maandag 13 oktober 2025
soep
Omdat mijn man toch langs de landwinkel fietste,vroeg ik of hij goudreinetten en een schenkel wilde meenemen. Er niet aan denkend,dat een bepaalde grootte voor mij vanzelfsprekend is,maar voor hem niet. Dus kwam hij thuis met een schenkel van 700gr,die niet in mijn kleine slowcooker paste. Dus knipte ik vanochtend het vlees in drie stukken.Er kon gelukkig nog wel een liter water bij.Omdat ik heel vroeg wakker was,staat de cooker al een poosje te pruttelen. Dat wordt tegen lunchtijd een heerlijk sterke bouillon. Ik moet nog iets bedenken ,om met al dat vlees te doen. Voor mij weer een les,dat niet alles vanzelfsprekend is voor een ander en dat ik beter moet uitleggen
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Komt vast wel goed. Ik kan de bouillon ruiken!
BeantwoordenVerwijderenJe bedenkt vast wel wat en dan is het makkelijk dat het er is
BeantwoordenVerwijderenIk heb op school geleerd om van het vlees kroketten te maken! Een goede roux en kruiden samen met het vlees maakt de vulling van zelfgemaakte kroketten.
BeantwoordenVerwijderenHeerlijk hoor, zelfgemaakte soep. Het is er echt het seizoen voor.
BeantwoordenVerwijderenEen lekkere ragout…😋
BeantwoordenVerwijderenga ik doen
VerwijderenDat klinkt als een lekkere soep.
BeantwoordenVerwijderenLOL. Dat is heel herkenbaar. Dat heb ik ook heel vaak met mijn man. Mooi om te lezen dat dit zelfs na vele jaren samen nog kan voorkomen : )
BeantwoordenVerwijderenIt looks delicious 😋 Warm greetings from Montreal, Canada ❤️😊 🇨🇦
BeantwoordenVerwijderenAlhoewel ik plantaardig eet, kan ik soms nog best wel eens verlangen naar een stevige bouillon getrokken van vlees. En een mooie constatering: dat wat voor jou vanzelfsprekend is, is dat niet voor een ander, zelfs niet voor je partner...
BeantwoordenVerwijderen