Gisteren kwam de " oude"buurvrouw op bezoek. Ik had gevraagd,of ze de honden wilde meenemen. Dat gebeurde. Het werd een heel kermconcert. Honden blij,ik ook.Na 3 jr weten ze nog alles. Waar het water staat,waar ik voor elk de brokjes neerleg.En hoe ze me kunnen verleiden om te aaien. Vooral het oudste hondje is mijn favorietje. Ik ging 8 jr geleden met de buurvrouw mee,op kennismaking bij een Spaans rescuehondje. Er was meteen een klik. Het beestje werd een antidepressivum op vier pootjes. De buurvrouw had na het overlijden van haar man weer "iets"om voor te zorgen en tegen te praten.Er was al een gat in de heg. Na het overlijden van de buurman ging onze hond regelmatig een poosje bij de buurvrouw op bezoek.Onze hond en die kleine konden elkaar halen om te spelen. Later kwam er nog een hond. Ook een lieverd. Maar het Spaanse schlemieltje heeft mijn hart gestolen.
Wat een mooie verhaal!
BeantwoordenVerwijderenMooi!
BeantwoordenVerwijderenAch, wat leuk. En dat ze alles na zo'n lange tijd nog weten! Dan is de liefde wederzijds.
BeantwoordenVerwijderenWat leuk zo'n bezoek en dan ook de honden weer kunnen zien .En idd dieren vergeten je niet !
BeantwoordenVerwijderenHeerlijk zo'n bezoekje.
BeantwoordenVerwijderenEen antidepressivum op pootjes... mooi gezegd! Een dier kan zoveel liefde geven.
BeantwoordenVerwijderenWat een heerlijk verhaal Izerina. En wat prachtig dat dieren zoveel liefde en troost kunnen geven.
BeantwoordenVerwijderenMooi verhaal Izerina, en een fijne hereniging dus. Een rescuehondje dat een antidepressivum op vier pootjes wordt... dat is dankbaarheid twee kanten op!
BeantwoordenVerwijderenFijn om te lezen
BeantwoordenVerwijderen