herinneringen

Mijn man had een motorbroek te koop staan. Er zou iemand komen kijken. De juiste tijd werd per telefoon afgesproken met de vrouw van de koper. Er werd aangebeld.Mijn man deed open en er klonk: "Ja je bent het,ik herkende je stem aan de telefoon".De mensen kwamen binnen en ik kende de vrouw niet meteen. Ik zocht het bij de oud-leerlingen. Toen ze haar naam zei,wist ik het weer. En zag het kindergezicht terug in de nu oudere versie.......Ze was een vroeger buurmeisje van een oom en tante in Goes,waar we vaak kwamen. Toen zij en ook wij later in Middelburg woonden,kwam ze wel eens langs en bleef dan mee eten.Het was een opborrelen van herinneringen. "Weet je nog.....". Over de mensen,die we beiden kenden. De honden uit die tijd. Ze bleven een kopje thee drinken en we hebben telefoonnummers uitgewisseld. Het was leuk,alleen de motorbroek paste niet.