woensdag 11 juni 2025
groene woestijn
Zonet lees ik een artikel over de plotselinge regens in de Sahara. Meteen komen de herinneringen boven aan de vakantie van 1969. We reden met broer en schoonzus op de motoren naar Marokko. Het eindpunt was een oase,Figuig. In die tijd volkomen onbekend voor toeristen. We mochten overnachten in het dorpshuis.De tweede avond ging het regenen en zelfs hagelen. De andere ochtend was de wereld veranderd. Vrijwel geen zand meer,maar hele kleine groene sprietjes met bloempjes. Het was gewoon een wonder. Alleen kortdurend Twee dagen later was alles verdord en verdwenen. Was was het leuk en veilig om in die tijd zo'n reis te maken. Het mooiste was de gastvrijheid van de mensen. Kunnen we hier een voorbeeld aan nemen
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Het gaat werkrlijk niet zo slecht met de wereld... Maar daar moeten we echt aan mee werken!
BeantwoordenVerwijderenWat een unieke belevenis, een bloeiende woestijn!
BeantwoordenVerwijderenIk kwam er veel later, jaren negentig. Maar de vriendelijkheid van de mensen ervaarde ik ook, die was gebleven. De bloeiende woestijn zag ik niet dat moet prachtig zijn geweest
BeantwoordenVerwijderenWat een bijzondere herinneringen! En ik denk dat er over het algemeen meer gastvrije en vriendelijke mensen zijn, dan wat men ons wil doen geloven. Maar het is hoe dan ook fijn om zoiets aan den lijve te ervaren.
BeantwoordenVerwijderenGeweldig.
BeantwoordenVerwijderenDat klinkt als een hele mooie en bijzondere ervaring Izerina!
BeantwoordenVerwijderen