de zon

Laatst zag ik een podcast over het belang van zonlicht voor je gezondheid. Het lukt me niet altijd om even in de ochtendzon te gaan staan. Maar het advies om wat vol zonlicht mee te pakken rond het middaguur ,dat doe ik graag. Zomaar een kwartiertje als het warm is en wat langer in deze tijd. Ik ben van plan,om ook op zonnige winterdagen dit kort te doen. Dan zie ik in gedachten mijn moeder. Die na het middageten eventjes in de zon ging zitten,soms voor een klein dutje. Ze wist niets van de huidige verklaringen, maar voelde instinctief aan,dat het goed was voor haar. Het rode licht van de ondergaande zon moet ook gezond zijn.Ik kan genieten van dat licht op de perenboom en zit soms zomaar te kijken daar naar. Als het helemaal sprookjesachtig is,loop ik eventjes de straat door. Daar is vol zicht op die oranje bol.Gisteren kwam ik een boek tegen over de invloed van zonneuitbarstingen en wat dat kan doen met je. Ik heb het meteen gereserveerd. In de tropen mag de zon dan de "koperen ploert"zijn,uiteindelijk is zonlicht de bron van alle leven. Afblijven dus Bill G.ates

minibieb

Aan het einde van de straat is in een kastje een minibieb gekomen. Goed boeken staan er in. Zelf had ik er een paar boeken in gezet. O.a. "het seniorenbrein". Mag een andere bejaarde schrikken bij wat er in staat. Het is een mooie oplossing voor als ik niet voldoende leesvoer heb van de biebbus.Een goede detective is altijd welkom. Bovendien zie ik meteen de letter-grootte. Want een enkele keer geef ik een gereserveerd boek bij de bus meteen terug. Te kleine letters. Maandag vond ik in het kastje een detective van Jan Terlouw en zijn dochter. Heerlijk lezen,terwijl het regende. Dat bracht ik vanochtend terug. ER stond een waar gebeurd verhaal "ik zal leven". Mooi voor het weekend. Want vanwege het dorpsfeest staat er morgen geen bus.

buren

Soms zou ik wel een tijdje in een hutje op de hei willen wonen. Lekker rustig. Vrijdagavond kwam ik op de slaapkamer en daar hing een flinke rooklucht. Ik had alle ramen openstaan om te luchten. Tja,buren met vuurkorf en slecht hout. Al bijna 2 w wordt er drie huizen verder verbouwd. Zagen of slijpen hoort er bij. Maar keiharde muziek met zware bassen niet. Soms zat ik met oordoppen in te lezen binnen. Vrijdag had ik er genoeg van en ging vragen of de bassen teruggedraaid konden worden. Het waren twee jongens,die slecht Nederlands spraken en me waarschijnlijk verkeerd begrepen. De hele muziek stopte,wat een heerlijkheid. Ook nu zit ik met oordoppen in te typen. Mijn buurvrouw aan de andere kant heeft verzakkende raamkozijnen. Het geluid van de steenboor trilt in mijn maag. Maar voor haar is het beroerder,die extra onkosten. Voor mij is het uitzitten en hopen,dat er niet nog iemand in de buurt verbouw-plannen heeft.

facebook

Ooit begon ik een account op facebook om een aantal bloggers van zeelandnet te kunnen volgen. Ze maakten mooie foto's. Ook was het volgen van oude vriendinnen en neefjes en nichtjes plezierig. Zelf post ik niet zoveel meer.Regelmatig is er iets veranderd. Als halve digibeet kan ik dat niet altijd volgen. Ik weet van algoritmes,die steeds meer sturen van datgene wat ik aanklik. Als mijn man gewoon op het web naar motoren of fototoestellen kijkt,kom ik de advertenties tegen. Nu krijg ik in de lijst contacten allemaal mensen te zien,die ik helemaal niet ken. Wat is daar de bedoeling van? En hoe wordt de selectie gemaakt? Ik klik ze maar niet aan. Wil ik iets lezen van echte bekenden,dan moet ik die echt opzoeken. Voorlopig zijn de voordelen van facebook nog net iets groter dan al die vreemde zaken. Maar wordt het te erg,dan stop ik

cirkel

Al jaren lang ga ik maandelijks naar een vrouwencirkel. Een vaste groep vrouwen,die elkaar langzamerhand goed kennen. Allerlei onderwerpen komen langs. We steunen elkaar. Er wordt gelachen,gemediteerd en heerlijke taart gegeten.Maar nu is M.de "moeder van de cirkel"ernstig ziek.En was er gisteren geen cirkel,heel vreemd. Een wederzijdse vriendin appte vrijdag "Ik ga zaterdag naar het bezoekuur van het ziekenhuis,zal ik je ophalen?".Zo was er een mini-cirkeltje bij het ziekbed. M. kon weer goed praten gelukkig. Dat deed ze honderduit.Bij haar eerste telefoontje schrok ik van de slepende stem en slechte articulatie. Ik was echt blij haar weer te zien. Ik had een kleine lachende Boeddha,waar ik bij het zien blij van werd.Die heb ik M. gegeven,zij kan dat nu goed gebruiken. Er is nog een lange weg te gaan. Of er in de toekomst nog vrouwencirkel is op de manier zoals we gewend zijn,is afwachten

krimpen

Doordat ik krimp,heb ik meer hulpmiddelen nodig in de hoogte. Een lange vork om de bakjes van de bovenste kastplank te harken. Een klein trapje om kamerplanten water te geven. In de tuin stond ik al jaren op een voetenbankje om bramen of druiven te plukken en ramen te zemen. Ik vond dat gevaarlijk wiebelig worden. "Kijk nog eens in de kringloop naar een oud trapje"vroeg ik mijn man. Dat stond deze week op me te wachten. Oud,maar van gegalvaniseerd metaal.Ik kan het gewoon opengeklapt buiten laten staan. Wat is dat een veilig gevoel. Iets hoger staan en de steun tegen mijn benen. Zo heb ik ook op de trap en overloop kleine lampjes,die aanspringen als ik er aan kom.Eerst een keer van de laatste traptrede vallen voor ik aan veiligheid dacht. Eén ding ,dat kan ik niet veranderen. Als ik helemaal gebogen over de gootsteen sta(gebeurt niet vaak) en omhoog kom,moet ik oppassen mijn hoofd niet te stoten. 40 jr geleden,toen die kastjes opgehangen werden ,was ik centimeters groter.

oermens

Op het gebied van voeding zijn er veel tegenstrijdige adviezen en dieten. Volgens de één is één of twee maaltijden per dag gezond. Eventueel gecombineerd met intermittend fasting. Anderen zoals de diabetesverpleegkundigen adviseren juist gezonde tussendoortjes. Als ik de informatie over de oermens mag geloven,deden die beiden. Was de jacht onfortuinlijk,dat werd er noodgedwongen gevast. Maar vooral in deze tijd was het "grazen"Een bramenstruik werd kaalgeplukt.Wilde groenten en kruiden gegeten of gedroogd. Het was de bedoeling om flink reservevet te verzamelen voor de wat kariger winter....... Als ik in de tuin loop,voel ik me een oermens.Pluk de ene keer wat bramen. Pak een paar snacktomaatjes mee.De druiven zijn zo lekker,daar zou ik te veel van snoepen. Ik let er wel op,dat ik andere dingen dan minder eet. Want het reservevet van de oermens heb ik niet nodig.Richeltjes genoeg.Ik kan me goed voorstellen,dat in sommige kerken er nog "dankdag voor het gewas"gevierd wordt.Dat is bredere dankbaarheid voor alles,wat groeit en we in de winter nodig hebben.