soep

Omdat mijn man toch langs de landwinkel fietste,vroeg ik of hij goudreinetten en een schenkel wilde meenemen. Er niet aan denkend,dat een bepaalde grootte voor mij vanzelfsprekend is,maar voor hem niet. Dus kwam hij thuis met een schenkel van 700gr,die niet in mijn kleine slowcooker paste. Dus knipte ik vanochtend het vlees in drie stukken.Er kon gelukkig nog wel een liter water bij.Omdat ik heel vroeg wakker was,staat de cooker al een poosje te pruttelen. Dat wordt tegen lunchtijd een heerlijk sterke bouillon. Ik moet nog iets bedenken ,om met al dat vlees te doen. Voor mij weer een les,dat niet alles vanzelfsprekend is voor een ander en dat ik beter moet uitleggen