vanzelfsprekend

Er zijn mensen met wie je meteen verder praat, al heb je elkaar meer dan een jaar niet gezien. Dat is met mijn nichtje en haar man ook het geval. Fijnstof, mantelzorg of medische maffia het gesprek kabbelde vanzelfsprekend verder. Ook plezierig, dat we ondanks het generatieverschil wel op dezelfde golflengte zitten.
Ik herinner me nog, dat haar man voor het eerst meekwam. Dat voelde ook, alsof we die jongen al jaren kende.
Ze komt hier al bijna 38 jaar. Ooit als peutertje van nauwelijks twee jaar besloot ze "ik wil logeren". En dat, terwijl ze ons misschien een keer of acht bewust had gezien. We namen haar mee naar huis en de logeerpartij werd een succes. Dat was het begin van de gewoonte voor haar en later haar zusje van "elke schoolvakantie in Zeeland logeren" Haar zusje noemde het "logeren bij Aquila"(de hond uit die tijd). Wij kwamen op de tweede plaats.
Bladerend in het fotoboek hebben we heel wat herinneringen opgehaald.