Deze week is M.de oprichtster van de vrouwencirkel overleden. Sins 2019 kwamen we maandelijks bij elkaar. Minus de eerste lockdown. 10 dg geleden waren we naar het revalidatiecentrum gegaan om met M. samen te zijn.Ze was zo slecht,dat ik haar eerst niet herkende. Ondanks die schrik hadden we een fijn uurtje. Gelachen,herinneringen opgehaald en een nu dierbare foto gemaakt. Achteraf was dat de laatste middag,dat zo goed was....... Maandag is de uitvaart in kleine kring. Wij vrouwen zijn ook uitgenodigd.De vraag was "wat daarna?". Je staat dan zo triest op straat.Ik heb hen uitgenodigd voor een kop soep. Even bijpraten en samen missen. De oude vorm van de cirkel is er niet meer. Maar misschien kunnen we regelmatig bij elkaar komen,wisselend bij iedereen. Het is heel anders,maar toch een voortzetting van ons contact. Ik ga nu een pan troostfood maken.
Ach Izerina, wat verdrietig... gecondoleerd. Fijn dat jullie onlangs nog samen waren met M. Ik hoop dat jullie cirkel nu niet echt 'verbroken' wordt, maar dat jullie een andere manier vinden om samen te blijven komen. Sterkte morgen! groetjes, Anuk
BeantwoordenVerwijderenDat is verdrietig, Izerina. Maar ik denk wel dat jullie door moeten gaan. Juist!
BeantwoordenVerwijderenFijn om na afloop samen te zijn. Doorgaan hoor.
BeantwoordenVerwijderenWat verdrietig! Sterkte op de uitvaart en fijn dat jullie daarna toch samen kunnen zijn.
BeantwoordenVerwijderenWat een verdrietig bericht. ik hoop dat jullie een manier vinden om toch door te kunnen gaan, juist in deze tijd kunnen jullie misschien steun bij elkaar vinden.
BeantwoordenVerwijderenAch dat is snel gegaan! Wat fijn dat jullie toch nog zo'n goede afscheidsmiddag hadden met elkaar. En hopelijk gaat jullie vrouwencirkel op een andere manier verder. Aan jou zal het niet liggen: wat een goed idee, samen soep eten na afloop. Dat klinkt heel troostend en verbindend.
BeantwoordenVerwijderenIk heb ook heel lang in een groep gezeten, wel meer dan 15 jaar, denk ik. De groep werd kleiner, er vielen mensen af, maar we kwamen nog jarenlang met ons vieren maandelijks een middag bij elkaar. We lazen monastieke teksten en praatten over ons leven. Enkele jaren besloten we om toch maar eens een keer te stoppen, maar sindsdien hebben we al drie keer een 'reünie' gehouden! Twee keer per jaar toch nog weer een middag samen. We kunnen elkaar blijkbaar (nog) niet missen! Ik vertel het, omdat ik in jouw verhaal ook zoiets voel, dat het een dierbaar clubje is en dat jullie elkaar graag willen blijven ontmoeten. Sterkte maandag.
Gecondoleerd Izerina. Wat mooi dat je de vrouwen hebt uitgenodigd bij je thuis. Dat lijkt me ook in de geest van de overledene.
BeantwoordenVerwijderenGecondoleerd met je verlies. En wat fijn dat jij dit aan de cirkel aanbiedt. Dat is troostend en verbindend.
BeantwoordenVerwijderenWat verdrietig, veel sterkte gewenst met het verwerken van dit verlies.
BeantwoordenVerwijderen