik meer onkruid en troep verschijnen en werd dan geconfronteerd met niet kunnen. Nu kijk ik over een aantal weken naar een tuin, zoals ik die vroeger had.

En er blijft werk. De druiven knippen lukt me wel. Maar straks komt het snoeien, ook van de andere bomen en struiken. En onkruid, dat blijft groeien."Heerlijk"denk ik met een diepe zucht.

 

 

terug bij af

De laatste weken ging het steeds beter met mijn rug. Vaak uren lang geen pijn. Al eerder probeerde ik elke dag een kwartiertje in de tuin te werken. Om de grootste verwildering een beetje in toom te houden.Afgelopen week werd ik te enthousiast. En moet het bekopen met een flinke terugslag. Echt helemaal terug naar af.

Ook vertelde deze week een meneer aan de dijk,dat hij door dagelijkse oefeningen van zijn zelfde soort rugpijn af was. Waarna ik dacht "Dat moet mij toch ook lukken". Dat zal ook wel, maar alleen nu helemaal van voren af aan.
Ik ga op zoek naar iemand, die de tuin wil onderhouden. Want op deze manier wordt het een oerwoud. En ik waag me er voorlopig niet meer aan.

zomer

Wat een mooi weer. Vanochtend vroeg fietste ik met vlammend rode hemel achter me. Dat is zo maar even en al vlug verwaaid. Het was heerlijk koel.
Ik wilde nog even een paar boodschappen doen in Vlissingen voor de drukte. Want niet alleen staan er files richting zee, ook zijn er opvallend veel mensen met de fiets op pad.
Mijn favoriete winkeltje wordt steeds stiller. Ik zelf kom er ook minder. De groenten ligt te lang en is niet zo vers meer. Kaas is niet meer biologisch. En sommige artikelen zijn duurder geworden. Jammer, ik kwam er graag bij die aardige mevrouw. Maar zij is al lang ziek .
Gelukkig hadden ze nog wel een grote pot van mijn favoriete boekweithoning. Die kun je bijna nergens kopen. Nu heb ik weer voor maanden genoeg

 

Vanmiddag probeerden de buurvrouw en ik aan de dijk met twee honden en twee balletjes te spelen. Het lukte. De bal van Merle werd naar achteren geworpen. Die van Kyra naar voren. Zo was er geen ballen-nijd. En hadden jong en oud( de honden en mensen) een heerlijke wandeling.
Nu is het een beetje mysterieuze sfeer buiten met de bewolking ,windstilte en temperatuur. Gewoon kalm aan doen,dat is het beste.

lieve mannen

Op Facebook is een account met verhalen, gedichten en foto's over Brielle. Deze keer over de winkel van van der linden. Mijn grootouders en later ouders hadden een "winkel van sinkel",bekend in den Briel. De broer van mijn vader werkte er ook. De mannen werden vaak door elkaar gehaald. Ook in het boekje "bekende Brielenaren"staan ze genoemd.

Het is leuk om de vele reacties op het verhaal op Facebook te lezen. Heel wat mensen hebben een goede herinnering aan de mannen en de winkel. Ik lees met een glimlach over "aardige mannen"en "lieve mannen". Een postuum compliment. Ik denk,dat mijn vader zou lachen om de reacties. Maar het verhaal klopt. Ze verkochten werkelijk van alles en waren altijd vriendelijk en opgewekt.

dezelfde taal

Het Spaanse rescue-hondje van de buurvrouw wordt steeds vrijer. Ze komt een paar keer per dag bij ons kijken. Springt ineens bij mij op de bank of bij mijn man op schoot. Om in de handen te bijten en te spelen. Wat een zelfvertrouwen heeft dat hondje gekregen

 

De communicatie met Merle verloopt wat gebrekkig. Wij zeggen "de één spreekt Spaans,de ander Nederlands"  Kyra gaat op de rug liggen, om uit te dagen. Merle's speeluitnodiging bestaat uit liggen en met de poten werken.
Op de dijk beginnen ze elkaar te begrijpen. Rennen samen dijk op en af. Kyra snapt zelfs Merle's "bomentikkertje". Maar wat een energieverschil tussen een pup en een bijna 8-jarige hond.
Vanochtend was er ineens dezelfde taal. Er werd gerollebold, het was bekvechten, ze begrepen elkaar eindelijk. Ik hoop, dat het zo doorgaat en misschien nog verbetert. Want helaas is er geen honden-woordenboek.

 

 

zakjes

Op de balie van de dorpsbieb lagen altijd een paar stapeltjes opruimzakjes voor honden. Wel zo gemakkelijk, om een voorraad te hebben. Natuurlijk kan ik een zakje uit een automaat peuteren. Maar niet altijd draait Merle haar bolus vlak bij zo'n automaat. Dus zit er in elke jaszak en de fietstas standaard een zakje.
Nu stopte de bieb er mee. Heel jammer voor een fervente lezer. Maar ook mijn mogelijkheid om een voorraad zakjes te hebben was weg. Dus vroeg ik bij de nieuwgekomen dierenartsenpraktijk, of zij het verstrekken van zakjes wilden overnemen. De assistente vond het een goed idee. Maar vroeg mij contact op te nemen met de gemeente voor toestemming en de bevoorrading te regelen.
Logisch, dat ze daar geen tijd voor hadden. Vijf telefoontjes later langs verschillende ambtenaren trof ik vanochtend de juiste meneer. Het is geregeld. De dierenarts krijgt een doos met zakjes. En de hondeneigenaren kunnen weer een voorraad in huis hebben. Nu hopen, dat het ook wat schoner wordt in het dorp.

schone was

Wat is dat toch prettig om in een net verschoond bed te stappen. De lakens zijn glad en hebben een vage geur van wasmiddel. Ik kan me dan behaaglijk schurken.
Jaren terug las ik op een blog, dat je zelf wasmiddel kunt maken van Marseillezeep. Het beviel me goed en sindsdien ben ik verslingerd aan die subtiele zeep-geur. Ooit kocht ik in Frankrijk een fles wasmiddel gebaseerd op Marseillezeep. Daar was het luchtje kunstmatig aangedikt. Maar toch wel lekker.

 

Mijn wasmiddel raakte op en ik maakte weer een voorraad. Ik gebruik de heksenblubber ook om badcel en toilet mee schoon te maken.  Het blok zeep doet dienst als vlekken-invetter.

Dat zeepluchtje heb ik ook als geur in mijn lampe Berger. 90% neutrale vloeistof en een scheutje met wasmiddel-geur. Als ik de lamp brand is het net, alsof er een mand schone was staat. Na een klein half uur is alle geur van Merle verdwenen. Op zulke momenten is een "goede neus" een plezierig zintuig.

 

 

vroeger

Vrijdagavond ging de telefoon. '" Zijn jullie thuis morgen?" Het was een vriendin van heel vroeger. Meer dan 50 jaar geleden studeerden we  en hebben zelfs een jaar samen op een etage gewoond. Ze moest in Zeeland zijn. Het was zeker tien jaar geleden, dat we elkaar zagen.
Door de telefoon klonk haar stem nog net als vroeger. Maar ik besefte, dat bij het openen van de deur, twee 70+ vrouwen elkaar zouden zien. Dat is dan altijd een schok voor me. Omdat mijn binnenkant dat niet zo voelt.
Het was leuk bijpraten tijdens de lunch. Haar man kende ik ook uit die tijd. Ze hadden toen verkering en hij kwam regelmatig langs bij ons. Ondanks dat het contact sporadisch is, verliep ook het gesprek als vroeger. Ik snap, dat we toen voldoende gezamenlijk hadden, om zonder conflicten te kunnen samenwonen.
Lucy had vlak bij ons huis een boom met pruimen gezien. Enorme hoeveelheden op de stoep. "Zullen we er gaan halen? "stelde ze voor. Dat deden we. Helaas kon ik er pas vanochtend een taart van maken. Maar als ik een stuk neem, denk ik meteen weer terug aan een plezierig moment.

de dammen

Gisteren reden we weer een keertje naar Brielle. Om een kopje thee te drinken bij mijn oude tantetje. Het is altijd een mooie rit over de dammen. Deze keer met prachtige luchten en een zee zo blauw. Het viel me op, dat er niet eens veel toeristen waren aan het strand.
We haalden in de auto nog herinneringen op aan vroeger. Toen we met de motor richting Brielle reden. Over de Zeelandbrug en dan met het veerpontje bij Hekelingen mee. Als ik in die tijd met de trein naar mijn ouders ging, duurde dat wel drie en een half uur. Over Rotterdam en met de bus verder.
Wat een verbetering was het, toen er een buslijn kwam over de dammen. Middelburg-Brielle was ineens maar twee uur reizen. Ik heb die rit vaak gemaakt. Soms het hondje mee, netjes onder de bank. Eerst naar mijn ouders. Toen die er niet meer waren, ging ik elke schoolvakantie een nachtje naar een oom en tante. Om ook de rest van de mensen uit mijn jeugd te bezoeken.
Nu is van iedereen alleen mijn tante  van 91 jaar nog over. Zij is de laatste herinneringenschakel met mijn jeugd. Daarom is het zo gezellig praten met haar. We hebben beiden een schat aan herinneringen.

regen

Terwijl ik door het dorp fietste, keek ik naar de voortuintjes. Hier hebben nog redelijk veel mensen een voortuin, die regen opzuigt. Een enkele betegelde tuin is nodig, om de auto te kunnen parkeren. Nu is het ook zo, dat er zelden hele straten blank staan, na een zware langdurige regenbui.

De suggesties over een tegeltax vind ik de omgekeerde wereld. Echt Nederlands, om te bestraffen. Jaren geleden besefte men toch niet het belang van gras of aarde voor de afvoer van hemelwater. Toen waren er argumenten over de nadelen van tegels en steentjes voor de vogelpopulatie. Maar nu een hoosbui vaker voorkomt, moet er ineens bestraft worden voor eerdere tuinmode.

Ooit zag ik in een programma de omgekeerde positieve aanpak. Straatbewoners werd om medewerking gevraagd. Men kon advies en hulp krijgen. Veel mensen verwijderden een stel tegels. Het hielp, de straat stond minder vaak blank.
Wij hebben een derde van de tuin met tegels. Soms staat het plaatsje blank. Maar een kwartiertje later is het water opgezogen door de aarde en het grasveld.

Ik ben benieuwd, hoe gemeenten het probleem van het soms vele hemelwater gaan oplossen. Wij wonen gelukkig in de Dijkstraat, een hooggelegen straat.

binnen

Het was echt binnen-weer gisterenochtend. Ik had nog droog de eerste ronde met de hond gedaan. Daarna ging het regenen. Het voelde al als nazomer.
Een mooie gelegenheid om een klusje aan te pakken. Mijn man draagt heel wijde "slaap-dingen". Zo noemen wij ze. Van een flanellen laken maak ik pyjamajassen. Het is tegenwoordig nog niet zo gemakkelijk een goede kwaliteit flanel te vinden

 

Ik maakte de tafel leeg en ging knippen. Twee slaap-dingen uit één groot laken. Op de achtergrond zongen Ida Goodman en anderen hun churchsongs. Het was net een gezellig atelier.

 

 

Maar toen brak de zon door en verhuisde ik naar de tuin. Er komen nog genoeg regendagen om binnen-klusjes te doen.

groente

Deze week las ik achter elkaar twee boeken met tegengestelde visie. De ene over paleo-voeding ,de ander een enthousiaste oproep tot veganisme. Beiden claimden gezondheidswinst. Zelfs verbetering bij diabetes. Ook haalde elke schrijver een aantal wetenschappelijke onderzoeken aan, om zijn visie te onderbouwen. De tegenstelling tussen, wat juist gezond is om te eten,was groot bij die twee boeken.
Eén standpunt was gemeenschappelijk. Het belang van groenten en fruit eten. Bij de sterke genezings-verhalen uit beide kampen kwam naar voren,dat de mensen meer groenten en fruit aten en bewerkte voeding schrapten..
Zelf schaar ik me niet achter één van deze uitersten. Ik heb bewondering voor veganisten. Een probeerde paleo te eten, maar miste na een paar weken die enkele boterham en de peulvruchten te veel.
Wel vermoed ik, dat veel groente en fruit misschien voor een groot deel verantwoordelijk is voor al die gezondheidswinst. Zelf eet ik ook veel groenten,zowel bij de lunch, als het avondeten. Heerlijk! Iedere week komt een krat vol lekkers van de internet-boer. En in de zomer heb ik ook nog wat groenvoer en tomaten in de tuin.
Groenten in de vroege ochtend smaakt me niet zo.Vanochtend at ik bij het ontbijt het restje van de lekkerste aardbeien van zeeland.

kleding

Op een blog las ik een tijd geleden over het boek "tot op de draad". Het boek kwam gisteren binnen.Een verhaal over kleding in vroegere tijden. De kwaliteit van de stof. Het vermaken en repareren. En hoe duur kleding was. Arme mensen konden zich geen nieuwe kleding veroorloven en moesten het doen met soms slecht passende kleren van "de bedeling".

Ik heb nooit geweten, dat er in de middeleeuwen al een levendige handel in tweedehands textiel bestond. Die soms, doordat het van overleden zieke mensen was, besmetting met b.v pokken veroorzaakten. Nu snap ik de handel van de vroegere serie "stiefbeen en zoon" van tv.

Wat een verschil met de huidige China-shirtjes. Die koop je voor weinig geld en ze gaan niet lang mee. Maar dat is ook meestal niet de bedoeling.

Ik realiseerde me ,dat zuinig zijn met kleding ook speelde in mijn jeugd. Vlak na de oorlog waren er weinig stoffen. Mijn moeder naaide baby-hemdjes uit goede stukken ondergoed van mijn opa. Ik had zelfs een jasje van een nieuw hemd van hem

 

 

Ook in later jaren werd er kinderkleding uit de goede stukken van jassen of broeken gemaakt. Ik had een jas van de voorpanden van een van achter versleten jas van mijn vader.

 

Als in de herfst bleek, dat we veel gegroeid waren in de zomer, maakte mijn moeder de mouwen en panden van bestaande truien langer. Binnen de familie circuleerde ook kleren. Soms kwam er een doos van net iets oudere nichtjes. Dat paste mijn zus en mij. De kleding van mijn broertje werd weer weggegeven.

Wat een verschil met nu. Ik weet wel, dat we heel blij waren met iets nieuws.

Tegenwoordig is langer doen met kleding, of een tweede leven gunnen weer in. Maar vaker uit milieu overweging. Ik snuffel ook regelmatig in kringloopwinkels. Dan ben ik blij met een vondst.Maar gelukkig is het niet de enige manier om aan kleding te komen. Het mag, maar moet niet