cirkel

Al zeker 6 jaar ga ik maandelijks naar een vrouwencirkel. Levensvragen komen langs,maar er wordt ook veel gelachen. We kenden elkaar niet,maar nu is er een hechte band. De leidster van de cirkel is ernstig ziek. Het zal nog wel even duren,voor er weer een cirkel is,als die er komt. Met chemo moet je oppassen met groepen mensen.Ik mis die zaterdagmiddagen wel. Al twee keer niet. Ook dronken we met een groepje vroegere "yoga-vrouwen"zo af en toe koffie. Vaak geregeld door M. van de vrouwencirkel. Ik heb de yoga dames geappt en volgende week drinken we koffie,helaas zonder M.Zo zijn er steeds veranderingen. Ik heb wel de cirkel en yogavrouwen gevraagd om tijden chemo en bestraling liefdevollen,helende energie naar M. te sturen. Als een krachtige ondersteuning. Zoiets werkte vroeger bij de trancedente meditatie en misschien nu ook.

Vincent van Gogh

Ooit gaf ik een paar jaar enkele uren kunstgeschiedenis. Niet mijn favoriete vak. Ik moest ook veel bijleren. In een paasvakantie deden we een "rondje van Gogh"" in zuid Frankrijk. Allerlei plaatsen bezoeken van schilderijen,zelfs het oude psychiatrische ziekenhuis.Het was een reis in de geschiedenis. Plaatsen bezoeken,waar we anders niet kwamen en zittend op een terrasje bij bar Vincent alles bekijken met vroeger-ogen .Het was ook de tijd van de bloesems aan de bomen,net een schilderij. Daarom genoot ik ook van de uitzending van Arnout Hauben "ïnterview met de geschiedenis". Over van Gogh's tijd in Zundert en België. Nooit geweten,dat hij nog dominee geweest is in de Borinage,een mijnstreek in Begië. En dat de mensen daar nu nog zo leven met hun beroemde dominee van vroeger.In de oude mijn was zelfs een koffie-lokaaltje met vele reprodukties van schilderijen. Voor mij was die uitzending driedubbel terug in de geschiedenis. Ook de herinneringen aan die vakantie en de lessen.

herfst

Om half zes werd ik wakker van een briesje over mijn gezicht. Ik had het raam opgezet vanwege de temperatuur gisterenavond. Maar de wind was gedraaid en waaide met flinke vlagen.Ik ging er maar uit. Mijn man is bij zijn broer,dus ik hoefde niet zachtjes te doen. In de woonkeuken kaarsjes aangedaan en een lekker ontbij gemaakt. Toen het eenmaal licht werd,zag ik dat buiten de huishoudtrap onder de druiven was omgewaaid. Ook de spin,die al weken in een web voor het keukenraam zat,had een veilig heenkomen gezocht.De ontbijtkat kreeg door,dat er licht brandde en kwam een hapje halen.Later stak ik de keukenkachel aan. Met de temperaturen,die er aankomen,is de waakvlamstand net aangenaam. Toen ik op mijn ochtendrondje nog wat druppels voelde,wist ik het zeker. De herfst komt er aan.

kleed-kapster

Dit voorjaar kochten we een nieuw vloerkleed. Ik krijg schokjes van synthetisch,dus het werd weer een wollen kleed. Toevallig in de aanbieding.Maar het pluist!. Steeds pak ik plukken op van de houten vloer. De bak van de stofzuiger zit snel vol. Iedereen zegt "Dat gaat wel over,het is een nieuw kleed".Maar dat geloof ik niet meer. Misschien een snel slijtende miskoop op deze manier.Mijn man stelde voor,de pluizige randen te knippen,zoals bij een mens de nekharen. Hij had gelijk,voor een tijdje komt daar niets pluizigs meer vanaf. Dus dacht ik vanochtend aan alles en iedereen,die ik ooit knipte. Mijn moeder en zus vroeger.De laatste hond. Een pillende wollen trui.En dan nu op de knietjes om het vloerkleed te knippen.

de zon

Laatst zag ik een podcast over het belang van zonlicht voor je gezondheid. Het lukt me niet altijd om even in de ochtendzon te gaan staan. Maar het advies om wat vol zonlicht mee te pakken rond het middaguur ,dat doe ik graag. Zomaar een kwartiertje als het warm is en wat langer in deze tijd. Ik ben van plan,om ook op zonnige winterdagen dit kort te doen. Dan zie ik in gedachten mijn moeder. Die na het middageten eventjes in de zon ging zitten,soms voor een klein dutje. Ze wist niets van de huidige verklaringen, maar voelde instinctief aan,dat het goed was voor haar. Het rode licht van de ondergaande zon moet ook gezond zijn.Ik kan genieten van dat licht op de perenboom en zit soms zomaar te kijken daar naar. Als het helemaal sprookjesachtig is,loop ik eventjes de straat door. Daar is vol zicht op die oranje bol.Gisteren kwam ik een boek tegen over de invloed van zonneuitbarstingen en wat dat kan doen met je. Ik heb het meteen gereserveerd. In de tropen mag de zon dan de "koperen ploert"zijn,uiteindelijk is zonlicht de bron van alle leven. Afblijven dus Bill G.ates

minibieb

Aan het einde van de straat is in een kastje een minibieb gekomen. Goed boeken staan er in. Zelf had ik er een paar boeken in gezet. O.a. "het seniorenbrein". Mag een andere bejaarde schrikken bij wat er in staat. Het is een mooie oplossing voor als ik niet voldoende leesvoer heb van de biebbus.Een goede detective is altijd welkom. Bovendien zie ik meteen de letter-grootte. Want een enkele keer geef ik een gereserveerd boek bij de bus meteen terug. Te kleine letters. Maandag vond ik in het kastje een detective van Jan Terlouw en zijn dochter. Heerlijk lezen,terwijl het regende. Dat bracht ik vanochtend terug. ER stond een waar gebeurd verhaal "ik zal leven". Mooi voor het weekend. Want vanwege het dorpsfeest staat er morgen geen bus.

buren

Soms zou ik wel een tijdje in een hutje op de hei willen wonen. Lekker rustig. Vrijdagavond kwam ik op de slaapkamer en daar hing een flinke rooklucht. Ik had alle ramen openstaan om te luchten. Tja,buren met vuurkorf en slecht hout. Al bijna 2 w wordt er drie huizen verder verbouwd. Zagen of slijpen hoort er bij. Maar keiharde muziek met zware bassen niet. Soms zat ik met oordoppen in te lezen binnen. Vrijdag had ik er genoeg van en ging vragen of de bassen teruggedraaid konden worden. Het waren twee jongens,die slecht Nederlands spraken en me waarschijnlijk verkeerd begrepen. De hele muziek stopte,wat een heerlijkheid. Ook nu zit ik met oordoppen in te typen. Mijn buurvrouw aan de andere kant heeft verzakkende raamkozijnen. Het geluid van de steenboor trilt in mijn maag. Maar voor haar is het beroerder,die extra onkosten. Voor mij is het uitzitten en hopen,dat er niet nog iemand in de buurt verbouw-plannen heeft.

facebook

Ooit begon ik een account op facebook om een aantal bloggers van zeelandnet te kunnen volgen. Ze maakten mooie foto's. Ook was het volgen van oude vriendinnen en neefjes en nichtjes plezierig. Zelf post ik niet zoveel meer.Regelmatig is er iets veranderd. Als halve digibeet kan ik dat niet altijd volgen. Ik weet van algoritmes,die steeds meer sturen van datgene wat ik aanklik. Als mijn man gewoon op het web naar motoren of fototoestellen kijkt,kom ik de advertenties tegen. Nu krijg ik in de lijst contacten allemaal mensen te zien,die ik helemaal niet ken. Wat is daar de bedoeling van? En hoe wordt de selectie gemaakt? Ik klik ze maar niet aan. Wil ik iets lezen van echte bekenden,dan moet ik die echt opzoeken. Voorlopig zijn de voordelen van facebook nog net iets groter dan al die vreemde zaken. Maar wordt het te erg,dan stop ik