De laatste anderhalf jaar krimpt de cirkel om ons heen. Twee vrienden en mijn zus zijn overleden. Vooral de appjes met mijn zus mis ik. Mijn vriendin in Suriname zei op nieuwjaarsdag "Ik heb het gevoel,dat dit het laatste jaar van mijn leven is ". Sommige mensen weten dat. Ik hoop echt,dat ze het mis heeft.Een andere vriendin heeft slijtage in de bovenkamer en dan verandert het contact ook.Nu gaat komende week de buurvrouw verhuizen. Wij waren goede buren. Regelmatig even binnenwippen voor een praatje. Lief en leed delen. Natuurlijk blijft het app-contact.Haar hondjes waren een surrogaat-knuffel voor Merle. .Ik weet,dat deze dingen gebeuren,als je ouder wordt. Maar het is erg wennen.
Toch voelde dit alles voor mij als redelijk onverwacht.... want niet ging op dezelfde manier! Heb er eigenlijk geen meer over. Allen mijn jongste zoon belt mij regelmatig. Hij praat graag en lang, heel lang. Dan denk ik wel eens; kan me niet veroorloven om dood te gaan.....
BeantwoordenVerwijderenDat is de pijn van het ouder worden. Steeds afscheid moeten nemen van dierbaren.
BeantwoordenVerwijderenMoeilijk, en verdrietig soms, afscheid nemen. Ik hoop voor je dat er lieve buren voor terugkomen, waar je een fijn, nieuw contact mee kunt hebben
BeantwoordenVerwijderenDat is een proces dat in gang komt naarmate we ouder worden. Ik hoor het van mijn vader ook, die is nog wat ouder dan jij en hij heeft meer uitvaarten dan verjaardagen om naar toe te gaan lijkt het soms. Afscheid nemen blijft verdrietig. Sterkte!
BeantwoordenVerwijderenDat lijkt mij ook best heel lastig inderdaad. Ik hoor het ook van mijn moeder. Hoe ga je daarmee om?
BeantwoordenVerwijderen