politie ? ? ?

Gisterenavond ging de vaste telefoon. Een nummer uit Twente in de buurt van mijn broer."Met de politie"klonk het.Meteen werd ik teruggeslingerd naar 40 jr geleden. Een telefoontje van de politie,dat mijn ouders waren verongelukt. "niet weer he!"ging er door me heen.Maar nee het waren nepagenten. In mijn straat had men twee inbrekers gepakt. Nr 3 was ontsnapt. Die twee hadden een briefje op zak met mijn adres en telefoonnummer. Het kon zijn,dat nr 3 toch nog wilde inbreken bij me.Ik speelde het spelletje mee.Wel kortaf,want die rotzakken wisten niet,wat ze oprakelden. Toen werd de verbinding vebroken. Meteen de echte politie gebeld.Er zou een wagen door de straat rijden,om te kijken of er nog oplichters aanbelden ergens. Want de truc van "sieraden veilig bewaren"wordt ook regelmatig uitgehaald hier. Mogelijk werd ik nog teruggebeld. Ik heb niets meer gehoord. Maar controleerde wel extra of alle knippen op de deuren goed dicht waren. Vanochtend stond er op de PZC-site weer een waarschuwing van de politie voor nepagenten met babbeltrucs

kunstmatige intelligentie

Tijdens het telefoongesprek met mijn vriendin in Suriname,vroeg ze of ik een filmpje over sinkholes in de zee voor Florida had gezien.Nee,maar ik zou kijken.Zij heeft ook belangstelling voor ufo's,heel oude geschiedenis/wijsheid en las von Däniken. Het was weer een leuk gesprek. Het filmpje over Florida was verontrustend. Sinkholes in de zee,waar men het fijne/gevaar (nog) niet van weet. Stukken kust afgezet en mensen geevacueerd.Alleen komt dan de gedachte bij me op "Is het echt of gemanipuleerd?"Die twijfel heb ik steeds vaker.De laatste jaren zijn er zoveel valse berichten in omloop gebracht Maar ook uispraken van z.g. "complotdenkers"wel uitgekomen. De techniek van A.I. wordt steeds beter,dus het verschil tussen echt en fake moeilijker te zien. Bij het zien/lezen van nieuws is mijn conclusie regelmatig "Het zou kunnen,maar....". Dan denk ik aan mijn schoon/grootvader met de uitspraak "neem kennis van alles en behoud het goede".

overvloedige oogst.

Door het vele water geven en ook de regen hangen er veel sappige bramen aan de struik.Zelf eet ik geen jam meer,dus ik moet iets anders bedenken. Gewoon een schaaltje bramen eten. In de havermout. En weggeven.Ik bracht een bakje bramen naar de nieuwe buurvrouw. De dag daarop komt ze een stukje bramen plaattaart brengen. Wat een goed idee,ik heb het ook gemaakt. Een overbuurjongen heeft vroeger heel wat bramen gegeten hier. Sinds hij niet meer thuis woont,maak ik elk jaar een potje bramenjam voor hem. "Ha,de jaarlijkse pot jam"reageerde zijn vader,toen ik het potje bracht. Zo vindt het fruit wel een bestemming.

aardbeien

Elke vrijdagmiddag zitten we te genieten. De bioboer brengt de bestelling met o.a.een doosje aardbeien. Zo geurig en lekker. Alsof ze uit de eigen tuin komen. Ooit in Frankrijk kocht ik aarbeien met dezelfde intense smaak. Nu heb ik door de dunne vezelneuropatie minder speekselaanmaak.Regelmatig op een zuurtje zuigen zou helpen.Maar ik houd niet van dat snoepgoed.Toen dacht ik een keer aan de proef van Pavlov.Zijn honden,die op den duur speeksel produceerden bij alleen het geluid van de bel.Ik stelde me voor een verrukkelijke aardbei te eten.Inderdaad ik produceerde een beetje speeksel en het droge gevoel verdween. Het gaat me steeds makkelijker af.Dus tegewoordig eet ik in gedachten regelmatig een aardbei. Een prettige manier om dat kwaaltje te verhelpen.

mijn favorietje

Gisteren kwam de " oude"buurvrouw op bezoek. Ik had gevraagd,of ze de honden wilde meenemen. Dat gebeurde. Het werd een heel kermconcert. Honden blij,ik ook.Na 3 jr weten ze nog alles. Waar het water staat,waar ik voor elk de brokjes neerleg.En hoe ze me kunnen verleiden om te aaien. Vooral het oudste hondje is mijn favorietje. Ik ging 8 jr geleden met de buurvrouw mee,op kennismaking bij een Spaans rescuehondje. Er was meteen een klik. Het beestje werd een antidepressivum op vier pootjes. De buurvrouw had na het overlijden van haar man weer "iets"om voor te zorgen en tegen te praten.Er was al een gat in de heg. Na het overlijden van de buurman ging onze hond regelmatig een poosje bij de buurvrouw op bezoek.Onze hond en die kleine konden elkaar halen om te spelen. Later kwam er nog een hond. Ook een lieverd. Maar het Spaanse schlemieltje heeft mijn hart gestolen.

(on)kruid

Vanochtend fietste ik al vroeg langs het kanaal. De bermen stonden vol kruiden.Ik zag er menig kopje thee groeien. Maar helaas,het is hondengebied.Ooit vroeger mopperde de buurjongen "Zo stom,moeten we 15 wilde bloemen verzamelen en drogen".Ik stelde voor mee te lopen naar de dijk en daar te plukken. Toen werd hij enthousiast "Kijk eens,die bloem heb ik nog niet. En hoe heet die dan?"Hij vond er meer dan vijftien. De opdracht had zijn doel al bereikt. Hij keek daarna met andere ogen naar alles,wat in de bermen groeide.Een kind met dezelfde opdracht had vanochtend zeker genoeg bloemen gevonden. Zelf denk ik dan meteen aan de mogelijk geneeskrachtige werking. Mocht ik echt willen plukken voor thee,dan moet ik een ander stil terrein opzoeken.

blijven leren

Ooit on 1963 begon ik met de opleiding NXX. Kinderverzorging en handenarbeid op het "nijverheidsonderwijs".De lessen kinderverzorging vond ik het leukst. In 1975 werd dat gezondheidskunde. Ik schoolde mezelf om en heb altijd met veel plezier dat vak gegeven. De ontwikkelingen op gezondheidgebied hield ik goed bij.Naast de reguliere kennis in mijn vak kreeg ik ook belangstelling voor alternatieve geneeswijzen. Ayurveda,acupunctuur,homeopatie,chiropractie enz. Alles,wat toen nog bijna kwakzalverij was. Ook na mijn pensionering bleef ik boeiende artikelen over gezondheid volgen. Nu komt er half augustus bij het videokanaal"vibestalk" een hele serie "lessen"van een huisarts op het gebied van alternatieve zelfzorg. Ik verheug me er op.Waarschijnlijk weet ik al veel,maar een mens is nooit te oud om te leren.

meeleven

Gisteren hadden we een gesprek over meeleven. In de kindertijd. Net alsof toen het vermogen om mee te leven met het verdriet van volwassenen nog niet goed ontwikkeld was. Ik was 12 jr,toen mijn moeder 's nachs waakte bij het sterfbed van mijn oma.Ik ging dan voor school nog even gedag zeggen. Maar,dat mijn moeder haar moeder zou verliezen en wat dat betekende voor haar,besefte ik niet echt. Zo ook een paar jaar later met mijn vader. Hij vertelde over het sterven van opa. Ik zag hem voor het eerst van mijn leven huilen. Maar dat opa zijn vader was en het missen,dat volgde,drong niet echt tot me door.Hetzelfde met kinderen,die één van hun ouders verloren. Eigenlijk pas na eigen verliezen kwam het vermogen tot inleven in de situatie van een ander. Nu leven we regelmatig mee met familie of vrienden,die een partner verliezen. Het versterkt ook de dankbaarheid voor het feit,dat wij nog samen zijn.

hebberig

Er is een woord,waar ik de kriebel van krijg. MUSTHAVE.Meestal gebruikt voor een kledingstuk,dat men beslist dit seizoen MOET aanschaffen. Anders.......loop je dan voor schut je je ouwe kloffie? Hangt er nog niet genoeg in de kast? Voor mij lijkt dit woord een motortje om hebberigheid aan te jagen. Bovendien,waarom is het nodig er uit te zien als zoveel anderen? Geeft dat zelfvertrouwen? Ik zou wel eens willen weten,hoeveel mensen door zo'n advertentie worden overgehaald een kledingstuk te kopen,wat men eigenlijk niet nodig heeft. Geef mij dan maar de rommelmarkt morgen. Ik heb een paar shirts die oud zijn. Wie weet vind ik morgen wel een WANTHAVE.